In dit artikel ga ik in op een Jack Reacheruitdaging die ontstond als gevolg van een korte vakantie en een lege e-reader. Niet de batterij, wel de nog te lezen boeken. Na een inleiding, een korte kennismaking met Reacher, en natuurlijk mijn mening over de boeken, volgt nog een vraagje voor jullie.

-- door Marvin --

Er was eens … een weekje vakantie

Het begon in juli 2023 met een weekje vakantie in … Nederland. Ja, voor ons is dat het buitenland, hoewel we met de wagen sneller aan de grens met Nederland zijn dan aan onze eigen Belgische kust of de Ardennen. De zomer van 2023 was geen geweldige zomer, want veel regen en weinig zon. Toch wisten we het prima te plannen, want ons weekje Nederland was zowat de enige zomerweek waarin het de hele week warm, zonnig en droog was. Heerlijk weekje beleefd, en er werd uiteraard ook dagelijks ruimte ingelast om wat leesmeters te maken. Ik had één papieren boek mee dat nog niet uit was toen we vertrokken, en verder de e-reader voor het gemak. Nu ben ik een lezer van het atypische soort. Ik heb geen last van tsundoku, dus geen kasten vol ongelezen boeken, en mijn leesstapel is voortdurend leeg, omdat ik die heel gedisciplineerd leeglees vooraleer ik opnieuw op boekenjacht ga. Vlak voor ons vertrek diende zich het probleem aan van een lege digitale leesstapel.

De oplossing bestond uit een bezoekje aan de eBib. Vlaanderen heeft het lang zonder digitale bibliotheek moeten doen, maar op 17 september 2020 konden lezers dan toch eindelijk dit lezen op de website van vrt nws:

Waarom niet elke bibliotheek dit aanbood, was en is me nog steeds een raadsel. Er zijn nog raadsels aan het systeem die me tot op de dag van vandaag met verstomming slaan, maar waar het om gaat is dat ik kort voor die vakantie besloot om een geschikte serie te zoeken op CloudLibrary. Ik struikelde over Lee Child met zijn Jack Reacherserie. Ik had in 2010 een keer één boek van die serie gelezen, een boek dat ik van het meisje waarmee ik deze spot deel cadeau kreeg als onderdeel van 40 cm boeken voor mijn 40ste verjaardag. Nog steeds een van de fijnste en meest originele cadeaus ooit. In 2023 herinnerde ik me de inhoud van dat boek niet meer dus blijven hangen was het niet. Ook las ik voordien al de samenwerking tussen Karin Slaughter en Lee Child (Schoon goud) maar ik was niet echt onder de indruk. Niet meteen de twee beste motivaties maar ik besloot de gok toch te wagen en het eerste deel (Jachtveld) mee op vakantie te nemen.

Om een lang verhaal kort te maken: aan het eind van die week vakantie had ik niet alleen mijn papieren boek uit, maar ook Jack Reacher 1, 2 en driekwart van 3. Een nieuwe leesuitdaging was geboren, want ik besloot om vanaf dan elke maand minstens één volgend boek van de serie te lezen. En hier zijn we dan, in december 2024, de maand waarin ik de uitdaging sneller dan verwacht afrondde met deel 27 en 9468 pagina’s. Delen 28 en 29 zijn ook al verschenen maar nog niet beschikbaar in de digitale bibliotheek. Ik beschouw de uitdaging daarom als afgerond, maar ga uiteraard de volgende delen blijven lezen wanneer ze beschikbaar komen.

Wie is Jack Reacher

Dat ik de uitdaging 27 boeken lang volhield en daar slechts anderhalf jaar over deed, een half jaar minder dan voorzien, betekent weinig verrassend dat de boeken me konden bekoren. Voor wie Jack Reacher helemaal niet kent, schets ik even heel kort waar de boeken over gaan.

