We sluiten ons duo-jaaroverzicht af met de maanden oktober tot en met december, en een kleine vooruitblik op wat we hopen dat 2022 ons zal brengen.

Oktober

Marvin: In oktober hebben twee thrillers mij aangenaam verrast. De schrijvers in kwestie waren Hugo Luijten en Michael Connelly. Maar toch was er ook één literatuurboek dat mij wist te overtuigen. We hadden het boek in september in onze ‘Tien om naar uit te zien’ opgenomen maar toen sprak het mij niet meteen aan. Ik had op dat ogenblik meer zin in luchtigere dingen. In oktober kreeg ik de kans het te lezen voor een hebbanrecensie en toen zag ik dat wél zitten. Een goede keuze, want Wat alleen wij weten van Elvis Peeters is werkelijk een wondermooi boek. Een kleinood van amper 66 pagina’s, maar het blijft wel hangen.

Joke: Tot mijn grote schaamte moet ik hier bekennen dat ik deze maand nog geen duizend bladzijden las. Op één na allemaal jeugdliteratuur bovendien. Niet goed bezig, dat moet volgend jaar weer beter. Ik startte met een coachopleiding, wat me naast veel voldoening en energie ook veel leestijd kostte maar dat is een flauw excuus. Kiezen is deze keer niet verliezen want er komt maar één boek in aanmerking. Gelukkig een erg goed boek, Vlaams ook weer, waar ik erg van genoten heb. Ik hoop in 2022 de tijd te vinden voor meer boeken van K.R. Valgaeren. Ik las Blackwell en vermits Marvin dit boek in mei verkoos is dit in 2021 de eerste keer dat we hetzelfde verhaal als boek van de maand nomineren, al is het dan met bijna een half jaar verschil.

November

Joke: Het wordt steeds erger. Ik las deze maand slechts vijf boeken, waarvan deze keer gelukkig slecht één kinderboek. Toch nog een beetje keuze. Een moeilijke ook want ik las het zeer dunne maar mooie Wat alleen wij weten van Elvis Peeters en Wil van Jeroen Olyslaegers. Marvin koos vorige maand al voor het boek van Peeters en Olyslaegers wist mij met Wildevrouw in februari al te charmeren. Omdat deze auteurs al aan de beurt kwamen, kan ik zonder schuldgevoel kiezen voor het dikste boek van de maand – een kleine troost dat er toch een dikkerd bij was – Slapen in een zee van sterren van Christopher Paolini. Daarmee kies ik voor puur ontspannen leesplezier, het meer dan 800 pagina’s lang verdwijnen in een andere wereld.

Marvin: November is elk jaar een maand waarin ik minder lees dan in andere maanden. Dat heeft niks met leesdip of zo te maken, maar wel met jaarlijks terugkerende activiteiten buiten het lezen om. Dit jaar waren die er uitzonderlijk bijna niet (zie artikel 1), en dus kon ik wat schade inhalen. November werd voor een keer een van die maanden waarin ik de kaap van de 20 boeken overschreed. En enkele daarvan waren dan nog eens uitstekend, wat altijd mooi meegenomen is. Daar doen we het tenslotte toch voor. Geen enkel van die vele boeken kon tippen aan Zoon van het circus van John Irving. We hebben veel van Irving in huis maar dit boek stond nog niet in onze boekenkast. Exact 700 bladzijden lang mocht ik glimlachen om de absurde streken die de personages uithalen en de situaties waarin ze per toeval terechtkomen. Ondertussen werkt Irving – die binnenkort 80 wordt – al bijna vier jaar aan een nieuw boek (Darkness as a Bride). Een leuke foto van het handgeschreven manuscript in wording is hier te vinden.

December

Marvin: De allerlaatste maand van het jaar is een moeilijke. Meerdere boeken gelezen die elkaars gelijke zijn en alle wel om een of andere reden hun plaatsje hier verdienen. Petra Doom (De schaduw van de Sha), Hugo Luijten (De brexitmoorden), Sean Willson (Beacon), Dominique Biebau (Het mollenfeest), Toni Coppers (Val), Dennis E. Taylor (Wij zijn legio). Geen van deze boeken is beduidend minder dan de andere, of springt er opvallend bovenuit. Maar omdat Hugo Luijten mij zowel in oktober als december wist te bekoren, en hij het in oktober tegen Elvis Peeters moest afleggen, vind ik het eerlijk om dat boek als beste in december te plaatsen. Stef Cools en zijn team zijn fijne personages om over te lezen, heel grappig en realistisch ook, echt zoals ik me altijd voorstel dat het er in werkelijkheid aan toe gaat.

Joke: December wordt ook weer niet de beste leesmaand van het jaar. Nochtans rondde ik midden december de opleiding die mijn tijd zo opslorpte af. Die extra week vakantie die het onderwijs in België kreeg, bleek een vergiftigd geschenk want wat anders op drie weken kon in mijn klasje, moest nu op twee weken. Denk ook nog aan cadeautjes en een menu voor oudjaar en vooral die achterstallige blogs en je weet al dat er van lezen niet zo veel in huis kwam. Het kan alleen maar beter in januari zeker?
Ik las deze maand twee erg leuke boeken met Jules in de titel, – wie raadt welke? – die verder niets met elkaar te maken hadden. Behalve dat ze Vlaams zijn misschien. Toch genoot ik het meest van Het mollenfeest, ook Vlaams en onderwerp van weer een boekenpraat met Marvin. (Die hebben jullie toch gelezen?) Ik had na de vorige boeken van Dominique Biebau al erg naar dit boek en de boekenpraat uitgekeken. Praten over boeken, ik moet dat meer doen, blijkt maar weer.

