Zeven maanden is het alweer geleden dat we onze rubriek Seriepersonages introduceerden. We stellen jullie niet alleen elke maand een nieuw personage voor, we lezen ook het eerste deel in de serie. Deze maand dook de Thriller Club van Tien in Het gezicht van de dood, het eerste deel in de serie met Eve Duncan, geschreven door Iris Johansen. Zes leden van onze Club gingen aan de slag en vertellen of Eve Duncan hen kon bekoren. Willen we meer over haar lezen? Je ontdekt het nu. 

Eve Duncan heeft een zeldzaam talent: als forensisch beeldhouwer is zij in staat aan de hand van een schedel een gezicht te boetseren en zo de overledene weer een gezicht en een identiteit te geven. Dit unieke beroep is tegelijkertijd voor Eve de manier om haar eigen nachtmerrie te verwerken - haar dochter Bonnie is vermoord en nooit meer teruggevonden.

Tegen haar zin neemt Eve een opdracht aan van de charmante computergigant en multimiljonair John Logan. Al snel wordt duidelijk dat er gevaar dreigt. Camera's houden haar continue in de gaten, telefoonlijnen worden afgeluisterd. Maar er is geen weg terug: door de reconstructie van de schedel kijkt Eve recht in het gezicht van de dood...

Elly: We leren Eve Duncan kennen als ze buiten een instelling staat waar een kindermoordenaar ter dood veroordeeld is en zijn doodstraf ook plaatsvindt. Eve heeft een moeilijke jeugd gehad en ook later lacht het geluk haar niet toe. Ze sluit zich af en komt in de problemen. Auteur Iris Johansen is erin geslaagd om een origineel onderwerp aan te snijden in Het gezicht van de dood. De sterke kant van Eve wordt mooi beschreven, maar ook stuit je op haar eigenwijze karakter. Van de twee mannen die een grote rol spelen, wordt Joe wat ‘over the top’ neergezet. Een beetje te veel van alles. Het verhaal zit goed in elkaar en heeft een aantal onverwachte twists. Het plot is goed uitgewerkt en er wordt niets te vroeg weg gegeven. Het boek en het personage Eve Duncan boeien me genoeg om meer over haar te lezen dus krijgt het een groene smiley.

Evy: Eve Duncan heeft mij echt verbaasd. Ik kende Iris Johansen niet, er zijn de laatste jaren dan ook bijna geen boeken met Eve Duncan in de hoofdrol vertaald. Ik zag op haar website dat ze gewoon doorschrijft aan de serie, maar die latere delen bereiken ons blijkbaar moeilijk. Ik heb zo genoten van dit verhaal dat ik erover nadenk om de hele serie dan maar in het Engels te gaan lezen! 22 boeken... Daar moet ik een tijdje zoet mee zijn! Eve is taai, dat staat ook in het boek en daar hebben ze gelijk in. Haar kwetsbare uitstraling neemt iedereen in de maling, maar deze vrouw heeft een buitengewone mentale weerbaarheid. Het maakt haar erg aantrekkelijk als hoofdpersonage, ook door haar bijzondere beroep en haar tragische achtergrond, die haar nog steeds kwelt. Dit las meer als een pilotaflevering van een Netflix-serie waar ik absoluut het vervolg op wil zien en je, voor je het weet, de hele nacht op zit om alle delen te kijken. 

Greet: Het gezicht van de dood is het eerste boek in de serie met Eve Duncan als protagonist. Zij is forensisch sculpteur, wat wil zeggen dat ze gezichten reconstrueert op basis van schedels. Ze is lang en mager, heeft roodbruine haren en draagt een brilletje met metalen montuur. Na de verdwijning/dood van haar geliefde dochtertje Bonnie heeft ze gezworen dat niemand ooit nog een slachtoffer van haar zou maken. Ze is intelligent, heeft mensen snel door en weet daardoor de juiste beslissingen te nemen. Dat doet ze ook wanneer ze in dit eerste verhaal serieus op de proef gesteld wordt en voor haar leven en dat van de mensen rondom haar moet vrezen. Eve Duncan is een sterke, zelfstandige dame die weet wat ze wil, dat spreekt me absoluut aan. Na de traumatische ervaringen uit het verleden, durft ze echter niet meer te leven, ze laat geen mensen toe en leeft enkel nog voor haar werk. Maar dan is daar Logan, en ondanks de miserie waar hij verantwoordelijk voor is, voelt ze weer dat ze leeft. Ooit durft ze hopelijk toe te geven aan haar liefde voor FBI-agent Joe. Interessante ontwikkelingen liggen in het verschiet, zoveel is duidelijk, Eve Duncan krijgt een lachend gezichtje.

