Het is nog niet zo lang geleden dat we een duimpjesverslag hadden, het laatste was dat over Dolores Dolly Poppedijn van Thomas Olde Heuvelt. De thriller die we deze keer gelezen hebben, is Het meisje en de nacht van Guillaume Musso. Het boek verscheen op 28 mei 2019. We danken A.W. Bruna Uitgevers BV voor het beschikbaar stellen van vijf exemplaren.

DE FRANSE RIVIERA, WINTER 1992
In een ijskoude nacht, wanneer de campus van een elitaire kostschool geteisterd wordt door een sneeuwstorm, verdwijnen de negentienjarige modelleerling Vinca Rockwell en de filosofieleraar met wie zij een geheime relatie had. Voor Vinca is de liefde ‘alles of niets’. Niemand zou haar ooit nog terugzien.

DE FRANSE RIVIERA, VOORJAAR 2017
De ooit onafscheidelijke Manon, Thomas en Maxime – Vinca’s beste vrienden – hebben elkaar niet meer gesproken sinds hun afstuderen. Ze zien elkaar voor het eerst weer terug bij de reünie van hun school. Vijfentwintig jaar geleden pleegden de drie onder vreselijke omstandigheden een moord, waarna ze het lichaam verborgen in de muur van hun gymzaal. Dezelfde muur die nu gesloopt gaat worden om plaats te maken voor een ultramodern gebouw.

Wat is er werkelijk gebeurd in die koude nacht, zo lang geleden?

Wat vonden wij van Het meisje en de nacht?

Kees: Doordat het verhaal zich afwisselend in twee verschillende jaren afspeelt, word je als lezer nieuwsgierig gemaakt naar wat zich in het verleden heeft afgespeeld, maar ook naar welke gevolgen dat voor het heden heeft. Er wordt al vrij snel een licht spanningsveld gecreëerd en dat neemt gedurende de plot alleen maar toe. Het verhaal speelt zich in een erg korte tijd af en daardoor heeft het tempo, het gaat steeds meer boeien en intrigeren. Ik trok conclusies en merkte dat ik toch weer op het verkeerde been werd gezet. Sterk is dat Musso je laat denken of geloven wat hij wil dat je denkt of gelooft. Suspense van de bovenste plank. Al in een redelijk vroeg stadium lijkt de auteur prijs te geven hoe het verhaal precies zit, maar toch blijft de onzekerheid, er zijn nog vragen. Daarover komt in de ontknoping steeds meer duidelijkheid en realiseer je je dat je eigenlijk geen voorbarige conclusies moet trekken. Ik vond Het meisje en de nacht een bijzondere en fijne thriller die goed in elkaar steekt.

Greet: Waarom worden zoveel boeken pas goed wanneer je ze voor twee derde uit hebt? Het meisje en de nacht verdrinkt aanvankelijk in de details, in totaal niet ter zake doende stukken tekst. In plaats van de hoofdpersonages tot leven te laten komen, hun een gezicht en stem te geven, wordt er nutteloos veel inkt verspild aan beschrijvingen van bijvoorbeeld hun omgeving en familie. Ik vind het verhaal op zich niet slecht, maar echt sterk is het ook niet. Meteen bij het begin van het boek weten we min of meer wat er is gebeurd en dat komt de spanning niet ten goede. De laatste honderd bladzijden waren wel heel fijn om te lezen: de relaties tussen de verschillende personages worden duidelijk, het hoe en waarom wordt uiteengezet, de boel komt tot leven en het wordt (een beetje) spannend. Uiteindelijk loopt het verhaal naar mijn gevoel af met een sisser, het kan weer alle kanten op. Hou ik dus niet van. De nieuwe Musso strandt voor mij in de middenmoot van de vele thrillers.

Chantal: Het verhaal speelt zich af in verschillende tijden. In de korte hoofdstukken wordt duidelijk aangegeven in welke tijd het zich afspeelt. Dit is zeer goed gedaan. Hierdoor kom je steeds een beetje dichter bij de ontknoping en wordt er steeds een beetje van de sluier opgelicht. Dit houdt ook de vaart in het verhaal. De beschrijvingen van de omgeving zijn heel mooi. Je waant je echt aan de Côte d'Azur. De personages zijn goed uitgewerkt en je leeft met ze mee. Je denkt op een gegeven moment te weten hoe het zit, maar dan gebeurt er weer wat waardoor je theorie gaat wankelen. Vooral als er weer verteld wordt vanuit een ander personage. Dan wordt er weer een andere kant van het verhaal belicht. Dit is heel subliem gedaan. Hierdoor drijft Musso je in een bepaalde richting. Die dan later weer niet blijkt te kloppen. De epilogen maken het verhaal af. Ik heb genoten van dit verhaal.

Jeanet: Ik moest even in het boek komen. Maar na de helft had het mij te pakken en wilde ik doorlezen. Het is niet een spannend verhaal waarbij je op het puntje van je stoel zit, omdat je telkens denkt te weten hoe het zit. Het grootste gedeelte wordt door Thomas verteld en daardoor leer je de andere personages niet echt kennen. Heel af en toe wordt er een hoofdstuk door iemand anders verteld en dat geeft je dan een ander inzicht en maakt het lezen leuker. De epilo(o)g(en) hadden van mij niet gehoeven, ze voegden niet allemaal iets toe. Het sterke aan dit boek vond ik dat het toch telkens net weer anders blijkt te zijn als wat je daarvoor gelezen had. Misschien ga ik nog wel een boek van hem lezen, want hij staat bekend als een van de best verkopende auteurs in Frankrijk, maar dat kan ik me met dit boek niet helemaal voorstellen.

Silvia: Ik hou ervan, de Zuid-Franse sfeer, die Musso zo goed beschrijft in dit boek. De omgeving gaat echt leven. Het is alsof je zelf op de campus rondloopt. Ook vind ik verhalen met een wisseling tussen heden en verleden erg prettig lezen. Het hoofdpersonage kreeg diepte door de verwijzingen naar zijn verleden. Het heden bleef echter redelijk oppervlakkig. Een ander minpunt was dat de spanning lang op zich liet wachten. Vanaf het begin is al duidelijk wat er is gebeurd. De weg naar de plot is er een met veel kronkels die zorgen dat je af en toe de finish uit het zicht verliest. Helemaal als blijkt dat de uiteindelijke oplossing wel over een erg smal zijpad loopt. Ondanks deze minpunten komt het boek voor mij toch op drie sterren. Met het tempo is namelijk niets mis, niet alleen de wisseling van tijd, maar ook van perspectief, het verhaal wordt vanuit verschillende personages verteld, zorgt voor levendigheid.

Conclusie: De een vindt het verhaal traag op gang komen en de ander zit juist heel goed in het verhaal, maar de meerderheid vindt het een goed boek. Vooral de beschrijving van de Côte d'Azur en de Zuid-Franse sfeer valt goed in de smaak. Zo zie je maar weer hoe smaken kunnen verschillen.

De sterren voor Het meisje en de nacht: 2 x **** en 3 x ***

Kennen jullie Guillaume Musso al? Gaan jullie dit boek lezen ondanks of juist dankzij onze verdeeldheid?

Chantal, namens de Thriller Club