We vertelden het al, november is Zweedse maand bij de Thriller Club. De eerste helft van de maand zijn de ogen vooral gericht op het schrijversduo Lars Kepler en de boeken met inspecteur Joona Linna. Met Stalker zijn we alweer aanbeland bij het vijfde deel in de serie. 

Zweden is in de ban van een seriemoordenaar die zijn slachtoffers eerst filmt vanuit het donker, thuis waar ze zich veilig wanen, en het filmpje vervolgens op YouTube plaatst. Enkele dagen later wordt degene die gefilmd is zijn volgende slachtoffer. Het onderzoek naar de moordenaar verloopt stroef, tot bij het lichaam van het vierde slachtoffer een bewusteloze man wordt aangetroffen. De man kan zich echter niets herinneren van de moord. Om zijn onschuld te bewijzen, roept zijn familie de hulp in van hypnotiseur Erik Maria Bark. Maar de informatie die Erik verkrijgt, biedt geen enkele duidelijkheid. Dan wordt er een nieuwe moord gepleegd, en de verdachte heeft dit keer een alibi. Er lijkt slechts één persoon te zijn die de zaak kan oplossen: Joona Linna. Maar die is meer dan een jaar geleden verdwenen...

Wat vinden wij van Stalker? 

Chantal: Stalker begint spannend, maar zonder Joona Linna, wat jammer is. Erik Maria Bark is wel meteen van de partij en dat is verrassend. Margot Silverman, die het onderzoek leidt, is niet zo doortastend als Joona. Gelukkig bemoeit hij zich al weer snel met het onderzoek. Op geheel eigen wijze volgt hij aanwijzingen en weet hij de zaak op onconventionele wijze op te lossen. In het begin van het boek zitten wat ongeloofwaardigheden, maar later blijkt de plot goed in elkaar te zitten en dit leidt tot een verrassend en spannend einde. Op naar het volgende deel! 

Elly: Stalker, het vijfde deel uit de serie, leest nog steeds als een trein. Joona is terug en zijn eigenwijsheid is niet minder geworden, maar dat vind ik wel een sterk punt van hem. In dit deel heeft Erik Maria Bark weer een grote rol. De scènes zijn heftig en bij tijden spat het geweld er vanaf. Persoonlijk hoeft dat niet voor mij, ik kan veel hebben, maar soms is het gewoon te veel. De dader is goed verstopt in het verhaal en over de schrijfstijl hoef ik niet veel te zeggen, die is gewoon net zo goed als in de vorige vier boeken van Kepler. De steeds terugkerende personages voelen vertrouwd aan, als lezer heb je het idee dat je ze kent. Ik ben heel benieuwd naar het zesde boek. Kan het duo Lars Kepler me weer boeien, zonder het aantal dodelijke slachtoffers te overtreffen? 

Evy: Na Slaap is het een harde dobber om door Stalker heen te komen. Misschien als je de boeken met een langere tussenperiode leest dat het beter gaat, maar direct na elkaar is het geen aanrader. Het boek wil maar niet op gang komen, het tempo ligt heel laag en daardoor gaat het lezen heel stroef. Ik denk dat de grootste oorzaak daarvan te vinden is bij de personages Margot Silverman en Adam Youssef, twee collega's van de rijksrecherche. Zij leiden het onderzoek naar de seriemoordenaar en konden mij totaal niet boeien. De kanteling van het verhaal kwam voor mij rond bladzijde 450. Dan gaat het tempo eindelijk wat omhoog en zit je plots midden in het verhaal. Het boek is vanaf dat moment nog moeilijk weg te leggen. Stalker is voor mij voorlopig het minste deel uit de serie. Het sterke einde kan het moeizame begin maar moeilijk uitvlakken. Ik hoop dat Jager weer wat vlotter leest.

