Af en toe komt er tussendoor iets op ons pad waar we gewoon geen nee tegen kunnen zeggen. Zo ook met Het bos van de legenden van Kevin de Haan. We lazen de korte inhoud en die sprak ons allemaal wel aan. We besloten dus tot een spontane actie over te gaan en deze maand een extra duimpjesverslag in te lassen! Zal de auteur met een voorliefde voor volksverhalen en de boeken van Iain Banks ons kunnen overtuigen met dit eerste deel in de Islasec-serie?

Het beveiligingsbedrijf van de half-IJslandse Laufey Gísladóttir wordt door een rijke zakenman ingehuurd om een horlogediefstal op te lossen. Tijdens de werkzaamheden in de Achterhoekse villa wordt Lotte, de au pair van het gezin, echter vermoord aangetroffen in het aangrenzende bos. Laufey beseft dat haar beveiligingsmaatregelen misschien meer aanknopingspunten kunnen bieden in het politieonderzoek. Samen met haar collega Niels, een hacker met pleinvrees, zoekt ze uit wat er met Lotte gebeurd is. Is ze vermoord door dezelfde serie-aanrander die al eerder in het bos toegeslagen heeft? Is er een verband tussen de moord en de gestolen horloges? En wat heeft Lucien, de baldadige zoon van de zakenman, met de zaak te maken?

Krijgt Kevin de Haan van ons een duim omhoog of een duim omlaag? 

Kees: Het bos van de legenden, een titel die uit het fantasy-genre lijkt te komen, begint met een proloog die zich in het verleden afspeelt en, omdat het een realistische situatie betreft, geloofwaardig is geschreven. Dat geldt ook enigszins voor het ‘echte’ verhaal, hoewel daarin ook wel momenten voorkomen die wat vergezocht zijn waardoor het wat ongeloofwaardiger wordt. Toch is het zeker geen vervelend verhaal, het is geschreven in een toegankelijke schrijfstijl waardoor het erg gemakkelijk leest, het heeft een lichte spanningsboog, hoewel het nergens écht spannend wordt. De plot is goed opgebouwd en de twee belangrijkste personages zijn redelijk goed uitgewerkt. Af en toe vond ik het een beetje Midsummer Murder-achtig en de opzet van de ontknoping heeft wat weg van de stijl van Agatha Christie’s Hercule Poirot. Maar het is zeker geen kopie, omdat het een stuk eigentijdser is. Wat mij betreft heeft Kevin de Haan een verdienstelijk debuut geschreven. Mijn duim gaat dus omhoog.

Karina: Het bos van de legenden is volgens de cover een Islatec-detective, wat doet vermoeden dat er nog meer boeken in deze serie in de planning staan. De kennismaking met hoofdpersonage Laufey geeft je even het idee een Scandinavisch verhaal in te duiken, maar niets is minder waar. Laufey komt over als een workaholic die alles voor haar bedrijfje goed in orde heeft, maar weinig aandacht besteed aan haar privéleven getuige de stapel diepvriespizza's. Haar enige werknemer en beste vriend Niels leidt aan agorafobie wat hem enorm beperkt, maar weet zich door zijn analytische geest en grote digitale kennis onmisbaar te maken. Dit aansprekende duo is voldoende uitgewerkt om mijn interesse te wekken voor volgende delen. Het bos van de legenden is een echte detective en als lezer krijg je ruim baan om mee te puzzelen. De Haan weet gedurende het boek meerdere daders en motieven in beeld te brengen, waardoor het plot tot het einde interessant blijft. 

Greet: Wat een fijn boek om te lezen! Zeer vlot geschreven, leuke insteek en interessante personages. Het IJslandse tintje vind ik heel geslaagd, het maakt dat dit boek zich net iets onderscheidt van vele andere. Helaas zit het met de spanning in dit boek niet helemaal (of helemaal niet) snor. Kevin de Haan heeft geluk dat ik niet al te veel belang hecht aan het etiket 'thriller' dat dit boek opgeplakt kreeg (behalve wanneer het gaat om boeken genomineerd voor de Gouden Strop). De IJslandse beveiligingsspecialiste ging zich plots wel erg veel bemoeien met het onderzoek van de politie, maar je ziet wel vaker dat 'buitenstaanders' een politiezaak oplossen, het zij zo. Ontknoping van diefstal en moordzaak zijn goed, maar de manier waarop ze aangebracht worden, had beter gekund. Hoge punten dus voor leesplezier en originaliteit, minder voor het spanningselement.

Evy: Een boek dat zich afspeelt in de Achterhoek en met een hoofdpersonage afkomstig uit IJsland! Wie wordt hier nu niet nieuwsgierig van? Een bijzondere combinatie die meteen de toon zet. Het boek zit namelijk vol verrassende personages en bijzondere locaties en dat maakt het verhaal heel interessant. Een vlotte schrijfstijl, in combinatie met de bijna 200 bladzijden, zorgt er ook voor dat je het boek zo uit hebt. De naam van het hoofdpersonage, Laufey, en de uitspraak van deze naam waren voor mij wel een constante bron van ergernis. Ik, net zoals velen in Nederland neem ik aan, spreek geen IJslands en had enorm veel problemen om dat woord op een goede manier in mijn hoofd te vormen. Het grappige daaraan is wel dat ook de auteur daar iets op gevonden heeft. Elk personage dat Laufey ontmoet, heeft namelijk óók moeite met de uitspraak van haar naam! Een leuke vorm van zelfspot, iets waar veel mensen nog een puntje aan kunnen zuigen.

