Onze reis door Vlaanderen is zo goed als beëindigd en er zijn weinig auteurs die geen aandacht van ons hebben gekregen. Inmiddels hebben we uitgebreid kennisgemaakt met de personages Toni Coppers, Pieter Aspe, Hilde Vandermeeren, Jan Van der Cruysse en Jo Claes. De challenges rond Sterre Carron en de Knack Hercule Poirotprijs zijn afgerond. Deze week, in het voorlaatste artikel, zetten we de standalones in het zonnetje.

De vertaling van het woord standalone maakt duidelijk waar het in feite om gaat: op zichzelf staand. Daarom brengen we in dit artikel een groot aantal titels onder jullie aandacht die geen deel uitmaken van een trilogie of serie. Uiteraard alleen Vlaamse auteurs en van achttien van hen bespreken we een van haar of zijn thrillers. Van negen anderen geven we alleen een overzicht van hun standalones, waarbij we ons natuurlijk wel realiseren dat we niet alle auteurs in dit overzicht kunnen noemen.

Alexander Olbrechts

• Bellis en het beest (2022, kortverhaal)
  Greet ****: Olbrechts, die tweede werd bij de Zilveren Strop 2022, heeft verschillende kortverhalen op zijn naam staan, dit is er een van. En ik moet zeggen, het verhaal heeft me niet teleurgesteld, integendeel. Knap hoe de auteur in een honderdtal bladzijden een aantal personages en hun onderlinge relatie tot leven kan brengen. Het verhaal is origineel, boeiend, spannend en zelfs een beetje luguber (maar niet zo erg dat je niet verder wil lezen). Wat me een beetje verwonderde, waren de taalfouten, dat is me in eerdere verhalen van de auteur niet opgevallen. Conclusie? Na drie kortverhalen is het voor mij hoog tijd om een volwaardige thriller van Olbrechts te lezen.
  
  Zijn andere standalones
• Gevlinderd (2020)
• De puzzelaar (2021, kortverhaal)
• Het eindigt met jouw dood (2021)
• Jongen zonder naam (2022)
  
  

Anne-Laure Van Neer

• Justine (2015)
  Greet ***: Ik herinner me dat ik het etiket ‘thriller’ niet echt op zijn plaats vond. Oké, er is een moord gepleegd (of misschien ook niet), maar dit boek draait niet om een spannende zoektocht naar dader en motieven. Het is daarentegen een lang uitgesponnen getuigenis van een oude dame, die liever naar de gevangenis dan naar een verzorgingstehuis wil, tegenover een inspecteur. Bepaalde dialogen en scènes zijn heel grappig bedoeld, helaas kwam de humor niet altijd aan bij mij. Originele invalshoeken waren er echter voldoende, en ook fantasie heeft Van Neer meer dan genoeg. Hoewel ik geen probleem heb met absurditeit (à la Jonas Jonasson) wist deze Justine mij niet te raken. Conclusie: Leuk om te lezen, maar totaal niet spannend. Later heb ik nog twee boeken van de auteur gelezen, en daarvan vond ik Joséphine de beste.
  
  Haar andere standalones
• Maurice (2017)
• Louise (2019)
• Joséphine (2022)
  
  

Barbara De Smedt

• Alleen (2020)
  Greet ****: Dit thrillerdebuut leest ontzettend fijn. Twee verhaallijnen - de ene start in 1992, de andere in 2005 - komen steeds dichter bij elkaar. Aanvankelijk gaat het er zeer rustig aan toe, maar halverwege het boek komt alles in een stroomversnelling terecht. Zeer mooi opgebouwd verhaal en erg goed geschreven. Onlangs werd trouwens bekendgemaakt dat er dit najaar een vervolg op Alleen zal verschijnen (een serie zou het niet worden). Toen ik twee jaar geleden dit korte stukje feedback over Alleen op de boekpagina plaatste, zei ik dat ik van Barbara De Smedt meer zou lezen. Dat heb ik ondertussen gedaan, ik las haar tweede thriller Roadtrip naar nergens en die kreeg eveneens vier sterren van me.
  
