Sneller dan we hadden gehoopt – want de tijd vliegt echt verschrikkelijk – is het jaar 2024 alweer tot zijn einde gekomen. Wat jullie van ons nog tegoed hebben is het duo-kwartaaloverzicht van de laatste drie maanden van dat jaar. Wat lazen we? Hoe lazen we? Je leest het uitgebreid hieronder. En aangezien dit het laatste overzicht van 2024 is, gooien we er wat overzichtsgrafiekjes tegenaan en voegen we er hoopvol wat leesplannen voor 2025 aan toe.

Oktober

Joke: De trend van 2024 zet zich helaas voort in oktober. Ook nu haal ik het mezelf opgelegde gemiddelde van 50 bladzijden per dag weer niet. Vijf boeken las ik slechts waarvan twee jeugdboeken die ik kocht voor mijn klas. Dankzij het fysieke leesclubboek, Madame van Jacobine van den Hoek, ontdekte ik dat Madame Tussaud een interessant leven leidde. Het boek was aangenaam om te lezen maar niet meer dan dat. De schrijfster nam een iets te grote loop met de waarheid door personages een andere rol te geven dan ze in het echte leven hadden. Geen maat voor Juan Gómez-Gurado, auteur van De rode koningin en De zwarte wolvin en mede door het ontbreken van enige concurrentie mijn gedoodverfde winnaar van oktober. Ik las de hele trilogie integraal na elkaar en dat beviel me zo goed dat ik me heb voorgenomen dit meer zo te doen in de toekomst. Uiteindelijk genoot ik in oktober het meest van De zwarte wolvin. En zo wordt een spannend boek eens mijn eerste keuze. Het is vast al eerder gebeurd maar ik denk niet zo vaak.

Het is niet dat ik niet van thrillers hou want ik las al heel wat hele goede spannende boeken. Waarom ik toch meer naar literatuur grijp? Misschien omdat ik ook al heel wat minder goede thrillers las? Nader onderzoek voor dit overzicht leert dat meelezen voor de Hebban Thrillerprijs mijn liefde voor het genre danig heeft bekoeld en daarom ga ik dat volgend jaar niet meer doen. We verzinnen vast iets anders om die tijd in te vullen.

Marvin: Oktober is één van die maanden waarin we een kwartaaloverzicht plaatsen. Onze driemaandelijkse overzichten zijn vrij uitgebreid, en er kruipt dan ook de nodige tijd in. Ik denk wel dat het me in die maanden minstens één gelezen boek scheelt. In oktober ontvang ik ook elk jaar een setje verhalen om te beoordelen voor de Harland Prijs, en die verhalen nemen de plaats en tijd in van ongeveer twee gelezen boeken. Toch is oktober nooit een slechte leesmaand geweest. Dit jaar schoof de Harland Prijs een paar weekjes op zodat het grootste leeswerk in november komt te vallen, maar toch vlotte het lezen niet. Daar kloeg ik de voorbije drie maanden ook al over, en het is nog niet beter. Gelukkig zaten er wel weer enkele hele mooie boeken bij wat ik wel las.

Allereerst The Unkillable Princess, een boek dat ik vooruit mocht lezen. Het is het vervolg op The Immortality Thief dat ik enkele jaren geleden tot beste boek van 2022 kroonde. Schrijfster Taran Hunt heeft me ook dit keer niet teleurgesteld. Opnieuw een grappig sciencefictionboek dat geen seconde aan tempo verliest. Ik kijk nu al uit naar deel drie, dat gelet op het schrijftempo van Hunt pas ergens in 2027 zal verschijnen :-(

Ook heel mooi vond ik Die laatste zomer van Tatiana de Rosnay. Ik las al behoorlijk wat boeken van haar, en ik lees haar boeken heel graag. Het feelgooderig tintje is er soms wat te veel aan, dus 5 sterren gaf ik haar boeken tot nu toe nog nooit. Die laatste zomer is het zevende boek dat ik van haar lees en de eerste uitzondering die wel 5 sterren krijgt. Erg van genoten.

