In 2020 deden we voor het eerst een duo-jaaroverzicht en dat hebben we drie keer op rij gedaan. Daarna toverden we de rubriek om tot een duo-kwartaaloverzicht. Frequenter dus, en wat korter zodat minder boeken om aandacht hoeven te smeken.

Nu ja, korter… na verloop van tijd merkten we dat deze kwartaaloverzichten toch telkens behoorlijk lang werden omdat we ze maand na maand organisch lieten groeien, wanneer alles nog fris in het geheugen zat. Daarom pakken we het vanaf 2025 een klein beetje anders aan. De maandelijkse grafiek vervalt (maar we houden wel de jaargrafieken aan in het allerlaatste overzicht) en dat scheelt meteen 500 woorden.

Hieronder lees je hoe onze eerste drie leesmaanden van dit jaar verlopen zijn.

Januari

Joke: Maakte ik eind vorig jaar nog goede voornemens? Die schijn ik me helaas niet meer te herinneren. Januari begon goed met twee boeken uit na vier dagen maar toen … was de vakantie weer voorbij. Maar kom, na het dramatische 2024 ben ik wel heel blij dat ik de gemiddelde 50 bladzijden per dag kon overschrijden. Vijf boeken maar daar waren wel twee kleppers bij. En wat voor twee! Het wordt een terugkerend fenomeen want als ik me niet vergis, verkies ik elk jaar in januari het Jólabókaflóðboek dat ik van Marvin kreeg. Zoals steeds sloeg hij de nagel op de kop. Hij had dan ook goed opgelet toen ik mezelf op Boektopia De kleuren van schaduw van V.E.Schwab cadeau deed. In luxe-editie met bedrukt boekblok uiteraard. Ik las deze vrij snel in januari en meteen daarna het cadeautje De kleuren van licht. Wat was het heerlijk om nog eens meer dan 1 000 bladzijden in hetzelfde verhaal te duiken. Ik gaf beide boeken dan ook vijf sterren maar omdat het derde deel van deze serie een cadeautje was, heeft het net dat tikkeltje meer. Ik moet echt meer fantasy gaan lezen.

Marvin: In 2024 liep het allemaal wat minder, maar in november van dat jaar vond ik mijn ritme terug en ging het lezen weer als vanouds. Ik maakte nog heel wat leesachterstand goed, en in januari 2025 ging ik rustig door. Veel thrillers, want die had ik nu eenmaal veel op mijn leesstapel. Halfweg de maand had ik al evenveel boeken gelezen als in heel januari 2024. En toen … was mijn leesstapel alweer leeg :-) Snel nieuwe boeken besteld uiteraard, van het type “meteen leverbaar”, tot de dag erop een e-mail kwam over vertraging van de levering wegens niet meer in voorraad. Hoezo “meteen leverbaar”? Plan B bestond erin om de leesstapel van Joke te plunderen. Die stapel is eiffeltorenhoog maar was al grotendeels geplunderd, op twee stuks na die ik haar recent cadeau deed. Gelukkig twee kleppers, waarvan ik besloot er een in januari te lezen, en de andere achter de hand te houden voor het volgende acuut boekentekortgeval. Ik rekende erop dat die ene klepper me lang genoeg bezig zou houden om het uit te zingen tot die vertraging van levering opgelost was. Uiteraard las ik het boek alweer veel te snel uit en was een plan C nodig, waardoor ik nog snel een boek aanvroeg via NetGalley, en dat gelukkig ook zeer snel toegewezen kreeg. Waar ik niet op had gelet was het aantal pagina’s. Dat bleek het gigantisch aantal van … 68 te zijn. Maar, zoals altijd slaagde ik er uiteindelijk toch steeds weer in om aan het nodige leesvoer te komen en werkte ik deze maand een mooi aantal van 19 boeken weg.

Voor de ‘Na Jack Reacher’-uitdaging las ik nog vier eerste delen van misdaadseries, en het mag dan ook niet verwonderen dat het aandeel thrillers eind januari hoog lag. Thrillers zijn fijn en ontspannend om te lezen, maar halen bij mij zelden vijf sterren. December 2024 was wat dat betreft heel atypisch met maar liefst drie thrillers die toch vijf sterren haalden. In januari was het een fantasyboek dat met die eer ging lopen om als enige vijf sterren te scoren, en dat was het derde deel in de Schemering-serie van V.E. Schwab: De kleuren van licht. Ongeveer 650 pagina’s puur leesplezier, bovendien mooi uitgegeven met een bedrukt boekblok, en ik ben blij dat er een nog dikker vierde deel op me ligt te wachten. Met voorsprong is dit dan ook mijn boek van de maand. De boekenbanner bij deze maand is dan ook geen editoriale fout. Fredrik Backman deed het haar in juli 2023 al eens voor met De winnaars, en ook Benjamin Lacombe deed het met Bambi (helaas niet op Hebban te vinden als gevolg van het irritante beleid om ISBN-nummers samen te voegen). Nu mag Schwab zich vervoegen bij het heel selecte lijstje van auteurs met een boek dat wij beiden verkozen tot boek van de maand, in dezelfde maand!

