Elf maanden is het alweer geleden dat we onze rubriek Seriepersonages introduceerden. We stellen jullie niet alleen elke maand een nieuw personage voor, we lezen ook het eerste deel in de serie. Deze maand dook de Thriller Club in De zaak Styles, het eerste deel in de serie met Hercules Poirot, geschreven door Agatha Christie. Zeven leden van onze Club gingen aan de slag en vertellen of Poirot hen kon bekoren. Willen we meer over hem lezen? Je ontdekt het nu.

In dit allereerste boek dat Agatha Christie schreef, is Poirot nog maar net in Engeland aangekomen. Samen met enkele andere Belgische vluchtelingen woont hij in het dorpje Styles St. Mary. Daar wordt zijn hulp ingeroepen door de bewoners van het landgoed Styles, waar een oude dame is vermoord. Poirot, die bij de Belgische politie heeft gewerkt, weet de dader van de moord te ontmaskeren, ondanks tegenstrijdige aanwijzingen. 

Greet: Hercule Poirot, een van de detectives die elk mysterie weten op te lossen in de boeken van Agatha Christie. Uit een ver verleden herinner ik me dat ik Poirot een nogal irritant mannetje vond, mijn voorkeur ging dan ook uit naar Miss Marple. Ik herlas nu het boek en stel vast dat Poirot amper één meter zestig lang is, maar door zijn gedrag toch een zeer waardige indruk maakt. Zijn opvallende snorretje en zijn tot in de puntjes verzorgde kleding zijn daar zeker niet vreemd aan. Het is vaak onmogelijk de gedachtengang van de man te volgen, en uitleg geven doet hij niet. Je kunt je of ergeren aan de man, hij is immers zo verdomd zeker van zichzelf, of je kunt er het amusante van zien. Poirot is een detective die bijzonder methodisch te werk gaat, je moet rekening houden met alles, zegt hij. Als het feit niet in de theorie past, laat dan je theorie schieten. Poirot is misschien wat betweterig, maar hij heeft het dan ook altijd bij het rechte eind, en dan mag dat!

Joyce: Uiteraard is Hercule Poirot geen onbekende voor me. Ik heb lang geleden weleens een boek van Agatha Christie gelezen, al weet ik echt niet meer welke titel. Ook las ik recenter De monogrammoorden van Sophie Hannah. Hercule Poirot is de perfecte speurder, die in staat is om gevoel en verstand te scheiden en de zaak op te lossen. Het is ook een beetje een vreemde man, maar ik mag hem wel als persoon. Hij trekt zich van niemand iets aan en dat lijkt me een heerlijke luxe. Het is genieten van zijn kracht om de moord op te lossen en dan is het geoorloofd om een beetje apart te zijn. Het lezen van De zaak Styles heeft me wel doen besluiten toch vaker een boek van Agatha Christie te gaan lezen, het zijn toch de karakters waarop vele auteurs hun karakters op hebben geïnspireerd.

Elly: Ik meen dat ik lang geleden wel eens een aflevering van Poirot op de TV gezien heb. Maar een boek over Hercules Poirot kende ik nog niet. Bij het lezen werd me al snel duidelijk dat Poirot omschreven wordt als een waardig mens met een goede houding. Kenmerkend is vooral zijn eivormig hoofd en zijn kortgeknipte snor. Zijn kleding is verzorgd. Een typische dandy die wel erg hinkt. Een man die populair was in het Belgische politiekorps waar hij deel van uitmaakte. Nu als detective heeft hij door zijn flair al veel successen geoogst met het oplossen van misdaden. In dit eerste deel met Hercules Poirot als personage heb ik voor het eerste kennis gemaakt met een man met twee vaste regels: hij maakt twee kolommen, de dingen die er meteen toe doen en een kolom met nu nog onbelangrijke dingen. Hij laat niet het achterste van zijn tong zien. Een heel interessant personage. Hij duikt op, maar is dan ook weer een dag uit beeld om verder onderzoek te doen. Hij heeft oog voor details. Om een goed beeld te krijgen van Hercules Poirot zou ik nog een boek moeten lezen. 

Karina: Voor mij is de kennismaking met Poirot vooral een vernieuwing van ons contact. Al vele boeken met dit heerschap in de hoofdrol las ik in mijn jongere jaren, daar er veel Agatha Christies te vinden waren in de boekenkasten van mijn ouders. Het kleine, gezette manneke met een flinke eigendunk sloot ik al vrij snel in mijn hart. Zijn analytische geest en slimme deducties compenseren voor mij voldoende zijn soms wat irritante manier van communiceren en zijn ego dat aardig wat ruimte inneemt. Ook zijn Belgische uitspraken, zijn wijze van tegen het leven aankijken en de manier waarop hij de mensen om hem heen terecht kan wijzen, vaak op een niet zo subtiele manier, maken dat hij mij niet alleen aangenaam bezig houdt, maar ook al menig lach heeft ontlokt.

Gert: Hoewel de inhoud van de thriller De Zaak Styles mij niet echt heeft overtuigd, geldt dit wel voor het personage Hercule Poirot. Deze Belgische detective wordt terecht gezien als een topcreatie van Agatha Christie. Hij is een echte heer met veel gevoel voor stijl en beleefdheid, heeft een onvoorstelbaar groot analytisch vermogen en weet die op een sublieme manier te gebruiken. Wat Poirot met name een compleet personage maakt, is dat hij niet alleen positieve eigenschappen heeft, naar mijn idee is hij ook behoorlijk arrogant en zodanig met zichzelf ingenomen dat dit soms een beetje narcistisch overkomt. Maar al met al is er voor mij voldoende aanleiding de vervolgdelen over hem te gaan lezen, hoewel ik mij afvraag of het na meerdere delen met deze flamboyante Belg nog steeds zo interessant blijft, maar dat zal de toekomst uitwijzen.