  Haar andere standalone
  
• Roadtrip naar nergens (2021)
  
  

Bart Debbaut

• De mol (2018)
  Kees ***: Leuk. Een thriller rond het populaire spelprogramma. Omdat daar wel wat van te maken valt, was ik er nieuwsgierig naar hoe Bart Debbaut het ervan afgebracht heeft. Omdat het verhaal vanuit het perspectief van een aantal kandidaten geschreven is, krijg je mee hoe zij het spel ervaren en beleven. Bij mij was het in ieder geval zo dat ik, hoewel ik 'maar' een lezer ben, aan het spel mee ging doen om ook te proberen de mol te ontmaskeren. Helaas, want het gaat toch ten koste van een bepaalde spanning, wordt halverwege het vlot leesbare verhaal bekend wie de mol is. Desondanks wilde ik wel degelijk weten hoe het verhaal af zou lopen. De Mol blinkt wat mij betreft niet uit in zinderende spanning, hoewel deze tegen het eind, dat ik overigens niet zo bevredigend vond, wat meer aanwezig was. De epiloog riep voor mij meer vragen op dan dat die antwoorden gaf. Niets is dus wat het lijkt. Al met al is De Mol een aardig boek om te lezen. 
  
  Zijn andere standalones
• Relikwie (2016)
  
• Sudoku (2017)
  
• Rauwkost (2021)
  
• Quatremains (2022)
  
  

Bavo Dhooge

• Sioux blues (2010)
  Kees ***: Sioux blues is een thriller die zich in een redelijk hoog tempo afspeelt en nogal gecompliceerd in elkaar steekt. Diverse verhaallijnen lopen door elkaar heen, maar hebben wel met elkaar te maken. Soms is dat wat lastig te doorgronden. De spanning in het boek viel me tegen en de humor die de auteur gebruikt, vond ik nogal geforceerd aandoen. Het boek leest wel vlot en volgens mij komt dat onder andere omdat het vrij luchtig is. Omdat ik wel wilde weten hoe iedere verhaallijn in elkaar steekt en hoe het afloopt, bleef mijn aandacht er wel bij. Maar een hoogvlieger is dit wat mij betreft zeker niet.
  
  Zijn andere standalones
• Salieri (2002)
  
• Stand-in (2007)
  
• Stiletto libretto (2009)
  
• Schiet niet te snel (2011)
  
• Scrabble man (2011)
  
• Sunset bay (2012)
  
• Salamander (2013)
  
• Santa Monica (2013)
  
• Schaduw van de koning (2013)
  
• Sushi king (2014)
  
• Sfinx zonder gezicht (2014)
  
• Scam alarm (2015)
  
• Space rats (2016)
  
• Sand bag (2016)
  
  

Darline Degheldere

• Blanco (2022)
  Kees **: Heel origineel vond ik deze thriller niet, want geheugenverlies is een veelgebruikt thema. Degheldere geeft wel een eigen draai aan haar verhaal, maar ondanks dat het psychologische aspect van het verlies van je geheugen redelijk goed naar voren komt, bevat dit boek zo goed als geen spanning. Een paar speldenprikjes, en dat is het dan wel. Een pluspunt was dat ik door het verhaal heen vloog, vooral vanwege de toegankelijke en vlotte schrijfstijl, hoewel de auteur bij vlagen ook weer veel te veel in details treedt. Dit verhaal zou een psychologische thriller moeten zijn, maar wat mij betreft is het dat niet, mede omdat de eigenschappen van het boek meer overeenkomen met die van een roman.
  
  Haar andere standalone
• De vijfde kamer (2021)

Dominique Biebau

• Het mollenfeest (2021)
  Kees ****: Een spannend eerste hoofdstuk wekte meteen mijn nieuwsgierigheid en riep een aantal vragen bij me op. Dit begin krijgt echter geen vervolg, want pas in de slotfase komt de spanningsboog weer wat strakker te staan. Toch heeft het hele verhaal me geboeid, want het straalt mysterie uit en eigenlijk ontstaat daardoor een ander soort spanning. Het verhaal heeft verschillende onverwachte ontwikkelingen en voldoende wendingen, en door het licht onheilspellende en geheimzinnige sfeertje heeft dit boek me van begin tot eind geboeid. Een honderd procent thriller kan het wat mij aangaat niet genoemd worden (Biebau zelf zegt dat hij romans met misdaad schrijft), maar een aangename leeservaring was het zonder meer.
  
  Zijn andere standalone
  
• IJslands gambiet (2015) 
• Russisch voor beginners (2019)
  
  

Johnny Bollé

• Wat ik niet deed (2022)
  Kitty ****: Wat ik niet deed is een thriller die je niet op het puntje van je stoel laat zitten, maar wel nieuwsgierig maakt naar hoe het verhaal in elkaar steekt. Strooiend met kruimeltjes informatie geeft Johnny Bollé steeds meer van het verhaal bloot. Langzaam vallen de puzzelstukjes op hun plek. De puzzel is echter niet compleet zonder verrassende plotwendingen. De opbouw met twee verhaallijnen, de korte hoofdstukken en de filmische schrijfstijl zorgen voor veel leesplezier. De hoofdpersonages zijn treffend beschreven, je voelt hun emoties en angsten. Ze kruipen als het ware onder je huid. Het was voor mij een aangename kennismaking met de auteur.
  
