In dit artikel van redacteur Soraya Vink kunnen we iets lezen over Mysterious Press en dan met name over de titels die een Edgar Award wonnen. Daar werden Yvonne van de Readers en ikzelf, Evy van Crime toch wel erg nieuwsgierig door. We besloten ons samen te wagen aan Penance van David Housewright. Je kan hieronder lezen hoe ons dat is bevallen. 

Mysterious Press 
In 1975 werd Mysterious Press opgericht door Otto Penzler, met het idee om de beste boeken van geprezen auteurs uit te brengen, boeken die dateren uit de jaren 50-70. Mysterious Press groeide met het digitale tijdperk mee en dus werd het oude werk nieuw leven ingeblazen en zijn de boeken als e-pub verkrijgbaar. Ook biedt Mysterious Press nieuw talent de kans zijn werk onder de aandacht te brengen. Mysterious press richt zich op thrillers en detectives in de ruimste zin van het woord. Momenteel worden door Hebban een aantal van deze e-books voor een vriendenprijsje aangeboden. Je kunt ze hier vinden.

David Housewright 
Als tienjarige 'publiceerde' hij zijn eerste boek, over een jongen die een schommel bouwt en eraf valt, net zoals zijn ouders gezegd hadden. Tussen dit boek en Penance liggen dertig jaar. Na een carrière als journalist besluit Housewright terug te keren naar zijn oude liefde: boeken schrijven. Housewright is voormalig voorzitter van de 'Private eye writers of America'. Hij won een Edgar Award for Best First Novel met Penance en drie Minnesota Book Awards.

Over Penance 
Een privédetective in Minneapolis onderzoekt de moord op de man die zijn vrouw dronken heeft aangereden, waardoor zij en hun dochter omkwamen. Holland Taylor is jaren lid geweest van de moordbrigade in Minneapolis. Hij voelde zich thuis in de verhoorkamers waar hij, samen met zijn partner, de bekentenissen uit de verdachten wrong. Maar dat is een hele tijd geleden en nu zit Taylor aan de andere kant van de tafel. Nu is hij de verdachte. Taylor's carrière kwam ten einde toen zijn vrouw en dochter omkwamen. De schuldige, John Brown, heeft maar zes jaar in de gevangenis moeten doorbrengen. Taylor heeft, in een volle rechtszaal, verklaard dat hij wraak zou nemen op Brown. Na enkele maanden van vrijheid wordt Brown dood aangetroffen. Hij is neergeschoten. Taylor is de meest logische verdachte, maar hij heeft John Brown niet vermoord. Hij moet en zal te weten komen wie het wel heeft gedaan, ook al moet hij daarvoor het deksel van andere doofpotten halen.

De spanning in het boek 
Het is een echte whodunnit en die zijn over het algemeen niet bloedstollend spannend. Dat is bij Penance niet anders. Er zitten wel een paar scènes in het boek, waarbij je heel snel doorleest om te weten hoe het allemaal gaat aflopen. Toch zit de spanning meer in de vraag wie de moorden heeft gepleegd en hoe ze verband houden met elkaar, en waarom ze gepleegd zijn. Is het boek dan wel spannend genoeg, zul je je afvragen. Ja! Je wordt als lezer geprikkeld om mee te denken, je vraagt je af of er nog meer slachtoffers zullen vallen en hoeveel impact dat op ons hoofdpersonage zal hebben. Een boek dat zich terecht detective mag noemen! 

Humor 
Yvonne: Sarcasme is een soort humor waar je van moet houden. En ik hou ervan! Het boek staat vol met deze toon en hierdoor heb ik meer dan eens hardop moeten lachen. Meteen nadat het eerste grapje van Holland Taylor werd geïntroduceerd in het boek, besloot ik dat ik hem mocht. Ik kon me goed inleven in hem en zijn humor. 

'I'll drive you home," she suggested.
'I can drive myself," I told her and to prove it, I stood up too quickly, lurched forward, caromed off my desk, fell against the wall and let her catch me by the arm.'

Evy: Het is niet lachen/gieren/brullen met Penance, maar ik heb toch enkele malen een proest of een gniffel moeten onderdrukken. Ik voel me altijd een beetje vreemd als ik naast iemand een boek zit te lezen en die is een droevig tv-programma aan het kijken en ik schiet dan in de lach… Daar maak je geen vrienden mee, kan ik je vertellen. Het grootste aandeel van de humor komt bij het hoofdpersonage weg. De manier waarop hij de wereld rond hem benadert en bekijkt, is een tikkeltje sarcastisch en met een grote lading zelfspot. Heerlijk. Het is de humor, in combinatie met het goed in elkaar gestoken plot, die van Penance een onvergetelijke ervaring maakt.

Oordeel 
Yvonne: Taylor is een ontzettend leuk personage, hij draagt het boek. Maar niet op een vervelende manier. We kennen allemaal die thrillers wel waar een agent denkt dat hij of zij 'King of the World' is en allemaal onaanvaardbare dingen alleen doet. Dat doet Taylor niet. Hij vraagt hulp als hij die nodig heeft, hij toont zijn gevoelens als hij die niet langer verborgen kan houden. Het is een persoon van vlees en bloed en juist daarom draagt hij het boek. Het leuke is dat Penance het eerste deel is uit een trilogie over hem. Het zal dan niet als een verrassing komen dat ik de overige delen ook heel graag wil lezen. Penance was echt fijn om te lezen en ik gaf het uiteindelijk vier sterren.

Evy: Ik probeerde na het lezen uit alle macht te bedenken met welk boek Penance te vergelijken is. Dat viel me nog niet mee. Dus als iemand tips heeft voor vergelijkbare boeken? Laat maar komen! Dit boek leest zo vlot, het 'entertaint' je echt. Spanning, humor, een vleugje romantiek, wat bedrog en intriges, sterke personages. Het enige wat je ervan kan zeggen, is dat het boek wat diepgang mist, maar dat is ook helemaal niet het streven van Housewright. Ik wil, net zoals Yvonne, de overige delen met Holland Taylor dolgraag lezen. En ik hoop dat ik jullie heb kunnen overtuigen om in ieder geval dit eerste deel ook te gaan lezen!

Lees hier het artikel van Yvonne. Zij vertelt je onder andere iets meer over de schrijfstijl van David Housewright in Penance.

Zijn jullie nieuwsgierig geworden naar Penance of een van de andere titels van Mysterious Press? Of heb je dit boek of een ander boek uit het artikel van Soraya al gelezen? Laat hieronder in een reactie even weten wat je er van vond.

Vele groetjes,
Evy