Verder las ik onder andere nog boeken van oude bekenden zoals Deon Meyer, Harlan Coben, Lee Child en Fredrik Backman. Allemaal heel degelijke boeken die 4 of 4½ sterren kregen. Het beste boek moet ik daarom kiezen uit de bovenstaande twee vijfsterrenboeken. Ik kan echt niet kiezen, en daarom: omdat ik dit jaar op Beest van Ane Riel na nog geen enkel boek uit de categorie literatuur liet winnen, plaats ik Die laatste zomer op het hoogste schavotje.

November

Marvin: De eerste twaalf dagen van november spendeerde ik veel tijd aan de voorselectie van de Harland Prijs (30 te beoordelen verhalen), en nam ik ook de nieuwe EdgeZero-bundel onder de loep. Die bundel bevat ook exact 30 korte verhalen die ik apart mini-recenseerde voor mezelf en later tot één grote recensie herwerkte. Toch slaagde ik erin om in diezelfde periode nog drie boeken te lezen en zo las ik op twaalf dagen tijd amper 100 pagina’s minder dan in de hele maand oktober samen! Daarna volgden meteen nog twee heel goede spannende boeken na elkaar, namelijk het eerste boek dat Lee en Andrew Child samen schreven (Wachtpost is dat, en ook het boek dat daarop volgt ging er in november nog door) en een ouder boek van Deon Meyer dat ik nog niet had gelezen (Feniks). Een hoogtepunt deze maand was ook De kleuren van schaduw, het tweede deel van de Schemering-trilogie van V.E. Schwab, een trilogie die ondertussen trouwens uit vier delen bestaat. Dat schijnt de laatste jaren een beetje een trend te worden want ik bezit al meerdere zulke “trilogieën”. De Schemering-trilogie is YA, maar daar merk je helemaal niets van. Ook las ik Aanvaarding van Jeff VanderMeer, het derde deel van de Southern Reach-trilogie die sinds kort óók al uit vier delen bestaat. Ik vond het lang niet zo goed als de start van de trilogie. Eigenlijk was elk boek een beetje minder dan het voorgaande.

Aan het einde van de maand bleek dat november de topmaand van 2024 is geworden. Zowel qua aantal boeken als qua aantal bladzijden dé beste maand van 2024. Eindelijk ging ik nog eens over de kaap van 20 stuks. Wat het boek van de maand betreft wedijveren Feniks en De kleuren van schaduw voor de felbegeerde overwinning. Hoewel ik ze beide 5 sterren gaf en beide boeken in geen tijd verslonden heb, denk ik dat Deon Meyer objectief gezien een beter boek schreef. Hoofdpersonage Mat Joubert is gewoon geweldig goed uitgewerkt, en we krijgen in dit boek ook al een eerste glimp te zien van het latere seriepersonage Benny Griessel.

Joke: Hoera! In november las ik tien boeken. Tot zo ver het goede nieuws. Qua gelezen bladzijden bereik ik mijn streefdoel wederom niet. Zes kinderboeken en twee dunnetjes, dat telt niet zo vlot op. Gelukkig ben ik ondertussen een expert in het uitkiezen van de juiste boeken waardoor ik gemiddeld rond de 4 sterren uitkom. Desondanks werden de verwachtingen voor Onmenselijk van Philippe Claudel niet ingelost. Die voor De heilige van Martin Michael Driessen dan weer wel. Maar het is wederom Juan Gómez-Gurado die met de pluimen gaat lopen deze maand. Die serie heeft me veel leesplezier verschaft en zoals ik in oktober al vermeldde heeft dat vast iets te maken met het na elkaar lezen van de drie delen. De witte koning is mijn novemberkoning.

December

Joke: In december ging mijn gemiddelde nog een ietsiepietsie achteruit. Het voordeel is natuurlijk dat er weinig gegadigden zijn om boek van de maand te worden en dat vergemakkelijkt de keuze. Stad der zienden van José Saramago was na het uitstekende Stad der blinden een kleine teleurstelling. De Vlamingen van deze maand, Rudi Hermans en Kevin R. Valgaeren, bevestigden mijn voornemen om in 2025 weer werk te maken van meer Vlaams lezen. Maar ze moeten deze keer toch de duimen leggen voor Een lied voor Achilles van Madeline Miller.

