Liu Cixin scheerde internationaal hoge toppen met Remembrance of Earth’s Past, maar daar bleef het niet bij. Hij inspireerde ook anderen, en daarmee vul ik vandaag een groot deel van dit afsluitende artikel.

-- door Marvin --

Baoshu

Bao wie?

En dan zit je daar, helemaal alleen in een ver land, heb je net het laatste deel van een fantastische trilogie gelezen, en dan denk je: hm, daar valt toch nog veel meer over te vertellen. Het overkwam Li Jun. Hij studeerde op het ogenblik van verschijnen van de Chinese versie van Death’s end (2010) in België aan de Katholieke Universiteit Leuven. De eerste twee delen van de trilogie had hij in huis, maar aan het derde deel was buiten China niet te komen. Li heeft op het punt gestaan om een vliegtuig naar China te nemen, alleen maar om het boek te gaan kopen. Maar een vriend redde hem van deze wel heel dure aankoop door het boek in China te kopen, het pagina na pagina te fotograferen, en deze vervolgens naar Li te e-mailen. Toen het boek uit was, vond Li dat Liu Cixin wat losse eindjes had achtergelaten die hij graag verklaard wilde zien. Vanop zijn studentenkamer in Leuven ging hij aan de slag en op amper drie weken tijd schreef hij een vervolg, dat vlak voor Kerstmis klaar was. In dit vervolg vult hij een aantal gaten in het verhaal in. Wie Baoshu’s boek leest, komt er vanzelf wel achter dat Liu geen fouten maakte. De gaten zijn geen plotgaten, maar slechts scènes die niet hoefden gedetailleerd te worden voor het verhaal. Afsluitend brouwt Li ook nog een vervolg aan de trilogie. Hij verzon voor zichzelf het pseudoniem Baoshu en publiceerde zijn fanfictie op het internet.

Li was overigens niet de enige die fanfictie publiceerde, en dit boek was ook niet zijn eerste three-body-fanfictie, maar het was wel voor het eerst dat een boek genoeg consternatie (er komt een prostituée in voor en in sommige culturen ligt dat nog steeds moeilijk) veroorzaakte om een internethit te worden. Uiteindelijk kreeg hij van Liu Cixin – the man himself! – toestemming om zijn boek ook daadwerkelijk te publiceren en dat is The redemption of time geworden. Hij is zelf trouwens niet achter een uitgeverij aangegaan, want hij werd spontaan gecontacteerd door een vriend van Liu Cixin die uitgever was. Toen Ken Liu en de Amerikaanse uitgeverij besloten ook dat boek te vertalen, was ik er als de kippen bij om het in huis te halen. Normaal houd ik me ver weg van fanfictie, maar dat deze geweldige trilogie van Chinese makelij een vervolg kreeg dat is ontstaan in mijn eigen bakermat Vlaanderen, vond ik toch te bijzonder om voorbij te laten gaan.

Voor Baoshu is het daar niet bij gebleven. Een jaar na publicatie, we zijn dan 2012, werd hij voltijds schrijver. In China is hij zelf ook bijzonder populair ondertussen, want hij haalde ondertussen al minstens evenveel prijzen binnen als Liu Cixin. Zo won hij onder andere zes keer de Chinese Nebula Awards, een spin-off van de Amerikaanse Nebula’s die zich uitsluitend concentreert op Chinese SF&F-schrijvers, en drie keer de Galaxy Awards. Wie helemaal gratis enkele kortverhalen van hem wil lezen, kan ze terugvinden in Clarkesworld Magazine. Je vindt er Preserve Her Memory uit 2015 in terug, The Lighthouse Girl uit 2018, Everybody Loves Charles uit 2019, en tenslotte het in november laatstleden gepubliceerde Niuniu.

The redemption of time

Het boek bestaat uit drie delen, getiteld The Past Within Time, The Way of Tea en Sky Calix. Het eerste deel vangt aan in 2688, het tweede in 2749, en het laatste in 11245632151. Je hoeft niet enorm goed uitgeslapen te zijn om te beseffen dat de eerste twee delen gaten in het oorspronkelijke verhaal aanvullen en het laatste een vervolg is.

