Als je geen liefhebber bent van het lezen van langlopende series is een trilogie het ideale alternatief. Ook is het perfect om een verhaal voldoende diepgang te geven en de lezer aan je te binden. De Thriller Club heeft verschillende trilogieën verzameld en zal er regelmatig een in de kijker zetten. Deze keer bespreken we de Nelleke de Winter-trilogie van Corine Hartman met input van Corine zelf.

Corine over de trilogie
Het is alweer veertien jaar geleden dat ik besloot een manuscript te gaan schrijven. Een boek durfde ik het nog niet te noemen. Het was 2005, ik had net mijn diploma van de Schrijversvakschool op zak en ik wilde schrijven. Niet meer in opdracht voor bedrijven, maar voor mezelf. Verhalen vertellen. Spannende verhalen. De wens sluimerde al vanaf kindertijd, was de laatste jaren steeds groter geworden en het moest er maar eens van gaan komen. Ik bouwde mijn klantenbestand af en begon. Zo eenvoudig als ik het nu omschrijf ging dat natuurlijk niet, het was een proces van jaren, maar toen ik de beslissing eenmaal had genomen, ben ik meteen aan de slag gegaan.

Elizabeth George schreef ooit in haar boek Wie schrijft… (een aanrader voor schrijvers in spe) dat ze het een goed idee vond als beginnend fictieauteur je eigen omgeving als setting te kiezen. Je moet al zoveel bedenken, en je thuis ken je als geen ander. Dat leek me een prima tip.

Nelleke de Winter begon in mijn hoofd meteen als seriepersonage. Ik zag haar voor me in een Midsomer Murders-achtige setting. Maar dan dus in de Achterhoek. Mijn thuis. Hoe ik de diverse personages heb bedacht, dat weet ik niet meer. Waarschijnlijk zoals ik dat nu nog steeds doe: al schrijvende en scènes bedenkend gaan ze voor me leven en krijgen ze hun eigen stem en persoonlijkheid.

Inmiddels zijn we dus veertien jaar verder. Het voelt bijna als nostalgie, ‘mijn’ Nelleke. Ze kwam weer even tevoorschijn met het schrijven van Groen Licht. Voor dat verhaal heb ik Nellekes dochter ‘tot leven gewekt’, en met haar ook Nelleke zelf. Dat betekende ook dat ik de trilogie opnieuw heb gelezen. Jaren geleden heb ik die herschreven voor de pocketeditie, een unicum, want ik herlees mijn verhalen verder nooit. Maar het viel me nogal mee, en ik ontdekte een stijgende lijn in de drie verhalen met Open einde als duidelijke winnaar als het gaat om personages en hun ontwikkeling, plot en ontknoping. Met de setting zat het wel goed vanaf deel één. Elizabeth George had gelijk.

Nog steeds denk ik met veel plezier terug aan mijn eerste verhalen, geschreven door een beginnend auteur die nog veel kon leren, maar met een grote liefde voor het vertellen van verhalen. Een liefde die hopelijk nooit zal verdwijnen.

Groetjes
Corine

De trilogie
Schone kunsten (2007)
Inspecteur Nelleke de Winter heeft een veeleisende baan bij de politie in Lichtenvoorde, in de Achterhoek. Het prachtige dorp wordt op een mooie zondagmorgen in juni ruw wakker geschud als er een jonge vrouw dood wordt aangetroffen in de plaatselijke kunstgalerie. De bewijzen ontbreken vooralsnog, maar dat Lucienne Vos is vermoord staat voor Nelleke als een paal boven water. Het onderzoek leidt De Winter en haar team onder meer naar een agressieve ex-vriend, een medestudent die hoopt op spoedige doorbraak in de kunstwereld en een gefrustreerde leraar, op wie het slachtoffer verliefd was. Maar ook naar de spoken uit haar eigen verleden, die zij - naast deze gecompliceerde zaak - met alles wat zij in zich heeft het hoofd zal moeten bieden...

