Op 12 mei verscheen Val van Toni Coppers, een thriller met een opvallende, rode cover. Toen we via New Book Collective dit boek van uitgeverij Manteau aangeboden kregen, hebben we niet lang getwijfeld, dit boek zouden we met zijn vieren gaan lezen. Vorig weekend gingen we aan de slag en hebben we elkaar van onze vorderingen op de hoogte gehouden, onze groepsapp stond regelmatig op punt van ontploffen. Er werd gelezen tussen wandelingen door, na een fietstocht en één leessessie werd zelfs onderbroken omdat er een hond uit een kikkerpoel gered moest worden! Nieuwsgierig naar onze bevindingen? Lees dan snel verder!

Over de auteur en het nieuwe boek

Toni Coppers is schrijver van misdaadromans. Hij is vooral bekend van de serie met commissaris Liese Meerhout in de hoofdrol. Van deze serie zijn ondertussen zeventien delen verschenen. In 2016 werd deze serie door de Vlaamse commerciële omroep VTM uitgebracht als televisieserie onder de titel 'Coppers'.

Val is het tweede deel met Alex Berger in een van de hoofdrollen. Titel van het eerste deel is De zaak Magritte, een spannende thriller die ook gelezen kan worden als een liefdesroman, een psychologisch drama of een filosofisch essay. De zaak Magritte werd in 2017 bekroond met de Hercule Poirot Publieksprijs. 

Wat vinden wij van de hoofdpersonages Alex Berger en Sara Cavani? 

Greet: Ik ben blij dat Alex Berger al iets minder in de put zit dan in De zaak Magritte, het eerste deel in de reeks. Te veel aandacht voor zijn verleden en zijn gekwelde ziel hoeven voor mij niet. Mede dankzij Sara Cavani gaat het de goede kant uit, dus ik heb goede hoop dat Alex in een volgend boek weer echt gelukkig wordt. Sara sleept ook veel verdriet met zich mee. Hoewel het hare veel recenter is, merkt je ook bij haar lichtpuntjes. Fijn dat de twee collaga’s steun vinden bij elkaar en dat ze af en toe kunnen afspreken met Eric Machiels, een gemeenschappelijke, goedgeluimde vriend. Als speurdersteam doen Alex en Sara het goed, al heeft Alex geen officiële rol. Ik ben benieuwd hoe hun professionele relatie zich in de toekomst ontwikkelt.

Jeanet: Ik hou ervan als mensen gewoon mensen zijn en dat vind je in dit tweetal terug. Ze hebben allebei hun verdriet, het verlies van een dierbare, waar ze weer bovenop proberen te komen. Sara Cavani moet leren weer op eigen benen te staan en zichzelf te vertrouwen. Alex zag je groeien in het boek, hij kwam alsmaar meer uit zijn schulp. Heel bijzonder hoe ze steun bij elkaar vinden en met elkaar omgaan. Je voelt hun verbondenheid en dat ze daardoor alles voor elkaar over hebben.

Kees: Zowel Alex Berger als Sara Cavani vind ik interessante personages. Ze hebben in hun eigen leven het een en ander meegemaakt en vinden daarin steun bij elkaar. Hun onderlinge interactie is boeiend en voor eventueel toekomstige boeken veelbelovend. Sara vond ik trouwens iets weghebben van Mia Krüger uit de boeken van Samuel Bjørk. In hun werk lijken ze beiden tot het uiterste te willen gaan en te gaan voor gerechtigheid. Alex probeert, zeker na het overlijden van Camille, zijn leven wat meer structuur te geven, dat lijkt aan het eind van het verhaal overigens te gebeuren. En ook Sara lijkt dan weer iets meer zichzelf te worden. Ze hebben gedurende de plot wel een ontwikkeling doorgemaakt.

Kitty: Alex Berger vind ik een uiterst sympathieke man die worstelt met het verdriet om zijn overleden vrouw. Ook Sara worstelt met een groot verdriet. Hun gesprekken en gedachtes hierover hebben mij oprecht geraakt. Zo mooi verwoord. Hierdoor raakte het af en toe wat op de achtergrond dat ik een thriller aan het lezen was, zo levensecht werden Alex en Sara voor mij neergezet. Samen met Eric Machiels, eigenaar van Boekhandel Kafka, noemen ze zich De Gekneusden. Een treffende omschrijving van een trio waar ik nog meer over hoop te lezen.

Wat vinden wij van het tempo en de spanning in dit boek?

Greet: Aanvankelijk gaat het vrij traag, er is veel aandacht voor de privébesognes van de hoofdpersonages en dat gaat bijna altijd ten koste van het verhaal, van de plotontwikkeling. De 'zaak' komt maar traag op gang, we zijn een half boek verder wanneer er echt wordt gespeurd naar daders. Superspannend is Val niet, wel boeiend. En oh zo fijn geschreven, waardoor Coppers bijna altijd toch bovengemiddeld scoort bij mij.

Jeanet: Het begint gelijk heel spannend, daarna zakt het in. Maar ik vond dit niet erg, je krijgt hierdoor een goed inzicht in hoe ze met de zaak omgaan, hoe ze stapje voor stapje een stukje verder komen. Dit gaat niet altijd in een snel tempo, er gebeurt niet altijd veel, alles gaat in kleine stapjes. Op het einde zit het tempo en de spanning er goed in. Ik heb me geen moment verveeld met het boek.

