In 2020 deden we voor het eerst een duo-jaaroverzicht en dat hebben we drie keer op rij gedaan. Tijd om lichtjes te vernieuwen, en daarom toverden we de rubriek sinds dit jaar om tot een duo-kwartaaloverzicht. Frequenter dus, en wat korter zodat minder boeken om aandacht hoeven te smeken.

Net zoals bij het jaaroverzicht, laten we de vele details voor wat ze zijn, en pikken we er slechts een aantal hoogtepunten uit, met daarbij ook altijd ons boek van de maand. We sluiten af met een paar grafiekjes om de visueel ingestelde medemens ook wat te doen te geven. In het laatste kwartaaloverzicht van het jaar, dat we ergens begin januari 2024 hopen te plaatsen, kiezen we uit de twaalf boeken van de maand een boek van het jaar, en geven we hoopvol mee welke nieuwe projecten we aan zullen vangen en waarvan de helft vast alweer grandioos de mist in gaat.

Hieronder lees je hoe de periode april-juni van het jaar verlopen is.

April

Marvin: Uit het vorige overzicht viel te onthouden dat ik drie maanden na elkaar met een klepper begonnen was. In april was dat ook zo, hoewel een dunner boek op de e-reader de papieren klepper voorbijstak en sneller uit was. In beide gevallen waren het boeken van Vlaamse auteurs. Ook het derde boek was Vlaams, en zodoende was mijn Vlaamse uitdaging om elke maand minstens 3 Vlaamse boeken te lezen al meteen volbracht. Ik las ontzettend veel thrillers, en toen de laatste week van april al aan de gang was, had ik nog geen enkel SF&F-boek gelezen. Gelukkig kwam toen het Engelstalige sciencefictionboek The Lighthouse of Kuiper via NetGalley mijn weg op. Helaas was het een tegenvaller. Voor vier van de laatste vijf boeken van deze maand had ik maar 1 of 2 sterren veil dus de maand eindigde wel wat in mineur. Het beste boek van deze maand was gelukkig wel een vijfsterrenboek. Het is Het mes, het twaalfde deel van de Harry Hole-serie van Jo Nesbø. En zo zit ik helemaal klaar voor het dertiende deel, dat toevallig net deze maand is verschenen.

Joke: Ik noemde maart in ons vorige overzicht een rampzalige maand omdat ik mijn zelfopgelegde 50 bladzijden per dag net niet haalde. Dat lukte in april (net) wel en met een aantal van elf boeken lijkt het weer de goede kant op te gaan. Dat hoge aantal heb ik echter te danken aan de zeven jeugdboeken, alle poëzie, die ik voor elke klas van onze school mocht aankopen naar aanleiding van de Jeugdboekenmaand in maart. Het is traditie dat we dan een klasuitdaging aangaan en als die gehaald wordt, krijgt die klas een boek voor de klasbib cadeau. Ik heb de eer die aankoop te mogen doen en ik zou ik niet zijn als ik die boeken niet eerst zelf verorberde alvorens ze weg te geven.

Een ander boek was een strip uit de collectie van de oudste zoon en die verlaten (zowel de collectie als de zoon) binnenkort het nest, dus die moest eerst nog gelezen worden. Hij viel echter tegen en ik liet de rest van de collectie aan me voorbij gaan. Wie een klein beetje kan rekenen weet nu dat de keuze voor april uit slechts drie boeken bestaat. Die waren allemaal goed voor vier sterren – een meevaller – maar dat maakt het moeilijk kiezen. Naar goede gewoonte kies ik dan voor de klepper en dat is dit keer Naar het paradijs van Hanya Yanagihara. Anders dan Een klein leven maar heel onderhoudend. Drie afzonderlijke verhalen over een fictief Amerika in het verleden of de toekomst maar met heel wat gelijkenissen in thematiek en personages. Een boek dat wat inspanning vraagt van de lezer en daar houd ik wel van.

