Op 10 juli plaatsten we een oproep waarin we jullie vroegen om met ons te gaan ‘buddyreaden’. De uitbaters van dit café kozen ieder een titel en auteur en vervolgens konden jullie aangeven met welke titel, dus eigenlijk met wie, je een buddyread wilde aangaan. Vandaag het tweede artikel van vier: Saar en Greet lazen Mate van onschuld van H.S. Chandler, een rechtbankthriller die omschreven wordt als ‘sexy psychologische thriller vol onverwachte wendingen’.

Maria staat terecht voor poging tot moord. Ze heeft al bekend dat ze haar man dood wilde hebben. Kan ze de jury toch overtuigen van haar onschuld? Lottie zit in die jury en moet besluiten over Maria’s lot. Ze krijgt echter een affaire met een ander jurylid, waardoor ze haar positie op het spel zet en een eerlijk vonnis niet meer mogelijk lijkt... Je denkt te weten wie er schuldig is en wie niet. Maar je zult je vergissen!

H.S. Chandler - Helen Fields

Jawel, de auteur van Perfecte resten en Perfecte prooi, met de personages Luc Callanach en Ava Turner, schrijft ook onder pseudoniem! En ze is van vele markten thuis, zo werkte ze als barista, filmproducer en advocaat strafrecht en familierecht. Ze beschikt dus over de nodige kennis om zowel misdaden als het rechtbankgegeven realistisch weer te geven. Degrees of Guilt, door Jan Mellema naar het Nederlands vertaald als Mate van onschuld, is haar eerste psychologische thriller.

Waarom wilden wij dit boek graag lezen?

Greet: Ik heb het boek eind vorig jaar al gekocht. Ik kan me niet meer precies herinneren waar ik het voor het eerst gespot heb, waarschijnlijk in een van de releaseblogs op Hebban. Wel weet ik nog dat het e-book indertijd spotgoedkoop was en ik daarom deze ‘afwijkende’ thriller wel een kans wilde geven. Toen de uitbaters van dit Café elk een titel voor een buddyread mochten noemen, leek dit vrij onbekende boek me wel een goede keuze. Het stond immers al bijna een jaar ongelezen op de e-reader en ik had geen idee of dit soort thriller me zou weten te bekoren. Ik vond het superleuk dat Saar met me wilde meelezen, zij is geen echte thrillerlezer en dus was ik benieuwd waarom zij voor dit boek ging.

Saar: Ook al ben ik geen ‘echte’ thrillerlezer, ik maak graag een uitstapje naar dit genre. Als kind en tiener ben ik namelijk opgegroeid met klassiekers als Agatha Christie, Collin Dexter en Nicci French. Niet alleen lazen mijn ouders heel graag misdaad en thrillers, er werd ook vaak gekeken naar series in dat genre. Als volwassene ontwikkelde ik een voorkeur voor literatuur, maar een thriller lezen, dat is toch altijd een beetje terugkeren naar mijn jeugd. Mate van Onschuld kende ik niet voor de oproep voor de buddyreads, maar sprak me heel erg aan omdat het als psychologische thriller werd aangekondigd. Zelf heb ik wel een voorkeur voor alles wat met de psychologie van mensen te maken heeft. Daarnaast deed de opzet van het verhaal mij denken aan de film 12 Angry Men, waar het verhaal ook meer draait om schuld of onschuld dan om de typische vraag ‘wie heeft het gedaan’. Die invalshoek sprak mij enorm aan om het boek te gaan lezen.

Perspectieven

Saar: Door het werken met perspectieven krijg je enerzijds de blik van de jury op het proces, en anderzijds de blik van de dader op het gebeuren. Op die manier slaag je er doorheen het verhaal in om de puzzelstukjes in elkaar te krijgen. Af en toe krijg je ook een blik in het leven van Ruth, iemand die belangrijk was in Maria’s leven, maar het grotere geheel krijg je pas veel later in het boek voorgeschoteld. Door die perspectiefwisseling geeft Chandler je hier en daar stukjes informatie. Ook maakt ze gebruik van flashbacks, voornamelijk vanuit Maria’s perspectief. Voornamelijk deze flashbacks zijn de belangrijkste bron van informatie voor jou als lezer.

Greet: Ik hou enorm van boeken waarin situaties vanuit verschillende standpunten belicht worden. Op die manier blijkt immers al snel dat niet iedereen op dezelfde manier tegen iets aankijkt, dat de waarheid niet altijd zwart-wit is. In Mate van onschuld staan twee extremen tegenover elkaar: aanklager versus verdediger. De vraag is dus wie jij volgt. Wie ben jij bereid te geloven wanneer je in de twaalfkoppige jury zit?

Spanning, plot, ontknoping

Saar: Door de manier waarop het boek begint, wordt de spanning niet opgebouwd rond de vraag wie de dader is. Het eerste hoofdstuk trekt echter wel meteen je aandacht. Chandler legt namelijk de nadruk op de motieven van de dader en hoe die tot de moord gekomen is.

