Op 10 juli plaatsten we een oproep waarin we jullie vroegen om met ons te gaan ‘buddyreaden’. De uitbaters van dit café kozen ieder een titel en auteur en vervolgens konden jullie aangeven met welke titel, dus eigenlijk met wie, je een buddyread wilde aangaan. Vandaag het derde artikel van vier: Jeanet las samen met een aantal volgers Perfecte resten van Helen Fields, het eerste deel in de serie met Luc Callanach & Ava Turner.

Op een afgelegen plek in de Schotse Hooglanden staat een lichaam in lichterlaaie. Al wat achterblijft om het slachtoffer te kunnen identificeren zijn tanden en een reepje stof. Tegelijkertijd schreeuwt een vrouw om hulp in een afgesloten kamer ergens in Edinburgh. Het is Luc Callanachs eerste werkdag bij de Schotse politie en hij krijgt direct een moordonderzoek toegewezen. Net vertrokken bij Interpol wil hij zich graag bewijzen bij zijn nieuwe team en directe collega Ava Turner. De moordenaar is een geduchte tegenstander die vakkundig zijn sporen weet uit te wissen. Het duurt niet lang tot er nog een vrouw wordt ontvoerd; Callanach begint een race tegen de klok om het slachtoffer te vinden voordat het te laat is. Maar het daadwerkelijke lot van de ontvoerde vrouwen is gruwelijker dan Luc ooit had kunnen vermoeden.

Op de vraag wie er met Perfecte resten mee wilde lezen, kwamen elf reacties. Uiteindelijk zijn we met acht personen de uitdaging aangegaan. Omdat het via de mail met zoveel personen niet te doen is om het boek te bespreken, is het volgende bedacht: iedereen bedenkt een vraag voor één andere lezer. Afsluitend noemt iedereen de drie woorden die opkwamen na het lezen van het boek. 

Steffie vraagt aan Monique: In welk personage kun je je het beste inleven en waarom? 

Als ik eerlijk ben kan ik mij in geen van de personen inleven. Als je dan toch een naam wil, zeg ik Luc, al is het een man. Luc is redelijk stabiel ondanks het incident uit zijn tijd bij Interpol. 

Monique vraagt aan Gea: Dit boek bevat veel gruwelijke scènes. Kies jij voor gruwelijk/wreedheid of voor meer spanning in het boek en waarom?

In dit boek hebben de gruwelijke scènes voor mij een functie. Ik leer er de moordenaar stapje voor stapje beter door kennen en begrijpen. Als ik moet kiezen tussen meer gruwelijks of spanning, ga ik voor spanning (altijd eigenlijk). De spanning van wie de dader is, is al vroeg in het boek weg. Dat vind ik enerzijds boeiend, anderzijds blijft dan alleen de spanning over van ‘hoe en wanneer vinden ze de dader’. En dat geeft voor mij minder thrillerelementen.

Gea vraagt aan Atse: Al vroeg in het boek weet je wie de moordenaar is. Wat vind je van deze opzet van het verhaal? En haalt dit al dan niet de spanning weg?

Doordat de auteur heeft gekozen voor deze opzet kan je het verhaal van twee kanten bekijken. Vanuit de rechercheur en vanuit de dader. Het mooie hieraan is dat je in het brein van de dader duikt. Dat maakt het wellicht nog spannender! Tevens blijft de spanning omdat je niet weet wat de volgende stap van de dader is.

Atse vraagt aan Karin: Het boek heet Perfecte resten, wat in elk geval voor mij een logische titel is. Welke alternatieve titel zou jij het boek geven en waarom?

Perfecte Resten vind ik ook een goed gekozen titel. Als alternatief zou ik Kat-en-muisspel aandragen. De onberekenbare King heeft alles tot bijna in perfectie voorbereid. Iets waar Callanach in het begin van het onderzoek geen weet van heeft. Door als lezer in het begin al op de hoogte te zijn van de dader, zie je het kat-en-muisspel tussen Callanach en King.

Karin vraagt aan Stefanie: Welke scène uit het boek is je het meeste bijgebleven en waarom?

De tweede parachutesprong die Luc Callanach maakte, vond ik best heftig. Helaas kan ik er zonder te spoileren niet veel over zeggen. Het zorgde ervoor dat hij een echte persoon werd. Hierdoor heeft Helen Fields hem mooi neergezet voor de rest van de serie.

Stefanie vraagt aan Ester:  Welke verwachtingen had je toen je aan dit boek begon en zijn die waargemaakt ?

Door de vele enthousiaste reacties verwachtte ik een echte pageturner en die verwachting is waargemaakt. Dit verhaal moet je gewoon in een keer uitlezen! Hoewel je al snel weet wie de moordenaar is, neemt dat niks van de spanning weg. Ik ben hierna gelijk met Perfecte prooi begonnen, Helen Fields komt in mijn lijstje favorieten!

Ester vraagt aan Jeanet : Wat vond je de meest verrassende wending in het verhaal?

Wat er met Luc gebeurde, dit had ik totaal niet verwacht. Ik kan er niet veel over zeggen omdat dit te veel zou verklappen, maar ik kreeg daardoor nog meer sympathie voor hem.  

Jeanet vraagt aan Steffie:  Als je een cijfer van 1 tot 10 voor de spanning mag geven, welk cijfer wordt dat en waarom?

Ik geef Perfecte Resten een 5 voor de spanning. Het verhaal laat je namelijk niet op het puntje van de stoel zitten. Dit komt doordat je het perspectief van de dader meekrijgt. Daardoor blijft het bij spanning op de momenten dat het niet volgens het plan van de dader gaat. Dan wil je weten hoe het verder zal gaan.

Welke drie woorden vind jij van toepassing op het boek? 

Atse: luguber, spanning, creatief
Ester: pageturner, spannend, topcrimi 
Gea: gruwelijk, verrassend, vrouwvriendelijk 
Jeanet: luguber, tenenkrommend, pageturner
Karin: gruwelijk, vlot (geschreven), verontrustend
Monique: gruwelijkheid, weinig spanning 
Stefanie: gruwelijk, luguber, tegenvaller(tje)
Steffie: luguber, daderperspectief, verrassend

Conclusie

Als je niet van gruwelijke scènes houdt, moet je Perfecte resten niet lezen, want de meeste lezers noemen het boek gruwelijk of luguber. Toch heeft de meerderheid er ook van genoten. Het is een boek dat na het lezen nog even blijft sudderen, want een doorsnee thriller is het zeker niet. 

Volgens de statistieken op Hebban willen 1445 mensen dit boek nog lezen. Hebben wij je kunnen overhalen? Of heb je het boek al gelezen? 

De buddyreaders Atse, Ester, Gea, Jeanet, Karin, Monique, Stefanie en Steffie