Dit jaar bespreekt de Thriller Club een aantal thrillers die zijn verfilmd. We vergelijken het geschreven verhaal met het vertoonde. Zijn er verschillen? Welke versie heeft onze voorkeur? Natuurlijk proberen we spoilers te vermijden, maar omdat we boek en film vergelijken kan het gebeuren dat we sommige geheimen toch prijs geven. Na Agatha Christie’s Moord in de Oriënt Expres is het nu de beurt aan een ander verfilmd boek over een trein.

In 2015 verscheen het debuut Het meisje in de trein van Paula Hawkins. Het werd een hype. In vele landen kwam het op nummer één op de bestsellerlijst te staan. Het boek vertelt het verhaal van Rachel, een vrouw die tijdens haar dagelijkse forenzen mijmert over de mensen die zij ziet in de huizen waar ze langs reist. Haar belangstelling gaat met name uit naar een bepaald huis en de inwoners ervan.

Langzaam wordt in het boek duidelijk wat de rol is van de bewoners van het betreffende huis. Ook dringt tot de lezer door dat Rachel niet helemaal stabiel is. Om zichzelf staande te houden in het leven heeft zij haar toevlucht in de alcohol gezocht. Dit maakt dat de verhaallijn vanuit haar perspectief voor de lezer vaak ook wat warrig en wazig is. Wat is echt en wat speelt zich af in haar door de alcohol benevelde brein?

Direct na verschijning van het boek was er al belangstelling voor de filmrechten. Slechts twee jaar later kunnen we de vertaling van het boek naar het witte doek bekijken. Het hoofdpersonage Rachel wordt vertolkt door Emily Blunt. Naast haar verschijnen Justin Theroux, Haley Bennet en Rebecca Ferguson. Een heel kleine, maar (spoiler) bepalende rol, is voor Lisa Kudrow weggelegd, de meesten wel bekend als Phoebe uit Friends.

Wat zijn de grootste verschillen tussen het boek en de film?
Grootste verschil is de setting. Het boek speelt zich af in Engeland. Rachel reist elke dag naar Londen. Onderweg passeert ze, in ieder geval in mijn gedachten, kneuterige, echt Engelse huisjes met van die lieflijk aangelegde tuinen. Hoewel de rol dus wordt vertolkt door een Britste actrice met een duidelijk Engels accent, reist de film-Rachel elke dag door een Amerikaans landschap, vanuit een suburb naar New York.

Alcohol is alcohol, zou je denken. Toch drinkt de Rachel op papier een ander drankje dan die op het witte doek. Verliest ze zichzelf in het boek aan gin-tonic uit een blikje, in de film kiest ze voor wodka. Om haar verslaving, tevergeefs overigens, voor haar medereizigers te maskeren, drinkt ze uit een waterfles.

Als een van de personages is verdwenen, wordt Emily verdachte. Zowel in het boek als in de film blijft lang onzeker of dit terecht is of niet, ook bij Rachel zelf. Ze wordt verschillende keren aan de tand gevoeld door de politie. In het boek gebeurt dit door een mannelijke rechercheur, Gaskill, met een vrouwelijk assistent, Riley. De filmmakers hebben de rol van hoofdrechercheur echter toebedacht aan Riley. Voor de rol wordt gekozen voor Allison Janney, een goede bekende van de regisseur die deze rol op haar lijf geschreven vindt. Of dat zo is? Ik vind dat ze een op en top bitcherige rechercheur neerzet, een van het type streng doch rechtvaardig.

Een ander belangrijk, groot verschil is hoe het besef bij Rachel tot stand komt hoe alles nu echt in elkaar zit. De boek-Rachel komt volledig zelf tot de conclusie dat zij geen fatale rol heeft gespeeld in de verdwijning van Megan. Omdat het op het scherm lastiger is om gedachten in beeld te brengen hebben ze daar een situatie voor gecreëerd. Lisa Kudrow geeft Rachel net dat zetje dat ze nodig heeft om tot een helder inzicht te komen, voor zover dat mogelijk is met de hoeveelheden wodka die er doorheen gaan.

Boek of film?
En dan komt nu de hamvraag: wat is er beter, het boek of de film? Hoewel ik van beide heb genoten, moet ik bekennen dat het boek meer indruk op me heeft gemaakt. De film gaf een groter thrillereffect. Voor de kenners: vooral de scène in het donker in de tunnel gaf een schrikmomentje. Het verhaal was mij, voor ik aan het boek begon, nog volledig onbekend. Ik kon daardoor zelf veel invulling geven. Zowel boek als film komen niet in mijn top te staan. Toch hebben ze beide voor aangename uurtjes gezorgd.

Wie heeft het boek gelezen en/of de film gezien? En wat vonden jullie ervan? Als je het boek dit jaar nog gaat lezen, levert het je een vinkje op voor categorie #8 van je Challenge. 

Silvia