2022

Wat zijn onze plannen voor het komende jaar?

Joke: In ieder geval wil ik weer meer tijd vrij maken om te lezen. Ik hou ervan als ik een langere tijd kan doorlezen en dat heb ik voor mijn gevoel veel te weinig gedaan de laatste maanden. De challenges van 2021 behaalde ik maar nipt: 100 boeken waarvan minstens 52 – één per week – voor volwassenen en 2 Vlaamse boeken per maand. De één-boek-per-week -en gemiddeld-50-bladzijden-per-dag-regel hou ik erin, dat is mijn barometer voor voldoende ik-tijd. En de Vlaamse challenge van 24 boeken per jaar, die blijft ook. Wat een goede schrijvers hebben we eigenlijk. (Niet zo) stiekem hoop ik dat ik deze keer die challenges vlot haal en er zelfs ruim over ga. Misschien toch maar eens observeren hoe Marvin dat doet. Al bijna 30 jaar samen onder hetzelfde dak en ik snap het nog steeds niet.

Marvin: Na twee succesvolle jaren, ga ik in 2022 in ieder geval gewoon door met mijn Vlaamse uitdaging. Voor wie nog niet weet wat dat inhoudt: het staat hierboven al bij Jokes stukje. Elke maand minstens twee Vlaamse boeken lezen, plus over het gehele jaar meer dan het voorgaande jaar. In 2020 lukte dat en las ik 31 Vlaamse boeken. In 2021 ben ik daar een heel eind over gegaan met maar liefst 53 stuks, enkele occasionele kinderboeken die hier altijd wel rondslingeren en ik daarom las, niet meegerekend. Dat is net geen kwart van mijn totaal aantal gelezen boeken. Ik probeer het in 2022 opnieuw zo goed te doen. Er is veel moois te beleven in het Vlaamse boekenland, maar door het overaanbod aan buitenlandse boeken is het makkelijk om dat over het hoofd te zien. Deze Vlaamse uitdaging houdt me bij de les.

Joke: Voor 2022 blijf ik bescheiden, ik probeer beter te doen dan in 2021 maar met dezelfde uitdagingen. Geen extra’s of nieuwe dingen deze keer. Er staan heel wat boeken in onze boekenkast al een hele tijd te lonken. Vaak volslanke exemplaren en daarom staan ze daar – lief kijkend of niet – nog steeds: heel wat van Stephen King en John Irving, Project Hail Mary, De mammoetjagers, Brug naar de hemel, Zoon van de schaduwen, ... Ik ben vast van plan me in 2022 te laten verleiden, ook als dat wil zeggen dat ik die honderd deze keer niet haal. Waar het me om te doen is, is het totale aantal bladzijden verhogen en dus het totale aantal uren leesplezier. Zoals steeds zie ik het bij aanvang groots en positief. Maar hoe het ook uitdraait, genieten van lezen, dat ga ik zeker doen. (Zo kan ik eigenlijk al niet verliezen.)

Marvin: Afgezien van mijn Vlaamse uitdaging, heb ik verder geen grootse plannen voor 2022. In 2021 deed ik een poging om series te bingelezen, maar dat was een eenmalig iets. Ik heb er best veel gelezen op die manier, maar als je de boeken van series die langer duren dan een trilogie na elkaar leest, dan weet je misschien wel heel goed hoe het verhaal in elkaar zit, maar dan treedt toch ook een zekere moeheid op. Ik heb nu proefondervindelijk vastgesteld dat een gulden middenweg het beste werkt. Elke maand een deel van een serie bijvoorbeeld, zodat er ademruimte is.
Elk jaar probeer ik ook enkele nieuwe thrillerschrijvers te ontdekken en doorgaans zitten daar ook schrijvers van series bij. Een van de series waarin ik in november 2021 begon was de Harry Holeserie van Jo Nesbø. Ik zit nog niet in de helft, dus die serie werk ik in het nieuwe jaar rustig af.
Een ander voornemen dat ik heb, is minder lezen. Maar niet echt. :-) Ik wil me een keer een jaartje focussen op dikke boeken (Joke noemt dat diplomatisch volslanke boeken, ik zeg gewoon dik). Ik haal daar altijd veel plezier uit, merk ik en ben daarom van plan uit mijn Wil ik lezen-plankje meer van dat soort boeken te selecteren. Dat was in 2021 al een beetje zo zonder dat ik daar bijzonder op gelet had, maar nu ga ik me daar bewust op richten. Dat zal er onvermijdelijk toe leiden dat ik eind 2022 minder boeken zal gelezen hebben, maar ik hoop wel minstens evenveel bladzijden. Ik heb er zin in!

Wij wensen iedereen een prettig eindejaar toe en voor 2022 heel vaak vijf sterren! Enneuh... hebben jullie bijzondere leesplannen?