Na een vrij lange "radiostilte" vond ik opnieuw de tijd om een keer een 'Series Geselecteerd' in elkaar te boksen. Niet voor het eerst is de serie die ik selecteerde een Engelstalige scifi-serie. En niet voor het eerst is Mark Lawrence de auteur ervan.

-- door Marvin --

Van Book of the Ancestor naar Book of the Ice

In het voorjaar van 2017 las ik een enorm goed boek van de tot dan toe voor mij onbekende schrijver Mark Lawrence. Het was Red Sister, het eerste deel van een trilogie met overkoepelende titel Book of the Ancestor. Ik vond de trilogie echt geweldig – drie keer vijf sterren – en ik wilde daar absoluut een ‘Series Geselecteerd’ aan wijden. Het werd de tweede die ik maakte. Het was een drieluik en in het eerste deel stelde ik Lawrence in detail voor. Ik hoef die voorstelling daarom niet te herhalen, je weet hem via de link wel te vinden.

Voordien had Lawrence al de Broken Empire-trilogie en de Red Queen’s War-trilogie geschreven. Die boeken werden alle goed ontvangen, hoewel ikzelf bij het eerste deel van de Broken Empire-trilogie bleef steken. Het klikte niet echt. Ik las het boek in het Engels, maar de eerste twee delen ervan kan je ook in het Nederlands lezen. Luitingh-Sijthoff vertaalde ze om vervolgens het derde deel niet meer te vertalen. Verder werd bij mijn weten nooit meer iets van Lawrence vertaald.

We zijn nu bijna zeven jaar later en Lawrence is een bestsellerauteur geworden die aan hoog tempo boeken produceert waarvan ik het merendeel gelezen heb. En aldus verscheen in 2020 The Girl and the Stars, het eerste deel van een nieuwe trilogie met als overkoepelende titel Book of the Ice. Geduldig wachtte ik tot ook de andere twee delen waren verschenen, want na net iets te vaak geld te hebben uitgegeven aan vroegtijdig afgebroken series (in vertaling weliswaar), laat ik me nog zelden overhalen om aan een serie te beginnen vooraleer alle delen verschenen zijn. Wat Book of the Ice zo bijzonder maakte, was dat het een soort van spin-off op Book of the Ancestor was. Hier en daar werd gezegd dat het een YA-serie zou zijn, dus voor ik de boeken kocht ging ik toch even bij gelijkgestemde zielen na wat zij ervan vonden. Die reacties boezemden me vertrouwen in en ondertussen ben ik al een tijdje de trotse bezitter van deze serie.

Het verhaal speelt zich opnieuw af op de planeet Abeth, een planeet waarvan we niet zo heel veel weten, behalve dat de mens er heel lang geleden op terechtgekomen is. We spreken van minstens een millennium geleden. De zon van de planeet is een stervende rode reus en dus verandert de planeet langzaam maar zeker in een ijsbal. Om dat proces enigszins tegen te gaan, cirkelt er een artificiële maan om de planeet die het zonlicht weerkaatst op een smalle strook land rond de evenaar. Die groene strook is 50 mijl breed, de rest is ijs. Dat klinkt als sciencefiction maar de boeken zijn toch voornamelijk fantasy. Met bovenstaande uitleg heb je de grootste brok sciencefiction al doorgeslikt. In Book of the Ancestor volgden we Nona Grey, bij aanvang een kind nog. Zij leeft in die groene zone. In een deel van die trilogie komen we ook Zole tegen, een meisje dat op het ijs is opgegroeid. Zodoende wisten de lezers al dat er stammen op dat ijs leefden, maar verder werd daar heel mysterieus over gedaan. In deze trilogie wordt dat mysterie nu eindelijk ontsluierd. In Book of the Ice volgen we Yaz, een adolescente die geboren is in zo’n stam, de Ictha. Vandaag bespreek ik het eerste boek, morgen volgen de andere twee.

The Girl and the Stars

"Sometimes even the blind must wait and see."

