Woensdag ging de Nederlandse Thriller Tiendaagse van start, en dus staat het Thriller Café tot eind februari in het teken van Nederlandstalige auteurs. Nadat we eerder deze week iedereen hebben verwelkomd in ons Tiendaags Thriller Café plaatsen we vandaag de eerste van twee buddyreads. Kitty kwam Greet bezoeken in Vlaanderen en samen lazen ze Sneeuwspoor van Rudy Morren. 

Gynaecoloog Peter Vandervlught is tijdens een sneeuwstorm getuige van een verkeersongeval op een verlaten weg. De twee slachtoffers zijn zwaar gewond. Peter kan de eerste medische zorgen toedienen. Tijdens de verzorging van beide jongemannen komt hij erachter dat ze de daders zijn van de moord op zijn vrouw een jaar eerder en dat ze als enige weten waar zijn dochter is, die sinds de moord wordt vermist. Zal hij de verkeersslachtoffers uit wraak niet verzorgen en laten omkomen? Zo komt hij nooit te weten wat er met zijn dochter is gebeurd én of ze nog leeft... Een dodelijke tweestrijd.

Wie is Rudy Morren?

In Vlaanderen is Rudy Morren (1963) voornamelijk bekend als acteur. Hij vertolkte rollen in onder andere Spoed, LouisLouise en Danni Lowinski en verdiende ook in het theater ruimschoots zijn strepen. Daarnaast schrijft hij al jaren scenario’s voor films en tv-series. Een overstap naar een carrière als thrillerauteur is dan ook niet onlogisch.

Morren debuteerde in 2019 met Wild vlees, een jaar later lag Sneeuwspoor in de winkel.

Winnaar Hercule Poirotprijs 2020

Op 7 november vorig jaar werden de Vlaamse thrillerprijzen 2020 uitgereikt. Morren was een van de winnaars.

• Hercule Poirotprijs (beste misdaadverhaal): Sneeuwspoor van Rudy Morren
• Knack.be Publieksprijs: Uitgekookt van Pat Craenbroek (klets mee in ons Uitgekookt Café)
• Fred Braeckman Award (beste debuut): Conscience van Marc Cloostermans 
  
  

Foto Jasper Jacobs, BelgaImage (Morren is de man rechts op de foto) 

Opbouw van het verhaal

Sneeuwspoor is niet chronologisch opgebouwd. De auteur neemt ons afwisselend mee naar de winters van 2018, 2019 en 2020.

Kitty: Bam, zonder enige introductie kom je in een verhaal terecht dat zich tijdens drie winters afspeelt. Het vraagt enig puzzelwerk om de drie winters goed in beeld te krijgen en om in het verhaal te komen. Voor mij gaat dit niet ten koste van het verhaal en het maakt mij al snel benieuwd naar het vervolg. Wel vind ik het teleurstellend dat ik door deze opbouw al vrij snel door heb hoe het verhaal in elkaar steekt. Hierdoor sloeg ik met een lichte kater het boek dicht.

Greet: Het eerste hoofdstuk, een soort vooruitblik en bedoeld om je het boek in te trekken, komt bij mij niet echt binnen. De opbouw van het verhaal voelt niet goed aan. Wisselen van tijd en locatie werkt voor mij bijna altijd, het maakt je nieuwsgierig en houdt je bij de les. In Sneeuwspoor voelen de verschillende hoofdstukken echter aan alsof ze willekeurig op een hoop gegooid zijn, hoewel dat na verloop van tijd beter wordt. Jammer, want schrijfstijl en insteek zijn goed.

Relatie ouders/kinderen

De relatie tussen gynaecoloog Peter en zijn vader Richard is best bizar te noemen. Meerdere keren wordt Richard beschreven als puppet master (poppenspeler) van Peter. 

Kitty: Persoonlijk had ik grote moeite met de geloofwaardigheid van de relatie tussen Peter en Richard. Hoe is het mogelijk dat een volwassen man zich zo laat bespelen door zijn vader? Keer op keer beslist de vader over welke stappen Peter moet zetten. Met alle gevolgen van dien voor zijn gezin dat hij hierin meesleept. Soms wilde ik wel tegen Peter schreeuwen dat hij wat tegengas moest geven en niet als een mak schaap naar zijn vader moest luisteren. Maar helaas!

Greet: Ik moest toch ook de wenkbrauwen fronsen toen ik doorhad hoe de relatie tussen vader en zoon in elkaar stak. Van een man die een mooie carrière heeft uitgebouwd en gelukkig is met vrouw en dochter, verwacht je niet dat die zo gestuurd wordt door zijn vader. Mij lijkt dat je zelf verantwoordelijk wil zijn voor je successen en dat je accepteert dat je al eens met je hoofd tegen de muur loopt. Had Peter maar meer op zijn strepen gestaan en zijn eigen leven geleid, het zou hem veel ellende bespaard hebben.

Conclusie

Kitty ***: Vol verwachting ben ik begonnen aan Sneeuwspoor, vooral ook door de vele sterren en goede recensies die het boek kreeg. Helaas zijn de verwachtingen niet waargemaakt. De spanning ontbrak en al snel had ik door hoe het verhaal in elkaar stak. Dat er enkele ongeloofwaardige scènes voorbijkwamen, droeg niet bij aan het leesplezier. Wel ben ik onder de indruk van de cover, mooi in al zijn eenvoud en ook nog eens veelzeggend. Past bij de inhoud van het boek.

Greet ***: Ik had meer verwacht van een winnaar van de Hercule Poirotprijs. De auteur wist mij op geen enkel moment echt mee te slepen. De ontknoping zag ik van ver aankomen en het boek telde nauwelijks originele elementen. Een aantal van de sleutelfiguren kwam voor mij niet voldoende tot leven, waardoor ook de spanning niet helemaal uit de verf kwam. Pluspunten voor schrijfstijl en redactie. Sneeuwspoor is een aangenaam boek om te lezen, maar niet een dat je uit je slaap zal houden. 

Hebben jullie Sneeuwspoor al gelezen? Of Wild vlees, het debuut van Morren?

Groetjes van Kitty en Greet