Hoe kleuren de duimen van onze volgers? #15
Op 15 oktober plaatsten we een oproep waarin we jullie om duimpjes vroegen. Dat hebben we vaker gedaan en zullen we natuurlijk nog vaker doen. Zoals altijd reageerden jullie enthousiast en werden er keuzes gemaakt. Vandaag verschijnt het tweede en laatste artikel waarin je je eigen duimpje kunt terugvinden en die van anderen kunt lezen.
Hieronder de tweede reeks duimpjes in geheel willekeurige volgorde.
Korte inhoud: Tuva, een dove verslaggeefster van een lokale krant, komt toevallig bij de dropfabriek van de familie van Grimbergen. Op dat moment is ze getuige van de zelfmoord van een van de familieleden van de Grimbergens. Tuva denkt dat het geen zelfmoord is en er volgen meer moorden waarbij de moordenaar zwarte dropmunten op de ogen van de dode legt. Wel heeft Tuva een probleem, over twee weken heeft ze een nieuwe baan en dan moet de zaak afgerond zijn.
Mening (***): De start van dit boek is prima, maar dan kakt het verhaal toch een beetje in. Op het einde komt het wel weer goed. Vergelijk ik dit met het eerste boek in de serie, dan zie ik wel vooruitgang. Hopelijk komt er meer dynamiek nu Tuva naar het zuiden verhuist. De schrijfstijl van Dean is eenvoudig. Tuva leren we ietsje beter kennen. Kortom: een betere thriller dan De jacht.
Korte inhoud: Sub rosa is het zesde deel in de serie rond Jana Berzelius. In dit boek onderzoekt zij een moord binnen het criminele circuit. Tot haar grote verbazing leidt het bewijs direct naar haarzelf. In plaats van de dader te achterhalen is het nu in haar belang bewijs achter te houden. Ze krijgt hiervoor hulp uit onverwachte hoek. 
Mening (***): Emilie Schepp heeft met Jana Berzelius een bijzonder hoofdpersonage gecreëerd. Met elk boek wordt er weer een stukje uit haar geheimzinnige verleden prijsgegeven. Dit gebeurt in een toegankelijke schrijfstijl. Ook de korte hoofdstukken houden de vaart in het verhaal. Toch kwam dit deel iets ongeloofwaardiger op mij over dan de vorige verhalen. Ik hoop dat het volgende deel omtrent Jana weer als vanouds zal zijn.
Korte inhoud: Meg zorgt onvoorwaardelijk voor haar zwaar zieke dochter Grace, die aan een rolstoel gekluisterd is. Ze zijn als twee handen op één buik. De inwoners van Ashford, waar ze onlangs zijn komen wonen, hebben uitermate veel respect voor hen en houden van hen. Wanneer het buurmeisje Cara de was bij hen binnen brengt, treft ze de vermoorde Meg aan; van Grace is er geen enkel spoor. De hectische zoektocht naar Grace levert een aantal onverwachte wendingen in het verhaal.Mening (***): Het verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen. De twee antagonisten, Jon en Cara, komen beurtelings aan het woord en vertellen beetje bij beetje wat ze in hun zoektocht naar Grace te weten komen. De spanning wordt zo in het verhaal gebracht, en het verhaal krijgt verschillende onverwachte wendingen waarbij je eigen vermoedens als het ware worden gedwarsboomd. Beide antagonisten worden goed beschreven. De proloog is wat mysterieus en maakt het verhaal spannend. Het boek is vlot geschreven, een vertellende stijl met originele, soms poëtische zinnen en met heel onverwachte metaforen. Ik kreeg eerder het gevoel een young adult te lezen dan een thriller voor volwassenen. Al had ik een vermoeden hoe het verhaal min of meer zou eindigen, toch heeft de afloop me enigszins verrast.
Korte inhoud: In hun jeugdige onbezonnenheid gaan zes vrienden net iets te ver, waardoor dodelijke slachtoffers vallen. Een van de vrienden neemt de schuld op zich, onder voorwaarde dat zij in de toekomst aan elk van de vijf vrienden een wederdienst mag vragen. De gevolgen daarvan blijken onheilspellend.Mening (****): Bolton beschrijft in Die Zomer enerzijds de belevenissen van zes vrienden in hun zomervakantie, anderzijds de gevolgen die hun keuze rondom een tragisch ongeval jaren later heeft, wanneer ze in een heel andere levensfase zitten. Ze slaagt erin je in weinig woorden een duidelijk beeld te geven van de karakters van de hoofdrolspelers. Je wordt in het verhaal gezogen, dat met juist voldoende vaart geschreven is. Als lezer voel je de emoties, begrip en afschuw vechten om voorrang. Het boek verveelt geen moment, het verhaal blijft lang hangen.
