Op uitnodiging van de dames van de Young Adult Club kregen we het boek Twee kunnen een geheim bewaren van Karen McManus in het vizier voor een genremelange. Jeanet, Joyce en Karina waren hier wel nieuwsgierig naar en besloten om samen met Merel, Fien en Kimberley het boek te lezen. Na enig overleg kwamen we overeen om elkaar een drietal vragen te stellen; wij vroegen meer naar de thrillerkant, terwijl de andere dames juist meer de YA-kant in kaart brengen. Zoals al te verwachten is, levert dat natuurlijk niet één maar twee leuke blogs op, de andere blog lees je hier.

Korte inhoud
Ellery en haar tweelingbroer Ezra moeten noodgedwongen verhuizen naar de geboorteplaats van hun moeder. Lang geleden is hun tante Sarah daar verdwenen – een zaak die nooit is opgelost en waar in de familie nooit over gesproken wordt. Algauw ontdekt Ellery dat er pas nog een meisje is verdwenen. Net als Sarah was dit meisje homecoming queen op school, en niet lang daarna worden ook de meisjes die dit jaar genomineerd zijn bedreigd. Ellery is een van de kandidaten en besluit zelf op onderzoek uit te gaan. Ze wordt daarbij geholpen door Malcolm, een jongen van school die ze stiekem wel leuk vindt, maar die ook meer lijkt te weten dan hij doet voorkomen. Langzaam maar zeker komt Ellery dichter bij de waarheid. Maar dan vindt er nog een verdwijning plaats en deze keer wel heel dichtbij…

Een whatsappgroep met Joyce, Jeanet en Karina werd geopend, want even samen sparren over welke vragen we wilden stellen, ging zo het gemakkelijkst. Al snel verscheen er een drietal vragen en hieronder vind je zowel onze eigen antwoorden als die van Merel, Fien en Kimberley.

Hoe vind je de spanning in het verhaal en waaraan is deze voelbaar?
Voor Merel had Twee kunnen een geheim bewaren een perfecte spanningsboog, waar Kimberley juist aangeeft pas op het laatste moment, bij de ontknoping op het puntje van haar stoel te zijn gekropen. Voor haar had de spanningsopbouw wel beter gekund. Fien geeft aan al vaak gemerkt te hebben dat de spanning in thrillers voor haar ondermaats is, te lang en te saai. Dat is echter ditmaal helemaal niet het geval geweest. Stukje voor stukje kreeg ze de informatie aangereikt om het mysterie op te lossen, in een boek dat zó vlot las dat ze het in een ruk uitlas.

Bij de thrillerdames ligt dit toch even anders. Voor Joyce werd de spanning daadwerkelijk voelbaar toen Malcolm op zijn nachtelijke trip vertrok en het verhaal dan met snelheid naar een ontknoping raast. En zowel Jeanet als Karina merkten een spanningspiek bij de aankomst van Ellery en Ezra, echter ervaarden beiden ook dat het McManus niet lukte om deze tot aan de ontknoping vast te houden, waarbij het op het einde trouwens toch weer even spannend werd. Waar voor Karina bij momenten de spanning, bij vooral Ellery, wel voelbaar werd, waren de momenten dat “homecoming hofhouding” werd aangesproken.

Zag je de uiteindelijke dader aankomen?
Veel eensgezindheid bij het beantwoorden van deze vraag. Waar Merel wel de uiteindelijke daders als een van de eerste opties door haar hoofd liet gaan, en zonder duidelijke reden ook weer liet schieten, lukte het McManus toch om voor alle drie de dader tot op het laatst geheim te houden. Vlak voor of op hetzelfde moment als Ellery en Malcolm, ontdekten zij hoe het in elkaar zat, erg goed gedaan.

En in dit geval sluiten wij, dames van de Thriller Club, ons hier volmondig bij aan. Ook bij ons vielen de kwartjes tegelijk of vlak voor die van Ellery en Malcolm en kunnen we niet anders constateren dan dat McManus het boek zeer goed geschreven heeft en de dader lange tijd geheim heeft weten te houden.

