In onze vorige blog heb je al kennis kunnen maken met Bernard Minier en zijn seriepersonage Martin Servaz. Weerzin is het vijfde deel in de serie en verscheen op 14 februari 2019 bij Xander Uitgevers. Het ideale boek voor een nieuw duimpjesverslag! Wij bedanken hierbij de uitgeverij voor de leesexemplaren. 

In mei 1993 worden de twee jonge zussen Alice en Amber dood aangetroffen. Gehuld in communiegewaden zijn ze aan boomstammen vastgenageld. Martin Servaz, op dat moment kersvers bij de politie van Toulouse, verdiept zich in de zaak. Al snel stuit zijn onderzoek op de beroemde misdaadauteur Erik Lang: waren Amber en Alice niet fans van de schrijver? De zaak wordt nooit opgelost, maar Servaz kan het niet loslaten…

Op een koude avond in februari 2018 ontdekt Erik Lang het lichaam van zijn vermoorde vrouw. Verontrustend genoeg is ze, net als Alice en Amber destijds, gekleed in een communiegewaad. Vijfentwintig jaar na de moord op de twee zussen raakt Servaz opnieuw geobsedeerd door het onopgeloste mysterie.

De eerste vier boeken van Minier zijn ons goed bevallen. Wat vond de Thriller Club van Weerzin?

Greet: Weerzin kent een bijzondere opbouw. Eerst gaan we terug in de tijd en maken we kennis met een piepjonge Martin Servaz, die in 1993 niet veel bakt van zijn eerste zaak. 25 jaar later is Martin een heel ander iemand geworden en krijgt hij een nieuwe zaak voor de kiezen. Voor hem is duidelijk dat er een link met het oude dossier is. De plot van Weerzin zit heel goed in elkaar, wat een vondst! Op sommige punten is het verhaal echt origineel, met karakters die tot de verbeelding spreken. Wat te denken van een auteur en zijn fans in de hoofdrol? Superspannend is het allemaal niet, toch wist het boek me heel de tijd te boeien. Het is zeer vlot geschreven, in geen tijd lees je het uit. Voorkennis uit de eerder verschenen boeken is niet nodig, wie wil kan meteen in deze laatste Minier duiken. Hou er wel rekening mee dat je na het lezen van Weerzin de belangrijkste info uit de andere vier boeken zult kennen. 

Joyce: Direct na Schemering begon ik met het lezen van Weerzin. Zo'n duizend bladzijden Minier achter elkaar en ik heb me geen moment verveeld. Mooi dat de auteur je in Weerzin meeneemt naar de jongere versie van Martin Servaz. Dit is echter haast bijzaak bij de boeiende zaak die het verleden, maar zeker ook het heden van Servaz domineert. Je gaat hem nog iets beter begrijpen in zijn sublieme speurderskwaliteiten. Het is weer een genot het boek te lezen, een vlotte schrijfstijl, relatief korte hoofdstukken die je aandacht geen seconde laten verslappen en vooral spanning. De spanning is continu aanwezig, de ene keer meer aan de oppervlakte dan de andere keer. Je speurt mee met Servaz en probeert je onbestendige gevoel bij de personages te verklaren. Bernard Minier weet je perfect in het verhaal te trekken, zodat het je niet meer loslaat en je wel moet verder lezen. Bij het dichtslaan van het boek had ik nog enige twijfel bij een bepaald punt in het plot, vandaar vier sterren in plaats van vijf.

Gert: Bernard Minier is er met het vijfde deel in de serie over inspecteur Martin Servaz wederom in geslaagd een absolute topthriller af te leveren. Net als in de voorgaande delen is ook in Weerzin de spanning niet van de lucht. Vanuit een originele invalshoek (een hele oude zaak uit 1993) wordt de toon gezet. In het verhaal volgt de ene verrassende plotwending de andere op. En als je aan het eind denkt dat het verhaal klaar is, laat Minier ook hier weer zien er een meester in te zijn om zijn lezers op de meest onverwachte momenten toch weer op het puntje van de stoel te krijgen. Een ander hoogtepunt is en blijft de uitwerking van de karakters. Deze zijn fenomenaal uitgewerkt, waarbij ook de zwakke kanten niet onderbelicht blijven. Dit voedt de betrokkenheid van de lezer en doet uitzien naar een eventueel zesde deel. Het einde van Weerzin biedt daartoe zeker mogelijkheden. 

