Sinds mei vorig jaar laten we jullie elke maand kennismaken met minstens één seriepersonage, we hopen dat jullie er nog steeds van genieten! We stellen jullie niet alleen elke keer een nieuw personage voor, we lezen ook het eerste deel in de serie. Deze maand dook de Thriller Club in Tot op het bot, het eerste deel in de serie met Lincoln Rhyme, geschreven door Jeffery Deaver. Zeven leden van onze Club lazen mee en vertellen wat ze ervan vonden. Hebben we na één deel genoeg gezien van Lincoln Rhyme? Of willen we meer? 

New York wordt geteisterd door de Knekelman, een demonische taxichauffeur die zijn passagiers hun rit met de dood laat betalen. Bij elke moord geeft hij de politie de kans zijn volgende slachtoffer te redden, mits zij de cryptische aanwijzingen die hij achterlaat op tijd kunnen ontcijferen. Samen met agente Amelia Sachs begint Lincoln Rhyme aan een waanzinnige wedloop tegen de tijd. En bij elke aanwijzing trekt hij de lus om de nek van de Knekelman strakker aan. Tot Lincoln de ware reden achter de moorden ontdekt en erachter komt wie het volgende slachtoffer is...

Daar gaan we!!

Joyce: Tot op het bot kwam uit in 2006 in Nederland en ik gok dat ik het boek rond die tijd heb gelezen. Mijn kennismaking met Lincoln Rhyme en vooral ook zijn 'ogen en handen' Amelia Sachs is dus al van even geleden. Het was een hele prettige kennismaking, Lincoln Rhyme intrigeerde me direct. Liggend op zijn bed of zittend in zijn rolstoel ziet hij alles voor zich, met dank aan Amelia, en is hij het brein achter de oplossing van de zaak. Zijn analyses en plotselinge gedachten zijn briljant en maken van hem een briljant speurder. Met heel veel plezier las ik dan ook de daarop volgende boeken, die absolute aanraders zijn. De verbeterde technieken maken steeds meer mogelijk voor hem. Zoals Lincoln Rhyme en ook Amelia Sachs zijn er geen anderen. Blij dat ik had gemist dat ik een deel in de serie, Huid en haar, nog niet gelezen heb.

Kees: Hoewel ik al verschillende boeken van Jeffery Deaver heb gelezen, zat daar nog geen een bij met Lincoln Rhyme en Amelia Sachs. Daar is nu verandering in gekomen en ik heb kennis met hen gemaakt. Rhyme is een veertiger die door een ongeluk verlamd is geraakt. Daar heeft hij het moeilijk mee en hij lijkt enigszins depressief. Hij is een verbitterd en een soms driftig man geworden, maar heeft desondanks toch nog wat sarcasme in zich. Vaak reageert hij dit af op anderen en daardoor roept hij niet altijd sympathie op. Toch vond ik hem geen vervelende man. Want hij bedoelt het allemaal niet zo slecht en blijft gebrand om een misdaad op te lossen. Sachs is anders. Hoewel ze nog jong is, is ze zelfstandig, moedig, durft initiatief te nemen en is de enige die Rhyme niet behandelt als invalide. En net als hij is ze ook nog wel eens eigenwijs. Ondanks hun verschillende eigenschappen bevallen beide personages me zeer en lijkt hun samenwerking veelbelovend te zijn. Daar kijk ik naar uit.

Elly: Ik moest even wennen aan Lincoln Rhyme. Hoewel hij zwaar verlamd is, vond ik hem niet meteen sympathiek. Aan de ene kant had ik medelijden met hem, maar aan de andere kant vond ik hem ook verwaand. Hij is eigenlijk zo depressief dat hij niet verder wil leven. Hij heeft gesprekken met een arts van de levenseindekliniek om definitief uit het leven te stappen (figuurlijk dan). Verder in het verhaal wordt hij sympathieker als hij agente Amelia Sachs onder zijn hoede neemt. Hij is ervan overtuigd dat zij zijn voeten, oren en ogen kan zijn. Lincoln is een doorzetter die de zaak op wil lossen met een kleine crew, die in zijn slaapkamer gewoon een onderzoeksruimte creëert. Het is boeiend om te zien dat Lincoln wat meer menselijke trekjes krijgt. Ik wil hem beter keren kennen en ga dan ook zeker meer boeken over dit seriepersonage lezen.

