Na de buddyread van EllyK en Joyce vorige maand zijn we toe aan de zevende editie van deze inmiddels vaste rubriek van de Thriller Club. Dit keer was het de beurt aan Kristel en Kees. Beiden voelden er wel voor om Ik ben de nacht van Ethan Cross te gaan lezen, het boek stond al een tijdje op hun wil-ik-lezen-plank. Begin van deze maand begonnen ze met het lezen van deze thriller en via Messenger bespraken ze het boek. 

Wil je met me spelen?
Wie wint, blijft leven...

Mijn naam is Francis Ackerman jr. Ik ben wat men wel een seriemoordenaar noemt. Al mijn slachtoffers krijgen een eerlijke kans, ik moord heus niet zomaar. Want ik speel een spel met ze. Wie wint, blijft leven. Ik heb nog nooit verloren. De meeste mensen zullen van mij gruwen. Sommigen zullen mij aanbidden. Zij zijn net als ik. Maar iedereen zal zich mij herinneren.

Mijn naam is Francis Ackerman jr. Ik ben de nacht, en ik wil een spel met je spelen.

"Ik kon het niet laten, zo’n mooi boek! En ik had hem ook al als e-book. Heb jij hem trouwens al?," liet Kristel Kees in juni weten. "Ja hè, 't is een bijzonder exemplaar... zo anders dan andere boeken," is het antwoord van Kees, "en ja, ik heb boek al in 2016 gekocht."


Toch begonnen we nog niet meteen met lezen, dat deden we 'pas' aan het begin van deze maand, ondanks dat het boek erom vroeg om gelezen te worden.

Kristel: Ik kom toch nog even terug op de vormgeving van het boek. De cover, de gekleurde pagina’s, maar ook het iets kleinere formaat, die vind ik zo mooi. Vind jij dat ook?

Kees: Absoluut. Het trekt de aandacht en als je in de winkel bent, pak je het snel op. In ieder geval om eens te bekijken, want het is toch anders dan andere boeken. Heb je trouwens bepaalde verwachtingen bij het boek?

Kristel: Wat ik van Ik ben de nacht verwacht… in ieder geval dat het bijzonder spannend is. Op de achterflap staat 'De meeste mensen zullen van mij gruwen', dus ik verwacht dat dat ook voor mij opgaat. En ik vraag me af of de seriemoordenaar op het einde verliest. 

Kees: Ja, die spanning verwachtte ik vooraf ook wel. Ik ben inmiddels bij bladzijde 130 en zonder al te veel van het verhaal prijs te geven, er zijn zonder meer spannende momenten.

Kristel: Ik ben nog niet zo ver, maar tot nu toe (bladzijde 75) vind ik het best spannend. Ik vraag me wel af wat er gebeurt als Ackerman gepakt is. En ik denk ook dat er voor Maggie nog een rol is weggelegd.

Kees: Tja, wat als hij wordt gepakt... ik heb het gevoel dat dit pas aan het eind van het verhaal gebeurt... anders zou er volgens mij niet veel meer aan verhaal zijn. Ik heb trouwens niet de indruk dat Maggie nog een rol gaat spelen, maar ja, je weet maar nooit. Wat vond jij van het eerste hoofdstuk, deed het idee je niet denken aan Iene miene mutte van M.J. Arlidge?

Kristel: Nee, daar heb ik eigenlijk geen moment aan gedacht.

Kees: Ik bedoel met mijn vraag het maken van onmogelijke keuzes. Dat was in Iene miene mutte de rode draad, maar in feite ook in dit boek. 

Kristel: Oh… dat klopt, ja. Het maken van onmogelijke keuzes is helemaal juist. Ik heb mezelf dikwijls de vraag gesteld wat ik zou doen in zo’n situatie. Lastig. Ik vind dat het boek erg vlot leest. Heb jij die ervaring ook?