Marvin: November was een geweldige leesmaand en ik hoopte op dit elan verder te gaan in december. Een van de eerste dagen al sloot ik de Jack Reacher-uitdaging na anderhalf jaar af en schreef ik er een artikel over. Zo’n artikel schrijft zichzelf niet en dat kost toch weer wat leesmeters, maar dat er veel en fijn op gereageerd is, maakt dat wel goed. Daarna volgden twee kleppers, goed voor het aantal pagina’s, maar het aantal gelezen boeken blijft dan wel even steken. Niet zo erg, want de kleppers waren het lezen waard. Eentje ervan was Wolkenatlas van David Mitchell, een boek dat op een vreemde manier gestructureerd is. Het bevat zes verhalen die losjes in elkaar haken en als een matroesjka in elkaar passen. Je leest van elk verhaal de eerste helft, behalve van het zesde dat compleet is, en daarna lees je aflopend de tweede helft. Ik vond dat heel stom en vervelend, en nadat ik op internet las dat de verhalen slechts met een flinterdun draadje met elkaar te maken hebben, besloot ik ze gewoon in zijn geheel op volgorde te lezen en dat is me prima bevallen.

De andere klepper was Echo of Worlds van M.R. Carey, het tweede en afsluitende deel van de Pandominion-duologie. Tot nu toe zijn er twee mensen op Hebban die het eerste boek gelezen hebben, en dat zijn er zowat twee miljoen te weinig want het is een heel goed SF-boek. Het tweede boek is zelfs nog een beetje beter. Enkele heerlijke personages, wat nieuwe en ook enkele gestolen ideeën (want alles is al een keer verteld, zoals we allemaal weten), en een einde dat ik niet had kunnen voorspellen.

In december heb ik voornamelijk thrillers gelezen want dat was wat er nog op mijn leesstapel lag. Ook als prospectie voor een volgende leesuitdaging las ik alvast drie thrillers waarvan er eentje vijf sterren kreeg. Daarover lees je alles hieronder bij de leesplannen. De meeste thrillers gaf ik vier sterren. Soms was dat met de hakken over de sloot, soms heel overtuigend. De uitzonderingen waren Geen plan B van Lee & Andrew Child (****½), Het holst van de nacht van Michael Connelly (*****) en Eerherstel (*****), ook van Connelly. Altijd weer als ik een Connelly lees, dan valt me op hoe flitsend hij schrijft. Je kent ongetwijfeld wel politieseries op tv waarbij het camerastandpunt van de ene rechercheur of inspecteur naar de andere verschuift terwijl ze zich allemaal in dezelfde ruimte bevinden zonder met elkaar te praten. De camera lijkt haast per ongeluk korte gesprekjes tussen enkelingen op te vangen. Op die manier creëren regisseurs snelheid en spanning. Connelly is een van de weinige auteurs die dat ook met boeken kan. Het holst van de nacht volgt vrijwel uitsluitend rechercheur Renée Ballard. Er is dan ook geen mogelijkheid om het standpunt voortdurend te wisselen, en toch doet Connelly het wel. En ook in Eerherstel vind je dat flitsende terug. Dat boek gaat over Mickey Haller, de Lincoln-advocaat.

Vier keer vijf sterren op een maand, dat is vier keer zoveel als de andere maanden. Welk boek daarvan het beste is, is lastig. Ze verdienen het alle drie. Ik heb uiteindelijk besloten om voor Eerherstel te gaan, omdat ik dat boek nog sneller verslonden heb dan de andere.

Grafiekjes

Joke las 85 boeken in 2024, Marvin verorberde er 167. Voor ons allebei zijn dat er minder dan in de voorgaande jaren. Joke las 17.999 pagina’s, een aantal dat Marvin de kreet ‘Kon je nu echt niet één bladzijde méér lezen?!’ ontlokte. Marvin strandde op 57.490 pagina’s. Niet verwonderlijk zijn ook die aantallen lager dan andere jaren. Een eerste conclusie lijkt dus te zijn dat we minder tijd aan lezen te besteden hadden.