  Zijn andere standalones
• Egyptisch blauw (2018)
• Bloedmaan (2019)
• Hij noemde me duivelskind (2020)
• Wilde gok (2021)
• Duistere grens (2022)
• Alsof ik nooit heb bestaan (2023)
  
  

Koen Strobbe

• Kruis en munt (2016)
  Kees ***: Een rechttoe-rechtaan-verhaal dat niet al te ingewikkeld is en eveneens weinig diepgang heeft. Dit is in één zin wat ik van deze thriller vond. De personages zijn redelijk, maar niet heel uitvoerig uitgewerkt. Voor dit boek niet zo erg overigens. Ik vond de schrijfstijl wisselend, de ene keer eigentijds met mooi geformuleerde zinnen, de andere keer wat simplistisch en incidenteel zelfs wat kinderlijk. Heel erg spannend vond ik de thriller echter niet, en zo nu en dan is het enigszins voorspelbaar. Hoewel het niet zo’n bijzonder boek is, is het ook niet vervelend om te lezen.
  
  Zijn andere standalones
• Blankenberge blues (2017, samen met Pieter Aspe)
  
• De wolf van Colombes (2017)
  
• De tragische eindes van Boris Bastarache (2018)
  
• Gras (2018)
  
  

Kristiaan Vandenbussche

• Cupido (2020)
  Kees ***: Het begin van het verhaal is beeldend en als lezer maak je in zekere zin mee wat de personages beleven en (moeten) doorstaan. Hierna verandert het en wordt het meer verhalend, alsof je het relaas van een verslaggever leest. Het tempo is heel behoorlijk, er gebeurt erg veel, dus zit er voldoende actie in. Toch vond ik het niet buitengewoon spannend, ondanks de enkele plotwending. Ik had de indruk dat de auteur vooral op zeker heeft gespeeld. Dit alles maakt toch dat ik het geen groots verhaal vond, vervelend was het echter ook niet.
  
  

Luc Vos

• Spijt? (2023)
  Greet ****: Dit kortverhaal van net geen 100 bladzijden was mijn kennismaking met Luc Vos. Novelles, of het nu romans of thrillers zijn, zijn meestal niet zo aan me besteed, maar af en toe heb je een goede te pakken, en dit is er zo een. De auteur heeft een heel bijzondere manier gevonden om zijn verhaal te vertellen. Een psychologe/journaliste interviewt een veelvuldig moordenaar net voor hij de doodsstraf zal krijgen. De dader leeft zich uit in psychologische spelletjes, terwijl de journaliste haar uiterste best doet de juiste vragen te stellen. Terwijl de lezer het gesprek tussen die twee volgt, wordt de tekst regelmatig onderbroken door flashbacks die het moorddadige leven van de gevangene blootleggen en krijg je inzicht in zijn manier van denken. Het begin van het verhaal doet gejaagd aan door de opeenvolging van vele korte zinnen, je voelt de dreiging. Spannend is het verhaal uiteindelijk niet, maar op de een of andere manier voel je wel heel de tijd dat er iets aan zit te komen. En ja hoor, de finale is verrassend!
  
  Zijn andere standalone
• Millésime sardines (2016)
  
  

Pat Craenbroek

• Uitgebroed (2018)
  Kees ****: Uitgebroed heeft diverse verhaallijnen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, maar gedurende de plot kruipen ze steeds dichter naar elkaar toe tot ze samensmelten tot één geheel. Het verhaal begon nog rustig, zonder al te veel verrassingen, maar als het eenmaal op gang gekomen is, neemt de spanning toe en krijgt het verschillende plotwendingen. De ontknoping was buitengewoon verrassend, die zag ik absoluut niet aankomen. Het verhaal vond ik geloofwaardig overkomen, dat komt mede doordat de auteur haar ervaring in de forensische geneeskunde hierin verwerkt heeft. Maar ook aansprekende en actuele thema’s zijn daar debet aan. Dit debuut van Craenbroek is origineel, met interessante en intrigerende personages. Ik heb het met plezier gelezen.
  
