Naar goede gewoonte gingen we weer op zoek naar tien Vlaamse boeken die deze maand verschijnen.

Het zijn rare tijden waardoor blijkbaar veel (Nederlandse?) uitgeverijen de verschijningsdatum van hun uitgaven verschuiven. Dat was - voor zover wij dat kunnen weten - gelukkig niet het geval voor onderstaande tien titels:

De oogappel – Luc Boudens (literatuur)

Madeleine – Louis Van Dievel & Britt Droog (literatuur)

Monster - Roderik Six (literatuur)

Al het blauw - Peter Terrin (literatuur)

Cyriel – Eline Trenson (literatuur)

In weerwil van de woorden – Dimitri Verhulst (literatuur)

Van geboren worden ga je dood - Ans Vroom (literatuur)

Beschermvrouwe van de verschoppelingen – Delphine Lecompte - (literatuur)

Beau séjour - Gie Vanhout (thriller)

De moord op Arno Linter - Tony Coppers (thriller)

De keuze van Marvin:

Februari is de kortste maand van het jaar. Is het daarom dat al deze boeken zo dun zijn? Het is echt opvallend hoeveel boeken van februari amper iets meer dan 100 bladzijden tellen (eentje haalt zelfs de 100 niet). Alleen het boek van Ans Vroom overschrijdt de kaap van de 300 bladzijden (met moeite), als ik het goed gezien heb. Zelfs de thriller van Toni Coppers is met 280 bladzijden relatief dun. Zijn 18de boek over Liese Meerhout ga ik in ieder geval lezen, maar nu nog niet. Ik heb de serie gelezen tot en met boek 15, en ik ga eerst netjes door met nummer 16. Aan deze nieuwste kom ik op termijn vanzelf nog wel toe.
Bij de andere negen boeken zitten meerdere kanshebbers waarvan ik denk dat het misschien wel iets kan zijn, hoewel geen enkele boekbeschrijving mijn bloed sneller deed stromen. Maar dat betekent niets want tussen de boekbeschrijving en de inhoud zit soms een zee van verschil. Om makkelijker te kunnen kiezen, laat ik de twee boeken waarvan de boekbeschrijving nog niet op Hebban terug te vinden is bij de betreffende boekpagina's, gemakshalve maar meteen vallen. Als ik zou willen, vind ik die beschrijvingen vast wel op de sites van de uitgeverijen terug, maar ik heb criteria nodig om vlot één boek van de maand te kunnen kiezen uit tien, en afwezige beschrijvingen vind ik best wel een overtuigend criterium.
En zo begonnen we met tien kleine boekjes en nu resten er nog zeven, het lijkt wel een detective van Agatha Christie.
Ik heb uiteindelijk heel lang heen en weer genavigeerd tussen drie boeken. Monster, Al dat blauw en Cyriel hebben allemaal een even hoge misschien-factor. En eigenlijk weet ik nog altijd niet zeker welk boek ik nu het liefst wil lezen. Als het even kan dan graag gewoon alle drie. Maar omdat ik mijn tienertijd in de jaren tachtig heb beleefd, ik de afgelopen jaren al enkele mooie boeken las die zich ook in die periode afspeelden, en Al het blauw van Peter Terrin zich óók in die periode afspeelt, ga ik toch dat boek bovenaan plaatsen.
Tien kleine boekjes, toen was er nog maar één...

Simon is negentien wanneer hij midden in een college wegloopt en stopt met zijn studie. Hij is zoekende, weet zich niet te verhouden tot het dorp en het eenvoudige milieu waarin hij is opgegroeid. Samen met zijn boezemvriend Marc slijt hij vele uren in Azzurra, het café van het zwembad in het nabije provinciestadje. Omgeven door de blauwe schittering van het nachtelijk verlichte water ontstaat een passionele relatie tussen Simon en Carla Binotto, de Italiaanse barvrouw, die twintig jaar ouder is. Er gaan geruchten over haar zware verleden en over John, haar onbehouwen echtgenoot. In hypnotiserend proza voert Peter Terrin de lezer mee naar de late jaren tachtig en naar Carla en Simon, die elk op een scharnierpunt van hun leven, voor onmogelijke keuzes staan. Al het blauw is een even indringende als fijnzinnige roman over vriendschap en liefde, en over de breekbare zoektocht naar een eigen identiteit.

De keuze van Joke: 

Het mag dan een korte maand zijn vol dunne boekjes, er zijn er veel die me wel interesseren. Welke ik al dan niet lees, zal dus vooral bepaald worden door welk boek toevallig op mijn pad komt, nu of later. Net als Marvin vind ik het moeilijk kiezen en wil ik er meerdere lezen als het kan. Het leuke is dat dat ook echt kan. Boeken vergelijken blijft toch vaak appelen en peren vergelijken. Zo lonkt inderdaad de nostalgie van de jaren ‘80 met Al het blauw en denk ik dat Madeleine voor een portie humor kan zorgen. Proza is weer heel iets anders. Ik verwacht Delphine Lecompte tegen te komen in de bib. In Vlaanderen deed ze mee met De slimste mens ter wereld en hoewel ik dit niet gevolgd heb, kreeg ik al zappend en medialezend de indruk dat zij recht door zee, met veel humor en onbevreesd haar mening deelt. Het maakte me nieuwsgierig genoeg om kennis te willen maken met haar werk om zo mijn eigen mening te kunnen vormen. Toni Coppers ga ik binnenkort eens lezen maar dan begin ik wel met deel 1 en ook Roderik Six beloofde ik te gaan lezen, maar waarschijnlijk zijn eerdere boeken dan. Blijven nog Cyriel en Van geboren worden ga je dood over. Allebei literatuur met een rauw randje? Mijn uiteindelijke keuze wordt dan die laatste, ik vind de titel zo mooi poëtisch. En het is een liefdesverhaal met drama, maar volgens de korte inhoud ook over veerkracht, wat het wellicht hoopvol en positief maakt.

Eline vindt het leven moeilijk. Soms weet ze niet meer hoe het moet, en heel soms wil ze gewoon dat het stopt. Nadat ze op jonge leeftijd haar beide ouders verloor heeft ze geleerd om erin te berusten. Want als je weinig van het leven verwacht, hoef je er niet veel bij te voelen. Wanneer ze op haar eerste werkdag halsoverkop verliefd wordt op Jonas, verandert er iets. Naarmate Eline en Jonas meer naar elkaar toegroeien, komen ook de verdrongen gevoelens uit haar kindertijd opnieuw naar boven. Voor zichzelf kiezen en hulp zoeken, lijkt de enige optie. Maar wat als het toch liefde was? Van geboren worden ga je dood is een liefdesverhaal met een donker randje. Het is een roman over de complexiteit van moderne relaties, over trauma en therapie, maar bovenal over de verborgen veerkracht die ons allemaal wel eens verrast.