Kees: Die heb ik zeker. Het is een boek dat niet al te ingewikkeld is en dus prettig leest, ik vlieg er in ieder geval doorheen. Je had trouwens gelijk wat Maggie betreft... ze kreeg inderdaad nog een rol... een niet zo grote, maar wel verrassende, vond ik. Tijdens het lezen bedacht ik regelmatig 'ik denk dat een eventuele film erg spannend kan zijn'.

Kristel: Helemaal. Ik vind ook dat het een supergeschikt boek is om verfilmd te worden. Is er een quote dat je bij is gebleven?

Kees: Ik dacht dat ik geen leuke of opvallende quote was tegengekomen, maar opeens zag ik de volgende en die vind ik wel wat hebben:

Het kwaad kan alleen maar zegevieren als goede mensen niets doen

Wat vind jij hiervan of heb je een andere bijzondere gezien?

Kristel: Dat is wel een leuke. Ik heb er ook een paar gezien die me doen laten nadenken:

Tijd is zo vluchtig en veranderlijk. Tijd stroomt en is altijd in beweging

Tijd is de grootste moordenaar van allemaal

Die laatste is waar hè, want na verloop van tijd sterven we uiteindelijk allemaal! Net als jij heb ik het boek nu ook uit. Wat vind je, moest er een vervolg zijn in het Nederlands, zou je die dan ook gaan lezen? Er zijn er blijkbaar nog twee in het Engels.

Kees: De quotes die jij gevonden hebt, zijn ook mooi. En inderdaad, voor iedereen is het leven eindig. Alleen weet je niet wanneer. Een vervolg… ja, wat mij betreft wel. Want ik ben toch wel benieuwd hoe het verder gaat. Hoe heb jij het boek als geheel beleefd? Ik vond het wat dubbel... er waren hoe dan ook spannende gedeelten, vooral die vanuit het perspectief van Ackerman. Maar het was niet overal even flitsend. En dan die ontknoping... verrassend, maar onwaarschijnlijk.

Kristel: Dat vond ik ook. Het was zeker niet slecht en soms best spannend. Maar ik vond het ook wel wat te extreem. Voor mij hoeft het niet honderd procent realistisch zijn, maar een beetje mag wel van mij. Dat was nu niet aldoor zo. Het viel me soms op dat er zoveel korte afgekapte zinnen waren. En inderdaad, sommige wendingen in het verhaal… ik heb het nog nooit gezegd van een boek, maar ik denk dat een film deze keer beter zou zijn. Maar toch vond ik het zeker geen slecht boek.

Kees: Ik heb nog een vraag voor je. Welke boektitel vind je beter, de oorspronkelijke (The Shepherd) of de vertaalde (Ik ben de nacht) En waarom?

Kristel: Dat is zeer zeker Ik ben de nacht. The Shepherd vind ik veel te soft.

Kees: Ja, daar kan ik het wel mee eens zijn. Ik ben de nacht is veel duisterder, onheilspellender. We hebben het boek nu allebei uit, wat is jouw eindconclusie?

Kristel: Ik twijfelde of ik drie of vier sterren zou geven. Het zijn er toch vier geworden. Omdat ik het toch wel een spannend verhaal vond en het steeds mijn aandacht had.

Kees: Dat had ik ook wel, ik had geen enkel moment dat mijn aandacht verslapte. Ik heb het boek echter drie sterren gegeven. Er waren hoe dan ook spannende momenten, maar wat mij betreft had het wel een stap verder gemogen, dat het duisterder was. En de ontknoping, hoewel die verrassend was, zorgt wel voor wat verliespunten.

Conclusie: Ik ben de nacht krijgt vier sterren van Kristel, Kees geeft er drie. Beiden zijn het er over eens dat het een geslaagde blind date was. Voor allebei was het ook de eerste keer en zonder meer voor herhaling vatbaar. Want ze vinden het allebei leuk om over de boeken die ze lezen te kunnen praten.

Tot slot weet Kristel nog te melden dat Ethan Cross een pseudoniem is en dat de Duitse versie met speciale inkt gedrukt is. Deze informatie heeft ze gelezen in een artikel van de Volkskrant.

Nachtelijke groeten van de buddyreaders Kristel en Kees