In 2020 deden we voor het eerst een duo-jaaroverzicht en dat hebben we drie keer op rij gedaan. Tijd om lichtjes te vernieuwen, en daarom toveren we de rubriek om tot een duo-kwartaaloverzicht. Frequenter dus, en wat korter zodat minder boeken om aandacht hoeven te smeken.

Net zoals bij het jaaroverzicht, laten we de vele details voor wat ze zijn, en pikken we er slechts een aantal hoogtepunten uit, met daarbij ook altijd ons boek van de maand. We sluiten af met een paar grafiekjes om de visueel ingestelde medemens ook wat te doen te geven. In het laatste kwartaaloverzicht van het jaar, dat we ergens begin januari 2024 hopen te plaatsen, kiezen we uit de twaalf boeken van de maand een boek van het jaar, en geven we hoopvol mee welke nieuwe projecten we aan zullen vangen en waarvan de helft vast alweer grandioos de mist in gaat.

Hieronder lees je hoe onze eerste drie leesmaanden van het jaar verlopen zijn.

Januari

Joke: Ik besloot aan het einde van ons vorig boekenjaar om geen nieuwe uitdagingen aan te gaan en dat bleek een slimme zet. Sinds de start van het schooljaar in september lukt het me moeilijk om een voor mezelf acceptabel aantal boeken of bladzijden te lezen. Hoewel de teller maar op zes staat, ben ik toch tevreden met januari. Ik gaf nl. al mijn boeken vier of vijf sterren. De Mitsukoshi Troostbaby Company van Auke Hulst dreigde eerst geen topper te worden – wie leest zo’n boek nu ook tijdens het fitnessen – maar wist me na een moeilijke start wel te overtuigen. Anders was het met Hamnet van Maggie O’Farrell dat me op het eerste zicht al kon bekoren. Die mooie cover bleek gelukkig een even mooi fictief verhaal over de zoon van Shakespeare te bevatten. Voor mijn eerste boek van de maand keer ik echter terug naar mijn oude liefde voor sprookjes. Ik las zowel Het meisje in de toren als De winter van de heks, respectievelijk deel twee en drie van de trilogie van Katherine Arden. Marvin scoorde met dit dubbele cadeau voor Jólabókaflóð weer goede punten. Van het derde en laatste deel heb ik het meest genoten.

Marvin: Niets is zo stimulerend als een nieuw jaar om een stevige klepper beet te pakken, vind ik. Er zijn nog geen leesuitdagingen die op mislukken afstevenen en waarvoor nog even stevig moet doorgelezen worden, en het rekenblad met daarin de gelezen boeken is nog maagdelijk wit. Die twee samen, dat werkt relaxerend (*). Ik vind het eerste boek van een nieuw jaar altijd iets bijzonders hebben en had voor dit ogenblik heel bewust De Bourgondiërs van Bart Van Loo in de kast liggen, waar ik stiekem al op 31 december 2022 aan begon omdat mijn vorige boek nu eenmaal uit was. Meteen 5 sterren, maar niet eens het dikste boek dat ik in januari las. Die eer komt toe aan Box van Camilla Läckberg en Henrik Fexeus. Verder best wel veel goede boeken gelezen. Een boek van Toni Coppers gaf ik ook nog 5 sterren, en ik deelde ook meermaals 4½ en 4 uit. De Bourgondiërs bleef wel altijd het beste boek van de maand.

(*) Kan iemand me uitleggen waarom de spellingscontrole (Belgisch-Nederlandse variant) van mijn tekstverwerker relaxerend als fout aanvinkt en met de correcties laxerend, relaxeend en relaxarend op de proppen komt? In welke dierentuin vind je in godsnaam relaxeenden en relaxarenden?

Februari

Marvin: Ik heb iets (veel eigenlijk) met cijfers en wiskunde, en als ik zie dat ik in januari 13 boeken op 31 dagen las, dan vindt mijn wiskundehart dat grappig. Het is niet voor herhaling vatbaar want dat zou voor februari betekenen: 82 boeken op 28 dagen :-) Wat ik wel herhaald heb is de maand aanvangen met een klepper. Dit keer was dat De laatste skilift van John Irving en dat is een boek dat de 1000 bladzijden voorbij gaat. Het was geleden van 2018 (Het achtste leven (voor Brilka)) dat die kaap nog een keer overschreven werd. Ik las het om er een hebbanrecensie over te schrijven dus je kan gaan nalezen wat ik ervan vond. Verder stond februari in het teken van de Hebban Thrillerprijs, waarvoor ik vier boeken las. Geen hoogvliegers, wat mij betreft, het was een zwak jaar. Of het ligt aan de selectiecriteria want er zijn thrillers verschenen die de longlist niet haalden en die veel beter waren. Ook las ik het tweede deel van F.P.G. Camermans serie De Verloren Stammen van Aden. Over het eerste deel schreef ik in mijn recensie dat een Nederlandstalige fantasyauteur me nooit eerder zo snel wist te overtuigen. Ik genoot ook erg van dit vervolg, maar het heeft als nadeel dat het maar een stuk van een verhaal lijkt, waar het eerste deel een afgerond geheel was. Ik denk dat dit tweede deel het nog niet verschenen derde deel nodig heeft om tot zijn recht te komen.