Mei

Joke: In de traditioneel drukke maand mei las ik vijf boeken. Ik vermijd hier met opzet het woordje “slechts” want tijdens het schrijven van dit overzicht begint het me stilaan duidelijk te worden dat vijf boeken en bijna 1600 bladzijden betekent dat ik de gemiddelde vijftig bladzijden en het één niet-jeugdboek per week wel degelijk nog haal. Het voelt niet altijd zo omdat er ook dagen zijn dat ik helemaal niet aan lezen toekom. Daarnaast blijf ik de lat in mijn hoofd stiekem nog steeds op gemiddeld 100 bladzijden leggen. Misschien moet ik wat milder zijn voor mezelf. Van de vijf boeken die ik las waren er drie voor de Hebban Debuutprijs en één daarvan was het enige genomineerde Vlaamse boek, De tijdontkenner van Ilse Ceulemans. Wie onze boekenpraat over dit boek onlangs las, weet al dat ik dit boek er erg bovenuit vond steken en het zal dan ook geen verrassing zijn dat het mijn keuze van deze maand geworden is. Nochtans was er sprake van ernstige concurrentie want ik heb net zozeer genoten van het lezen van dat andere Vlaamse boek dat ik deze maand las, Rozeke van Guillaume van der Stichelen. Ook een debuut, recent verschenen en dus hopelijk te vinden op de longlist van de Hebban Debuutprijs volgend jaar. Het feit dat er een boekenpraat aan gekoppeld was, maakte van De tijdontkenner mijn uiteindelijke winnaar.

Marvin: In mei kwam ik er eindelijk toe het laatste deel te lezen van de negendelige The Expanse-serie. Na acht delen climax opbouwen, verwachtte ik een apocalyptisch en explosief einde van dit sci-fi-epos, maar het schrijversduo dacht er blijkbaar anders over en werkte het verhaal rustig af zonder echt grootse momenten. Dat ik het boek beloonde met 4,5 sterren, heeft meer te maken met het sentiment dat hoort bij het afsluiten van een lange serie. De serie begon intiem, werd in zijn totaliteit enorm, en eindigde opnieuw intiem. Ik denk uiteindelijk wel dat de schrijvers hiermee voor het juiste einde gekozen hebben.

Met de Vlaamse challenge had ik al een mooie voorsprong opgebouwd en dat was maar goed ook, want in mei had ik debuutboeken te lezen voor de Hebban Debuutprijs, en de kans dat je daarvoor een Vlaams boek te lezen krijgt, is vrijwel nihil. Toch wist ik in mei alweer drie Vlaamse boeken te lezen, en blijft mijn voorsprong gehandhaafd. Een van deze boeken was het enige boek van K.R. Valgaeren dat ik nog niet gelezen en in bezit had en dat was zoals altijd een heel goed verhaal.

Vijf sterren deelde ik geen enkele keer uit, en dus gaat de hoofdprijs voor deze maand naar het enige boek dat ik 4,5 sterren gaf, het hierboven al besproken Leviathan Falls van schrijversduo James S.A. Corey.

Juni

Marvin: Ik mag van mezelf alleen nog nieuwe series beginnen in een genre als ik binnen datzelfde genre een andere serie helemaal heb bijgelezen. Zo vermijd ik dat ik bij te veel series ga achterlopen omdat ik het aantal nieuwe uitgaven niet kan volgen. Het helpt niet helemaal, maar het beperkt de achterstand. Omdat ik in mei een SF&F-serie uitlas, begon ik in juni een nieuwe, en dat is De Zeven Zwaarden van Anthony Ryan. Door scha en schande wijs geworden lees ik alleen nog series in vertaling als ze helemaal vertaald zijn. De Zeven Zwaarden ga ik uitzonderlijk als e-boek(en) uit de bib lezen, en daarom waagde ik het er toch op, hoewel de schrijver zelf nog maar in de helft zit. In juni mochten de eerste drie delen eraan geloven. Drie keer drie sterren. Ik vond ze oké, maar Ryan gebruikt zo ongeveer elk kapotgeschreven fantasy-cliché nog een keer opnieuw. Als ik een beginnend fantasylezer was, zou ik meteen denken: wauw! (Zoals jullie zien denk ik in cursief schrift.) Het klinkt akelig oud maar ik ga ondertussen al een tijdje mee als lezer en daarom is die wauw-factor er helaas niet. De serie voelt meer als been there, done that. Ik lees de volgende delen graag verder maar boek van de maand zullen ze nooit worden.