Februari

Marvin: Tip van de dag: wil je een leesuitdaging een flinke sprong vooruit helpen, laat dan de lezers van je spot kiezen wat je moet lezen. Onze verkiezing van beste Vlaamse thriller van 2024 leverde vijf nominaties op, waarvan ik er al één gelezen had, en Joke nul, en die we van onszelf verplicht voor eind april moesten gelezen hebben. Van de vier nog te lezen boeken las ik er een in januari, en de drie andere gingen er in februari door, inclusief de eerdere delen van die boeken die een tweede of derde seriedeel waren. Tussendoor las ik nog een drietal andere Vlaamse boeken en dus kan ik wel stellen dat februari een heel Vlaamse maand geworden is. De Vlaamse uitdaging, gemiddeld minstens twee Vlaamse boeken per maand, en dus minstens 24 over het hele jaar, gaat op die manier als een speer.

Wat ik al heel lang weet, is dat vijf sterren binnen het ene genre niet hetzelfde is als vijf sterren binnen het andere genre. Vijf sterren voor een thriller levert me zelden het boek van de maand op als er ook een roman is met zoveel sterren. Als een thriller vijf sterren krijgt, was hij spannend en met wat geluk ook nog een beetje origineel. Een roman van vijf sterren daarentegen doet iets met je. SF&F hangt een beetje tussen die twee in. En dus, toen ik op de dertiende van de maand Hard land van Benedict Wells uitlas en vijf sterren gaf, wist ik, met de wetenschap dat ik nog meerdere thrillers te lezen had deze maand, eigenlijk al wat mijn boek van de maand zou worden. Elk boek krijgt uiteraard evenveel kansen, maar op 28 februari bleek dat ik gelijk had. Hard land is een coming of age-verhaal over Sam, een jongen die vrienden maakt en zijn moeder verliest. Een heel eenvoudig en klassiek thema, maar ik vond het bijzonder, ook omdat er mooie quotes instaan. Een hele mooie vond ik bijvoorbeeld dat Sam, die aan angsten lijdt en niks durft, alleen dingen durft wanneer zijn moeder erbij is, en ter nagedachtenis aan haar zegt: “Zij was mijn zijwieltjes.” In amper vier woorden raak getypeerd en alle lezers begrijpen dit, fantastisch toch?

Onschuld van Toni Coppers, het twintigste deel in de Liese Meerhout-serie, gaf ik overigens ook vijf sterren. Dit jubileumboek werd door de bezoekers van onze site niet genomineerd voor de Vlaamse Thrillerprijs die we organiseren, en wat mij betreft is dat bijzonder onterecht. Welk boek onze wedstrijd ook wint, Onschuld steekt daar nog bovenuit. Veel origineler dan hoe Coppers dit twintigste boek gevierd heeft, wordt het volgens mij niet meer.

Joke: De lezers van je spot uitnodigen boeken te nomineren voor een wedstrijd en jezelf opleggen die allemaal – inclusief alle voorgaande delen van de genoemde boeken – te gaan lezen, is goed voor de statistieken. Thrillers hebben het voordeel dat ze heel vlot lezen en het helpt ook nog eens mijn Vlaamse boekenuitdaging wat vooruit. Vijf thrillers en twee jeugdboeken maken het bijna onvermijdelijk dat ik voor een thriller kies. Het moet nog maar eens gezegd en ik zal het nog vaak herhalen ook, maar ik meen het oprecht: Vlaanderen heeft goede schrijvers. Toch stak er in februari eentje met kop en schouders bovenuit en dat was De engelenmoord van Bjorn Van den Eynde. Had ik het geweten op Boektopia, ik had zijn boeken daar toen meteen gekocht, gesigneerd en wel.

Maart

Joke: Maart is tot nu toe mijn succesvolste maand wat lezen betreft. Leve die korte schoolvakantie! Ik ging natuurlijk verder met Vlaamse thrillers lezen. Daarnaast nog twee hele fijne prentenboeken, een non-fictie boek en één literatuur. Daarmee staat de teller op acht.

Ik ben niet zo’n non-fictiefan en het stoort me hoeveel mensen denken dat ze hun eigen verhaal moeten neerpennen. Dit doet ook Stef Selfslagh met Nisnikan, maar hij is hier toch het vermelden waard omwille van het rijke taalgebruik dat hij hanteert. Mooi geschreven en daardoor toch de moeite. En inspirerend want op 1 april stuurde ik een nietsvermoedende achtjarige op pad om bij de collega’s van de andere klassen een ‘nisnikan’ te gaan vragen. Helaas was de jongen intelligent genoeg om zijn rondgang na één klas te staken. Heb ik jullie nu nieuwsgierig gemaakt naar die Nisnikan?