We hebben opnieuw wat grafiekjes verzameld om het leesjaar 2024 een beetje visueel te maken en om na te gaan of er opvallende trends in ons leesgedrag te zien zijn.

Kijken we naar het gelezen genre, dan valt meteen op dat Joke zowel de literatuur als de jeugdboeken omarmd heeft. Dat is niet anders dan andere jaren. Het eerste toont waar haar hart naar uitgaat, het tweede is een gevolg van haar beroep als juf. Vorig jaar won literatuur het nog van jeugd, dit jaar is het nipt omgekeerd.

De grafiek van Marvin toont doorgaans ongeveer even lange staafjes voor SF&F, spanning en literatuur. Vorig jaar zat daar al een kentering in met een stevige voorsprong voor spanning en met ongeveer gelijke balkjes voor SF&F en literatuur. Thrillers hebben ook dit jaar weer duidelijk gewonnen. SF&F moest het vorig jaar nipt afleggen tegen literatuur, dit jaar wint dat genre. Na vele jaren literatuurrecensent te zijn geweest, krijgt het genre even wat minder aandacht.

Zowel Joke als Marvin las zichtbaar meer boeken uit de periode 2010-2019. Ook vorig jaar zag de grafiek er zo uit. Dat deze balk een heel decennium aangeeft en sommige andere balken maar een jaar, vervormt het beeld natuurlijk. Vorig jaar zag je bij ons allebei flinke winst voor 2022 t.o.v. 2023. Dit jaar verwachtten we hetzelfde voor 2023 t.o.v. 2024, en in Joke haar geval klopt dat ook, maar Marvin wist bijna evenveel boeken uit 2024 te lezen. Merkwaardig, aangezien wij onze aankopen budgettair binnen de perken proberen te houden door uit te kijken naar promo’s. En die vind je bijna zelden bij de recente boeken. Een kort onderzoekje leerde ons al snel dat het hier vooral om gratis boeken gaat. Recensieboeken via NetGalley bijvoorbeeld of e-boeken van de bibliotheek. Hier en daar zit er een cadeautje tussen of een aankoop die met een boekenbon werd verzilverd. Uiteindelijk betaalden we maar twee boeken uit 2024 met echt geld. Dat de grafiek er in Marvins geval zo goed uitziet voor 2024, lijkt dus louter toeval te zijn.

Vorig jaar lazen we samen uit 22 verschillende landen, dit jaar zijn dat er 25. Vorig jaar niet in de lijst waren Denemarken, Japan, Pakistan, Tsjechië, Zuid-Afrika en Zwitserland. Vielen af: Israël, Libanon, Mexico. De meeste leeslanden komen dus gewoon opnieuw terug. Zoals elk jaar heeft Joke een grote voorliefde voor van origine Nederlandstalige literatuur. Zowel België als Nederland scoren monsterlijk hoog in vergelijking met de rest. Dat heeft alles te maken met het aantal jeugdboeken van Nederlandstalige oorsprong dat ze gelezen heeft. Bij Marvin zie je dat ook, maar beide landen leggen het af tegen het VK en de VS. Veel Engelstalige SF&F komt nu eenmaal uit die landen, en een stevig aantal thrillers komt ook van Britse of Amerikaanse auteurs. Andere jaren steekt de VS er met kop en schouders bovenuit, maar dankzij de Jack Reacher-uitdaging weet het VK dit jaar nog vrij goed aan te klampen. We verwachten weinig veranderingen in 2025. Wellicht doet Vlaanderen het dan beter dan Nederland omdat we beiden besloten ons niet meer aan te melden voor de Hebban voorselectiejury’s (waarvoor we in al die jaren nooit dat ene genomineerde Vlaamse boek te lezen kregen). Er komen dus via die weg geen Nederlandse boeken meer in onze richting. De extra leestijd gaan we met Vlaamse boeken invullen, chauvinistisch als we zijn ;-)

Joke gaf een gemiddelde waardering van 3,84 (2023: 3,69). Bij Marvin eindigde het leesjaar met gemiddeld 3,72 (2023: 3,53). Voor ons allebei dus een lichte stijging. We lazen dan misschien minder boeken, maar vonden ze over het algemeen iets beter. Veel lage scores gaven we aan de boeken die we voor de Hebbanprijzen lazen en dus verwachten we dat ons gemiddelde in 2025 nog een tikkeltje gaat stijgen. Benieuwd of dat uitkomt.