Fons las Het geheime leven van schrijvers van Guillaume Musso
Korte inhoud: Nathan Fawles, een gevestigd schrijver, heeft zich twintig jaar geleden teruggetrokken op een eiland. Beginnend schrijver Raphaël Bataille wil het geheim van Fawles ontsluieren. Als een bevroren lijk tegen een boom gebeiteld is en Fawles inlichtingen wil over een journaliste blijken er nog meer geheimen te bestaan.Mening (***): Het boek hinkt op twee benen. Wat ik de eerste helft van het boek vreselijk leuk vond, de quotes van en toespelingen op schrijvers, wordt in de tweede helft overgeslagen. Het eerste deel vond ik een mooie mengeling van humor en deductie, het tweede deel volgt min of meer de gebruikelijke thrillerregels. De personages in het boek zijn schetsmatig, maar dat hindert niet om de vaart in het verhaal te houden tot bijna het einde. Bijna, want hoewel spannend wordt het een tikje te uitleggerig. Daarnaast zijn er een paar onwaarschijnlijke kunstgrepen om het verhaal sluitend te krijgen. Eindoordeel: makkelijk te lezen, een verhaal met vaart dat je nieuwsgierig laat blijven naar het vervolg, de beschrijving van de plot kon beter.
Korte inhoud: Mariana, psychotherapeute en nog in rouw om haar echtgenoot die een jaar geleden overleed, wordt gebeld door haar nichtje Zoë, die haar vertelt dat haar studiegenote en beste vriendin Tara is vermoord. Hierop vertrekt Mariana direct naar Cambridge om haar nichtje bij te staan en uit te zoeken wie de dader is. Ze verdenkt Edward Fosca, de populaire en charismatische professor Grieks drama, die een groep studentes om zich heen heeft, waaronder Tara, die zich de Nimfen noemen.
Mening (****): Een heerlijk boek om te lezen. Hoewel het wat traag op gang komt vanwege de vele details, leest het lekker vlot weg door de korte hoofdstukken, de plezierige schrijfstijl en de levendige beschrijving van de personages. Er wordt regelmatig gerefereerd aan de Griekse mythologie, maar laat dat geen beletsel zijn als je daar, zoals ik, weinig tot niets van af weet. Er wordt voldoende duidelijk gemaakt en ook zonder die kennis is het verhaal goed te volgen. De spanning zit voornamelijk in het feit dat er enkele nimfen relatief kort na elkaar worden vermoord, maar een oplossing van de moorden uitzichtloos lijkt. De auteur weet de spanning vast te houden tot aan het verrassende einde toe.
Korte inhoud: De studente is de nieuwe thriller van thrillerkoningin Tes Gerritsen. Hiervoor heeft ze samengewerkt met de voor Nederlandse lezers nog onbekende Gary Braver. Als het lichaam van studente Taryn Moore op straat wordt gevonden, wijst alles op zelfmoord. Alleen gelooft rechercheur Frankie Loomis dit niet, zij vermoedt dat er meer aan de hand is. Dit blijkt wel uit de autopsie, Taryn was zwanger. Voor professor Jack Dorian was deze studente de ultieme fantasie. Zou hij meer weten over haar dood?
Mening (***): Wie van de nagelbijtend spannende speurdersthrillers van Tess Gerritsen houdt, komt met De studente helaas bedrogen uit. De plot is heel erg gefocust op het verleden van Taryn en hoe dat tot haar dood heeft kunnen leiden, waardoor het echt spannende recherchewerk wordt vergeten. Met slechts 320 pagina's is dit geen dikke thriller, hierdoor is er niet genoeg ruimte om de lezer mee te nemen in zowel het speurwerk als het verleden van rechercheur Frankie Loomis. Er wordt gehint naar zaken uit haar verleden, maar deze worden niet verder uitgediept. Zonde, want het verhaal voelt niet compleet, terwijl het een op zichzelf staande thriller is. Want eerlijk is eerlijk, het verhaal zit goed in elkaar met veel verwijzingen naar de klassieke mythologie - die je als lezer niet hoeft te kennen om het verhaal te kunnen volgen - maar de spanning ontbreekt. Dit heeft de wending aan het einde ook niet meer op kunnen krikken. Al met al is De studente goed voor een paar uurtjes vermaak, maar de hoge kwaliteit van eerder heeft Gerritsen niet kunnen leveren.