Greet: Stalker begint ontzettend spannend en dus had ik goede hoop dat dit boek me net als zijn voorganger Slaap volledig zou weten te overtuigen. Helaas, wat volgde waren heel veel woorden, te veel. Ik heb geen probleem met dikke boeken, maar bij Kepler lijken de vele woorden niet altijd in dienst van het verhaal te staan, het werd gewoon langdradig. Opvallend dat in dit vijfde boek niet alleen Joona Linna een grote rol speelt, maar ook (of vooral) de hypnotiseur Erik Maria Bark uit het eerste boek. Het gedrag van Linna vind ik een beetje raar, het lijkt niet helemaal te passen bij zijn karakter zoals dat in de vorige boeken geschetst werd. Kepler heeft een goed opgebouwd verhaal geschreven, alleen leren ze het maar niet om beknopter te schrijven. Het zou de vaart en de spanning absoluut ten goede komen. Nu is het einde van het boek weliswaar spannend, maar 100 bladzijden op een totaal van 600, daarmee red je het niet.  

Joyce: Aan het begin van Stalker ben ik een beetje onrustig, waar is Joona? Ik mis hem en vooral zijn ongeëvenaarde speurderskwaliteiten. Hij kan toch niet dood zijn? Margo Silverman haalt het toch echt niet bij Joona. Gelukkig komt hij weer terug in het verhaal. Direct is het verhaal beter en spannender. Het voelt minder als los zand en gaat weer een duidelijke richting op. De toevoeging van oude bekende Erik Maria Bark maakt het tot een interessante zoektocht naar de stalker. Het pageturner-effect is terug in het boek en ik wil alleen maar verder lezen en weten hoe het afloopt. Zeker de laatste 100 bladzijden lezen als een wervelwind, vol actie en magistraal denkwerk van Joona. Het Kepler-duo heeft het plot wederom magnifiek bedacht en weet je regelmatig flink te verbazen. 

Karina: Of het er nu mee te maken heeft dat zijn voorganger zo geweldig was of dat het echt het boek an sich is dat me minder aanspreekt, weet ik niet zo goed, maar feit is dat ik voor Stalker bijna een week nodig had. Het verhaal pakte me niet zo erg en hoewel er zeker vaart in het boek zat, bleef ik het gevoel houden niet op te schieten. Schrijversduo Kepler heeft wederom een strak plot neergezet, waarmee ze me toch regelmatig even op het verkeerde been wisten te zetten, dus daaraan heeft het zeker niet gelegen. De acties van Joona Linna zijn erg op het randje en ook zijn herstel lijkt zo snel te gaan, wat gezien de tijd waarin het verhaal zich afspeelt waarschijnlijk niet anders kan, waardoor het verhaal voor mij minder geloofwaardig wordt.

Silvia: Ondanks de berichten over zijn verdwijning duikt Joona Linna gelukkig ook in Stalker weer op, hoewel dat voor mij wel tientallen bladzijden eerder had mogen gebeuren. De moorden die in het verhaal worden gepleegd, vind ik door het auteursduo nog gruwelijker en beeldender beschreven dan in de eerdere vier delen. Verrassend en prettig is de hernieuwde kennismaking met Erik Maria Bark. Joona Linna blijft een mysterie, ook al is zijn verleden nu bekend. En hij blijft enorm eigenwijs. Maar dat zorgt er wel weer voor dat de misdaden à la Linna worden opgelost. Dit keer in een wel heel goed doortimmerd plot. De uitwerking hiervan zorgt voor een adembenemend einde. Met weer een cliffhanger die de vraag oproept of we de sympathieke Fin in een volgend boek weer zullen tegenkomen.

Conclusie: Na het door iedereen zeer goed ontvangen Slaap bleek het een enorme opgave om opnieuw zo'n mooi resultaat te behalen. Dat is dan ook niet gebeurd. Met drie oranje duimen en vier groene kunnen we zeggen dat bij een aantal van ons een beetje Linna-moeheid begint toe te slaan. Zou Jager dat gevoel weer kunnen veranderen? 

Sterren voor Stalker: 4 x ****, 3 x ***

Reading Challenge Categorieën:

#1 Een dik boek
#28 Een boek van meerdere auteurs
#43 Een boek waarin religie een rol speelt
#45 Een boek dat zich afspeelt in meerdere tijden
#48 Een boek van een auteur met pseudoniem

Hier vind je onze eerdere duimpjesverslagen van Hypnose, Contract, Getuige en Slaap. 

Groetjes, 
Silvia, namens de Thriller Club