Hielp de beschrijving van o.a. Het pretpark voor jullie mee om het tot een thriller te maken? En even eerlijk... zou je er zelf wel een spannend dagje heen willen?
Voor Merel, Fien en Kimberley voegde het pretpark niets relevants toe. Fien ziet het wel als de plek waar veel jongeren samenkomen door hun baantje, maar dit had ook prima een supermarkt kunnen zijn. Kimberley kon het pretpark onvoldoende plaatsen, zowel hoe het daar is, als de wijze waarop het binnen het verhaal wordt ingezet. Toch zou zij er wel een dagje heen willen, eens lekker bang gemaakt worden moet daar vast wel lukken, en ook Fien wil wel een dagje naar het oude Victoriaanse spookhuis. Merel wil wel mee, maar waarschijnlijk wel samen met de anderen, want eigenlijk is ze wel een beetje een schijterd, zo vertelt ze zelf.

Voor Jeanet had het pretpark te weinig functie en zij geeft aan dat ze vermoedt dat hier wel meer uit te halen was geweest, iets waar Karina zich bij aansluit. Ook Joyce zag er weinig meerwaarde in, ze had wel verwacht dat deze locatie een grotere rol zou spelen. Maar waar Jeanet nog wel een dagje het pretpark in zou willen, laten Joyce en Karina dit liever aan zich voorbijgaan. Aangezien Karina, samen met haar moeder, eerder al eens door haar vader uit een spookhuis gered moest worden, is dat sindsdien iets wat ze toch maar liever mijdt. 

Maar wat vonden wij van de Thriller Club nu eigenlijk van dit boek?

Jeanet (3 sterren)
In kwam er niet goed in en moest af en toe even teruglezen wat er nu eigenlijk stond of bedoeld werd. Maar pas op het eind werd het echt spannend en zat ik er helemaal in. De hoofdstukken worden verteld vanuit Malcolm of Ellery. Dat zorgt ook voor afwisseling en maakt het boek interessanter. Een boek hoeft voor mij niet altijd helemaal afgerond te zijn, maar ik blijf eigenlijk met best veel vragen/onduidelijkheden zitten en dat vind ik jammer. Ik vond het een leuk boek, waarvan het einde veel goed maakte.
Wil je de complete recensie van Jeanet lezen, dan vind je deze hier.

Joyce (3 sterren)
Twee kunnen een geheim bewaren heeft een goede dosis spanning in het verhaal en Karen McManus weet te verbazen met de verrassende ontknoping. Ze schrijft heel vlot en prettig, maar heeft me toch niet helemaal weten te overtuigen. Er blijft iets knagen, misschien is het mijn ervaring met YA-boeken en liggen mijn verwachtingen iets te hoog. Een boek dat leest als een thriller in 'real-life' en een originele insteek heeft, maar bij vlagen stereotype is in de setting. 
De complete recensie van Joyce lees je hier.

Karina (3 sterren)
Met deze YA-thriller heeft Karen McManus me aangenaam vermaakt. Haar intrigerende hoofdpersonages, die ze voor mij voldoende wist neer te zetten, vond ik fijn om mee op te trekken. Qua overige personages kwamen wel wat meer stereotypische jongeren voorbij, zoals het populaire groepje, de topsporters en de nerd. Maar ergens maakte dat het ook wel geloofwaardig, waarschijnlijk hebben we allemaal wel de ervaring dat het op de middelbare school zo werkt. Qua spanning valt er nog wel wat meer uit te halen, deze zat nu vooral aan het begin en nam pas toe op de laatste pagina’s, toen het verhaal de ontknoping naderde. En voor de recensie van Karina klik je hier.

Ondanks dat wij van mening zijn dat er aan het spanningsgehalte nog wel iets verbeterd zou kunnen worden om voor een echte thriller door te gaan, zijn we zeker tevreden over het verhaal wat McManus ons heeft voorgeschoteld. Maar nu zijn we wel nieuwsgierig, hebben we je kunnen overtuigen om je eigen mening te vormen? Hou jij van een genremelange boek dat thriller met YA combineert of laat je deze boeken liever links liggen?

Jeanet, Joyce en Karina