Op het ijs, duizenden mijlen ten noorden van de groene zone van Abeth, leven meerdere ijsstammen. Ze hebben amper contact met elkaar, behalve een keer om de zoveel jaar, wanneer ze allemaal samenkomen nabij de Zwarte Rots. Daar leven de priesters en zij hebben een speciale gave. Zij kunnen namelijk aan de kinderen zien wie er te zwak is om op het ijs te overleven. Ten oosten van de Zwarte Rots is een diepe put in de grond en kinderen die zwak worden bevonden, worden er door de priesters ingegooid.

Yaz wordt niet in de put gegooid. Haar jongere broertje wel. Yaz voelt zich nog altijd schuldig omdat ze meent dat het haar fout is dat hun oudere broer is omgekomen. Ze vindt zichzelf onwaardig als lid van de Ictha en gooit zich in een impulsief moment achter haar broer aan, de put in. Als hij te redden valt, wil ze dat proberen want ze wil niet dat haar ouders hun beide zoons verliezen en alleen met een ongeschikte dochter achterblijven. Onder de grond ontdekt ze dat Abeth een hele oude, thans onbekende geschiedenis heeft, en dat het mogelijk is om onder het ijs te overleven. Ze ontdekt ook de ware aard van de priesters en besluit dat ze er alles aan zal doen om weer bovengronds te raken en de priesters hun macht te ontnemen. Daar druk mee, ontdekt ze dat ze helemaal niet zwak en onwaardig is. Het tegendeel is waar.

Met 490 pagina’s is het boek net geen klepper, maar in ieder geval dik genoeg om lezers dagenlang zoet te houden. En toch … toch raasde ik in sneltreinvaart door het boek heen. Het kostte me vier dagen, maar in parallel las ik ook nog een ander boek, dus ik spendeerde niet al mijn leestijd aan dit boek. Dat parallelle boek was bewust, want ik had al zo’n vermoeden dat ik wat langer bij dit boek ging willen blijven, en dan is een tweede boek ideaal. Lawrence bedacht opnieuw een mooie verhaallijn waarin veel plaats is voor magie, originele vondsten, menselijk emotie, en ook een tikkeltje humor (al is die eerder sporadisch en subtiel aanwezig). De sterren uit de titel zijn niet wat je denkt, en datzelfde kan over nog heel wat andere dingen gezegd worden. Maar daarover kan ik niks verklappen, wil ik dit artikel zo spoilervrij mogelijk houden.

Yaz en enkele andere personages zijn bijzonder goed uitgewerkt. Lawrence neemt daar zijn tijd voor. Je leert langs deze weg heel veel over de stammen van het ijs en over het verleden van Abeth. In de Book of the Ancestor-trilogie lag het zwaartepunt in het begin veel meer bij de jonge Nona die langzaam maar zeker volwassen werd. Yaz is bij aanvang al ongeveer dubbel zo oud als Nona was maar ook zij heeft nog wat volwassenwording te ondergaan. En wie door de priesters in de put gegooid wordt, is altijd kind of adolescent, dus veel van de hoofdrollen worden door tieners ingevuld. Daar komt ongetwijfeld dat label YA vandaan dat sommigen erop kleven, maar volwassen lezers kunnen gerust zijn, dit is geen YA. Desalniettemin is het boek prima geschikt voor jongeren, mits hun Engels al voldoende op niveau is.

"I’d rather spend a year making new memories than a thousand wandering around in the same old ones."

Dit eerste boek speelt zich nagenoeg uitsluitend onder de grond af. Op wat basiselementen na heeft het totaal geen overlap met de Book of the Ancestor-trilogie. Je kan het dus helemaal zelfstandig lezen, hoewel het wel prettig is als je de eerste trilogie gelezen hebt, zodat je al iets meer weet over die basiselementen dan iemand die er nieuw aan begint. Je hoeft dan iets minder nieuwe dingen te absorberen en houdt wat extra energie over om van de rest van het verhaal te genieten.

Helemaal aan het eind verrast de auteur zijn lezers nog met een spannende cliffhanger zodat het maar goed was dat ik het tweede boek al meteen kon lezen. Ik gaf het heel overtuigd vijf sterren.

Las jij al iets van Mark Lawrence? Zo nee, wat houdt je tegen?