Kees: Het tempo in het verhaal is niet echt hoog. Er zijn twee hoofdstukken waarin het wat omhoog gaat, maar daarna zakt het toch weer in. In het voorlaatste hoofdstuk wordt het weer iets sneller, maar over het algemeen vond ik het aardig tegenvallen.

Kitty: Het verhaal kabbelt op een gelijkmatig tempo van begin naar einde. Door het ontbreken van plotwendingen en een vlakke spanningsboog ga je nergens echt 'op het puntje van je stoel zitten'. Het verhaal moet het echt hebben van het klassieke speurwerk en de mooi uitgewerkte personages.

Wat vinden wij van de schrijfstijl van Toni Coppers?

Greet: Coppers heeft een prettige manier van schrijven. Hij beschrijft tot in detail de locatie, de sfeer en de personages. Daar zal vast niet iedereen van houden, maar ik doe dat wel. Wie een thriller alleen maar goed vindt wanneer die heel de tijd in een razend tempo voortdendert, zal Coppers waarschijnlijk niet tot zijn favorieten rekenen. Het taalgebruik is erg verzorgd, je zal de auteur zelden op taal- of spelfouten betrappen. Jammer van een paar kleine, steeds terugkerende schoonheidsfoutjes, zoals 'een hele rare dag'.

Jeanet: Fijn, hij heeft veel aandacht voor het leren kennen en begrijpen van de (hoofd)personen, hij gebruikt een vlotte taal. Af en toe staan er Vlaamse uitdrukkingen of woorden in het boek, maar dat vond ik het verhaal een bepaalde charme geven. Het boek leest heerlijk weg. Ik hou er zeker van en ga zeker meer boeken van Coppers lezen.

Kees: De schrijfstijl is prettig en toegankelijk en Coppers is er goed in alles realistisch over te laten komen. Toch is het deze keer niet geschreven zoals hij normaliter doet. Het is niet vervelend of saai, maar gewoon net even anders. Misschien dat hij zelf ook nog wat aan het ontdekken is.

Kitty: De schrijfstijl is erg aangenaam en leest lekker weg. Je wordt als het ware in het verhaal gezogen en meerdere keren had ik het gevoel dat ik naast Alex of Sara stond. Zo levensecht en beeldend is deze thriller voor mij geschreven. Zelf vond ik het erg leuk om af en toe wat Vlaamse woorden tegen te komen. Zoals bijvoorbeeld 'geklist' en 'gepalaver'. 

Wat vinden wij van het klimaatthema dat in het boek verwerkt zit?

Greet: Het is opvallend dat Coppers een paar keer de gelegenheid grijpt om zijn bezorgdheid over het klimaat uit te spreken. Zo kiest hij bijvoorbeeld voor een klimaatactiviste als personage en laat hij ook andere figuren benadrukken hoe urgent het probleem wel is waar we mee geconfronteerd worden. De boodschap is duidelijk: Het gaat helemaal mis met onze wereld, maar wij staan erbij en kijken ernaar.

Jeanet: Ik vond dit goed doordacht. Zo breng je een actueel thema aan de orde, zonder er te veel de nadruk op te leggen of een mening te willen geven. Eigenlijk heel subtiel, maar wel zo dat je er even over na gaat denken.

Kees: Altijd mooi dat een actueel thema in een verhaal wordt verwerkt. Hierdoor wordt het realistischer en spreekt het meer tot de verbeelding. Ik heb hier geen enkel probleem mee, hoewel het iets meer benadrukt had kunnen worden. 

Kitty: Dat Coppers zich betrokken voelt bij het klimaat viel mij tijdens het lezen regelmatig op. Zonder belerend over te komen, merk je dat hij zich hier zorgen over maakt. Zoals bijvoorbeeld over de klimaatopwarming en dat hierdoor gletsjers smelten. En van miljardairs moet hij ook niet veel hebben... 

Wat is onze samenvattende mening?

Greet ****: Val is een prettig leesbaar misdaadverhaal dat klassiek is opgebouwd. Het boek moet het vooral van de fijne schrijfstijl en interessante personages hebben, want vernieuwend of superspannend is de plot niet. Coppers is bovengemiddeld goed, ook in dit boek weer.

Jeanet ****: Ik was aangenaam verrast en wil zeker meer van Toni Coppers lezen. Ik hou ervan als personen als gewone mensen worden neergezet, zonder speciale gaven of gedragsproblemen. En dan nog in combinatie met een goed verhaal, bingo voor mij.

Kees ***: Val is een vrij traag verhaal zonder al te veel spanning. Als de ontknoping nadert, begint het wat meer te pakken, krijgt het onderzoek meer kleur en belandt het in een lichte stroomversnelling. Er had echter meer uitgehaald kunnen worden, nu is het een degelijke en aangename thriller. 

Kitty ****: Val is een goed uitgewerkte thriller met oprechte emoties, waar de echte spanning in ontbreekt en hierdoor leest als een roman. 

Wil je meer weten? Lees dan onze recensies: Greet, Jeanet, Kees en Kitty.

Hebben wij je enthousiast gekregen om Val ook te lezen? We horen het graag!

Hartelijke leesgroet van de uitbaters van het Thriller Café