En jawel, Wilma Veltkamp en ik, Karina, mogen de buddyreads van het jaar 2018 aftrappen! 

Toen er aan jullie gevraagd werd wie er graag een buddyread met een van ons wilde oppakken, waren er veel enthousiaste reacties. Nadat de duo's bekend werden gemaakt op het blog kreeg ik snel een vriendschapsverzoek van Wilma via facebook messenger, met daarbij gelijk de leuke mededeling dat we vlakbij elkaar bleken te wonen. Dus ja, dan is de keuze om niet alleen maar te mailen, maar ook een avondje samen te plannen snel gemaakt. 

Via messenger spraken we af om beiden het boek te lezen en onafhankelijk van elkaar een vijftal vragen op te stellen voor de ander, die we dan onder het genot van koffie en thee konden bespreken. En dat begon natuurlijk met heerlijk bijkletsen over thrillers en onze eigen smaak, die verrassend overeen blijkt te komen. Het tweede onderwerp dat voorbij kwam was natuurlijk de vraag wat maakte dat wij samen Ik reis alleen van Samuel Bjørk gingen lezen. Wilma vertelde dat zij heel hard haar best moet doen om haar iPad werkende te houden, wat betekent dat alle gelezen boeken verwijderd moeten worden om vastlopen te voorkomen. En dit was een van de ongelezen boeken op haar iPad. Ik, Karina, had deze thriller nog altijd op mijn wensenlijstje staan sinds ik verstek moest laten gaan bij de meet & greet met Bjørk en daarna de enthousiaste reacties van onder andere thrillerclublid lid Joyce hoorde. 

En toen was het toch echt tijd voor onze vragen. Je leest wie de vraag stelde en wie hem beantwoordde, en uiteraard ook wanneer het een leuk gesprekspunt werd.

Wilma vroeg: Ik reis alleen is een hype. Wil je dan het boek ook direct lezen, word je enthousiast daardoor of juist niet en krijg je tegenzin om hem ook te gaan lezen?
Karina: Ik heb nogal slechte ervaringen met hypes, onder andere met Het meisje in de trein, dus ik ben dan meestal juist wat meer afwachtend voor ik een boek ga lezen. Wilma: Ik word er niet zo enthousiast van om hem aan te gaan schaffen, maar als ik hem toevallig in de bibliotheek tegenkom of bij een vriendin op haar koffietafel, dan begin ik toch graag te lezen. Ik ben dan wel extra kritisch. Karina: Dat extra kritische herken ik wel, een boek dat gehypet wordt, moet bij mij wel extra zijn best doen om een goede waardering te krijgen.

Karina vroeg aan Wilma: Wat riep de eerste scène waarin een meisje gevonden werd bij je op?
Wilma: Je weet direct dat er iets gaat gebeuren, maar dat je toch in spanning zit wat dit dan is. Toen ik het wist, kwam er wel afschuw in me op. Karina: Ik snap gewoon niet dat je een kind kan vermoorden, wie doet dat nou. Maar toch boeide het me genoeg om te willen weten hoe dit in elkaar stak.

Karina vroeg aan Wilma: Welke van de personages sprak je het meeste aan en waarom?
Wilma: Mia helemaal niet, want haar manier van problemen oplossen is niet mijn manier. Holger spreekt me dan nog het meeste aan, hij houdt het overzicht, heeft de touwtjes strak in handen, maar kan wel zijn zwakke punten laten zien. Wilma wilde juist weten: Met welk personage identificeer je jezelf? Karina: Identificeren is een groot woord, ik denk dat ik namelijk niet zo goed op één plek kan blijven, maar de persoon Gabriël, de IT-nerd, past qua doen en laten en het uitpuzzelen van zaken waarschijnlijk wel het beste bij mij. 

Wij vroegen elkaar: Wat vind je van hoe het plot in elkaar zit, biedt het voldoende verrassingen voor jou, vind je het geloofwaardig?
Wilma: Het plot is niet altijd even geloofwaardig, maar het wordt op zo’n wijze verteld dat ik het wel geloof en volledig meegenomen word. Ik werd zeker verrast door de plotwendingen, maar soms lijkt het team net iets te veel geluk te hebben. Karina: Voor mij is het een intrigerend plot, met veel verrassende plotwendingen, waarbij het Bjørk voldoende lukte om mij te laten nadenken en toch niet voortijdig bij de goede persoon uit te laten komen.

Wilma vroeg Karina: Had je tijdens het lezen al een verdachte op het oog? En zo ja, wanneer tijdens het verhaal dacht je dat kon de dader wel eens zijn?
Karina: Nee, dat heeft best heel lang geduurd voor ik echt in de goede richting dacht. Vanaf ongeveer de laatste 50 pagina’s had ik sterke verdenkingen en die bleken ook wel te kloppen, maar Samuel Bjørk heeft me op een goede manier lang in de luren kunnen leggen. Ook Karina had wel een vraag over de verdachte voor Wilma: Is er moment geweest dat je begrip kreeg voor de dader en wat vind je de acties die de dader uitvoerde? Wilma: Nee, begrip heb ik nooit gehad, maar ik kon de verklaring die de dader gaf wel begrijpen. 

Van elkaar wilden we vervolgens weten: Heeft Bjørk het voor elkaar gekregen dat je de vervolgdelen van deze serie ook wil lezen? Of dat je de andere boeken van zijn hand zou willen lezen?
Wilma: Ja, absoluut. Ik ben wel een serielezer, dus ook van deze serie wil ik zeker nog meer lezen. Karina: Absoluut. Ik wil zeker weten hoe het verder gaat met Mia en Holger, dus De Doodsvogel gaat zeker op mijn lijstje en als die bevalt dan komt het derde deel ook zeker op de leesstapel te liggen.

Tja, en dan kunnen we natuurlijk niet anders dan afsluiten met te bespreken hoe ons deze buddyread bevallen is.
Wilma: ik vind het erg leuk om te doen. Net zoals ik leesclubs leuk vind. Juist omdat we even met een kop koffie bij elkaar konden zitten, werd het een soort van minileesclub. Dus mij is dit goed bevallen. Karina: Ook mij is dit goed bevallen, zo pak ik tenminste weer eens een boek ter hand dat ik al heel lang wil lezen, maar dat op de een of andere manier toch maar steeds blijft liggen. En zeker samen even koffie drinken om het boek te bespreken is wel heel erg gezellig.

Uiteraard schreven we beiden ook een recensie, die van Wilma lees je hier en die van Karina hier. 

Dus, nu willen we wel even van jullie weten, wie heeft dit boek ook gelezen? En wil je ons een plezier doen, kies dan één of meer van onze vragen uit en beantwoord deze ook eens! 

We zien jullie reacties graag hieronder!

Groetjes van Karina & Wilma