Tweede adem (2008)
Op een regenachtige namiddag treft dierenarts Zuidema zijn vrouw thuis dood aan. Vermoord, daarover is het rechercheteam van de Politie Gelderland-Midden het snel eens. Maar wie verantwoordelijk is voor de dood van Julia Zuidema is een ingewikkelder vraag. Hoe meer het team te weten komt, hoe verder het van de oplossing verwijderd lijkt. Haar gevoel zegt dat het erop of eronder wordt. Inspecteur Nelleke de Winter staat er uiteindelijk alleen voor als alle bewijzen in een richting duiden waarin zij niet gelooft. Overtuigd van haar gelijk is ze daarbij echter allerminst, want onverwachte ontwikkelingen in de cold case van haar twintig jaar geleden verdwenen dochtertje Suzan brengen haar volkomen in de war. Ze moet en zal de waarheid achterhalen. Die van Julia en die van Suzan. Koste wat kost.

Open einde (2009)
Inspecteur Nelleke de Winter moet alle zeilen bijzetten na de dood van Berend Bouwmeester, eigenaar van een restauratiebedrijf in Bredevoort. De inwoners van het voor toeristen zo gemoedelijke boekenstadje zijn allesbehalve toeschietelijk en tijdens het onderzoek stuit Nelleke op een oud mysterie. Een geheim dat alles te maken heeft met een lijk dat lang geleden werd opgevist uit de Slingeplas. Onno Bruggeling, eigenaar van een antiquariaat, is een van de verdachten. Hij lijkt bovendien een grote aversie te hebben tegen Berends vrouw Anne-Wil, omdat zij midden tussen de antiquariaten een winkel in nieuwe boeken begint. Laat Nellekes intuitie haar ditmaal in de steek? Ze vreest het ergste, want ze is afgeleid door de zoektocht naar Suzan. Het lijkt erop dat ze haar dochter na eenentwintig jaar in haar armen kan sluiten, maar de vraag is of de prijs daarvan niet te hoog zal zijn. Onmenselijk hoog...

Mijn leesbeleving
De trilogie stond al lang op mijn wil-ik-lezen-plankje, maar het kwam er gewoon niet van, omdat er andere boeken gelezen 'moesten' worden. Toen kwamen de drie boeken echter beschikbaar op Storytel als luisterboek en ben ik direct begonnen met luisteren. Dit is dus  mijn luisterervaring en daar moet ik allereerst een compliment maken aan Christel Schimmel, die alle drie de boeken heeft voorgelezen op een hele prettige manier. Ze gaf Nelleke de Winter een stem.

Direct was de stijl van Corine te herkennen in Schone kunsten, zoals ze zelf schrijft haar eerste echte boek, maar overduidelijk haar eigen stijl. Vlot, geen blad voor de mond en overtuigend. Net als Nelleke de Winter, volgens mij heeft ze wel een beetje Corine in zich. Ze is een interessant personage: ze wil koste wat het kost de drie zaken in Schone kunsten, Tweede adem en Open einde oplossen en gaat daarvoor over de grens. De persoonlijke rode draad door de drie boeken heen, de ontvoering van haar dochtertje Suzan gaat steeds meer aan haar vreten en maakt haar roekelozer en daardoor steeds interessanter gedurende de reeks. Je leeft oprecht met haar mee en duimt voor een goede afloop.

De drie boeken zijn politiethrillers, zich afspelende in de Achterhoek. Als je niet bekend bent in de Achterhoek, zoals ik, is dit absoluut geen belemmering tijdens het lezen. De boeken hadden zich overal af kunnen spelen, je wordt in het verhaal getrokken en gaat mee in het onderzoek van Nelleke en haar collega`s. Als lezer kan je actief meedenken in de oplossing, maar uiteindelijk is het toch Nelleke die de zaken oplost. 

De trilogie is absoluut spannend, de rode draad is heel sterk en maakt dat je haastig verder leest. Als je de latere boeken van Corine hebt gelezen, is de trilogie een mustread. Je ervaart haar begin als succesvol auteur en ziet in de trilogie al een duidelijk stijgende lijn in de spanning en scherpheid. Open einde is het beste deel van de drie. Het boek heeft alles wat een thriller nodig heeft, spanning, emotie en een intrigerende zaak om op te lossen. Ik heb me met het luisteren van de drie boeken zeer vermaakt en wilde iedere keer snel verder luisteren. Een grote kracht van de boeken is de herkenbaarheid, dingen die in het dagelijks leven ook gebeuren. 

Kennen jullie de Nelleke de Winter-trilogie? Zo ja, want vond jij ervan? Zo nee, ben je nog van plan het te gaan lezen?

Namens de Thriller Club,
Joyce