Reacher – zo laat hij zich steevast noemen – zat ooit in het Amerikaanse leger bij de militaire politie. Samen met zijn oudere broer groeide hij zowat overal ter wereld op, want het gezin verhuisde naar waar zijn vader, die ook militair was, gestuurd werd. De broers leerden om nergens en overal thuis te zijn. Dat bestond er vooral in dat ze zich een weg doorheen elke moeilijkheid knokten. Reacher werd ook militair, eentje van het integere soort die misdaden binnen de eigen rangen onderzocht. Toen hij zowat halfweg de dertig was, verliet hij het leger. De lezer weet niet waarom, maar wie de serie leest, komt daar gaandeweg wel een en ander over te weten. Een zwervend bestaan gewend, besloot hij om vanaf dan liftend door het leven te gaan. Hij heeft geen vaste woonplaats en lift doorheen Amerika. Overal waar hij komt, botst hij wel weer op een of andere misdaad waar hij zich ongevraagd mee gaat bemoeien. Met zijn 1m95 en 110 kg, en met een grondige kennis van gevechtstechnieken en wapens, draait dat altijd wel uit op enkele knokpartijen. Hij is ook behoorlijk slim (maar op het vlak van technologie eerder dommig) en heeft een feilloze interne klok waardoor hij altijd weet hoe laat het is. Hoewel hij lelijk genoemd wordt, komt hij in elk boek als een James Bond in contact met een aantrekkelijke deerne, en altijd eindigt dat wel een keer in bed.

Wie bovenstaande leest en denkt: dat is een serie voor mannen, heeft gelijk. De serie heeft uiteraard vrouwelijke fans, maar je kan er niet omheen dat ze voornamelijk mannelijke lezers zal aantrekken. Zelf ben ik niet zo’n fan van testosteronthrillers. Ik ben niet geïnteresseerd in auto’s of wapens en heb een hekel aan sport kijken. Toch heeft de serie iets waardoor ik altijd weer graag in het volgende deel begin. Elk deel is – los van het feit dat het een andere misdaad is – een beetje meer van hetzelfde, maar het is ontspannende lectuur, en daar is het me om te doen.

Mijn mening

De meeste van de 27 boeken gaf ik een solide viersterrenwaardering. Vijftien stuks namelijk. Vijf boeken kregen 4½ ster(ren) en vijf boeken kregen 3½ ster(ren). Twee boeken tenslotte gaf ik 3 sterren. Het is niet zo dat ik hoog begon en dat de serie na verloop van tijd begon te slabakken. De waarderingen zijn netjes verdeeld. Rond deel 20 was er even een dipje met twee flauwere boeken, maar daarna was het weer als vanouds. Zeven Jack Reacherboeken tot nu toe zijn in de eerste persoon geschreven, de rest in de derde persoon. Lee Child zegt zelf dat hij het liefst in de eerste persoon schrijft omdat hij dan een intiemer verhaal kan schrijven, maar dat sommige boeken vereisen dat de lezer informatie krijgt die Reacher nog niet kan weten, en dat dan de derde persoon vereist is. De derde persoon levert ook spannender boeken op, aldus de auteur. Dat beide vormen voorkwamen, was me eigenlijk pas echt gaan opvallen tegen het einde van mijn uitdaging aan. Ik schonk er nooit echt aandacht aan. Ik ben natuurlijk gaan nagaan of mijn sterrenwaardering afwijkt bij de boeken in de eerste persoon, maar dat is niet zo. De verhoudingen tussen de sterrenwaarderingen blijven ook bij deze zeven boeken gehandhaafd.