Korte inhoud: Aan de Baskische kust in het kleurrijke vissersdorpje Hondarribia vindt een vrolijk festival plaats. Midden in de optocht wordt een vrouw vermoord en dan verschijnt Cestero met de speciale eenheid op het toneel. Zij moeten de misdaad oplossen. Lukt het haar en haar team om meer moorden te voorkomen?Mening (*****): Ik was helemaal verrukt over Ibon Martíns vorige thriller De dans van de tulpen en ook hier weer de gekende schrijfstijl. Al vanaf de eerste bladzijde word je in het verhaal gezogen. Bam, daar is de eerste dode al en Cestero en haar team verschijnen ten tonele. Cestero nog altijd strijdvaardig, koppig en eigenwijs, maar wel in positieve zin. Voor haar telt maar één ding, de misdaad oplossen. Martín weet het goed te beschrijven, je waant je in Hondarribia te midden van al het moois dat de omgeving te bieden heeft en te midden van de misdaad. De spanning liet me niet meer los en er is nergens saaiheid te bespeuren. Alle personages worden voldoende uitgewerkt en zijn nuttig voor het verhaal. Eigen aan thrillers is dat je vaak op het verkeerde been wordt gezet en dat is hier niet anders. Ook fijn is dat het verhaal na de ontknoping niet bruusk stopt en er nog een epiloog volgt.
Korte inhoud: Oorlogsverslaggever Stroud is meermaals aan de dood ontkomen, mede dankzij zijn leermeester Raphael. Nu is Raphael echter omgekomen bij een aanslag. Maar dan duikt er een recente foto op, waarop hij te zien is in Ankara. Stroud gaat op onderzoek uit. Zijn zoektocht brengt hem naar Amsterdam, Leiden, Berlijn en Parijs.
Mening (****): Een tegenvaller is de cover: een foto van de grachten in Amsterdam. Het doet vermoeden dat een groot deel van het verhaal zich in die stad afspeelt, maar dat klopt niet. Op zich is het wel een aardig verhaal, maar ik vind het jammer dat Ellory de WOII-kaart trekt. Hij had dan beter WOII verder kunnen uitdiepen, want het is voor mij een onbekend verhaal en ik heb toch aardig wat oorlogsboeken gelezen. Over de band tussen twee verslaggevers in oorlogsgebied wordt wel verteld. Maar het meest interessante deel wordt maar summier verteld.
Wendy las Miss Merkel en een onverwachte wending van David Safier
Korte inhoud: De voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft het hectische leven in Berlijn de rug toegekeerd. Samen met manlief Achim, lijfwacht Mike en mopshond Poetin woont ze in het dorp Klein-Freudenstadt. Wanneer baron Philipp Von Baugenwitz vergiftigd wordt aangetroffen, bijt Angela zich als een pitpull vast in deze moordzaak.
Mening (***): Dit verhaal is geen thriller vol spanning, actie of verschillende plottwisten. Als het daarom zou gaan, ging de plot de mist in. Komt het door de kinderlijke humor doorheen het verhaal? Of bepaalde grappen die meermaals worden herhaald? Juist die humor was voor mij als lezer teleurstellend. Buiten deze schoonheidsfoutjes geniet je wel van het whodunit-gegeven en zoals de titel reeds vermeldt, komt er een einde met ‘een onverwachte wending’. Geen hoogvlieger in het thrillerlandschap, gewoon een vermakelijke pageturner.
Dit waren de laatste tien duimpjes voor deze ronde. Zitten er boeken tussen die je gelezen hebt en ben je het wel of niet met de beoordelingen eens? Welk boek wil je nu absoluut gaan lezen? Laat het ons weten.
Bedankt Gerrie, Silvia, Denise, Bas, Fons, Tineke, Laurie, Leentje4trixie en Wendy voor jullie enthousiaste input!
Wil je de veertien eerdere blogs nog een keer lezen, dan kan dat uiteraard. Hier vind je ze: #1, #2, #3, #4, #5, #6, #7, #8, #9, #10, #11, #12, #13, #14
