Vorig jaar deden we voor het eerst dit duo-jaaroverzicht en maakten we gewag van een raar jaar. 2021 was niet veel normaler, maar toch een ietsepietsie. De onthaasting die ons in 2020 haast manu militari was opgelegd, hoopten we in 2021 vast te houden. Dat zou de leesflow vast ten goede komen. Joke liet een jaar geleden bovendien verstaan dat ze in 2021 misschien zou proberen eindelijk de hele Donkere Toren-serie van Stephen King te lezen. Of van beide voornemens iets in huis gekomen is, lezen jullie hieronder.

Marvin: Hoewel 2020 een rustig jaar was, met veel leestijd, las ik toen toch bijna 6.000 bladzijden minder dan in 2019. In 2021 hoopte ik dat aantal weer op te krikken, maar aan het einde van het jaar moet ik helaas vaststellen dat dat niet gelukt is. Het blijkt een status quo want ik klok af op ongeveer eenzelfde aantal bladzijden als in 2020. Het aantal boeken ligt 15 stuks lager, wat betekent dat ik dit jaar gemiddeld iets dikkere boeken las dan in 2020. Het aantal kleppers bedraagt in 2021 een mooie 33 stuks, waar ik in 2020 op 17 bleef steken. De verschillen met 2020 zijn miniem en dat is al een overwinning op zich, want eind oktober zag het er niet naar uit dat ik zelfs maar in de buurt van 2020 zou komen. Toen stond de teller van het aantal gelezen bladzijden flink lager dan na tien maanden in 2020. Op dat moment besloot ik tot het uitwerken van een fors plan de campagne voor november en december.

Joke: Onthaasting? Waar? Ik las een kleine 10.000! bladzijden minder dan vorig jaar. Daarbij komt dat ik in totaal ook nog eens meer jeugdliteratuur las. Van de 100 boeken per jaar wil ik dat er minstens 52 (1 per week) voor volwassenen zijn. Met 57 heb ik niet veel marge behaald. Dat ik vanaf februari 2021 weer voltijds begon te werken na een hele lange pauze verklaart deels waarom ik minder leestijd had. Zoals ik vorig jaar al schreef is het aantal bladzijden dat ik dagelijks lees een goede barometer om mijn grenzen (werk<->privé) te bewaken. Lezen is mijn grootste rustgever en dus ‘verplicht’ ik mezelf enigszins om gemiddeld minstens 50 bladzijden per dag te lezen. Als ik daar niet toe kom, betekent dat meestal dat ik over mijn grenzen ga en dat moet het sein zijn om tijdig op de rem te gaan staan. Dat gemiddelde haalde ik dit jaar gelukkig nog wel maar ik ben een strever en als ik 50 bladzijden zeg, denk ik 100. Dat laatste lukte duidelijk niet. Die 36.000 pagina’s waar ik naar streef bleken dit jaar te hoog gegrepen.

Marvin: De basis van mijn plan de campagne moest de maand november worden. Dat is elk jaar een slappe maand omdat ik dan enkele andere wederkerende verplichtingen heb die het lezen wat minder maken. Ik moest dus van die verplichtingen af zien te komen zodat er leestijd bijkwam. Mijn soms wat verknipt functionerende brein zei me dat een nieuwe coronagolf wel wat zou zijn. Maar hoe bereik je zoiets? Ik kan natuurlijk niet uit de doeken doen hoe ik dat heb klaargespeeld, maar dat het me gelukt is, weten jullie ondertussen al. Vanaf november kwamen er weer steeds meer sloten op de maatschappij, en een deel van mijn verplichtingen ging niet door. Mission accomplished :-)

Joke: Uit mijn aantal gelezen boeken kan je perfect afleiden wanneer het vakantie was. Die maanden waren het succesvolst. De laatste vier maanden had ik duidelijk minder tijd. Daar zit vast de schoolstart van september en een nieuwe opleiding tussen oktober en december voor iets tussen. En Covid natuurlijk – of moet ik zeggen: Marvin? – want dat maakt mijn job toch net iets pittiger dan voorheen. Gelukkig(?) bracht eind december een extra week vakantie zodat ik op de valreep wel de 100 boeken haalde. En mee deze blog kon schrijven.

Net als vorig jaar vervangen we de statistieken door een artikel in drie delen waarin we beiden voor elke maand onze favoriet uit de gelezen boeken kiezen. Benieuwd wat jullie van onze selectie vinden.

Januari

Joke: Bij de start van 2021 leek het er nog op dat het een goed leesjaar zou worden. Ik maakte voldoende tijd vrij. Dat ik op dat moment slechts halftijds werkte, zal daar zeker toe hebben bijgedragen. Nochtans zorgde ene Dostojevski voor een serieuze rem op de leesmotor. Gelukkig ben ik een doorzetter. Naast deze tegenvaller las ik enkele goede literatuurboeken die alle vier sterren verdienden. Moeilijk kiezen want ze zijn zo verschillend dat het echt appelen met peren vergelijken is. Omdat ik erg van historische verhalen hou, wordt mijn uiteindelijke keuze voor januari Stad van tranen van Kate Mosse. Dit is het vervolg op Tijden van vuur, dat ik een jaar eerder met plezier had gelezen. Ik wilde wel eens weten hoe het ondertussen met Minou Joubert ging. Dit boek kreeg ik van Marvin cadeau met Jólabókaflóð, hij kent me goed!