Chantal: Dit is weer een spectaculair spannend boek van Minier. Het begint meteen spannend en hierdoor zit je direct in het verhaal. Ik heb hiervoor alleen de eerste twee delen gelezen, maar dit deel is prima los te lezen. Als er iets in het verhaal voorkomt dat in een van de voorgaande boeken is besproken, wordt dit verduidelijkt en er wordt verwezen naar de betreffende boeken. Het is wel lastig als je de eerdere delen nog wel wilt lezen, want dan zitten er toch wel spoilers in. Je kunt de boeken dus beter op volgorde lezen. Het verhaal begint in 1993 en gaat dan over naar het heden. Minier weet op een geraffineerde wijze de zaak van 1993 te betrekken in de nieuwe zaak van 2018. Hierdoor wordt het een heel interessant verhaal met onverwachte wendingen. Een ervan zag ik wel aankomen, maar die eindigde daarna toch erg verrassend. 

Silvia: De grote vraag voor mij, voor ik aan dit deel begon, was of ik Julian Hirtman niet zou missen, niet als personage uiteraard, maar als tegenstander van Martin Servaz en daardoor sfeermaker van het verhaal. Het antwoord? Ronduit ontkennend! Bovendien vindt Servaz in dit boek een nieuwe tegenstander van formaat. De psychologische oorlogsvoering viert hoogtij. Weerzin was voor mij een erg goed in elkaar gezet verhaal. Een prequel als sequel. Eindelijk weten we iets meer over het gesloten personage Servaz, waarom hij de persoon is geworden die we in de eerdere delen hebben leren kennen. De verhaallijn van Weerzin ontvouwt zich langzaam, maar heel gedegen. Een verhaal binnen een verhaal, een schrijver die een schrijver beschrijft. Heel knap en gewaagd van Minier.

Evy: Bernard Minier levert met Weerzin een boek af dat niet zo makkelijk te typeren valt. De schrijfstijl valt voor mij eigenlijk met weinig andere auteurs te vergelijken. Sommige zinnen voelen hoogdravend, maar het past allemaal zo goed bij elkaar én het tempo ligt verschroeiend hoog, waardoor ik me helemaal niet stoor aan de soms wat ingewikkelde formulering. De verhaallijn is stevig en houdt het hele boek stand. De koppeling met de vorige delen uit de serie wordt af en toe gemaakt, maar je kan zeker ook van dit boek genieten als standalone. Af en toe zijn er een paar zinnen gewijd aan een maatschappelijk thema, maar nergens voelt dat belerend en het leidt niet van de spanning af. En die spanning is er zeker genoeg! Een absolute aanrader! 

Karina: Na zojuist het boek dichtgeslagen te hebben merk ik dat ik wat twijfelend ben over wat ik hier ga typen. Ik had moeite om in dit verhaal te komen, om in de eerste pagina’s te duiken en geboeid te blijven. Maar ligt dat aan mij, mijn stemming en de rust die ik kan vinden om te lezen of kan Weerzin, ondanks een goed in elkaar gestoken plot, toch net niet tippen aan de vier eerdere boeken van deze serie? Wat me zeker aansprak was om te lezen over de jonge Servaz, de agent met idealen die niet zomaar in de voetsporen van de oudgedienden wilde treden, die later niet alleen geconfronteerd werd met een link met de oude zaak, maar ook met zijn eigen optreden van toen. Toch lukte het Minier voor mij onvoldoende om in dit boek de spanning zo goed op te bouwen als hem in eerdere boeken is gelukt. Pas op het moment van de ontknoping neemt de spanning hand over hand toe en voor mij was dat eigenlijk te laat. Hoewel Weerzin een goed boek is, kan het niet tippen aan zijn voorgangers.

Jeanet: Vanaf de eerste bladzijde had Bernard Minier al mijn aandacht te pakken, ik kon het boek niet meer wegleggen. Wat het bijzonder maakt, is om over een jonge Servaz te lezen die net bij de politie komt, hoe hij dit ervaart en wat hem voor een deel gevormd heeft tot de inspecteur die hij nu is. Ik heb het eerste deel, Een kille rilling, gelezen en daarna Weerzin. Het lukte me qua tijd niet om ze allemaal te lezen, maar het was geen probleem te volgen. Er wordt wel verwezen naar de voorgaande boeken, maar dit is totaal niet storend. Het boek had me zo te pakken dat ik zeker de andere delen ook wil gaan lezen. Hoewel ik nu al een paar dingen weet, blijft het spannend om te weten te komen hoe het gebeurd is. Het leuke vind ik dat er een stuk privéleven besproken wordt, dit geeft voor mij een meerwaarde aan een boek, omdat de persoon dan meer gaat leven. Ik kan geen enkel minpuntje bedenken, behalve dat ik niet kon stoppen met lezen.

Aantal sterren voor Weerzin: 1 x ***, 5 x ****, 2 x *****

Conclusie: Bijna allemaal groene duimen, behalve bij Karina die moeite had om in het verhaal te komen. De boeken van Minier zijn allemaal dikke pillen, Weerzin is de dunste met 414 bladzijden. De andere vier delen zitten tussen de 500 en de 600 bladzijden. Zou dit jou ervan weerhouden om de serie te gaan lezen? 

Groetjes, 
Jeanet, namens de Thriller Club