Naar aanleiding van onze laatste meeting met de Thriller Club wilden Kees, Greet en Jeanet graag het boek Hoek van Donald Nolet lezen. Dit boek is 16 mei uitgekomen bij uitgeverij Cargo, die wij bij deze ook willen bedanken voor het leesexemplaar. Een normale bokswedstrijd bestaat uit drie ronden en we willen het boek dan ook toelichten met drie vragen.

Alexander ‘Hoek’ Holman is een levende legende in de kickbokswereld; als begenadigd trainer heeft hij vele vechters naar de top geleid. Tegelijkertijd is Holman sinds jaar en dag de rechterhand van André Krook, een van de laatste godfathers van de Amsterdamse onderwereld. De hechte vriendschap tussen de twee jeugdvrienden komt onder druk te staan wanneer een Syrische vluchteling de boksschool binnenloopt. De jongen is het grootste talent dat hij ooit onder zijn hoede heeft gehad, maar de razendsnelle opmars van zijn nieuwe protegé plaatst ook Holman in het felle licht van de schijnwerpers. Het zorgvuldig bewaarde evenwicht tussen zijn twee levens wankelt, en de gevolgen zijn dodelijk.

Hoek is een ijzersterke thriller over professionele kickboksers en de keiharde wereld van de georganiseerde misdaad.

Ronde één: Aftasten

Wat vind je van (kick)boksen/vechtsport en waarom wilde je een boek lezen met kickboksen als een van de thema’s? 

Kees: Boksen, maar ook vechtsport in het algemeen, vind ik helemaal niets. Jezelf vrijwillig in elkaar laten timmeren en dat alleen maar voor de sport en voor je plezier. Nee, dat zie ik echt niet zitten. Niet om te zien of te volgen en zeker al niet om het zelf te beoefenen. Dan zijn er veel mooiere sporten die zich daarvoor lenen.
Waarom ik wel een boek met kickboksen als thema wilde lezen. Tja, daar kwam ik in feite pas achter toen ik het boek ontving. Ik las het boek vooral omdat ik de vorige thriller (Handschrift van de duivel) van Donald Nolet gelezen heb, dat ik een goed boek vond en ik nieuwsgierig was naar zijn jongste, dus Hoek.

Greet: Ik heb weinig of niets met welke vechtsport dan ook. Een sport als bijvoorbeeld judo vind ik nog wel leuk om naar te kijken, maar boksen (of kickboksen zoals in het boek) vind ik verschrikkelijk. De beelden die je soms ziet op tv zeggen alles. Ze kloppen elkaar tot moes en voor je het weet hou je er iets aan over. Nee, ik snap het niet.
Waarom ik dan toch dit boek wilde lezen? Eén reden: het is geschreven door Donald Nolet, die me met zijn vorige boek Handschrift van de duivel zeer aangenaam wist te verrassen. En met zijn debuut Versleuteld had hij zowel de Schaduwprijs als de Gouden Strop gewonnen, dus ik was ervan overtuigd dat Hoek, ondanks het thema, een goed boek zou zijn.  

Jeanet: Een paar jaar geleden vond ik het een geweldige sport en zaten we er ook elke week naar te kijken op tv. Ik vind met name het respect dat ze voor elkaar hebben iets geweldigs om te zien. Dit staat heel hoog in het vaandel en wordt al van jongs af aan geleerd. Er zit veel meer achter dan elkaar tot moes slaan en ik heb er zelfs respect voor, maar zelf zal ik deze sport nooit gaan beoefenen.
Ik was benieuwd naar dit boek, de combinatie thriller en vechtsport. Eigenlijk wel jammer dat de vechtsport weer met de onderwereld in combinatie gebracht wordt, maar dat is nu eenmaal ook het imago. Ik heb nog geen boek gelezen van Nolet, maar had gezien dat zijn andere boeken ook goede recensies hadden en was er nieuwsgierig naar geworden.

Ronde twee: Na het aftasten komt de wedstrijd wat meer op gang, er komt meer spanning

Wat vind je van de spanning?

