We zijn aan het sparen voor een grote en lange reis in 2025, daarom blijven we deze zomer in Europa en gaan we op citytrip! We doen dit aan de hand van zes series; de ene langlopend, de andere nog bijna kakelvers, soms heel bekend en populair, soms nog bijna onontdekt. We brachten al een bezoek aan Keulen, Amsterdam, Londen en Gent. Vandaag gaan we naar een ander deel van ons continent, want we bezoeken de grootste stad van Spanje: Madrid. Kees neemt jullie hier mee naartoe en doet dit onder toeziend oog van Juan Gómez-Jurado.

De auteur en de trilogie

Journalist en auteur Juan Gómez-Jurado is geboren op 16 december 1977 in de Spaanse hoofdstad Madrid. Hij werkte onder andere voor Radio España, Canal+ en ABC en met een aantal korte verhalen won hij diverse literaire prijzen. Met zijn eerste thriller, de standalone Spion van God (2007), was hij buitengewoon succesvol – het boek werd een bestseller in meer dan veertig landen, maar zorgde in zijn thuisland Spanje voor een controverse, omdat de antagonist een seriemoordenaar en pedofiele priester is. In 2018, ruim tien jaar later, verscheen De rode koningin, het eerste deel van een drieluik met Antonia Scott en Jon Gutiérrez. Van dit boek is een zevendelige tv-serie geproduceerd die op Amazon Prime Video bekeken kan worden, de productie van een tweede seizoen is inmiddels bevestigd.

De trilogie met Antonia Scott en Jon Gutiérrez:

• De rode koningin (2018)
• De zwarte wolvin (2022)
• De witte koning (2022)

Waarom Madrid en deze trilogie?

Kees: Madrid. Geweest ben ik er nog nooit, maar van verschillende kanten heb ik regelmatig gehoord dat de hoofdstad van Spanje een van de mooiste steden van het land is. Ondanks het inwonersaantal van meer dan drie miljoen moet het er niet toeristisch druk zijn, zijn er leuke smalle straatjes, mooie en gezellige pleinen en kun je er naar verluidt nog veel meer prachtigs bewonderen. Veel daarvan bevalt me om eerlijk te zijn wel, dus wie weet ziet deze stad mij een keer tussen zijn spreekwoordelijke muren verschijnen.

Toch heb ik al even met deze op de Spaanse hoogvlakte liggende stad en gemeente kunnen kennismaken, want de trilogie van Gómez-Jurado, waarin Antonia Scott en Jon Gutiérrez de ‘sterren’ zijn, speelt zich daar grotendeels af. Een drieluik dat uiteraard geen reisgids is en die je evenmin kriskras door de vele wijken voert, maar waarin veel gebeurt en de spanning ruim aanwezig is. En als klap op de vuurpijl zijn diverse personages bijzonder intrigerend. Daarom is het o zo jammer dat er maar drie delen zijn, maar stuk voor stuk wel de moeite waard.

Seriepersonages Antonia Scott en Jon Gutiérrez

Antonia Scott is de dochter van een Britse diplomaat en een Spaanse moeder. Ze heeft een buitengewoon vermogen om misdaden te reconstrueren en is daardoor forensisch bijzonder goed onderlegd. Als echtgenote en moeder vindt ze zichzelf echter niet erg succesvol. Door een persoonlijk trauma als gevolg van een ongeval weigert ze al twee jaar lang om haar werk te verrichten en haar appartement te verlaten. En bezoek ontvangt ze al evenmin. Wel denkt ze iedere dag drie minuten na over zelfmoord, hoewel ze hier nooit iets mee doet.   

Jon Gutiérrez is een politieman uit Bilbao die beschuldigd is van corruptie. Hierdoor is hij geschorst en heeft daarom geen inkomen en als klap op de vuurpijl dreigt hij strafrechtelijk te worden vervolgd. Hij is homofiel, heeft een zachtaardig karakter, kan niet tegen onrecht, houdt van lekker eten, maar niet van traplopen en is nogal robuust (niet dat hij dik is). Als liefhebberij doet hij aan stenentillen, op zaterdagochtenden, zodat zijn collega’s hem vanwege zijn geaardheid niet de gek aansteken.

Beiden zijn nogal uiteenlopende personages, hebben verschillende karakters, maar als duo passen ze wonderwel goed bij elkaar.

Leeservaring

Kees: Het drieluik, dat in het eerste deel even op gang moest komen, is me uitstekend bevallen. Antonia Scott en Jon Gutiérrez heb ik als het ware in mijn hart gesloten. De eerste door haar nogal bijzondere manier van doen, haar exorbitant hoge IQ en de kleine, in zekere zin nutteloze feitjes die ze soms weet op te hoesten. De tweede door zijn relativeringsvermogen en zijn zachtaardig- en vriendelijkheid. De twee vormen een uitstekend koppel, vullen elkaar aan, hebben soms onenigheid, maar kunnen daarnaast ook niet meer zonder elkaar. Ja, bij mij kunnen ze niet meer stuk.

Dat kunnen de drie verhalen, die niet los van elkaar gezien moeten worden, evenmin. Veel spanning, regelmatig actie en een behoorlijk tempo. De rode koningin was nog even wennen, onder andere door de iets afwijkende schrijfstijl van de auteur, maar al snel zat ik volop in de gebeurtenissen. In De zwarte wolvin, het tweede deel, maak je een uitstapje naar de strandplaats Marbella en de gebeurtenissen daar zijn heel subtiel verweven met die in Madrid. In het slotdeel, De witte koning, worden alle losse eindjes aan elkaar geknoopt, ook die uit de twee voorgaande delen en over het geheel bezien, was dit voor mij het beste van de drie.

Op zich vind ik het wel jammer dat aan de trilogie een eind gekomen is, maar aan de andere kant is het misschien wel goed. Stoppen op het hoogtepunt wordt vaak gezegd, en dat is wat mij betreft met het laatste deel ook gebeurd. Het drieluik heeft me in ieder geval veel leesplezier gegeven en, hoera, hoera, er bestaat zelfs een kans dat we Scott en Gutiérrez in de toekomst nog eens terug zullen zien. Als dat zo is, zal dat mij sowieso veel plezier doen.

Wat is jullie ervaring met Juan Gómez-Jurado? Heb je de hele trilogie gelezen, een enkel deel daarvan of ben je nog van plan eraan te beginnen?