In de maand april daagt Hebban ons uit om eens 'iets anders' te lezen. Een boek dat je zelf niet zo gauw zou kiezen en best buiten je comfortzone en vertrouwde genre ligt. De genreclubs stortten zich, op initiatief van Merel van de YA Club, met veel plezier op deze uitdaging. Zo zou de Thriller Club een boek gaan lezen dat ons getipt werd door de Jeugdliteratuur Club.

We kregen een lijstje van zes mogelijke boeken toegestuurd. Binnen de Club even stemmen en al snel was duidelijk dat we twee favorieten hadden, waarvan Honderd uur nacht het uiteindelijk gehaald heeft.

• Manhatan - Rob Ruggenberg (12-14 jaar)
• Dummie de mummie - Tosca Menten (deel 1) (9-11 jaar)
• Honderd uur nacht - Anna Woltz (12-14 jaar)
• Hoe niemand mij geloofde en ik bijna alles verloor - Gertrud Jetten (9-11 jaar)
• De meest eenzame walvis ter wereld - Kim Crabeels, Sebastiaan van Doninck (6-8 jaar)
• Bestemming Onbekend - Paul Mosier (12-14 jaar)

De auteur en het boek

Anna Woltz (1981) groeide op in Den Haag, maar woont nu in Londen. Ze studeerde geschiedenis in Leiden en is ondertussen fulltime schrijfster. Haar eerste kinderboek, Alles kookt over, dateert uit 2002 en zou gevolgd worden door een twintigtal andere. De boeken van Woltz worden vertaald in het Engels, Frans, Duits, Hongaars, Sloveens, Servisch, Lets, Ests, Pools, Deens, Noors, Japans en Taiwanees.

Mijn bijzonder rare week met Tess (2013) werd bekroond met een Vlag en Wimpel van de Griffeljury, Honderd uur nacht (2014) won de Nienke van Hichtum-prijs 2015, Gips (2015) werd bekroond met de Gouden Griffel 2016 en Alaska (2016) kreeg een Zilveren Griffel.

Wat vonden we van het boek?

Zes leden van de Thriller Club lazen Honderd uur nacht en stelden aansluitend elk één vraag die door een van de andere vijf lezers beantwoord werd. Het resultaat van dat vraagspelletje lees je hieronder.

Vraag Karina: Het viertal wordt geconfronteerd met een orkaan en de gevolgen hiervan. Wat vind je van deze setting en hoe beoordeel je de geloofwaardigheid van hoe dingen gaan na de orkaan? 

Joyce: De setting dient vooral om een omgeving te creëren waar telefoons, computers en televisies Emilia en haar nieuwe vrienden niet storen. Op deze manier worden ze gedwongen om na te denken en (volwassen) beslissingen te nemen. Back to basic als het ware, met elkaar praten en tot conclusies komen voor henzelf. Vast en zeker niet geloofwaardig voor een situatie na een verwoestende orkaan zoals Sandy, maar dat is volgens mij ook niet de bedoeling van Anna Woltz. Ik kan me er volledig in vinden en de setting maakt het boek juist zo mooi om te lezen. Een 'klein' verhaal in een enorme wereldstad die compleet op z’n kop staat, maar dan juist stil is.

Vraag Silvia: In het verhaal herkende ik meerdere thema's die bij deze leeftijdscategorie een rol spelen. Wat was voor jou het belangrijkste thema van het verhaal?

Jeanet: Er staan inderdaad veel thema’s in voor deze leeftijdsgroep. Liefde, verantwoording, zelfstandigheid, vriendschap, bedrog, keuzes maken en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat ik in dit boek heel belangrijk vond, is communiceren. Soms is iets heel anders dan wat het lijkt. Je ziet in diverse situaties dat praten de oplossing kan bieden. In dit geval zijn de jongeren allemaal totaal verschillend en dat maakt het boeiend om te lezen. Vooral de negenjarige Abby kan zichzelf goed verwoorden, bijna het tegenovergestelde van haar verlegen broer Seth. Het boek is voor de leeftijdscategorie 12-14 jaar; mijn zoon is twaalf en ik zie dat er door communicatie nogal eens misvattingen zijn, misschien dat ik daarom ook dit thema uitgekozen heb.

Vraag Greet: Volgens de achterflap gaat het boek over de veertienjarige Emilia, twee Amerikaanse jongens en een heldhaftig klein meisje. Op de cover van het boek zie je slechts drie silhouetten, namelijk die van Emilia, Jim en Seth. De kleine Abby staat er niet op, terwijl ze wel een grote rol speelt in het boek. Was dit je opgevallen? Gaat het hier om een (on)bewuste misser? Wat is volgens jou de reden van deze 'foute' cover?

Silvia: Wat alert dat je opviel dat Abby op de cover ontbreekt. Ik vond de cover heel leuk geschetst, de duisternis, de silhouetten, de stad (ondanks de duisternis toch heel herkenbaar) en zelfs de boosheid van Seth zie je bijna aan de cover af. Maar ja, waar is Abby inderdaad? Het was mij eerlijk gezegd niet opgevallen. In het verhaal speelde ze een heel duidelijke, belangrijke rol, dus ik vraag me ook af waarom ze zou ontbreken op de cover. Zou ze niet stiekem al vooruitgelopen zijn en daardoor net buiten beeld vallen? Ik zie haar daar zo voor aan, haantje-de-voorste. Ik heb nog stukken teruggelezen om te checken of de jongens er niet alleen op uit zijn geweest met Emilia, maar ik heb niets kunnen vinden. Ik houd het dan ook maar op een onbewuste misser. Het doet Abby in ieder geval geen recht dat ze niet haar opwachting mag maken op de cover. 