Elk boek biedt tussen 300 en 400 pagina’s vermaak. Je weet altijd hoe het gaat, ik zei het hierboven al: Reacher komt ergens terecht, ziet bij toeval iets dat hij onrechtvaardig vindt en bemoeit zich er ongevraagd mee. Hij komt in een aantal knokpartijen en vuurwapengevechten terecht, wisselt lichaamssappen uit met een plaatselijke schone, en aan het eind van het boek is het lokale ongedierte uitgeroeid, al dan niet met wat nevenschade bij onschuldigen, en staat Reacher met zijn duim omhoog aan de rand van de snelweg, of neemt hij occasioneel een bus naar zijn volgende bestemming. Steeds hetzelfde patroon, maar toch altijd een ander verhaal. Over de innerlijke Reacher kom je weinig te weten. Enkele uitzonderingen zijn een boek over de dood van zijn broer (Jachtveld) en een boek over de dood en het vroegere leven van zijn moeder (De Vijand).

Wat me altijd voor een raadsel stelde, was de vechtstijl van Jack Reacher. Hij gaat geen vuistgevechten aan, maar gebruikt zijn ellebogen. Ik kon me nooit voorstellen hoe je iemand een mep met je elleboog kan geven. Ik begrijp dat het veiliger is want je handen blijven ongeschonden, maar hoe draai je je lichaam zo dat je iemand een elleboogstoot in het gelaat geeft? Dat heeft me er op een gegeven moment toe gebracht te gaan googelen. Ik vond meteen een website waarop wordt uitgelegd hoe dat werkt. De site houdt verband met de tv-serie die ondertussen gemaakt wordt over Jack Reacher. Je kan het hier zelf nalezen en hier op YouTube bekijken.

En nu ik toch even afwijk naar de serie: voordien waren er al de Reacher-films, twee stuks, met Tom Cruise in de hoofdrol. Ik heb ze nooit gezien en dat ga ik ook nooit doen. Dit is niet het soort film waar ik op zit te wachten, en bovendien … Tom Cruise … serieus? Iemand van 1m73 die een reus van 1m95 gestalte geeft? Wie gelooft zoiets, bovenop het gegeven dat Cruise met zijn scientologygedoe als acteur helemaal ongeloofwaardig is geworden? Blij dat men voor de serie een acteur gezocht heeft die 1m88 groot is. Ook die serie ga ik trouwens niet zien, ik hou het met plezier bij de boeken.

De toekomst van Jack Reacher

Lee Child is ondertussen 70, en in 2020 kondigde hij zijn pensioen aan. Maar niet zonder eerst voor een opvolger te hebben gezorgd, en die vond hij in zijn veertien jaar jongere broer Andrew. De broers heten Grant met hun achternaam (Lee Child heet in werkelijkheid Jim Grant), en Andrew Grant is zelf ook schrijver. Hij zet sinds deel 25 de serie van zijn broer verder onder het pseudoniem Andrew Child. De eerste delen schreven ze nog samen overigens. Grappig genoeg, en wat mij betreft totaal niet onverwacht, kwamen er al meteen klachten van lezers die vonden dat het niet meer hetzelfde was, dat de boeken nu minder goed waren, en meer van dat soort voorspelbare blabla. Sommige fans gaan elk nieuwe boek vast slecht vinden zonder het te lezen, omdat het door iemand anders wordt geschreven. Ik deel de mening hoegenaamd niet want ik vond de eerste boeken van Andrew Child prima. Ik merk helemaal geen verschil. Of toch eentje: deel 26 was het eerste boek ooit waarin Reacher niet met een lokale schone het bed indook en ook in deel 27 komt het er niet van. Reacher wordt er wat mij betreft alleen maar realistischer door. Hij werd geboren in 1960 en toen de serie pas begon, halverwege de jaren ‘90, was Reacher een geloofwaardig personage om elke knokpartij moeiteloos te winnen en makkelijk vrouwen te verleiden, maar ondertussen kan je dat bezwaarlijk nog geloofwaardig noemen. Ik vind het dus wel prima dat Reacher bij momenten wat gas terugneemt.