Elly: Het bos van de legenden is een thriller, maar ondanks dat het goed geschreven is, wordt het nergens echt spannend. Het is erg goed bedacht van De Haan om het beveiligingsbedrijf in het verhaal te verweven. De agorafobie van Niels vind ik een sterk punt van het boek. Heel veel mensen hebben verborgen angsten en door deze stoornis in het verhaal te gebruiken, wordt het bespreekbaar. De belangrijke personages zijn niet allemaal even goed uitgewerkt, waardoor je er geen binding mee krijgt. Alleen Laufey, Niels en Lucien hebben meer diepgang. Het bos van de legenden is wel een fijn boek om tussendoor te lezen. De twist aan het einde maakt toch dat ik het boek met een duim omhoog waardeer.

Silvia: Het meest opzienbarend aan het verhaal vind ik hoe de uitspraak van het IJslands is. Laufey kan zowel met een stad in België als een outdoor-sportmerk worden geassocieerd. In de persberichten werd aangegeven dat Kevin de Haan de Midsummer Murders naar de Achterhoek zou hebben gebracht met dit boek. Daarvoor vond ik te weinig verwijzing naar de omgeving voorkomen. Voor mij is Het bos van de legenden een basis voor de volgende delen in deze serie. Ik wil meer weten van Laufey en haar medespelers. Voor nu waren met name de karakters te weinig uitgewerkt, zoals bijvoorbeeld de achtergrond van de IJslandse. Het verhaal vond ik interessant. Het bevatte de elementen voor een spannend boek. Toch vond ik het plot te oppervlakkig en te plots opduiken aan het eind van het verhaal. Omdat ik benieuwd ben naar het volgende deel met Laufey geef ik toch net aan een duimpje omhoog.

Joyce: Kevin de Haan weet me direct nieuwsgierig te maken aan het begin van Het bos van de legenden. Wat hebben de heftige proloog en de opdracht van Laufey Gísladóttir in de luxe villa met elkaar te maken. Het verhaal wordt wat 'dun' verteld, er is weinig opsmuk en het gaat soms wel heel snel van de hak op de tak. Dit drukt het leesplezier echter niet, met Laufey heeft Kevin de Haan een interessant karakter geschapen. Een doortastende dame, misschien haast wel iets té voor de geloofwaardigheid. De rechercheur werkt wel heel makkelijk samen met haar. Dit maakt echter totaal niet uit voor het leesplezier en de spanning. Mijn duim gaat omhoog voor Het bos van de legenden. Goed geschreven Kevin de Haan!

Chantal: Wat leuk om een boek te lezen dat zich eens niet in de Randstad afspeelt! Een boek met een IJslands tintje. Heel verfrissend. De 'legenden' uit de titel komen alleen niet echt aan bod. Ik had verwacht dat deze wat sterker aanwezig zouden zijn. Dat is jammer. Er lopen verschillende verhaallijnen in het boek die op het eind bij elkaar komen. Dit vind ik altijd prettig lezen. Je ontdekt dan het verhaal vanaf verschillende kanten. Het is niet echt een spannende thriller, maar een leuke 'whodunnit'. De hoofdrolspelers worden goed uitgewerkt en je krijgt sympathie voor sommige karakters. De bijfiguren worden wat minder uitgewerkt en dat is prima voor het verhaal. Ik vond alleen dat Laufey op een gegeven moment meer detective was dan beveiligingsadviseur. Ze ging zich erg veel met het politieonderzoek bemoeien. Dit deed me denken aan Miss Marple, die zich ook overal mee gaat bemoeien om tot de oplossing te komen. Het boek geeft aan een Islasec-detective te zijn, wat in zou houden dat dit deel één is. Ik ben zeker benieuwd naar een tweede deel.

Gert: Wat mij als eerste opviel aan Het bos van de legenden van Kevin de Haan is de best wel interessante invalshoek van het verhaal. Het thema over beveiliging is tevens een actueel thema, met name daar waar het gaat over digitale cyberaanvallen. Op dit punt dus geen enkele kritiek. Ook de personages zijn keurig uitgewerkt. Waar ik echter minder blij van werd, is het tempo waarin het een en ander wordt verteld. Met name  in het eerste deel ligt de nadruk veel te veel op achtergrondinformatie. We leren als lezer  het leven en de gewoontes in de Achterhoek goed kennen. Op zich heel boeiend, maar een echte thrillerliefhebber zou de gewenste spanning kunnen missen en zou daarom kunnen afhaken. Dat zou zonde zijn, omdat in het tweede deel veel wordt goedgemaakt.

Conclusie: acht keer gaat de duim omhoog en één keer blijft hij halverwege hangen. Geen slecht resultaat voor een debuut en zeker een goed teken voor het tweede deel, dat waarschijnlijk dit najaar al zal verschijnen. Een deel van ons geeft aan zeker nieuwsgierig geworden te zijn naar de achtergrond van de hoofdpersonages. 

Zijn jullie nieuwsgierig geworden naar dit boek of hebben jullie het al gelezen? Laat het hieronder even weten in een reactie. 

Groetjes en veel leesplezier tijdens de Spannende Boeken Weken! 
Evy en de rest van de Thriller Club