Gisteren konden jullie ons duo-jaaroverzicht van 2020 lezen voor de maanden januari tot en met maart. Vandaag gaan we verder vanaf april.

April

Marvin: Deze maand was uitzonderlijk want ik las geen enkel boek dat ik vijf sterren waard vond. Voor alle andere maanden koos ik als beste een vijfsterrenboek, maar in april kan dat dus niet. Ook als ik nu terugkijk op de 26 boeken die ik die maand las (mijn topmaand voor dit jaar), zie ik daarin geen enkel boek staan dat ik opvallend beter vind. Ik deelde vrij vaak vier sterren uit, dat wel, maar een echte uitschieter daarin zie ik niet. Ze zijn bijna allemaal gelijkwaardig. Daarom ga ik voor Moord in het huis van Anoebis van Lynda S. Robinson als boek van de maand. Deze misdaadroman speelt zich af in de tijd van Toetanchamon en is daarom best wel origineel. Ik las kort daarop ook het vervolg hierop en dat beviel me evenzeer.

Joke: April startte ik met mijn boek van 2020: Apeirogon van Colum McCann. Fictie gebaseerd op waargebeurde verhalen over het Palestijns-Israëlisch conflict. Weer een klepper waarin – dit keer recente – geschiedenis een rol speelt. In ieder geval zorgt lijstjes maken ervoor dat mijn voorkeuren duidelijk worden. Het boek kent een bijzondere opbouw met korte hoofdstukken die eerst op- en dan weer aftellen. Dit verhaal bleef zo hangen dat ik het vrij snel na lezen in mijn top 25 geplaatst heb. Daar laat ik normaal gezien langere tijd overgaan.

Mei

Joke: Na lang twijfelen wordt mei de maand van De riten van het water ten nadele van Het vuur van de draak. Allebei vijf sterren waard maar de trilogie van Eva García Sáenz de Urturi hoort echt in dit jaaroverzicht te staan (en staat er uiteindelijk zelfs twee keer in). Deel twee moest het in april al afleggen tegen Apeirogon, dat kan ik geen twee keer laten gebeuren. Hoewel ik als jong meisje veel thrillers heb verslonden, is dit niet mijn favoriete genre. Ik vind thrillers vaak voorspelbaar en middelmatig geschreven. Enkele thrillers wisten dit jaar toch de maximum score te behalen omdat ze net dat beetje meer hadden. Deze trilogie is goed geschreven én, last but not least, ook hier keren we terug naar het verleden.

Marvin: Mei is de maand van Nicholas Eames voor mij. Met Kings of the wyld heeft hij een bijzonder origineel fantasyboek geschreven, waarin groepen strijders bands genoemd worden, op tournee gaan, en fans en groupies hebben. Het is onze hedendaagse rock ‘n roll maar dan geplaatst in een fantasywereld vol zwaarden, vreemde wezens, en … humor! Eames is ongemeen grappig. Dit boek was zijn debuut en je zou het zo zes sterren geven als het kon. Later dit jaar kocht en las ik ook het tweede deel (want het is een serie), en ik kijk nu al uit naar het komende jaar waarin deel drie verschijnt.

Juni

Marvin: Ook in juni kies ik als beste boek een Engelstalig fantasyboek. Eindelijk, eindelijk kwam ik ertoe om de finale van Red Sister te lezen. Na enorm genoten te hebben van de voorgaande twee delen haalde ik Holy Sister van Mark Lawrence in huis. Het bleek een waardige afsluiter. Ik vind Lawrence in zijn communicatie naar fans niet altijd even sympathiek, maar hij kan een stukje schrijven. Later dit jaar las ik van hem trouwens nog het eerste deel van Impossible Times, ook in het Engels, en de andere twee delen daarvan heb ik al in bezit maar laat ik bewust nog even liggen voor januari 2021.

Joke: In juni en juli heb ik om een of andere duistere reden niet zo veel gelezen. Dat maakt de keuze eenvoudiger. Vorig jaar was ik nog gecharmeerd van Russisch voor beginners van Dominique Biebau dat terecht de Knack Hercule Poirotprijs en De Gouden Strop won. Deze maand las ik het vorige boek van deze auteur, IJslands Gambiet, dat ik eigenlijk nog beter vind. Deze thriller heeft een heel originele opbouw en is, zoals altijd bij Biebau, zeer taalrijk.

Juli

Joke: Weinig concurrentie voor To kill a Mockingbird van Harper Lee in juli. Een klassieker die ik in het Engels las, gewoon omdat er een exemplaar in de boekenkast van de zoon stond. Het was het enige boek dat ik dit jaar in het Engels las. Hoewel dat heel goed ging, ontwijk ik het lezen in het Engels vaak uit angst dat het me leestijd zal kosten. Het vergt nu eenmaal meer concentratie. Nochtans staan hier in huis enkele Engelstalige boeken waar ik heel nieuwsgierig naar ben.

Marvin: Het beste boek van juli kwam uit de Liese Meerhoutserie van Toni Coppers. Deze maand las ik deel 13, Nooit meer alleen getiteld, en dat was het beste deel tot nu toe. In juli krijgt ook Chandra K. Clarke nog een eervolle vermelding voor haar Pundragon. Grollen en grappen met een draak die uit het brein van Terry Pratchett had kunnen gekomen zijn, het is mij zeer bevallen.

Augustus

Marvin: Ik zei eerder al (zie maand mei) dat ik dit jaar ook de opvolger las van Kings of the wyld Nicholas Eames. Bloody Rose heet dat boek en ik kan er niet omheen want het was gewoon het beste wat ik in augustus las. Iets minder vaak gelachen dan met deel één, maar nog altijd ontzettend van de humor genoten.

Joke: Augustus eindigde ik met het lezen van Het jaar van de vloed en het grootste deel van MaddAdam, delen twee en drie van de MaddAdamtrilogie van Margaret Atwood. Deel één, Oryx en Crake, las ik al in mei. De toekomst wordt door Atwood niet meteen rooskleurig maar wel zeer plausibel voorgesteld. Het verhaal van de dienstmaagd moest in mijn top 25 plaats maken voor deze trilogie.

September

Joke: De bruggenbouwer van Markus Zusak wist me in september enorm te ontroeren. Dit familieverhaal over vijf broers bleef nog lang nazinderen. Ik vond het veel beter dan De boekendief van dezelfde auteur dat veel vaker genoemd wordt.

Marvin: In september las ik het boek dat ik ook heb gekozen als boek van het jaar 2020, dus uiteraard kan dat niet anders dan ook het beste boek van deze maand zijn. Ik liet me eindelijk verleiden om Het spel der tronen te lezen, deel één van George R. R. Martins wereldberoemde Het lied van ijs en vuur-serie. De aanleiding was de klassieker meeleesclub die de Sciencefiction- en fantasyclub maandelijks organiseert. Dit boek was een van de boeken waaruit we konden kiezen. Ik koos dit boek en kocht het ook meteen, maar de meerderheid koos een ander boek dat ik helemaal niet wilde lezen. Ik heb dan maar in mijn eentje Het spel der tronen gelezen en geen enkel ander boek heeft me dit jaar zo weten te fascineren als dit. Ik durf zelfs niet aan deel twee te beginnen uit schrik dat het minder gaat zijn.

Morgen volgt het laatste deel van ons duo-jaaroverzicht. Hebben jullie iets gelezen van wat wij als beste boeken selecteerden?