Beiden gaven we opvallend vaker 4 sterren dan andere waarderingen. De grafiek van Marvin is nagenoeg inwisselbaar met die van vorig jaar. Vorig jaar ietsje vaker 2 sterren en ietsje minder vaak 4½ sterren is zowat het enige verschil. Ook Joke heeft dit jaar veel vaker 4½ sterren gegeven. Vorig jaar was dat balkje amper aanwezig. Ook bij 3½ sterren is (en was) dat zo. Joke begon pas in de loop van 2023 met het uitdelen van halve sterren, wat verklaart waarom die balkjes toen nog niet volop aanwezig waren. Vergelijken met vorig jaar is daarom in Jokes geval niet zo’n goed idee.

Marvin geeft nog steeds geen waardering aan jeugdboeken, wat de jaarlijkse “geen” verklaart. Laat het waarderen daarvan maar over aan zij die er verstand van hebben, is zijn motto.

Het aantal gelezen boeken per aantal pagina’s is een nieuwe grafiek die we nog nooit eerder opnamen. (En zo komt er elk jaar wel een staafdiagrammetje bij …) Wat de grafiek ons leert is dat de echt superdikke boeken van >900 pagina’s in 2024 niet gelezen werden. Er zijn er ook niet zoveel van natuurlijk. In 2025 zal dat in ieder geval anders zijn, waarover hieronder meer.

Joke houdt van dun. Daar hebben al die jeugdboeken veel mee te maken natuurlijk. Verder zie je een gelijke verdeling binnen alles van 100 tot 499 bladzijden. Dikkere boeken werden amper gelezen. Marvins grafiek schiet uit in de categorie 300-399. Waarschijnlijk is dat bij de meeste lezers het geval. Heel veel boeken zijn immers van die dikte, want uitgeverijen hanteren bepaalde standaarden en wijken daar om budgetaire redenen niet graag vanaf (lazen we op het internet en zoals we allemaal weten is alles wat op internet staat waar, kuch kuch). De dikkere exemplaren situeren zich vaak in het genre SF&F. Toch is Marvins allerdikste boek Al wat schittert van Eleanor Catton, en dat is literatuur. Bij Joke is dat Het dal der beloften van Jean M. Auel, dat als literatuur verkocht wordt maar natuurlijk evengoed binnen historische fictie en fantasy past.

Het boek van het jaar

Joke: Toen ik Een lied voor Achilles dichtsloeg en op Hebban op ‘gelezen’ wilde zetten, zag ik daar de oproep om je ‘boek van het jaar’ te kiezen. Impulsief vulde ik Een lied voor Achilles daar meteen in. Ondertussen aangekomen bij het schrijven van dit artikel ging ik nog eens door mijn leesoverzicht. En dan sprong er tussen de vijfsterrenboeken nog een andere bovenuit. Dat was Het einde van de eenzaamheid van Benedict Wells. Mijn top 50 moet binnenkort ook weer eens aangepast worden, bedenk ik nu. Dat is al enkele jaren geleden geloof ik. Kiezen is verliezen. Het kan zo maar zijn dat als ik dezelfde keuze morgen maak, het anders uitvalt. Een lied voor Achilles las ik recent en zit nog goed in mijn geheugen. Maar Wells heeft me tot tranen toe bewogen. Toegegeven, dat is geen unicum en met de jaren steeds minder moeilijk, maar voor vandaag betekent het dat Het einde van de eenzaamheid mijn boek van het jaar is.