Silvia: Hoe een arrogant, betweterig mannetje toch mijn sympathie kan hebben, blijft voor mij altijd de vraag. Vrijwel alle Agatha Christies heb ik gelezen. Poirot was voor mij voor het herlezen van De zaak Styles dan ook geen onbekende. Toch was het erg leuk om nog even opgefrist te krijgen hoe deze kleine Belg (nee, geen Fransman, Belg, met een mooi accent) in mijn leeswereld terecht is gekomen. Hij irriteert vanaf het begin met zijn totale gebrek aan bescheidenheid. Naast de kennismaking met Poirot vond ik het ook leuk inspecteurs Japp en Hastings opnieuw te leren kennen. Hoe deze zaak door Poirot wordt opgelost en ook hoe de oplossing wordt gepresenteerd, is heel kenmerkend. Dit is waarom ik nooit genoeg zal krijgen van dat mannetje met zijn door puntschoenen veroorzaakte eksterogen. Voor wie deze detective nog niet kent, ik zou zeggen: ga kennismaken!

Chantal: Dit is het eerste deel van Agatha Christie met Hercule Poirot. Dit is ook goed te merken. Bekende personages uit latere delen worden in dit deel geïntroduceerd en voorgesteld. Ik had nog nooit een boek van Hercule Poirot gelezen. Ik heb wel de serie op tv gezien, met David Suchet. Ik moet zeggen dat ze David erg goed gecast hebben voor Hercule Poirot, hij heeft de zelfde maniertjes als in het boek. Normaal gesproken vind ik het vervelend om niet eerst het boek te lezen, maar in dit geval was het wel oké.  Agatha Christie omschrijft de maniertjes van Poirot geweldig. Ook de omgeving en de tijd waarin het zich afspeelt beschrijft ze fantastisch. Je ziet het zo voor je. Het was een heel leuk boek voor tussendoor. Geen bloedstollende thriller, maar een ouderwetse whodunnit. Heel leuk om te lezen. Ik heb ervan genoten. Zeker een aanrader.

Zoals altijd vroegen we jullie wie met ons mee wilde lezen en zijn mening over het seriepersonage wilde delen. Weaverannie en Jeanet Moorman gaven gehoor aan deze oproep en vertellen graag wat ze van het boek van Agatha Christie vonden. 

Annie : Poirot is niet voorzien van een minderwaardigheidsgevoel, hij is ijdel. Van zijn kleding worden doorlopend pluisjes afgeborsteld die anderen niet kunnen zien, hij heeft doorlopend ‘ideetjes’ die maken dat hij heen en weer begint te rennen en te springen, maar verder vertelt hij niets over die ideetjes. Hij vormt door dit gedrag een goede tegenpool voor de wat flegmatieke Engelse bewoners van een landhuis. Hij strooit wel aanwijzingen rond en vindt dat iedereen door logisch na te denken evenveel moet begrijpen als hij, de briljante Belgische speurder, maar het is toch nodig dat hij uitleg van zaken geeft in het laatste hoofdstuk. En inderdaad: het ziet er dan allemaal vrij logisch uit. Dit gedrag maakt Poirot tot een vrij onuitstaanbaar mannetje dat iedereen telkens weer op verkeerde benen zet. Het verbaasde me dat ik het boek zo traag vond. Ik herinnerde me de Agatha Christies als superspannende boeken die je achter elkaar uit las. Nu moest ik moeite doen om niet in slaap te vallen. Misschien lees ik deel twee van de Poirot-serie toch nog eens, maar waarschijnlijk nog even niet.

Jeanet: Ik heb meerdere boeken liggen van Agatha Christie, maar ben er nooit in begonnen. Waarom niet? Eigenlijk geen idee. Het leken me altijd van die ingewikkelde boeken of verhaallijnen. Maar niets is minder waar. Wat leest het fijn. Wat mij opvalt, is dat het heel to the point is, er wordt geen woord te veel geschreven, niets over de omgeving of althans heel summier. Leuk ook dat het boek in 1916 geschreven is, maar nog heel goed nu gelezen kan worden. Ik vond het toch wel een verrassing en denk dat ik nog wel een boek van haar ga lezen. 

Conclusie: Het is duidelijk, we hebben genoten van dit eerste deel van Agatha Christie met Hercule Poirot. Alleen Annie liet zich wat van de wijs brengen door de traagheid van het boek. Een aantal van ons is van plan nog meer boeken van haar te gaan lezen. Zijn jullie aangestoken door het Agatha Christie-virus en gaan jullie nu ook meer van haar boeken lezen? 

De Zaak Styles komt in aanmerking voor volgende Reading Challenge Categorieën: 

Categorie 6: Het eerste deel van een serie

Categorie 8: Een verfilmd boek

Categorie 11: Een boek van tien jaar of ouder

Categorie 21: Een boek van een auteur jonger dan 30 jaar

Categorie 59: Een boek met een naam in de titel

Categorie 65: Een boek dat zich afspeelt op een eiland