Hoewel de Thriller Club inmiddels de overstap gemaakt heeft naar het Thriller Café bespreken we nog een paar boeken. Boeken die al in de planning stonden en het verdienen om er onze mening over te delen. Vandaag is Zij die moet sterven van David Lagercrantz aan de beurt. Het is het zesde deel in de Millennium-serie.

Voor we vertellen wat we van het nieuwe boek vinden, blikken we even terug.

Evy: De eerste drie delen, geschreven door Stieg Larsson, heb ik echt verslonden. Jaren terug zag ik ze bij een vriendin liggen en leende ik ze van haar. Ik had ze binnen twee weken uit en ik heb er enorm van genoten. Lisbeth Salander is een personage dat je altijd bijblijft. Toen ik las dat er nog drie boeken uitgegeven zouden worden, besloot ik onmiddellijk om ook die te gaan lezen. Ik laat me zelden beïnvloeden door mediarellen, zeker als ze geen verband houden met de kwaliteit van een boek. Dat betekent dat ik onbevangen aan het werk van David Lagercrantz begon en ik was daar dan ook erg over te spreken. Het enige waar ik ongelukkig over ben, is dat ik nog de 'oude' covers van de eerste trilogie heb en de boeken nu niet allemaal mooi bij elkaar passen. Te zijner tijd zal ik dat toch moeten aanpassen, want dit kan echt niet...

Greet: Ik ben groot fan van de Millennium-serie, zowel van de boeken die Stieg Larsson schreef als van de vervolgdelen die Lagercrantz voor zijn rekening nam. Twee jaar geleden schreef ik voor deze Spot een blog over mijn favoriete thriller. Drie keer raden waar die over ging… Van de hele heisa toen bekend gemaakt werd dat Lagercrantz de serie zou voortzetten heb ik nooit wakker gelegen. Ik wilde de man graag op zijn eigen merites beoordelen en werd niet teleurgesteld. Eerder las ik zijn roman De val van Turing en ook die vond ik goed.

Voor wie niet meer zo goed weet waar de vorige boeken in de reeks over gingen, heeft AW Bruna dit overzicht samengesteld. Je vindt er een beknopte samenvatting van de eerste vijf titels in. Ben je nog van plan die te lezen, open het bestand dan niet, er staan spoilers in! 

Op nu naar Zij die moet sterven, wat vonden we ervan?

Evy: David Lagercrantz voert een nieuwe verhaallijn op, die onrechtstreeks zowel met Lisbeth als met Mikael verband houdt. Deze verhaallijn sprak me heel erg aan en het kostte me dan ook weinig moeite om helemaal in het boek te komen. Doordat ik de hoofd- en nevenpersonages al zo goed kende uit voorgaande boeken, was het erg makkelijk om de nieuwe personages een plekje te geven. De schrijfstijl is, net als in de twee eerdere boeken, vrij droog, maar past perfect bij het verhaal en hij geeft het personage van Mikael Blomkvist een mysterieus randje mee. Aangezien er bijna continu veel gebeurt, leest Zij die moet sterven ondanks de zakelijke schrijfstijl erg vlot. De plot zit ingenieus in elkaar en het duurde tot op het einde voor ik alle eindjes aan elkaar had geknoopt. Nu maak ík me daar in dit soort boeken nooit druk om. Het gaat niet alleen om de verpletterende eindconclusie, het gaat voornamelijk om de weg er naartoe. Intriges en politieke spelletjes spelen opnieuw een grote rol, maar gelukkig is er genoeg ruimte om de onderlinge relaties tussen de personages uit te diepen. De delen over de beklimming van de Mount Everest zorgen voor een link met de natuur en dat had ik nog niet eerder zo ervaren in deze reeks. Als dit dan het einde is, weet ik absoluut zeker dat ik Mikael en Lisbeth zal missen, maar ik ben erg benieuwd wat de toekomst brengt...

Greet: Dit is geen boek dat je moet lezen zonder kennis te hebben van de eerste delen in de reeks (niet dat er veel mensen geneigd zullen zijn dat te doen). Voor wie vertrouwd is met Millennium zorgt Zij die moet sterven voor veel herkenning, wanneer personages uit vorige boeken vermeld worden. Vele ervan hebben nog maar een kleine rol in het verhaal, dus allicht worden ze opgevoerd omdat dit het 'afscheidsboek' is. We komen meer te weten over de entourage van Lisbeth Salanders zus Camilla/Kira, die tot nog toe nooit echt op de voorgrond getreden was. Lagercrantz houdt ervan om met wetenschappelijke informatie te strooien, dat doet hij ook in dit boek. Niet iedereen zal ervan houden, ik doe dat wel. Ik hou ook van zijn manier van schrijven, vrij zakelijk, die ervoor zorgt dat ik ook zijn toekomstige thrillers, zonder Lisbeth Salander, vermoedelijk graag zal lezen. Natuurlijk is er in dit boek niet alleen de strijd tussen de twee zussen, er is ook een tweede verhaallijn. Die is best complex, Lagercrantz schrijft geen 'simpele' thrillers, en dat is mooi. Politieke steekspelletjes, spionage, Rusland,… De spanning komt, zoals zo vaak in thrillers, pas echt goed tot uiting in de laatste honderd bladzijden. De ontknoping? Niet wat ik verwacht had, wel uiterst bevredigend.

Conclusie: Wij zijn allebei fan, zowel van de serie als van de manier waarop Lagercrantz het stokje van Larsson heeft overgenomen. Zij die moet sterven is een waardige afsluiter van de Millennium-reeks.

Sterren voor Zij die moet sterven: 2 x ****

Groetjes,
Evy & Greet