Marvin: Vanaf begin december kan je op Hebban je boek van het jaar invoeren. Voor velen misschien de eerste keer dat ze daarover nadenken. Door onze rubriek denk ik daar in feite het hele jaar over na, want elk boek van de maand is potentieel het boek van het jaar. Doorgaans is het me wel duidelijk, steekt er altijd wel zo één boek met kop en schouders bovenuit. Niet dit jaar. Ik heb gemiddeld gezien veel goede boeken gelezen. Mijn gemiddelde waardering over het hele jaar lag voor 2024 zo’n 0,15 hoger, zoals hierboven al ergens staat vermeld. Dat lijkt niet veel, maar je kan zonder veel moeite beredeneren dat dat gemiddelde na 100 boeken niet meer zo vlot wijzigt. Het honderdste boek telt immers nog maar voor 1% mee (de gemiddelde waardering kan nog hooguit met 0,04 wijzigen, kan je berekenen) en vanaf nummertje 101 telt elk boek voor minder mee, wat wil zeggen: beïnvloeding van het gemiddelde via het derde cijfer na de komma pas. Dat het eerste cijfer na de komma al eentje hoger ligt en het tweede nog eens vijf, betekent dus best wel veel.

Op Hebban kan je je beste boek maar tot 30 december invoeren (tenminste, als je wil dat het meetelt voor het Hebban boek van het jaar). Dat is prima, maar je zal je beste boek toch maar net op 31 december lezen … :-) Ik stel het dus graag zo lang mogelijk uit. Door de ex aequo van augustus kies ik mijn beste boek dit keer uit dertien stuks, en ik stel vast dat er geen duidelijke winnaar in zit dit keer. Er is geen enkel boek bij waarvan ik denk: ‘Ja! Dat was zoveel beter dan alle andere!’ Boven het maaiveld uitstekend is in ieder geval Beest van Ane Riel. Haar versie van Van muizen en mensen van John Steinbeck is zonder meer bijzonder geslaagd. En als Steinbeck erom bekend is geworden en gebleven, waarom Riel dan niet? Een tweede bijzondere boek was Kinderen van de tijd van Adrian Tchaikovsky. Zijn originele manier van kijken naar de kolonisatie van andere planeten zou Darwin vast verheugd hebben. Tenslotte dingt ook NOS4A2 van Joe Hill mee. Hill is de zoon van Stephen King en heeft met dit boek een werk afgeleverd dat me erg deed denken aan wat zijn vader tijdens de eerste 20 jaar van zijn carrière publiceerde. Afhankelijk van de dag, en zelfs het uur van de dag, verander ik van mening betreffende welk van deze drie boeken het beste is. Ik meen echter dat Kinderen van de tijd iets vernieuwends brengt door de evolutie naar bepaalde dieren te brengen, en ook door de manier waarop dit vervolgens wordt uitgewerkt. Zonder meer een trilogie die elke SF-fan moet gelezen hebben en daarom mijn boek van het jaar, als vertegenwoordiger van de gehele trilogie.

Leesplannen

Marvin: In 2024 hebben we ondanks goede voornemens geen enkele Boekenpraat georganiseerd met ons tweetjes, maar daar komt dit jaar gelukkig verandering in. Joke en ik zijn samen een megasamenleesproject gestart waar we zes maanden lang mee in de weer zullen zijn. Het gaat om het boek Max, Mischa & het Tet-offensief van Johan Harstad. 1230 bladzijden maar liefst, waarmee we dus met zekerheid een gigaklepper zullen gelezen hebben! We hebben het boek in zes vrij gelijke delen van ongeveer 200 bladzijden verdeeld (wat veel ruimte laat voor andere boeken), en elke maand lezen we zo’n deel. Dat bespreken we dan, in alle stilte. Pas als het boek helemaal uit is, verschijnt onze Boekenpraat. Voor de nieuwsgierigen afspraak in juli 2025.