Kees: Tja, die spanning. Die ontbreekt zo goed als, wat mij betreft komt het er erg bekaaid vanaf. Het duurt pas tot tweederde van het verhaal dat er een eerste spanningsveld ontstaat en dan pas weer in de ontknoping. Veel en veel te weinig voor een boek dat thriller wordt genoemd. Dat die spanning er bijna niet was, vond ik jammer, het verhaal leent zich er in principe namelijk wel voor. Het spanningsniveau in Hoek is dus erg ondermaats en dat was wel een tegenvaller.

Greet: Euh spanning, welke spanning? Ik ben ze jammer genoeg niet tegengekomen, en dat terwijl ik op basis van de achterflap het tegendeel verwachtte. Een bokstrainer met criminele nevenactiviteiten die door het succes van zijn pupil tegen wil en dank in de schijnwerpers komt te staan… Geef toe, dat schept verwachtingen. Op geen enkel moment voelde ik echter de dreiging, ik had het idee dat het boek grotendeels over bokstechnieken en -wedstrijden ging, aangevuld met een hoop personages die geen van allen tot de verbeelding spraken. Ik vond Hoek dus eerder saai dan spannend. 

Jeanet: Het leest makkelijk en fijn, maar ik weet niet wat het “thrillereffect" op dit boek zou moeten zijn. Ik miste de spanning volledig, behalve op één klein moment bij de wedstrijd na. Maar met termen als “onderwereld” en “laatste godfather”  en “ijzersterke thriller” had ik er meer van verwacht. Qua spanning was er veel meer uit te halen geweest, want de opzet is zeker orgineel bedacht. 

Ronde drie: De genadeslag

Onze mening

Kees: Kickboksen, je moet er wat mee hebben. Ik heb dat niet, dus die verhaallijn was voor mij in feite niet zo heel erg interessant. De andere lijn, de criminele, was dat meer, maar tot tweederde kabbelt het maar wat voort. Pas dan is er iets van spanning, die vervolgens tot de ontknoping weer inzakt. Deze is verrassend, maakt gelukkig wel het een en ander goed en pas dan realiseer je je eigenlijk dat je een thriller leest. Het verhaal heeft wel een prettige schrijfstijl en aan alles merk je dat Nolet wel degelijk een goed verhaal kan schrijven. Alleen met Hoek komt dat er niet uit, de auteur kan stukken beter, dat heeft hij met zijn voorgaande boeken wel bewezen.

Greet: Het boek wist me op geen enkel moment te boeien. En dat lag niet alleen aan het thema boksen. Het evenwicht tussen de verschillende verhaallijnen was zoek en met de uitwerking van de personages zat het ook al niet snor. Wie een thriller leest, verwacht spanning. Die moet nieuwsgierig zijn naar de volgende stappen in het verhaal. Die moet zich met een of meer personages kunnen vereenzelvigen. Helaas, hoewel Hoek goed geschreven is, was het voor mij een teleurstelling. Ik hoop dat Donald Nolet snel weer uit een ander vaatje tapt!

Jeanet: Ondanks dat ik het niet spannend vond, vond ik wel dat Donald Nolet een fijne schrijver is. Het leest fijn en het is allemaal goed te volgen, maar doordat de spanning ontbreekt, is het meer een roman dan een thriller. De personages kwamen niet echt tot leven, waardoor het boek voor mij oppervlakkig bleef. Ik ben wel nieuwsgierig naar zijn andere boeken geworden en ik ga een van die andere zeker lezen.

Conclusie: Zoals jullie kunnen lezen, zijn wij het er alle drie over eens dat dit niet de spannende thriller was die wij verwacht hadden en dat is jammer. Wij zijn het er ook over eens dat Donald Nolet een goede schrijver is en dat wij zeker een nieuw boek van hem zullen gaan lezen.

 Aantal sterren voor Hoek: 2 x ** en 1 x ***

Heb je al eens iets van Donald Nolet gelezen en wat vond je ervan?

Groetjes,

Kees, Greet en Jeanet namens de Thriller Club