De vraag is natuurlijk: is deze fanfictie even goed als het origineel? Persoonlijk vind ik van niet. Wel vind ik dat Baoshu een al even goed ontwikkelde fantasie heeft als Liu en dat zijn boek echt wel antwoorden geeft op bepaalde vragen. Ik ben blij dat ik het bezit en gelezen heb, maar ik had achteraf niet het gevoel dat de oorspronkelijke trilogie inderdaad niet compleet was zonder deze aanvulling. Dat is mijn grote struikelblok bij alle fanfictie. Ik laat het aanvullen van een serie liever over aan de schrijver zelf, en hoef niet te weten wat fans eraan toe te voegen hebben. Ik maak wel een uitzondering voor series die afgemaakt worden als schrijvers overleden zijn. Ik denk hierbij onder andere aan de Duin-saga, die door de zoon van Frank Herbert werd afgemaakt en zelfs nu nog altijd uitgebreid wordt. Ik vind wat Brian Herbert (samen met Kevin J. Anderson) doet, ook geslaagd, hoewel ik weet dat lang niet iedereen die mening is toegedaan. Ik denk ook aan robotseries in het Asimov-universum, zoals Robot City, Robots in Time of Caliban. Asimov zelf gaf hier de aanzet toe om jonge schrijvers een podium te geven om naam te maken. De series die ik noem, vond ik goed. Maar de overdaad aan Star Wars- of Star Trekboekjes, laat ik met plezier voor wat ze zijn.

Bij het lezen van The redemption of time merk je ook wel dat Baoshu nog wat te leren had. Zijn talent is onmiskenbaar aanwezig, maar nog niet volledig tot wasdom gekomen. Vertaler Ken Liu heeft vast ook wel wat schoonheidsfouten gladgestreken. Ik vond het boek uiteindelijk 3½ sterren waard, wat ik op Hebban naar onder afrondde. Maar in de toekomst hoop ik wel een van de andere vertaalde boeken van Baoshu te gaan lezen. De kortverhalen die ik hierboven heb vermeld, heb ik gelezen en ze spraken mij alle erg aan.

Meer Liu Cixin

Ik sluit af met twee andere boeken van Liu Cixin die ik gelezen heb, het eerste voor, en het tweede na Remembrance of Earth's Past.

The Wandering Earth

The Wandering Earth heb ik al eerder vermeld als het kortverhaal waar een film van gemaakt is, maar het is ook de titel van een boek met daarin tien of elf kortverhalen. Ik heb het boek gerecenseerd en alle verhalen apart besproken. Waarom ik hier “tien of elf” schrijf, kan je lezen in een reactie die ik onder mijn eigen recensie plaatste. De verhalen dateren alle van voor The three-body problem en enkele ideeën daaruit heeft Liu in zijn trilogie hergebruikt. Dat neemt niet weg dat de verhalen erg inventief zijn en blijven en ook na The three-body problem een dikke aanrader. Ik gaf het boek afgerond 4 sterren. Dat is een afronding naar beneden, en geen enkel verhaal kreeg minder dan 3,5 sterren.

Ball Lightning

Ball Lightning is het meest recente boek van Liu dat ik las. Het opzet lijkt een beetje op dat van The three-body problem, met een verhaal dat aanvangt in een nabij verleden en dat zich dan verder ontwikkelt richting de toekomst. Het onderwerp is bolbliksems, met een hoofdpersonage dat daar onderzoek naar doet en vervolgens vreemde dingen ontdekt die de grenzen van ons bevattingsvermogen weer wat oprekken. Voorlopig ben ik de enige persoon op Hebban die het boek las. Ik hoop dat mijn recensie anderen aanzet om het ook te gaan lezen.

Hiermee sluit ik de derde Series Geselecteerd af. Twee andere boeken van Liu die ik in de nabije toekomst zal gaan lezen zijn The Supernova Era en Hold Up the Sky. Wie weet, misschien levert dat nog een vierde deel op in mijn eigen Remembrance of Earth's Past-drieluik. In navolging van Baoshu zou ik dat wel geinig vinden eerlijk gezegd.

Wie las al iets anders van Liu Cixin dan Het drielichamenprobleem, of is van plan dat te gaan doen?