Wie alert is, zag dat ik hierboven schreef: bijgelezen. Niet: uitgelezen. In het geval van eeuwiglopende thrillerseries zit ik anders immers met een gigantisch probleem. Een voordeel van dat bijgelezen is ook dat wanneer van een nieuwe serie het eerste boek verschijnt, ik dat in principe meteen kan lezen omdat ik dan ook meteen bijgelezen ben :-) Ik doe dat dan ook, maar gezien de hoeveelheid series die ik op die manier al volg, beperk ik het toch een beetje. Omdat ik recent minstens vijf thrillerseries helemaal bijlas (hiep hiep!), kon ik deze maand eindelijk aan de Callanagh&Turner-serie van Helen Fields beginnen. Stond al lang op de planning, en nu is het ervan gekomen. Het was een fijn eerste deel, en zodra mijn leesstapel leeg is en ik een nieuwe stapel bij elkaar koop, zal het tweede deel daar zeker en vast deel van uitmaken.

Maar wat was nu mijn boek van de maand? Wel, een vijfsterrenboek zat er niet tussen de 19 stuks die ik in juni afwerkte, maar wel drie boeken die ik met 4,5 sterren beloonde. Van die boeken kies ik Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay. Dit is wellicht haar bekendste boek maar ik las het nog niet eerder. De Rosnays boeken neigen altijd een klein beetje naar feelgood, een genre waar ik met een grote boog omheen loop, maar dat ik wel kan hebben als het feelgoodaspect slechts een bijkomstigheid is in het boek. Dit was het vijfde boek dat ik van haar las, en ook het beste.

Joke: Juni is traditioneel nog drukker dan mei en altijd slecht voor mijn leesuitdagingen en dat is dit jaar niet anders. Slechts drie boeken heb ik gelezen en één daarvan was – ook nog voor de Hebban Debuutprijs – Niet geschikt voor publicatie. Die titel zegt het helaas helemaal. Dit boek van Gabrielle la Rose haalde gelukkig de shortlist niet en valt summa cum laude af als boek van de maand.

Het incident van Rudy Morren – mijn negende Vlaamse boek van dit jaar en daarmee weten jullie meteen dat de uitdaging van 24 wel heel erg in het gedrang komt – was een goed boek maar ook niet meer dan dat. Voor mij het minste van wat ik tot nu toe van deze auteur gelezen heb maar wel uiterst geschikt voor publicatie.

En dus wordt Aquitanië van Eva García Sáenz de Urturi mijn juni-boek. De schrijfster stelt niet teleur met dit historische verhaal na haar succesvolle, binnenkort vijf (!) delen tellende trilogie.

En dan nu… vakantie en dus wat leestijd.

We sluiten opnieuw af met enkele grafieken. We hebben ze cumulatief gemaakt, wat wil zeggen dat de periode januari tot maart er ook in vervat zit. Als we naar de genres kijken, dan valt op dat de tendens van vorige keer verdergezet wordt. Het meest gelezen genre van vorige keer, is nog altijd het meest gelezen genre nu. Met één uitzondering. Bij Marvin is literatuur de SF&F voorbijgestoken. Joke kreeg enkele mooie boekenbonnen cadeau en kocht daarmee voornamelijk literatuur. Die boeken las Marvin uiteraard ook, en dat verklaart dat. Er zit geen beterschap aan te komen want Joke kreeg eind juni alwéér een indrukwekkende boekenbon cadeau en schuimt al dagen hebb(an)erig plankjes en tiplijsten af op zoek naar nieuwe literaire kleppers om een van de dagen aan te schaffen.

Wat betreft het jaar van uitgave en het land van uitgave, valt op dat uitgavejaar 2022 aan kop is gaan lopen, en dat auteurs uit Nederland elk ander land voorbijgestoken zijn. Onze jurering voor de Hebban Debuutprijs en de Hebban Thrillerprijs heeft daar natuurlijk alles mee te maken. We gaan dat in het resterende half jaar uiteraard volop compenseren met Vlaamse uitgaven ;-)

Hebben jullie bepaalde tendenzen die nu halfweg het jaar beginnen op te vallen?