Het is vandaag 1 april, maar wij houden het hier bloedserieus. Er moeten namelijk boeken gekozen worden en dat is een ernstige zaak. In een wereld waarin boeken- en taalcensuur helaas gewoon weer terug van weggeweest zijn, kunnen we ons bij het kiezen van ons boek van de maand geen frivoliteiten permitteren. Veel uitgaven weer in april, en we hebben harde keuzes moeten maken. Maar geen nood, alle boeken die we moesten laten vallen, staan in het najaar op de longlist van de Alternatieve Vlaamse Publieksprijs, jullie kans om ze weer de publiciteit in te stemmen. Dit is onze keuze:

- Dimitri Balcaen: De sterrenwacht 1 (fantasy)

- Sien Volders: Bij twijfel, altijd noord (literaire non-fictie)

- Ellen Verstrepen: Cuberdon (literatuur)

- Herman Caeyers: Het pleidooi (literatuur)

- Kobe Lecompte: Van De Velde De Smet (literatuur)

- Christian De Coninck: Dodenspel (spanning)

- Saeed Ajaib: Ontwaakt (spanning)

- Toni Coppers: Onschuld (spanning)

- Johnny Bollé: Alsof ik nooit heb bestaan (spanning)

- Belinda Aebi: Verboden toegang (spanning)

De keuze van Marvin:

Ik ontdekte dat Toni Coppers met de 20ste Liese Meerhout-thriller komt op het ogenblik dat ik de laatste 50 pagina's van nummertje 19 aan het lezen was. Karma! Het boek van de maand is meteen beslist. Einde van mijn tekst voor deze maand. Lekker weinig werk!

Ik zou het daarbij kunnen laten en de extra vrije tijd gebruiken om nog wat leesmeters te maken, want verder maakt weinig dat deze maand verschijnt me enthousiast. Nochtans verschijnen er behoorlijk veel Vlaamse boeken. Het was geen moeite om twee keer tien nieuwe uitgaven te vinden in de fictie-genres, maar ik voel nergens iets kriebelen als ik de beschrijvingen lees. Alleen Sterrenwacht van Dimitri Balcaen trok nog mijn aandacht. Vlaamse fantasy verschijnt niet zo vaak. De cover van dit boek doet me echter niet aan een boek voor volwassenen denken. Ik wacht dus nog even af tot ik het vanbinnen gezien heb.

Van de Velde De Smet van Kobe Lecompte klinkt alsof het iets bijzonders is. Als Coppers er niet was geweest, had ik dit boek misschien wel als boek van de maand gekozen. Misschien, want de beschrijving is wat vaag en het kan nog alle kanten uit. Ik heb het eigenlijk wel een beetje gehad met vage flapteksten. Die leverden me afgelopen jaren een aantal zeer mooie verrassingen op, maar vaker was het rommel, zonde van mijn tijd. Als ik nu uit een flaptekst niet kan opmaken welk soort boek ik kan verwachten, begin ik er meestal niet meer aan, tenzij ik later via gelijkgestemde zielen op platformen als Hebban ontdek dat het boek iets voor mij is (of als ik de auteur al ken). Misschien is een leesplankje 'We wachten dit nog even af ...' nog een idee?

Joke ontdekte dat er een korte novelle uitkomt van Sien Volders. Het is non-fictie, een reisverhaal. Dat soort lectuur interesseert mij totaal niet, maar Volders heeft al bewezen dat ze mooie dingen kan schrijven, dus wie weet laat ik me in de toekomst wel bekoren om ook dit boek vast te grijpen. Ik heb me een paar jaar geleden het soort-van-reisverhaal van Marnix Peeters en Jana Wuyts immers ook niet beklaagd. Maar eerst toch maar de nieuwe Coppers.

Het is lente, maar bij commissaris Liese Meerhout kriebelt er iets anders. Ze gedraagt zich vreemd en haar collega’s lijken niets in de gaten te hebben tot het te laat is, écht te laat is.

Liese verbergt iets voor haar eigen team. Verdenkt ze een collega of wil ze juist iemand beschermen? Niemand die het weet en het is te laat om het te vragen.

Wat volgt is een zoektocht die moeilijker blijkt dan ooit, want iemand lijkt commissaris Liese Meerhout en haar hoofdinspecteur Michel Masson uit elkaar te willen spelen. Het team wordt op de proef gesteld. Oude demonen duiken op. Paniek slaat toe.

Overleven ze samen deze chaos of betaalt iemand de prijs voor de onschuld?

De keuze van Joke:

Toen ik ontdekte dat Sien Volders deze maand met een nieuw boek kwam, dacht ik ongeacht de concurrentie mijn boek van de maand ontdekt te hebben. Ik was dan ook licht teleurgesteld dat het hier 'slechts' een reisverhaal betreft. Een erg dun boekje bovendien. Dan toch maar eens verder kijken. Het is een lange lijst deze keer en er moet dus streng geselecteerd worden. Ik schrap de poëzie onverbiddelijk. Ook al neem ik me steeds voor eindelijk eens gedichten voor volwassenen te proberen, het komt er maar niet van. Mijn poëtische menu beperkt zich tot het dagelijks voorlezen van een kindergedicht. Niveau tweede leerjaar bovendien. Een van de twee literaire fictieboeken schrap ik omdat het eerder autobiografische non-fictie lijkt en dat kan me niet makkelijk bekoren. Zoals gewoonlijk blijft die met de mooiste cover, Cuberdon, over.

Er resten nu vooral spannende boeken en hoewel ik die met plezier af en toe lees, is dit niet het genre waar ik in de boekenwinkel zelf naar grijp. Ik hou van mooi taalgebruik en kan lyrisch worden bij het lezen van lange zinnen vol metaforen. Ook korte, knap geformuleerde zinnen of raak beschreven gevoelens hebben soms dat effect. Dat vind ik meestal niet in thrillers terug. Van de overblijvende selectie voel ik me  het meest aangetrokken tot Het pleidooi van Herman Caeyers. Toen ik de korte inhoud las, die begint met een opsomming van een reeks priemgetallen, was ik ervan overtuigd dat dit Marvin zijn keuze zou worden. Hij is namelijk verzot op priem- en andere getallen. Mij sprak vooral de zin 'Voor het verhaal is geen wiskundige achtergrond nodig.' aan. Ik heb zeker geen aversie van wiskunde maar zal me er ook niet in verdiepen. Caeyers beschrijft volgens de flaptekst zijn inzichten in romanvorm en het spreekt me aan om op die manier mijn kennis bij te schaven.

Leuk, maar  mijn definitieve voorkeur gaat uiteindelijk toch naar het boekje van Volders. Ik vond haar romans Noord en Oogst echt goed en kies dus voor de zekerheid van een fijne schrijfstijl. Een reisje door die ruwe Schotse natuur zie ik wel zitten.

Bij twijfel, altijd noord van Sien Volders is het tweede deel van de prachtige nieuwe Spoorslag-reeks.
De Far North Line brengt je naar Thurso, het meest noordelijke station van Schotland. De spoorlijn stopt, maar de reis voert verder naar het noorden. Sien Volders stapt uit de realiteit, verzinkt in een nieuw verhaal, leert personages kennen in ruisloze uren. In een mengvorm van reisverslag en kortverhaal beschrijft ze wat in het hoofd ontstaat wanneer het landschap aan haar blik voorbijglijdt.
Bij twijfel, altijd noord van Sien Volders is een zinnelijk verhaal, helder van taal en vol ruige Schotse natuur.

Wat komt er op jullie wensenlijst?