Laat ons een keer de historische thriller in de kijker zetten, dachten we een tijd geleden. Zijn die boeken anders dan de standaard thriller? Trekken ze een ander publiek of niet? Dat hebben we voor jullie uitgezocht. Nadat we vorige week de aandacht richtten op Nederlander Gerrit Barendrecht is het vandaag de beurt aan de Duitser Oliver Pötzsch en zijn speurder Leopold von Herzfeldt. Zij nemen ons mee naar het Wenen van eind 19e eeuw. 

De auteur

De Duitser Oliver Pötzsch (1970) is een vrij onbekende naam in ons taalgebied. In zijn thuisland is hij echter al jaren succesvol met zijn talrijke historische romans. Het bekendst zijn de boeken uit zijn Henkerstochter-Saga (The Hangman’s Daughter), die ondertussen negen delen telt en in een twintigtal talen vertaald werd. Met Het boek van de doodgraver zette Pötzsch in 2021 zijn eerste stappen in de thrillerwereld. Voor hij begon te schrijven, was hij op velerlei manier actief bij radio, tv en theater.

De boeken

De verhalen spelen zich af in Wenen, aan het einde van de 19e eeuw. Op dit moment zijn er twee delen in de serie verkrijgbaar, aan een derde wordt gewerkt. Inspecteur van dienst is ene Leo (Leopold) von Herzfeldt. Hij is de vreemde eend in de bijt bij de politie in Wenen, want hij spreekt Hochdeutsch en is altijd piekfijn uitgedost. 

• Das Buch des Totengräbers (mei 2021) = Het boek van de doodgraver (nov 2021)
• Das Mädchen und der Totengräber (maart 2022) = De ogen van Osiris (jan 2023)
• Der Totengräber und der Mord in der Krypta (aug 2023) 

Greet las de boeken en vertelt wat ze ervan vond. Haar feedback is gebaseerd op de Duitse versies, maar de vertalingen door Jeannet Dekker moeten wel dik in orde zijn, getuige de 5 sterren die meerdere Hebban-recensenten aan het eerste deel in de serie gegeven hebben. Ook in de kletshoek van het Thriller Café werd meermaals heel positief over de boeken gesproken. 

1-Het boek van de doodgraver

Inhoud: Wenen, 1893. Leo van Herzfeldt wordt vanuit het Duitse Graz overgeplaatst naar Wenen in Oostenrijk, waar de politie lang niet zover staat als het gaat om moordonderzoek en dergelijke. De nieuwe collega’s hebben weinig op met nieuwe theorieën en methoden, en ‘betweter’ Leo wordt dan ook langs alle kanten tegengewerkt. Toch verzeilt hij bijna meteen in een grote zaak: meerdere dienstmeisjes worden vermoord, lijken worden onthoofd en er is de mysterieuze dood van een lid van de beroemde familie Strauss. Gelukkig hoeft Leo het niet allemaal alleen te doen; hij krijgt hulp van Julia, die als telefoniste op het politiekantoor werkt en van Augustin Rothmayer, een doodgraver op de beroemde Algemene Begraafplaats van Wenen.

Greet ****: Allereerst een woordje over drie personages, want zij zullen in volgende boeken terugkomen. De Duitse inspecteur Leo is intelligent, maar moet nog leren hoe samen te werken met een geroutineerd team, dat de dingen anders aanpakt. Zijn partner in crime Julia moet opboksen tegen de heersende vooroordelen over vrouwen. De vreemdste figuur is Rothmayer, een van de werknemers op de begraafplaats, een man met een interessant verleden dat in nevelen gehuld blijft.

Pötzsch heeft de goede keuze gemaakt om zijn eerste thriller in het verleden te laten spelen, dat is immers bekend terrein voor hem. Eind negentiende eeuw, de periode van de dienstmeisjes, het bijgeloof en de techniek die nog in zijn kinderschoenen stond. Geen DNA-onderzoek of vergelijking van vingerafdrukken. Het verzamelen van technisch bewijs bleef beperkt, en het waren voornamelijk de grijze hersencellen die de daders achter slot en grendel moesten krijgen.