Marvin: Vorig jaar las ik net niet elke maand een vijfsterrenboek. Dit jaar was dat niet zo. Meteen in januari al vond ik geen enkel boek zoveel sterren waard. Mijn beste boek van deze maand is daarom een viersterrenboek en daarvan waren er gelukkig genoeg. Het werd een moeilijke keuze, maar ik besloot uiteindelijk te gaan voor Dispel Illusion van Mark Lawrence. Het is het derde deel van een drieluik waarvan ik ook het tweede deel in januari las. (Het eerste deel las ik tijdens een Hebban-leesmarathon in oktober 2019.) Het zijn drie boeken over tijdreizen waarin het verhaal steeds complexer wordt door de tijdparadoxen die ontstaan. Lawrence schreef ze naar verluidt voor een jongvolwassen publiek, maar daar heb ik niets van gemerkt, afgezien van het feit dat de hoofdpersonages bij aanvang nog tieners zijn. Ik vond het in ieder geval leuke en originele boeken waarin alles wat je in een boek leest, in het volgende overhoop wordt gegooid omdat de dingen niet bleken te zijn gegaan zoals je dacht.

Februari

Marvin: Joke wilde De Donkere Toren lezen, maar uiteindelijk was ik het die er in februari mee begon. Herlezen was het, in mijn geval, want ik speelde al een tijd met het plan een Series Geselecteerd te schrijven over deze boeken en wilde daar goed gedocumenteerd aan beginnen. Ik las de eerste drie boeken van deze serie in februari, maar kies voor deze maand toch een ander boek als beste. Dat is Silo van Hugh Howey. Het boek was onderwerp van de maandelijkse Klassieker Meeleesclub van de SF&F-Club. Het is het eerste deel van een trilogie en ik waagde de gok om deze meteen in zijn geheel aan te kopen. Dat vind ik nog steeds een goede beslissing want ik heb erg van de boeken genoten.

Joke: Tot mijn grote schaamte moet ik bekennen dat ik zelfs niet gestart ben met het herlezen en daarna verderlezen van de De Donkere Toren-serie. Wel deed ik net als Marvin mee aan de Klassieker Meeleesclub van SF&F. Ook ik ben blij met de beslissing van Marvin om de trilogie in één keer aan te schaffen want ik las de drie delen allemaal na elkaar in februari. Toch gaat een ander boek met de prijs van boek van de maand lopen. Ik was behoorlijk gecharmeerd van Wildevrouw, mijn eerste kennismaking met auteur Jeroen Olyslaegers. Het speelt zich af in het zestiende-eeuwse Antwerpen en daarmee kies ik weer voor een historische roman. Is de trend gezet?

Maart

Joke: Oh jee, dit was niet mijn leesmaand zo te zien. Ik las dan wel negen boeken, maar vijf daarvan waren kinderboeken. Verder las ik als jurylid verhalen voor de Zilveren Strop verhalenwedstrijd en drie thrillers voor de Hebban thrillerprijs. Die laatste kregen allemaal slechts drie sterren. Ik denk dat ik Helsinki de beste van de drie vond. Een gewoon goed boek vind ik echter niet goed genoeg om de keuze van maart te worden. Ik ga dan maar tegen mijn principe in een jeugdboek nomineren: Elvis, een prentenboek dat ik al eerder las maar voor de jeugdboekenmaand – meerdere keren zelfs – herlas. Ik maakte een digitale geluidsopname om dit boek coronaproof voor te lezen in het zesde leerjaar van mijn school, passende achtergrondmuziek van Elvis inbegrepen. Het is een ietsje-meer-prentenboek wat betekent dat het niet voor kleine kinderen is maar voor oudere kinderen of zelfs volwassenen. Dat kan hier nog net, toch? Wie mij een beetje kent, weet ondertussen al dat ik een fan ben van mooie illustraties en dat heeft dit boek zeker. Rebecca Dautremer is één van mijn favoriete illustratoren.

Marvin: In maart ging ik verder met De Donkere Toren en onvermijdelijk werd een van deze boeken mijn keuze voor maart. Ik koos voor het allerlaatste boek van deze serie, dat ook De Donkere Toren heet. Met zo’n fenomenaal einde kan dat ook niet anders. Een van de verrassendste eindes ooit gelezen, en het is ook dit einde dat me ertoe aanzette alles een keer te herlezen. (Als je van eindes houdt die je met verstomming slaan, lees dan zeker ook Laat me niet vallen van Willy Vlautin.) Tegelijk was ik wel blij dat de serie erop zat. Na acht boeken en nog een kort verhaal op amper een paar weken tijd begon ik het stilaan beu te worden en wilde ik wel eens wat anders lezen.
Het lijkt erop dat ik dit jaar veel sciencefiction en fantasy verkies als beste boek. Voor wie liever andere boeken ziet, zijn er gelukkig nog negen maanden te gaan!

Morgen volgt deel 2 van ons duo-jaaroverzicht. Lazen jullie iets van onze toppers?