Hoewel ik geen bloedstollende spanning verwacht had doorheen het verhaal vanwege het uitgangspunt, bleek ik vanaf het begin wel een heel ongemakkelijk gevoel te hebben bij hoe de gebeurtenissen werden weergegeven. Als lezer geloofde ik vaak niet alles wat ik las, terwijl andere delen van het verhaal meteen geloofwaardig waren. Hoe Chandler dit voor elkaar kreeg, daar kan ik de vinger niet op leggen, maar het was in mijn ogen wel briljant gedaan. Het gevoel dat ik kreeg over de ware toedracht van de feiten en het intuïtieve aanvoelen dat bepaalde zaken niet klopten, bleek uiteindelijk ook overeen te komen met de werkelijke ontknoping van deze thriller.

Die ontknoping was er overigens ook eentje om u tegen te zeggen. Ik hou ervan om als lezer op het verkeerde been te worden gezet. Als je van in het begin voelt aankomen hoe het boek eindigt, dan is het voor mij geen geslaagde thriller.

Greet: Ik ben het helemaal met Saar eens wanneer ze zegt dat de ontknoping bijzonder goed in elkaar zit. De auteur is echt wel in haar opzet geslaagd. Hoe ze dat precies voor elkaar gekregen heeft, kunnen we hier natuurlijk niet vertellen. Ik kan wel zeggen dat het boek op velerlei manieren verrassend is. Wanneer iemand zou beweren dat hij of zij de ontknoping al van ver had zien aankomen, zou ik toch even de wenkbrauwen fronsen.

Personages

Saar: Als literatuurliefhebber kan ik het niet laten om de uitwerking van de personages nog even aan te halen. Lottie en Maria zijn levendig en realistisch neergezet. Dit zijn dan ook de twee voornaamste personages, aangezien het verhaal vanuit hun perspectief verteld wordt. Van Ruth, ook een belangrijk personage, krijg je een goed beeld, maar zij is veel minder uitgewerkt en soms wist ik niet goed hoe ik haar moest inschatten.

Andere personages zoals de juryleden of de man van Lottie zijn naar mijn aanvoelen minder goed uitgewerkt en daar werd toch iets teruggevallen op typische karakters. Eén specifiek jurylid, Cameron, waar Lottie een relatie mee begint, werd wel vaak opgevoerd, maar het was moeilijk om bij hem zijn motieven, dromen en verlangens echt te kunnen volgen. Dat deze personages minder realistisch waren, deed de thriller echter geen kwaad. Ook heeft me dit totaal niet gestoord tijdens het verhaal. Wel geloof ik dat het beter uitwerken van Cameron en Zain (de man van Lottie) tot een diepgaander verhaal hadden kunnen leiden.

Greet: Ik kan me wel vinden in wat Saar zegt over Cameron, de man met wie jurylid Lottie een affaire heeft. Voor de rest vond ik de personages wel degelijk goed uitgewerkt, ik hoefde niet meer te weten. Ik had een goed idee over wat belangrijk is voor hen en wat hun belangrijkste drijfveren in het leven zijn. Samen vormden ze een kleurrijk geheel en hadden ze elk hun rol in deze rechtbankthriller.

Sexy psychologische thriller

Greet: Op een bepaald moment zit er een stomende seksscène in het boek. Ik dacht “o jee, daar gaan we”, maar gelukkig beperkten de lovers zich tot één echte vrijpartij. Dat hoeft van mij namelijk niet zozeer in een thriller, zoiets is eerder op zijn plaats in New Adult. Laat jullie dus niet afschrikken door de omschrijving van het boek, Mate van onschuld moet het veel meer van de psychologie hebben dan van de pikante scènes.

Saar: De auteur maakt meesterlijk gebruik van beschrijvingen. Vooral de relatie tussen Cameron en Lottie met daarbij de erotische scènes tonen aan dat Chandler wel wat aankan.

Ons eindoordeel 

Wij hebben het boek ondertussen uit en weten hoe de jury geoordeeld heeft. Maar hoe oordelen wij over het boek? Is Chandler erin geslaagd ons te boeien en hoeveel sterren sleept zij in de wacht?

Saar ****: Bij Mate van onschuld had ik geen bloedstollende thriller verwacht die me op het puntje van mijn stoel deed zitten. En dat klopte ook. Maar anderzijds heeft het boek mijn verwachtingen meer dan overtroffen door een goed uitgewerkt plot, straffe spanningsopbouw en een verrassende ontknoping. Het enige verbeterpuntje dat ik nog kon vinden, waren de personages die voor mij iets beter mochten worden uitgewerkt. Chandler heeft mij uren leesplezier bezorgd en vaak een heel ongemakkelijk gevoel dat perfect bij deze psychologische thriller past. Het boek kreeg daarom van mij een welverdiende vier sterren.

Greet ****: Een groot deel van het boek is het verslag van een rechtszaak, daar moet je natuurlijk van houden. Je denkt heel de tijd precies te weten hoe alles in elkaar zit, maar daarin vergis je je! De auteur heeft de nodige verrassingen ingebouwd, waardoor dit boek halverwege plots een versnelling hoger schakelt, zowel wat originaliteit als spanning betreft. Mate van onschuld is bovendien heel vlot geschreven, het boek telt bijna 400 bladzijden, die je in geen tijd uit hebt. Chandler heeft een aantal interessante, zeer verschillende personages neergezet, die het verhaal kleur geven. Ook van mij vier sterren!

Hebben jullie het boek al gelezen of zijn jullie het van plan? We horen graag of we jullie met dit verslag wisten te overtuigen.  

De buddyreaders Saar en Greet