  Haar andere standalone
• Uitgekookt (2020)
  
  

Patrick Conrad

• Moço (2015)
  Greet ****: Wat een bijzonder boek is dit. Hoewel er een paar moorden plaatsvinden en er een of meerdere daders gezocht worden, lijkt de klemtoon toch niet daarop te liggen. Je beleeft zowat alles vanuit het perspectief van Harry, zoon van een vermoorde vrouw. Hij groeide niet bij zijn moeder op en probeert nu het plaatje van haar verleden te leggen. En passant komt hij natuurlijk steeds dichter bij de oplossing, maar de verrassing op het einde van het boek, die had hij niet zien aankomen. De ontknoping komt totaal onverwacht, maar komt wel heel geslaagd over. Het taalgebruik voelt in het begin een beetje plechtig aan. Geen idee of dat de stijl van de auteur is of gewoon passend bij dit boek, dat overigens rond de eeuwwisseling speelt. De auteur houdt van uitgebreide beschrijvingen; het aantal personages heeft hij gelukkig overzichtelijk gehouden. Echt spannend is het verhaal niet, wel meeslepend. Hoewel de cover van een thriller spreekt, is Moço eerder een misdaadroman.
  
  Zijn andere standalones
• Limousine (1994)
• Cargo (2000)
• Starr (2006)
• Perdida’s droom (2010)
• De geur van de maan (2012)
• Tango assassino (2013)
• Walker (2014)
• Residentie van Artevelde (2017)
• Diep in december (2018)
• Good night, Charlie (2019)
• De verdwijningen (2021)
• Antwerp Empire Palace (2023)
  

Patrick De Bruyn

• Hoog spel (2023)
  Kitty ****: Hoog spel is vanaf de eerste bladzijde een thriller die weet te boeien. Verschillende personages en meerdere verhaallijnen maken direct nieuwsgierig naar hoe dit samen gaat komen. Alles draait om leugens en bedrog en de vraag wie er te vertrouwen is. Heel geraffineerd weet de auteur je te bespelen en op het verkeerde been te zetten. Of toch niet ...? Langzaamaan wordt duidelijk hoe het verhaal in elkaar steekt en neemt de spanning toe en volgt er een spannende finale. Niets op aan te merken, behalve dat er wat open eindjes zijn en daar hou ik niet zo van. De schrijfstijl is vlot met her en der een vleugje humor. De hoofdstukken zijn kort en dat leest lekker weg. Goed uitgewerkte personages roepen emotie bij je op en soms ook irritatie. Patrick De Bruyn is en blijft een kei in het schrijven van thrillers waarin gewone mensen door puur pech of een kleine misstap in grootse avonturen terechtkomen.
  
  Zijn andere standalones
• File (1998)
• Indringer (2000)
• Vermist (2003)
• Verminkt (2004)
• Verdoemd (2006)
• Verliefd (2007)
• Passie (2008)
• Witse (2014)
• Buren (2014)
• Verblind (2017)
• De vrouw die liefhad (2020)
   

Paul De Bruyn

• Fatale vriendschap (2017)
  Greet ***: Fatale vriendschap is een geslaagde thriller met een politiek tintje. Als locatie werd voor de stad Antwerpen gekozen. De Bruyn heeft een zeer leesvriendelijk boek afgeleverd, de hoofdpersonages komen goed tot leven, je krijgt bovendien een mooi beeld van het politieke leven in Vlaanderen. De manier van schrijven is meer dan in orde, rechttoe rechtaan. Sommige zaken duren iets te lang, qua spanning blijf je af en toe wat op je honger zitten. Iets meer vaart had het verhaal goed gedaan.
  
  Zijn andere standalones
• Het laatste gesprek (2016)
• De laatste stap (2022)
  
  

Petra Spark

• Astarte (2021)
  Kees ****: Het begin van het verhaal maakte me nieuwsgierig en gelukkig was er ook al de nodige spanning. Deze valt niet weg, want dankzij diverse plotwendingen en cliffhangers zijn er in de plot ruim voldoende spannende momenten. De belangrijkste personages zijn wat mij betreft goed uitgewerkt, maar wel een klein beetje clichématig. Vreemd aan hen vond ik dat ze de verdachten die ze ondervroegen erg vaak excuses aanboden. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat de plot een behoorlijk tempo heeft, daarom vloog ik door het verhaal heen, wat overigens ook wel door de schrijfstijl komt. Al met al vond ik dit een interessante en boeiende thriller die mogelijk een vervolg krijgt, want de epiloog lijkt daar op te zinspelen.
  
  Haar andere standalones
• Artikel 13 (2017)
  
• Eén kans op zes (2019)
  
• Gruwelijke gave (2020)
  
• De patiënt (2022)
  
  

Rudy Soetewey

• Getuigen (2011)
  Greet *****: Een paar jaar geleden las ik kort na elkaar drie thrillers van Soetewey: Bewijs het maar, 2017 en Getuigen. Die laatste vond ik de beste, echt heel goed. De auteur verstaat als geen ander de kunst om door middel van zijn boeken een kritische blik op onze samenleving te werpen. Met name ons vaak falend rechtssysteem staat centraal in dit boek, naast onrechtvaardigheid, geweld, ... Wat doe je als je getuige bent van een misdaad? En wat zijn de gevolgen van de keuzes die je maakt? Getuigen is een goed opgezet verhaald, spannend en realistisch.
  