Joyce: Eve Duncan is naar mijn idee een van de eerste seriepersonages waarmee ik kennis maakte een flink aantal jaren geleden. In de vorm van de Poema-pockets staat ze een flink aantal keer in mijn boekenkast. Eve Duncan is een intrigerende vrouw, mysterieus, maar met een hart van goud. Zeer getekend door het leven door het verlies van haar dochter Bonnie. Ze is echter zo sterk dat ze in staat is anderen tot steun te zijn, zoals Joe Quinn en haar pleegdochter Jane. De meeste steun geeft ze echter met haar werk als forensisch beeldhouwer, ze geeft schedels een gezicht. Een zoektocht komt ten einde door haar werk, terwijl ze voor zichzelf nooit rust vindt. De mogelijke moordenaar van Bonnie heeft haar nooit de antwoorden gegeven die ze wanhopig zoekt. Eve is totaal niet egoïstisch, ze heeft een enorme 'drive' om anderen te helpen. Ik hield van het lezen van boeken met Eve Duncan in de hoofdrol en daarom is zo jammer dat haar boeken al een hele tijd niet meer vertaald worden. Engels is al heel de dag de taal op mijn werk en dus lees ik voor ontspanning Nederlands.

Karina: Eve is voor mij het type “ruwe bolster, blanke pit”, waarbij haar bolster behoorlijk gehard is door het verliezen van haar dochter. Dit maakt dat ze enorm onafhankelijk is, vrijwel niemand toelaat om haar echt te bereiken en haar complete leven wijdt aan de zoektocht om overledenen weer thuis te brengen. Ze is enorm gedreven, pittig, volhardend, heeft lef en is recht voor zijn raap. Vooral dat laatste spreekt mij erg aan, want iemand die zegt wat hij denkt is over het algemeen een zeer eerlijk persoon. Mede door wat haar gevormd heeft, laat ze zich niet meer snel uit het veld slaan en kan Eve goed haar mannetje staan tijdens de heftige actie waar ze in belandt. Ik word er zeker vrolijk van te weten dat er nog flink wat delen op me liggen te wachten. 

Kees: Meteen in het begin van het verhaal kreeg ik de indruk dat Eve daadkrachtig is, dat ze niet met zich laat sollen en dat niemand haar voor de gek moet houden. Tijdens het lezen werd deze indruk bevestigd en dat is, nadat ik het boek had uitgelezen, niet veranderd. Eigenlijk heeft Eve geen normale jeugd gehad en door het verlies van haar dochter Bonnie gunt ze zichzelf geen ander tijdverdrijf dan alleen maar haar werk. Ze is een workaholic geworden en ik kreeg de indruk dat dit vooral is ontstaan uit schuldgevoel. Omdat ze niet aan Bonnie wil denken, geen zelfverwijt wil maken. Ondanks haar wat eigenwijze karakter vind ik haar zeker geen onaardig personage. Het gezicht van de dood is het eerste uit een serie met Eve in de hoofdrol en hoewel ze hierin al bijzonder aardig voor de dag komt, denk ik dat ze in de volgende boeken alleen maar sterker kan en zal worden. Ja, Eve Duncan is een vrouw die me wel bevalt. Met, en wie heeft dat niet, wat gebreken, maar zeker ook met een beminnelijke kant.

Conclusie: Het is duidelijk. Eve Duncan heeft ons hart gestolen. Zes WLC-lezers, zes blije gezichten. En iedereen wil meer over haar lezen. Iris Johansen heeft dus een interessant en boeiend personage gecreëerd.

Kennen jullie Eve Duncan en zo ja, wat vinden jullie van haar? Zo nee, hebben wij jullie kunnen overtuigen om eens een boek met haar in de hoofdrol in huis te halen? Laat het ons hieronder weten! 

PS: Wie benieuwd is naar vorige seriepersonages in deze rubriek kan er onze inhoudsopgave op naslaan.