In 2017 beleefden we veel plezier aan onze blind date-rubriek (wie vindt het nu niet leuk om nieuwe boeken te ontdekken) en dus hebben we een manier bedacht om de rubriek verder te zetten. Het resultaat: de blind date voor gevorderden! Tijdens een videochat kreeg elk van ons twee categorieën waarmee we aan de slag konden om een leuke thriller voor een collega te zoeken. Op deze manier werd het een spannende zoektocht voor zowel de 'gevers' als de 'ontvangers', of dat was althans de bedoeling!

Voor de vierde aflevering van deze rubriek mocht Chantal een boek uitkiezen voor Kees.

Hoe kwam Chantal tot de keuze van het boek?
Ik had geluk met de loting van de twee categorieën. Ik had als thema ‘een boek met cijfers of nummers’ en daarnaast moest het geslacht van de auteur mannelijk zijn. Dit leverde echter toch ook problemen op. Er zijn namelijk heel veel boeken van mannelijke auteurs met een cijfer in de titel. Welke moest ik nu toch kiezen? De tijd begon te dringen. Ik moest toch echt de knoop doorhakken, anders had Kees niet meer zoveel tijd om het boek te lezen. Hij moet het inplannen tussen zijn andere 'leesverplichtingen' voor de Club. Ik heb uiteindelijk gekozen voor Tokyo Tapes nr. 6-4 van Hideo Yokoyama. Ik heb het boek zelf nog niet gelezen. Nog geen tijd voor gehad. Ik ben dus heel benieuwd wat Kees er van vindt.

Wat vond Kees van deze keuze?
Wat een mooie en goede keuze vond ik dit. Het boek stond al tijden op mijn wil-ik-lezen-plank, maar ik had het nog steeds niet in mijn bezit. Als Chantal me deze blind date niet had bezorgd, zou de aanschaf waarschijnlijk nog erg lang op zich laten wachten hebben. Als het er al ooit van zou komen. Nu was ik dus 'verplicht' om het boek te gaan kopen. En dat ook nog eens van een auteur die mij sowieso niet bekend was. Ik ging dus een ontdekkingstocht tegemoet waarvan ik nog niet wist hoe die zou eindigen. Leuk, want daar houd ik wel van.

Korte inhoud
Shoko, de zevenjarige dochter van de eigenaars van een augurkbedrijf, is in 1989 ontvoerd en na een mislukte losgeldoverhandiging dood gevonden. De zaak houdt heel Japan bezig. Na veertien jaar is deze misdaad nog steeds niet opgelost. Mikami, de rechercheur die op de zaak zat, is afgeleid door de onbegrijpelijke verdwijning van zijn eigen dochter, Ayumi. Wanneer hij de ouders van Shoko een bezoek moet brengen, valt Mikami weer midden in het mysterie van de zaak. Hij bekijkt het dossier nog eens goed. Zijn oog valt op een afwijking die tot dan toe niet gespot is. Wat volgt, is een compact en complex drama dat de corruptie van politie, media en de overheid blootlegt.

De auteur
Hideo Yokoyama is (nog) niet erg bekend in Nederland en Vlaanderen. In Japan daarentegen is hij een bekendheid en ook nog eens bestsellerauteur. Voordat hij begon met het schrijven van fictie was hij onderzoeksjournalist voor de Jomo Shimbun, de lokale krant van Gunma. Tokyo Tapes nr. 6-4 is zijn Nederlandstalige debuut en in Japan zijn hier binnen zes dagen meer dan 1,1 miljoen exemplaren van verkocht. Hij heeft ook een aantal prijzen en nominaties op zijn naam staan.

Hoe vond Kees het boek?
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Het boek is me prima bevallen. Het geeft een klein beetje inzicht in de Japanse cultuur, en dan vooral de politiecultuur. Dat is interessant, want je merkt door het hele verhaal heen dat het o zo verschillend is met die in het westen. Is het boek daardoor saai? Nee, ik vond van niet. Hoewel het verhaal geen hoog tempo heeft, vond ik het absoluut intrigerend en boeiend. De langzame vordering van het verhaal, maar ook het gestaag oplossen van de misdaad, zorgde wat mij betreft voor een bepaald spanningsveld. Ook de tweede verhaallijn (over Ayumi, de dochter van Mikami) was daar debet aan. Wat overigens nog wel eens lastig was, waren de Japanse namen. Die lijken zo erg op elkaar dat ik, vooral in het begin, nog wel eens terug moest bladeren om te kijken wie nou wie was. Ruim voor de ontknoping kwam er meer tempo in het verhaal en namen de verrassende plotwendingen eveneens toe. Yokoyama werkte duidelijk naar deze climax toe. Hoewel het zeker geen zinderende thriller is, is het voor mij wel degelijk een bijzonder boek dat verhaalt over een bijzondere (politie)cultuur.

Conclusie
Wat mij betreft, maar dat blijkt al uit mijn mening over het boek, is deze blind date bijzonder geslaagd. Yokoyama is een auteur om te blijven volgen en ik heb zijn tweede vertaalde boek (Japan Airlines nr. 123) inmiddels ook op mijn wil-ik-lezen-plank gezet.

Als je dit boek gelezen hebt, heb je dan dezelfde indruk van de Japanse cultuur gekregen als ik of heb je een heel andere mening? Ik hoor het graag.