Het beste boek dat ik deze maand las, las ik op de allerlaatste dag en was zelfs voor mij een complete verrassing. Het is namelijk Bambi en dan welbepaald het verhaal van Felix Salten met illustraties door Benjamin Lacombe. Dat laatste is belangrijk want het zijn de vele tekeningen die het boek optillen. Het heet een jeugdboek te zijn maar daarvoor is het eigenlijk te delicaat, met pagina’s waaruit stukken gesneden zijn waardoor ze de per definitie fijnmotorisch gehandicapte kinderhand niet zouden overleven. De Hebban crew heeft het boek van Lacombe samengevoegd met dat van Salten, wat wij onterecht en jammer vinden. Een poging van Joke om de crew uit te leggen waarom dat verkeerd is, werd niet begrepen en onder de mat geveegd. Je voegt De donkere toren van Stephen King toch ook niet samen met de graphic-novelversie ervan? Helaas zie je nu ook de mooie 3D-cover niet op de boekpagina. We hadden hem hier kunnen plaatsen, maar in plaats daarvan kozen we voor een uitklappagina uit het midden van het boek. Uitgeklapt wordt dit zes pagina's breed. Hieronder vind je ook nog een collage van drie andere pagina's uit het boek. Ik quoteer uit principe nooit de jeugdboeken die ik lees met sterren omdat ik vind dat ik daarvoor niet gekwalificeerd ben, maar dat belet me niet dit boek het beste van de maand te vinden.

Joke: Februari lijkt een betere leesmaand geweest met 13 boeken maar dat is maar schijn. Qua aantal bladzijden las ik zelfs iets minder dan in januari. Dit hogere getal is slechts te wijten aan drie kinderboeken en vier prentenboeken. Die laatste reken ik niet bij de kinderboeken want het waren stuk voor stuk knap geïllustreerde uitgaven met een verhaal op volwassenenniveau. Een mooie aanvulling voor mijn verzameling. Drie ervan zijn van de hand van Benjamin Lacombe. Wie ons al een tijdje volgt, weet van mijn zwak voor zijn werk. Het zal jullie dan ook niet verbazen dat ik net als Marvin voor Bambi kies deze maand. Dat boek is zo mooi dat het een ereplaats verdient in mijn toekomstige toontafel waar ik al geruime tijd van droom. Tot dan krijgt het zorgzaam ingepakt een veilige plek in de boekenkast.

Ook ik las verder nog vier boeken voor de Hebban thrillerprijs en helaas moet ik Marvin volgen in zijn mening over de kwaliteit. Zes titels van de vijftien in ons kleine boekenparadijs en geen enkele werd door ons geschikt bevonden voor de shortlist. Eigenlijk ook niet voor de longlist maar het is alvast een opluchting dat ze die korte lijst effectief niet gehaald hebben.

Maart

Joke: Maart is in Vlaanderen jeugdboekenmaand maar toch was het een magere maand. Zeven boeken maar vooral het aantal bladzijden valt me tegen. Met slechts 1523 pagina’s haal ik het door mezelf voorgeschreven minimum van vijftig bladzijden per dag net niet. Waarom dat per se moet? Het is voor mezelf een barometer die meet of ik wel voldoende rust en tijd voor mezelf neem. En dat blijkt niet het geval. Tijd om op de rem te gaan staan en het leesgaspedaal weer in te duwen. Voor mijn fysieke leesclub las ik Aleksandra van Lisa Weeda, waar ik erg veel van verwachtte. Ik vond het een zeer boeiend boek maar het was daarnaast ook heel chaotisch en veel minder mooi geschreven dan ik vooraf had gedacht. Slechts twee vijfsterrenboeken waarvan één een hergelezen jeugdboek, en dus blijft er maar één kandidaat over om boek van de maand te worden en dat is Station Elf van Emily St. John Mandel dat wel aan de hooggespannen verwachtingen wist te voldoen.

Het lijkt er sterk op dat de honderd boeken dit jaar niet gehaald gaan worden, de dikke boeken die al klaarliggen, beloven geen verandering op dat vlak. Ach, zolang ik maar aan mijn aantal gelezen bladzijden per dag kom. Vlaamse boeken las ik er tot nu toe vijf en dat is eentje minder dan op schema maar dat hoop ik zeker in te halen.

Marvin: Drie maal is scheepsrecht, en dus begon ik voor de derde keer op rij een maand met een klepper. Er zit geen strategie achter, ik liet de boeken gewoon op me afkomen. Ik las later deze maand nog een tweede klepper, en heb momenteel nog zes zulke exemplaren op mijn ‘te lezen’- en ‘aan het lezen’-stapels liggen. Enkele daarvan zijn het gevolg van een bezoek deze maand aan een stockverkoop van Standaard Uitgeverij. Waar die al niet goed voor zijn... Vorig jaar deed ik een klepperchallenge en het liep voor geen meter. Dit jaar negeer ik de dikte van een boek bij het kiezen en lees ik de ene turf na de andere. Moraal van het verhaal: gooi die uitdagingen de deur uit, en alles loopt veel soepeler. Daarom ook hou ik me dit jaar alleen aan mijn streven om elke maand minstens drie Vlaamse boeken te lezen. Dat loopt prima, en ik doe verder geen andere uitdagingen.

Deze maand twee vijfsterrenboeken gelezen, waaronder Jacht van Toni Coppers en De witte koning van Juan Gómez-Jurado. Deze laatste is mijn boek van de maand. Fijn einde van de trilogie. Ik mocht er ook de hebbanrecensie van schrijven, dus als je wil weet je waar je meer over het boek kan terugvinden. Van deze auteur ga ik zeker nog meer boeken lezen.

We hebben wat grafiekjes samengesteld waarin we de gelezen boeken van de afgelopen drie maanden indeelden volgens een aantal criteria. Men zegt dat een afbeelding meer zegt dan 1000 woorden. Wel dan, zonder (veel) woorden:

Hoe loopt leesjaar 2023 bij jullie?