Af en toe is een nieuw boek een flashbackboek waarin teruggekeerd wordt naar Reachers tijd in het leger, toen hij nog een twintiger of jonge dertiger was. Dat maakt knokpartijen e.d. nog steeds vlot mogelijk, maar wanneer Reacher zijn huidige leeftijd heeft, kunnen de broers Child niet anders dan enige matiging in acht nemen. Het lijkt me dus logisch dat de fans moeten accepteren dat Andrew Child over een iets realistischere, stilaan ouder wordende, Reacher zal schrijven. Er wordt al een tijdje niet echt gezegd wanneer de recentste boeken zich afspelen, dus in principe heeft Andrew Child de vrijheid om Reacher een vijftiger te laten zijn, zolang hij niet de fout maakt om iets te gebruiken wat rond 2015 nog niet kon. Ik heb ook de indruk dat Lee Child Reachers leeftijd al een tijd niet meer parallel liet verlopen met de tijd van verschijnen van elk boek. Je ziet de techniek wel vaker in thrillerseries die langer lopen of die hun oorspronkelijke bedenker overleven. Suske en Wiske blijven ook eeuwige tieners, per slot van rekening. Allemaal prima wat mij betreft. Ik ga in ieder geval graag verder met de serie. Dus bij deze: Hé, Vlaamse eBib, waar blijven jullie toch met dat 28ste deel?!

Wat nu gelezen?

Ik lees verder wanneer een nieuw boek beschikbaar komt, maar beschouw dat geen deel meer van de uitdaging. Er zijn nog enkele bundels met korte verhalen die ik ga lezen, maar ook niet meer als onderdeel van de uitdaging. Waar het me met deze uitdaging om ging, was altijd een e-boek in de aanslag te hebben zonder hoeven te zoeken naar wat nieuws. Ik lees het liefst op papier, maar een e-boek is heel handig voor wanneer een papieren boek wat lastig is, en zodoende neem ik de e-reader altijd op sleeptouw. En daarom wil ik nu een nieuwe uitdaging met hetzelfde doel.

De voorwaarden:

     - Een spannende thrillerserie met voldoende delen (6 is het absolute minimum)
     - Ik heb ze – uiteraard – nog niet gelezen
     - ze is in zijn geheel beschikbaar in de Vlaamse eBib

De zoektocht is niet makkelijk. Er zijn weinig series die aan deze voorwaarden voldoen. Ik heb hetzelfde een paar jaar geleden geprobeerd met fantasy/sciencefiction en ik kwam van een koude kermis thuis. Na enkele trilogieën had ik heel het beschikbare genre uitgelezen. Op twee series na die ik na deel 1 niet goed heb bevonden om verder te lezen, had ik alles gewoon thuis al in de boekenkast staan. Er zijn meer thrillers beschikbaar, maar met de beschikbare thrillerseries die aan mijn voorwaarden voldoen, is het helaas niet beter gesteld. Wat ik tot nu toe vond:

     - Patricia Cornwell, serie met Kay Scarpetta: ik ken deze schrijfster niet, heb ook geen idee of het wat is.
     - Tess Gerritsen, serie met Rizolli & Isles: ik ken de tv-serie, zag geen enkele aflevering, maar vind de reclamefoto's er erg plastic uitzien. Het houdt me tegen.
     - Steven James, serie met Patrick Bowers: nooit van gehoord.
     - Val McDermid, serie met Tony Hill en Carol Jordan: nooit iets van deze auteur gelezen, ik kende haar naam wel maar heb geen idee hoe ze schrijft.
     - James Patterson, serie met Alex Cross: deze serie voegde ik hier op de valreep toe na een tip van Hilde in het Thrillercafé.

Ook Greet had me al enkele boeiende series aanbevolen, maar helaas heeft de eBib ze niet, of heel onvolledig in het assoriment. Dus, wie me een van bovenstaande series kan aanbevelen, mag dat doen in een reactie. Natuurlijk hoop ik ook een motivatie te lezen waarom het iets voor mij is :-) En een serie die ik over het hoofd gezien heb, mag natuurlijk ook...