Greet: Wat een origineel seriepersonage is Lincoln Rhyme! Door een ongeluk bijna volledig verlamd, alleen zijn hoofd en schouders (en linkerringvinger!) kan hij nog bewegen. Zijn functie als hoofd recherche van de politie van New York kan hij niet meer uitvoeren, maar in Tot op het bot treedt hij op als een soort adviseur. Hij zou nogal aantrekkelijk zijn, met zijn dikke, zwarte haar en donkerbruine ogen. Dat lijkt in elk geval ook Amelia Sachs te vinden, zij vormt met Rhyme een soort van speurduo. Aanvankelijk vond ik Rhyme niet bepaald sympathiek. Hij heeft lak aan regels en is gewend altijd zijn zin te krijgen. Gaandeweg leer je echter begrip opbrengen voor zijn onorthodoxe manier van handelen. Echt in mijn hart gesloten heb ik hem nog altijd niet na het lezen van het eerste deel, maar ik geef hem het voordeel van de twijfel. Het verhaal zelf vond ik in het begin ook maar niets, maar dat wist me daarna helemaal te overtuigen, hopelijk krijgt Rhyme dat ook nog voor elkaar! 

Evy: Lincoln Rhyme is een erg interessant personage, ik kan het niet anders omschrijven. Een ongelooflijke vakidioot (alles wat er over technische recherche te weten is, komt bij hem vandaan zowat) die verlamd is vanaf zijn vierde rugwervel. Hij is ongelukkig en wil een einde maken aan zijn leven, wat niet makkelijk is als je zelf niets kan. Toch komt er, in de vorm van Amelia Sachs én een moordenaar die uitdagende aanwijzingen achterlaat, een sprankje meer geluk in zijn leven. De knorrige man wordt milder en er verschijnen barsten in het dikke pantser dat hij de laatste jaren opgetrokken heeft. Rhyme is een personage waar ik graag meer over wil lezen en dat ga ik ook zeker doen. Deventer boekenmarkt wordt dus een zoektocht naar Lincoln Rhyme, want ik ben erg benieuwd naar de volgende delen uit de reeks!

Gert: Lincoln Rhyme is in mijn ogen een kanjer van een rond seriepersonage. Hij heeft het karakter van een echte rechercheur: hij is scherp van geest, kan bikkelhard zijn en is op tijd en plaats ontzettend eigengereid. Als hij wordt tegengewerkt in zijn onderzoek is hij wel een ontzettende botterik. Op sommige momenten zien we ook wel dat hij een meer menselijke kant heeft. Het is bijzonder om te zien hoe ook het karakter van een door zijn werk zwaar gehandicapt geworden rechercheur ervoor zorgt dat het verhaal een zeer originele invalshoek krijgt. Jeffery Deaver heeft mij met dit personage absoluut overtuigd en daarom zal ik ooit de vervolgdelen over Rhyme zeker wel gaan lezen. Ik ben oprecht benieuwd of de volgende thrillers met hem in de hoofdrol van een gelijke kwaliteit zullen zijn.

Karina: In deze hernieuwde kennismaking met Rhyme werd ik weer even met beide benen op de grond gezet, wat een ongelikte beer kan Lincoln Rhyme zijn als het niet zo gaat zoals hij wil. Sarcastisch, manipulatief en dwingend zijn karaktereigenschappen die hem zeker niet vreemd zijn. Wat maakt dan toch mijn smiley groen? Het feit dat deze verlamde man laat zien dat immobiel zijn geen enkele reden hoeft te zijn om je niet nuttig te maken, al duurt het overigens wel even voor hij er zelf ook zo naar kan kijken. Met een zeer sterk analytisch vermogen, een geheugen van heb-ik-jou-daar en uiteindelijk ook het lef om kwetsbaar te zijn, zorgt hij ervoor dat ik hem en zijn partner Amelia Sachs wederom in mijn hart heb gesloten. 

Zijn jullie door dit artikel nieuwsgierig geworden naar Lincoln Rhyme of kennen jullie dit personage al? Laat het ons weten! 

Klik hier voor de blog waarin we eerder deze maand Jeffery Deaver en Lincoln Rhyme voorstelden. 

Met Tot op het bot kunnen de volgende Reading Challenge Categorieën afgevinkt worden: 

#6, het eerste deel van een serie
#8, een verfilmd boek
#11, een boek van 10 jaar of ouder
#25, een boek met diversiteit

Veel leesplezier, 
De Thriller Club