Het boek is ontzettend vlot geschreven, de kleine stukjes dialect storen niet. Integendeel, de handvol Oostenrijkse/Weense woorden maken de tekst sterker en interessanter. Ik vraag me af hoe die stukken er in de Nederlandse vertaling uitzien. De hele tijd speelt de vraag wat er aan de hand is? Wat wil de dader bereiken en waarom? Hoe kiest hij zijn slachtoffers? De verhaallijnen steken goed in elkaar, de plot staat als een huis, de ontwikkelingen zijn spannend en geloofwaardig. (de volledige recensie vind je hier)

2- De ogen van Osiris

Inhoud: Wenen,1894. In een opslagruimte van het Kunsthistorisches Museum wordt in een sarcofaag een gemummificeerd lijk gevonden. Geen goedbewaarde en eeuwenoude mummie, maar een tot voor kort springlevende egyptoloog. De man was lange tijd betrokken bij het uitgraven van nieuw ontdekte tombes in Egypte, er wordt gefluisterd dat hij misschien wel vervloekt is. Inspecteur Leopold von Herzfeldt raakt er niet wijs uit. Tegelijkertijd wordt zijn vriendin en forensisch fotograaf Julia met een andere zaak geconfronteerd. In de dierentuin is een verzorger aangevallen door een leeuw. Het lijkt op een ongeluk, maar al snel wordt opzet vermoed. En wat te denken van de vele jonge mannen, vermoedelijk prostitués, die vermoord en zonder edele delen worden aangetroffen? 

Greet *****: Zou ik? Zou ik mijn tweede boek van het jaar al meteen vijf sterren geven? Ja dus, want twee keer ‘slechts’ vier sterren voor Oliver Pötzch zou de serie geen recht doen. Wat een ijzersterk verhaal! Origineel, spannend en meeslepend, er valt weinig op af te dingen. Zeer verschillende maar oh zo interessante verhaallijnen, personages die ik al na het eerste en dus zeker na dit tweede boek in mijn hart gesloten heb.

Leo en Julia zijn min of meer een stel, maar toch zijn er twijfels. Passen zij überhaupt bij elkaar? Zij is heel gewoon en woont boven een bordeel, hij wordt uitgemaakt voor Duitser, is overdreven netjes gekleed en gaat graag naar het theater. En dan is er natuurlijk doodgraver Rothmayer, niet bepaald een lieflijk personage, maar toch heeft hij zich al snel onmisbaar gemaakt.

Het boek is niet alleen inhoudelijk sterk, het is ook supervlot geschreven, een plezier om te lezen. Net als in het eerste deel van de serie duikt er hier en daar wat Oostenrijks dialect en een aantal typisch Weense woorden op. Zoveel zelfs dat er een lijst met vertalingen is toegevoegd, leuk! Ook bij dit boek heb ik geen idee hoe de Nederlandse vertaler dat heeft aangepakt, dus als iemand het mij kan vertellen, graag. (een volledige recensie staat hier)

3-Der Totengräber und der Mord in der Krypta

In Duitsland verschijnt dit boek eind van de zomer. De personages bevinden zich nog steeds in Wenen en zijn een jaartje ouder, we schrijven 1895. De flaptekst belooft twee intrigerende verhaallijnen. 

Conclusie

Het boek van de doodgraver is de sfeervolle start van een nieuwe serie. Tot de verbeelding sprekende beschrijvingen, een fascinerende setting, een sterke plot en schitterende personages. Opvolger De ogen van Osiris is nog beter, de gekozen setting en moordzaken zorgen opnieuw voor een ijzersterk en origineel verhaal.

Geen idee waar uitgeverij Boekerij de inspiratie voor de covers gehaald heeft. De eerste is weliswaar mooi, maar doet niet meteen een thriller vermoeden, waardoor wellicht een hoop potentiële lezers gepasseerd worden. Ook de tweede is niet echt verkeerd, maar past op geen enkele manier bij de eerste. Dat hebben die Duitsers toch beter gedaan, zie foto. 

Kennen jullie de boeken van Oliver Pötzsch? Indien niet, doe jezelf een plezier en ga ze lezen, je zult er geen spijt van hebben.