Vraag Evy: Beschrijf wat je van het hoofdpersonage Emilia vindt. Is het personage geloofwaardig neergezet?

Karina: Ik vind Emilia geloofwaardig neergezet in de momenten dat ze echt even laat zien nog maar gewoon een veertienjarig meisje te zijn dat het soms ook even niet weet, maar wel probeert om er het beste van te maken. Ze neemt verantwoordelijkheid waar nodig als het om de negenjarige Abby gaat en is behulpzaam naar Seth toe. Tegelijkertijd worstelt ze met de onzekerheid van een veertienjarig meisje dat ineens ontdekt dat een jongen ook wel erg leuk en lief kan zijn. Wat ik minder geloofwaardig vind, maar dat komt mogelijk ook doordat je niks weet van Emilia voor haar moment van vertrek, is dat zij zomaar op een vliegtuig stapt naar de VS en dat ook nog tot in detail zo geregeld heeft dat ze ermee wegkomt.

Vraag Joyce: Wie is voor jou het meest aansprekende karakter? En waarom?

Evy: Hoewel Emilia het hoofdpersonage is en het eigenlijk allemaal om haar draait, vond ik haar toch niet het 'leukste' personage uit het boek. Ik vind Abby persoonlijk hét personage dat het boek net dat extraatje geeft. Je kan haar bestempelen als een stout kind, als je dat zou willen, want ze haalt tenslotte vrij veel kattenkwaad uit. Toch is ze erg innemend en kan je haar als lezer eigenlijk niet als een stout kind zien. Ze heeft een gouden hart, is dolenthousiast en ze geeft als het ware licht. De andere personages moeten zich een beetje om haar bekommeren, omdat ze nu eenmaal de jongste is, en dat geeft een bijzondere dynamiek aan de groep. Ze is de lijm die iedereen bij elkaar houdt. Of zo zag ik het in ieder geval ...

Vraag Jeanet: Ik dacht aan het einde dat er best nog wel een vervolg in zou kunnen zitten. Had jij dat ook of vond je het een mooi afgesloten verhaal?

Greet: Ik had niet het idee dat het verhaal niet af was, maar een nieuw verhaal met enkele van de gekende personages zou zeker niet geforceerd aanvoelen. Ik zou wel meer willen lezen over Emilia en haar familie. Tenslotte is ze pas veertien en het kan dus nog alle kanten uit. Ik denk echter niet dat Anna Woltz zal voortborduren op het verhaal, zij bedenkt vast voor elk nieuw boek andere personages, locaties en thema’s.

Is Honderd uur nacht een topper?

Ja, dat vinden we wel. Vijf van ons geven het boek 4 sterren, één iemand vind het 3 sterren waard. Wil je meer weten, dan kun je bijvoorbeeld de recensie van Joyce lezen.

Ga je in de toekomst meer jeugdboeken lezen?

Wist Honderd uur nacht ons ervan te overtuigen om eens vaker een kinder- of jeugdboek op te pakken? Of lezen we sowieso regelmatig iets uit het genre?

Joyce: Ik zou zeker meer jeugdliteratuur willen lezen. Mijn neefje Joep van acht kan zo enthousiast over gelezen boeken vertellen en dan zou ik ze ook wel willen lezen. Al komt het er niet echt van. Ik heb Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman recent gekocht in het kader van de actie "Geef een boek cadeau" en dat wil ik zeker in 2019 gaan (her)lezen. En ja, ik heb het boek uiteraard ook cadeau gedaan aan mijn neefjes, zoals elk jaar.

Jeanet: Een jeugdboek ligt niet helemaal buiten mijn comfortzone, ik lees er vaker een en zal dat ook wel blijven doen zo af en toe.

Silvia: Ik vond dit een enorm leuke uitdaging, zozeer dat het niet eens een uitdaging genoemd mag worden voor mij omdat het zelfs gewoon binnen mijn comfortzone viel. Na dit boek heb ik nog andere gelezen van Anna Woltz, Gips en Alaska. Beide bevielen ook erg goed. Het heeft me aangespoord om ook jeugdboeken van andere auteurs te lezen, Lampje van Annet Schaap kan ik bijvoorbeeld ook iedereen aanraden. 

Greet: Ik ga zeker meer kinder- en jeugdboeken lezen. Niet zozeer omdat Honderd uur nacht mij daartoe aangezet heeft, maar omdat ik sowieso al van dat genre hield. Zo ben ik van plan om op korte termijn nog wat boeken van Mark Tijsmans te lezen.

Evy: Ik ga zeker vaker jeugdliteratuur lezen, maar dat komt omdat ik al vrij veel jeugdboeken lees. In die zin was 'Lees eens wat anders' bij mij, met dit boek, misschien niet helemaal van toepassing.

Karina: Mede door mijn kinderen lees ik al wel vaker jeugdboeken, maar dan voor jongere kinderen. Ik zal dit zeker blijven doen en vermoed dat ik qua leeftijdscategorie dan met mijn dochter meegroei. Een leuk jeugdboek maakt in ieder geval zeker een kans!

Kinderboekenweek 2-13 oktober

Tot slot nog een nieuwtje. Anna Woltz zal het geschenkboekje voor de Kinderboekenweek 2019 gaan schrijven! Het thema is dit jaar "Reis mee!" en vervoermiddelen staan centraal. Wij zijn benieuwd naar het verhaal en kijken uit naar oktober, wanneer het boekje verkrijgbaar zal zijn.

Hebben we jullie nieuwsgierig gemaakt naar het werk van Anna Woltz of jeugdliteratuur in het algemeen?

Merel, bedankt voor je originele idee, de Thriller Club heeft er graag aan meegewerkt!

Lees ze!
Greet, namens de Thriller Club