Wie mij een beetje kent, kan het al raden… mijn maartboek is het enige literatuurboek dat ik las. Er stromen rivieren in de lucht van Elif Shafak. En jawel, dit boek kocht ik op Boektopia. Dankjewel, Greet voor de tip. Het bleek daar een inspirerende plek. Drie verhalen uit verschillende periodes die hoofdstuk per hoofdstuk, om en om verteld worden maar toch op allerlei wijzen verbonden zijn met elkaar en natuurlijk mooi samenkomen. Een actueel verhaal ook. Het inspireerde zowaar onze hele fysieke leesclub van brave 50+ vrouwen om gezamenlijk een tatoeage te laten zetten. Dat zou dan wel in Londen moeten gebeuren. Het blijft bij fantaseren want ik ken iemand die daar niet zo blij mee zou zijn. Niet dat ik anders zelf een tatoeage had gewild maar ik ben makkelijk te overhalen als het over boeken gaat.

Twintig boeken op drie maanden tijd… dat is voorlopig niet op kruissnelheid. Ik hoop daar nog verandering in te brengen want niet genoeg lezen staat bij mij gelijk aan te weinig ontspanning en dus te veel stress en drukte. Tijd om actie te ondernemen. Dat de helft van de gelezen boeken van Vlaamse makelij is, verzacht de pil.

Marvin: De eerste week van maart was – onder andere – de week van de Jack Reachernovelles. De laatste twee volwaardige Jack Reacherboeken zijn nog altijd niet in de digitale bib beschikbaar, maar een viertal novelles wel, en ik had me voorgenomen die sowieso ook te gaan lezen na mijn Reacheruitdaging. De novelles zijn wel oké, maar ze halen het toch lang niet bij een volwaardig Reacherboek. Ze zijn dun, waardoor ik deze maand heel vlot de kaap van de 25 gelezen boeken haalde, maar gelukkig las ik ook meerdere kleppers deze maand, waaronder Liefde in tijden van cholera van Gabriel García Márquez. Dat boek heeft geweldig veel vijfsterrenwaarderingen, maar ik hou het bij drie. Ik vond het allemaal vooral erg langdradig. De manier waarop de auteur nevenverhalen begint om die tenslotte in het hoofdverhaal te integreren, deed mij weleens aan John Irving denken, maar dan in een fletsere versie. Dan toch liever Leeuw van Deon Meyer, ook een klepper. Al na twee pagina’s had ik een glimlach op het gezicht door de geestige wisselwerking tussen Griessel en Cupido. Ik dacht dat ik hiermee alles van Meyer gelezen had, tot ik – ook deze maand – ontdekte dat Koorts aan mijn aandacht ontglipt was. Staat ondertussen op de wensenlijst natuurlijk!

Mijn boek van de maand is nog een ander, en het was ook voor mezelf een verrassing dat ik het zo hoog zou waarderen. Het is een boek uit 1935 dat al heel lang op mijn ‘wil ik ooit nog eens lezen’-lijst stond, verteld met veel devotie door een erg gelovig hoofdpersonage (boer Wortel), en met de ouderwetsheid die bij die periode hoort. Ik ben sterk allergisch voor religie, maar wat me aan dit boek trof, was de liefde voor het leven. Ik heb het natuurlijk over Boerenpsalm van Felix Timmermans. Boer Wortel heeft geen gemakkelijk leven met veel tegenslagen, maar hoe Timmermans heeft weten te verwoorden dat Wortel ondanks alles doodgraag leeft en dankbaar voor zijn eenvoudige leven is, dat vond ik meesterklasse. Verplichte lectuur voor alle mensen die altijd meer willen en toch ontevreden blijven.

En voor de volledigheid: de teller van gelezen Vlaamse boeken staat voor 2025 al op 24, precies het aantal dat ik tegen december gelezen wilde hebben. De uitdaging is dus nu al geslaagd! Wat het totaal aantal gelezen boeken betreft: met 61 stuks en een gemiddelde waardering van 3,6 ben ik een meer dan tevreden lezer.

Reacties op wat we kozen zijn natuurlijk welkom. Maar er is ook dit: in de bovenstaande tekst, vooral dan bij Marvin, worden enkele oudere boeken vermeld die wel eens op klassiekerslijstjes te vinden zijn en die nu pas in ons huis beland zijn. En hierdoor gingen we ons afvragen: welk boek, waarvan men zegt dat je het echt moet gelezen hebben, wil jij zelf ook al lang lezen, maar las je toch nog altijd niet? En wat houdt je dan tegen?