  Zijn andere standalones
• De laatste reis (1996)
  
• Inbraak (2001)
  
• Moord (2007)
  
• Vrienden (2009)
  
• 2017 (2013)
  
• Bewijs het maar (2015)
  
• Terecht (2016)
  
• Salami (2018)
  
• Bericht van de overkant (2020)
  
• De opdrachtgever (2022)
  
  

Sandra J. Paul

• Paniek (2021)
  Kees ****: Eén situatie, twee verhalen. Alles speelt zich in maar vijftig minuten af, en vanuit twee perspectieven kom je te weten hoe de verteller zijn omstandigheden beleeft. De ene verhaallijn is chronologisch oplopend, de andere aflopend. Dat is origineel en zorgt ervoor dat ieder verhaal zijn eigen spanning heeft. Ik was in ieder geval vanaf het begin bij het hele verhaal betrokken. Het boeide me en ik was telkens nieuwsgierig hoe het af zou lopen. Sommige scènes zijn wat minder prettig trouwens. Iets dat niet geldt voor de schrijfstijl van de auteur, die is toegankelijk en eigentijds. Voor mij was dit een goed geschreven pageturner.
  
  Haar andere standalones
• Kwijt (2019)
  
• Mijn waarheid (2020)
  
• Verknipt (2022)
  
  

De volgende auteurs hebben eveneens één of meer standalones op hun naam staan.

Anja Feliers

• Verleid me (2010)
  
• Lady killers (2017)
  
  

Bettie Elias

• Het tuinfeest (2019)
  
• Bloedbanden (2020)
  
• De ongewenste gast (2022)
  
• Ticket zonder retour (2023)
  
  

Bob Mendes

• Bestemming terreur (1986)
• Dag van schaamte (1987)
• Het chunnelsyndroom (1989)
• De vierde soera (1990)
• De fraudejagers (1991)
• Vergelding (1992)
• Rassen/Rellen (1993)
• Link (1994)
• Medeschuldig (1995)
• De smaak van vrijheid (1999)
• Stukken van mensen (1997)
• Vermoorde onschuld (2006)
• Overspel (2007)
• Vuil geld (2009)
• Bloed, zweet en tranen (2013)
   

Bram Dehouck

• De minzame moordenaar (2009)
  
• Een zomer zonder slaap (2011)
  
• Hellekind (2012)
  
• De ridder (2013)
  
• Witte raaf (2016)
  
  

Camille Jacobs

• Wraak (2019)
  
• Dodelijke afrekening (2020)
  
• Moedermoord (2021)
  
• De laatste opdracht (2023)
  
  

Jef Geeraerts

• Kodiak .58 (1979)
• De Coltmoorden (1980)
• Diamant (1982)
• Drugs (1983)
• Het Sigmaplan (1986)
• Sanpaku (1989)
• Z17 (1991)
• De PG (1998)
• De ambassadeur (2000)
  
  

Luc Deflo

• Angst (2007)
  
• Lust (2009)
  
• Prooi (2010)
  
• Losers (2012)
  
• Giftige vlinders (2013)
  
• Onderhuids (2014, samen met Aloka Liefrink)
  
• Macht (2014)
  
• Donkere maan (2015)
  
• Drift (2016, samen met Sormaria Marchan)
  
• Kick (2016)
  
• Aan jou de keuze (2017)
  
• Nacht & nevel (2017)
  
• Verdorven (2018)
  
• Ricky en Ronnie (2019)
  
  

Piet Baete

• Dromen van de dood (2008)
  
• Poker (2009)
  
• Wacht maar tot ik wakker word (2010)
  
• Verzwijg mij niet (2011)
  
• Vrijdag de 14de (2012)
  
• Superhelden sterven niet (2022)
   

Wouter (W.A.) Dehairs

• Lockdown (2017)
  
  

We zijn dan toch bij het eind van dit artikel aanbeland, maar daarmee is onze reis door het Vlaamse land nog niet beëindigd. Voordat we ons gaan voorbereiden op de volgende en laatste etappe willen we nog wel het volgende van jullie weten: Heb je al veel van deze thrillers gelezen en zo ja, welke was je absolute favoriet? Natuurlijk mag je ook vertellen welke je nog wel zou willen lezen.