-- door Marvin --

Gisteren stelde ik auteur Mark Lawrence voor. Vandaag is het tijd voor boek 1 van Book of the Ancestor.

Red Sister

“It is important, when killing a nun, to ensure that you bring an army of sufficient size. For Sister Thorn of the Sweet Mercy Convent Lano Tacsis brought two hunderd men.”

Met deze tekst vangt het eerste boek aan. Een binnenkomer die je meteen op het puntje van je stoel zet. Het is een belofte, want met zo’n opener verwacht je meteen een heel bijzonder verhaal.

De trilogie speelt zich af op de planeet Abeth. Die cirkelt om een stervende zon. Rond de planeet cirkelt dan weer een artificiële maan die het zonlicht intelligent weerkaatst en er zo voor zorgt dat er een leefbare strook rond de evenaar van de planeet is overgebleven waarin de mensen kunnen gedijen. Buiten die strook is het ijskoud. De strook wordt The Corridor genoemd en er is een probleem mee: ze wordt steeds smaller en dat maakt dat de spanningen tussen de bewoners toenemen.

Ergens op de planeet bevinden zich zogenaamde shiphearts. Het zijn mysterieuze energiebronnen en volgens de legende waren het ook de energiebronnen van de schepen waarmee de eerste bewoners, millennia geleden, naar Abeth kwamen. Er zouden er vier zijn, en wie ze alle vier in bezit heeft, kan hiermee de artificiële maan controleren en heeft dan eigenlijk ook de macht over de gehele bevolking van Abeth in handen. Het klinkt misschien een beetje scifi allemaal maar deze trilogie is wel degelijk honderd procent fantasy. Rond de shiphearts hangt immers ook een flinke dosis mystiek, want hoewel enkele belangrijke personen en families ze in bezit willen hebben, is het ook zo dat niemand ze kan benaderen zonder gek – gewelddadig gek – te worden. De uitzondering, zo zegt de legende, is The Chosen One, maar wie dat is, en wanneer die zal geboren worden, weet niemand. Wat men wel weet is dat het een four-blood moet zijn.

De bewoners van Abeth worden verondersteld afstammelingen te zijn van een van de vier oorspronkelijke stammen die met evenveel schepen naar de planeet kwamen. Men noemt ze gerant, hunska, marjal en quantal. In het bloed van de huidige bevolking vindt men daar soms nog sporen van terug. Wie gerant-bloed heeft wordt uitzonderlijk groot en sterk. Wie hunska-bloed heeft, is bijzonder snel. Wie marjal-bloed heeft, bezit kleinere magische talenten, en wie quantal-bloed heeft tenslotte, heeft de gave om het Pad te bewandelen. Het Pad bestaat uit de draden waarmee de realiteit geweven is. Wie het Pad kan bewandelen, kan dus de realiteit beïnvloeden. Afstammelingen van meerdere stammen zijn bijzonder zeldzaam. Hoofdpersonage Nona Grey is zo iemand. Ze is triple-blood en stamt af van de hunska, marjal en quantal. Mark Lawrence kiest hier niet voor een cliché. Zijn hoofdpersonage is geen four-blood en dus niet The Chosen One.

Nona werd als negenjarige door haar ouders verkocht aan Giljohn, een man die rondreist met paard en kar. De kar in kwestie is een kooi met tralies waarin de kinderen die hij koopt opgesloten zitten. Hij verkoopt ze elders aan organisatoren van kooigevechten en ook Nona wordt tot vechten gedwongen. Ze blijkt bijzonder getalenteerd, krijgt bij aanvang slaag, maar deelt ook duchtig klappen uit. Ze is echter ook wispelturig en bevindt zich algauw in een lastig parket, zoals in: morgen wordt ze openbaar opgehangen wegens moord. De aanklacht is vals, maar haar penibele situatie brengt haar in het vizier van abdis Glass van het Convent of Sweet Mercy, een soort van klooster/school waar jonge meisjes worden opgeleid om moordenaars te worden. Daar zal ze opgroeien met de nodige geheimen. De trilogie schiet nu echt uit de startblokken en blijft spannend en afwisselend tot op het eind.

Kinderen met bijzondere gaven die samen verder opgroeien in een speciale school, het is een vaker gebruikt onderwerp. Daarbij denken we onder andere aan Harry Potter, Mia Corvere, Vaelin Al Sorna, enz. De auteurs die deze personages bedachten, legden gelukkig eigen accenten en kloonden elkaar niet. En met Harry Potter als uitzondering komen geen van deze genoemde personages uit YA-boeken, ondanks hun jonge leeftijd. Niet elke boekverkoper heeft dat door en daarom komen de boeken niet altijd terecht op de plank waar ze thuishoren. De boeken zijn gewelddadig en de achtergrond is donker. Ook Book of the ancestor is dark fantasy, grimmig, duister, bloederig. Kortom: heerlijk :-)

Bovenstaande cover toont mijn versie van Red Sister. Het is een ongecorrigeerd leesexemplaar met vooraan een van de vele rake quotes die het boek rijk is. Het is het eerste boek van Mark Lawrence dat niet in de eerste persoon geschreven is. In dit eerste deel leert de lezer Nona Grey kennen vanaf haar negende en vormt zich een boeiend coming of age-verhaal waarin Lawrence heel wat nieuwe ideeën combineert met enkele bestaande. Hij schenkt veel aandacht aan de groei van Nona als personage. Als Nona aan het eind van dit boek dertien jaar oud is, is men al lang vergeten dat Lawrence eigenlijk over een kind schrijft. Mijn versie van het eerste boek telt meer dan 650 bladzijden en is daarmee een heel stuk dikker dan de andere twee boeken. Dat het boek zo dik is, is alleen maar een voordeel. Het is een plezier om in de wereld van Nona te vertoeven en de prettige schrijfstijl met veel oog voor detail, en de duidelijke groei van meerdere personages, dragen daar erg toe bij. De plot is bovendien ijzersterk. Dit boek staat – als vertegenwoordiger van de gehele trilogie – hoog in mijn persoonlijke top 25 en zal daar ongetwijfeld nog heel lang blijven staan.

“It is important, when killing a nun, to ensure that you bring an army of sufficient bravery. For when Sister Cage of the Sweet Mercy Convent steps onto a battlefield courage is often found to be in short supply.”

Hoe belangrijk zijn de eerste zinnen van een boek voor je? Durf je op basis van een sterke binnenkomer al wel eens besluiten om een boek te kopen?