Toen ik in december mijn Jack Reacher-leesuitdaging beëindigde, riep ik in het artikel hierover al op om tips voor een nieuwe gelijkaardige uitdaging te bezorgen. Het is immers niet zo eenvoudig om een in zijn geheel beschikbare serie in de Vlaamse digitale bibliotheek te vinden. Ik heb de tips ter harte genomen en bekeken welke ervan ik effectief kan uitvoeren. Sommige getipte series had ik al gelezen, sommige zijn niet beschikbaar, en dan bleven er nog een handvol over waar ik wat mee kon. Bij het lezen van, en reageren op de reacties op mijn artikel, bedacht ik op een gegeven moment dat ik misschien wel gewoon van elke serie het eerste boek moest gaan lezen, en daarna een beslissing nemen. Het was grappend bedoeld, maar al snel kwam het besef dat dat helemaal niet zo’n slecht idee was. Zo gezegd, zo gedaan dus. Van zeven series lees ik momenteel het eerste boek en daarna ga ik verder met wat me het meeste bevalt, maar natuurlijk niet zonder daarover eerst een uitgebreid artikel te hebben geschreven :-)

Zijn er nog plannen? Wel, ja eigenlijk. Ik had meerdere jaren na elkaar een Vlaamse uitdaging, met als doel minstens twee of drie Vlaamse boeken per maand te lezen. Dat ging na enige tijd zo vlot dat het me niet meer nodig leek er een uitdaging aan te koppelen. Wat blijkt nu uit de bovenstaande grafieken: in 2024 ben ik er niet in geslaagd twee Vlaamse boeken per maand te lezen. Oké, 2024 was in aantallen gewoon een slecht leesjaar, dus dat verklaart iets, en ik kwam maar één boek te kort, dus het is niet rampzalig. Met het stopzetten van de jaarlijkse Alternatieve Vlaamse Publieksprijs was ik ook iets minder op Vlaamse literatuur gefocust. Gelet op onze maandelijkse Tien om naar uit te zien vind ik dat twee Vlaamse boeken per maand toch een vereiste is. En dus haal ik deze uitdaging weer van onder het stof vandaan.

Dat is het wel. Verder geen leesuitdagingen, en ik pin me ook opnieuw niet vast op een aantal gelezen boeken, al hoop ik stiekem wel dat het “dipje” van minder dan 200 gelezen boeken in 2024 een eenmalig iets zal blijken te zijn geweest.

Joke: Het was een leesjaar om snel te vergeten. Weinig uitdagingen gingen goed. Een troost was het toen Marvin voor me schatte dat ik nipt de gemiddelde 50 bladzijden per dag had behaald. Maar ik ben streng, ook en vooral voor mezelf, en een eigen berekening zegt dat het slechts 49,18 is. Jammer maar helaas. Dat moet dus weer beter in 2025. Lezen is mijn rustgever en te weinig lezen betekent meestal dat ik te veel tijd besteed aan werken. Dat wil ik anders.

Wat wel lukte was de LUEK (lezen uit eigen kast) uitdaging die ik samen met vele anderen hier op Hebban aanging. Daarom heb ik me dit jaar weer ingeschreven voor de nieuwe uitdaging 25 boeken in ‘25 lezen uit eigen kast. Mijn lijst vind je hier.

Slechts zestien Vlaamse boeken op de teller in 2024 dat betekent dat twee Vlaamse boeken per maand een uitdaging blijft. Het is januari dus ik ben nog overmoedig en omdat het 2025 is, maak ik daar dit jaar gewoon 25 van. Een ideetje dat ik had werd door Marvin enthousiast onthaald en dus hebben we sinds heel kort iets in de steigers waar we allebei onze Vlaamse uitdaging een mooie extra duw mee gaan geven. Dat plan hou je nog van ons te goed want jullie hebben daar ook een rol in te spelen.

Ook grandioos mislukt is mijn uitdaging om 100 boeken te lezen. Daarvan wilde ik er minstens 52 ‘voor mezelf’ lezen. Dat betekent één boek per week dat geen jeugdliteratuur is. Met 51 van de 85 is ook die uitdaging de mist ingegaan in 2024. Maar ik hou dapper vol en heb mijn HRC weer op 100 gezet.

Geen andere gekke uitdagingen meer. Het fiasco van 2024 bewijst dat het voldoende is zo. Deze keer lukt het!

We wensen jullie voor 2025 uiteraard een fijn leesjaar toe, en laat ons vooral weten wat jullie leesplannen zijn!