Het was een raar jaar, daar kan iedereen het vast wel mee eens zijn. Maar is raar daarom ook slecht? Nog voor december goed en wel begonnen was, regende het op Hebban en elders al verzuchtingen van personen die snakten naar het einde van dit vreselijke jaar. Wij waren het daar verre van mee eens.

Marvin: Slechte jaren zijn deze waarin je iets naars overkomt. Ons gezin is daarvan gespaard gebleven dit keer. Het omgekeerde was zelfs waar, en dat was eigenlijk al heel wat jaren geleden. Ik vond 2020 daarom een heel goed jaar. Al die plotse rust om me heen door het wegvallen van heel wat verplichtingen, al die extra tijd, ik heb daar alleen maar van genoten. Omdat het mijn dierbaren goed gegaan is, vond ik zelf ook veel rust in mijn hoofd. Ik ken wel mensen die reden hebben om 2020 te haten, en daarom stemt mijn persoonlijke situatie mij nederig dankbaar.

Joke: Ik kan niet anders dan beamen dat het een raar maar op persoonlijk vlak fijn jaar was. In plaats van me te ergeren aan wat er allemaal niet kon of mocht, genoot ik vooral van wat niet MOEST en de mogelijkheden die dat met zich meebracht. (Samen) lezen bijvoorbeeld, een heel weekend omdat het kon, zoals op onze leukste date van dit jaar tijdens de Hebban Readathon. Wij lazen op 24 en 25 oktober samen 8 boeken (ik 3 en Marvin 5) uit.

Marvin: Toch las ik een ietsiepietsie minder dan vorig jaar. Het jaar is nog niet helemaal uit en ik lees wellicht nog 2 of 3 boeken, en dan zal ik er 6 of 7 minder gelezen hebben. Op een totaal van bijna 230 boeken is dat het vermelden natuurlijk niet waard. In bladzijden gerekend loopt het verschil iets hoger op tot een kleine 6.000 minder. Mijn gemiddelde waardering komt op 3,5 en dat is ook 0,2 minder dan in 2019. Ik heb geen idee waarom het aantal bladzijden zoveel minder is want ik heb niet het gevoel dat ik minder tijd aan lezen besteed heb. Die gemiddelde waardering snap ik wel. Ik heb dit jaar procentueel veel meer thrillers gelezen dan de vorige jaren, en hoewel ik graag thrillers lees, vind ik de meeste weinig verrassend. Vele thrillers lijken op elkaar, dus ik ben niet zo vaak geneigd een thriller 5 sterren te geven.

Joke: Uiteindelijk zal ik met net geen 110 boeken ongeveer 18 boeken minder gelezen hebben dan vorig jaar maar toch heb ik circa 4.000 bladzijden meer gelezen. Daar ben ik heel tevreden mee. Het betekent dat ik mezelf voldoende leestijd, en dus rust en ik-tijd, gunde. Uit mijn gemiddelde van 3,9 sterren blijkt dat ik ook nog eens veel hele goede boeken las. Dat komt vooral omdat ik stilaan weet wier voorkeuren dicht bij de mijne liggen waardoor ik heel gericht kan kiezen. Dat Marvin één van deze personen is en zijn boeken bij contract ook van mij zijn en dus ter beschikking, helpt ook wel.

In plaats van statistieken te plaatsen van wat we gelezen hebben, vonden we het wel een leuk idee om voor elke maand het beste boek van die maand te kiezen, met natuurlijk een kleine motivatie erbij. Wie weet, misschien inspireert het iemand van jullie wel. Zo zag ons leesjaar eruit:

Januari

Joke: Ik begon het jaar goed met een flinke lijst gelezen boeken waaronder drie kleppers en drie vijfsterrenboeken. Na heel wat wikken en wegen kies ik voor het allereerste boek dat ik in 2020 gelezen heb: Wat het hart verwoest van John Boyne. Dit is een lijvige, historische roman en die blijken vaak mijn goedkeuring weg te dragen.

Marvin: Dit is de maand waarin ik Het instituut van Stephen King las. Een spannend boek, wat we van King gewend zijn, maar ook een boek waarin het einde me aansprak. Ik vind King namelijk een steengoede begin- en middenschrijver, maar ik ben niet altijd even enthousiast over zijn eindes. Anderzijds vind ik het einde dat hij aan zijn Donkere Toren-serie breide dan wel weer het beste einde dat ik ooit gelezen heb. Maar ook dat van Het instituut mocht er zijn.

Februari

Marvin: In deze maand las ik De stilte van de witte stad, het eerste deel van de serie van Eva García Sáenz de Urturi met Unai Lopez de Ayala in de hoofdrol. Een heel indrukwekkend boek, en de twee andere delen heb ik later dit jaar ook met veel plezier gelezen. Ik hou wel van thrillers met een beetje meer, zoals een link met het verleden, en deze serie brengt dat ongetwijfeld.

Joke: Met maar vijf gelezen boeken deze maand zou de keuze makkelijk moeten zijn, toch is het dat niet. Drie kleppers en één bijna-klepper die aan elkaar gewaagd zijn en een vijfsterren jeugdboek zorgen voor de nodige twijfel. Het wordt dan toch Nevelen van Avalon van Marion Zimmer Bradley, het verhaal van de legende van Arthur, verteld vanuit het standpunt van de vrouwen uit het verhaal. Een klepper, fantasie en historie in één. Tijden van vuur van Kate Mosse wil ik hier niet onvermeld laten – het moet toch echt die voorkeur voor historie zijn – al was het maar omdat ik de opvolger onlangs met Jólabókaflóð cadeau kreeg en daar erg blij van werd.

Maart

Joke: In maart las ik Let op mijn woorden van Griet Op de Beeck. De verplichte boeken tijdens mijn middelbare schooltijd zorgden ervoor dat ik heel lang geen zin had om Nederlandstalig werk te lezen. Hebban en auteurs als Op de Beeck brachten daar verandering in. Gelukkig, want anders had ik veel moois aan mij voorbij laten gaan.

Marvin: Mijn favoriete boek van maart valt ook in de categorie literatuur. Het is Kleine handen van Andrés Barba. Ik heb het voor Hebban mogen recenseren. Ik vond de manier waarop Barba de kleine Marina portretteert zeer origineel en indringend. Het is niet erg dik, niet erg nieuw ook want het verscheen al in 2001 in Spanje, maar het werd nu pas vertaald. Het kreeg op Hebban een gemiddelde waardering van 3,2632 sterren, waarmee het wat mij betreft erg ondergewaardeerd werd.

Morgen volgt deel 2 van ons duo-jaaroverzicht. Wat vinden jullie tot nog toe van onze keuzen?