Juni is alweer aangebroken, en dan wordt het stilaan tijd om na te denken over vakantielectuur. Jo Claes begon ooit aan zijn spannende serie met Thomas Berg nadat zijn dochter opmerkte dat de typische vakantielezers naast het hotelzwembad alleen maar dat soort boeken lazen. Toch zien we dat niet aan een grotere hoeveelheid thrillers deze maand. De fictie bestaat bijna uitsluitend uit poëzie en literatuur. We weerhielden de volgende tien in het oog springende boeken:

- Bart Moeyaert: Dat alles over liefde gaat (poëzie)

- Roger Van De Velde: Scheiding van goederen (literatuur)

- Louis Van Dievel: God mag het weten (literatuur)

- Marc Swerts: In blijde verwachting (literatuur)

- Bert Moerman: Shampoo (literatuur)

- Diane Broeckhoven: Gemis (literatuur)

- Sarah De Grauwe & Luc Van den Broeck: De amazone van de Franse Revolutie (non-fictie)

- Jos Pierreux: Rijke mensen sterven niet (spanning)

-Anja Feliers: Zuiver (spanning)

-Pol Dehullu: Claustrum (spanning)

De keuze van Joke:

Na het schrappen van – alweer – heel wat poëzie, blijft er een aantrekkelijk aanbod over voor juni. Waarom ik toch steeds die poëzie schrap? Geen idee want poëzie trekt me enigszins aan maar het komt er gewoon nooit van. De prioritaire boekenhoop naast mijn bed groeit alleen maar. Om van die boekencollectie achter dat bed en aan de andere kant ervan en overal elders in huis maar te zwijgen. Eén poëzieboek overleeft de selectie want een Bart Moeyaertboek heeft bij mij altijd een streepje voor. En met een titel over liefde wordt mijn romantische zieltje aangesproken. Wordt dit het boek van juni? Dat was het zeker geworden als het niet ging om een verzamelwerk naar aanleiding van 40 jaar schrijversschap.

Ik zie de namen Louis van Dievel en Diane Broeckhoven passeren en hun boeken weten zeker mijn interesse te wekken. Van Dievel heeft iets met nonnen en pastoors, ik hoegenaamd niet, maar hij weet er wel leuke boeken over te schrijven. Hoewel ik niet snel een non-fictieboek zal vastnemen, zou ik De amazone van de Franse Revolutie van Luc Van den Broeck en Sarah De Grauwe graag eens wat nader bekijken. Het verhaal van Anne-Josèphe Théroigne de Méricourt intrigigeert me en vermits De Grauwe ook romans schrijft, leest dit biografisch verhaal misschien wel als een roman. Omdat het bijna vakantie is, vond ik het echter tijd om eens zot te doen (en anders zoek ik wel een andere reden daarvoor). Ik kies voor de mij nog onbekende schrijver Marc Swerts en zijn In blijde verwachting. Dat laatste zijn Marvin en ik gelukkig niet of het moet van een volgende lading boekenpost zijn. Het is omdat de korte inhoud ons een vleugje bezonken ironie en een snufje hilarische banaliteit belooft. Daar hou ik wel van.

Op de Brabantse Universiteit lopen studenten van allerlei soort rond: je hebt de langharige types en de kortgeknipte, de macho’s en de kneusjes, de bollebozen en de van elk talent gespeende exemplaren. En dan heb je Fien Jansen. Ze meldt zich aan voor de cursus van Jef Vermeulen, die het als beginnend docent niet makkelijk heeft. In eerste instantie lijkt haar verschijning een zegen voor Jef. Tot hij haar beter leert kennen.

Marc Swerts (1966) is schrijver, muzikant en wetenschapper. Hij is Vlaming, woont in België, maar is in Nederland verbonden aan de Universiteit van Tilburg, waar hij onderzoek doet naar aspecten van non-verbale communicatie en prosodie. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen. 'In blijde verwachting' is zijn vierde campusroman in een reeks over de Brabantse Universiteit.

‘In zijn vierde campusroman vervolmaakt Marc Swerts zijn stilistisch vernuft: in weinig woorden diepgang geven aan alledaagse academische beslommeringen, met een vleugje bezonken ironie en een snufje hilarische banaliteit. Leerzame lectuur voor docenten die wel eens wakker liggen over colleges en collega’s. Verplichte leesstof voor elke student die geïnteresseerd is in de persoon achter de docent.’ - Jan Renkema

‘Met 'In blijde verwachting' stuit Marc Swerts op de dubbele bodem van de Brabantse cultuur. Op slechts een paar stappen van de banale wereld van de universiteitscampus duiken grijze mistsluiers op. Swerts zaait huiver.’ - Antal van den Bosch

De keuze van Marvin:

Voor juni hadden we weer een mooie buit, waarvan we er helaas weer een aantal moesten laten vallen om tot 10 stuks te komen. Zoals al in de inleiding te lezen viel, bestaat de grote moot aan fictie uit poëzie en literatuur dit keer. Bij die literatuur zit een nieuw boek van Diane Broeckhoven. Ik las van haar al een drietal boeken en die bevielen me goed, dus Gemis interesseerde me. Op Hebban staan op het moment van schrijven geen cover en beschrijving, dus ik ben bij Uitgeverij Vrijdag gaan kijken om te zien waar het over ging. En ja, ik vond het nog altijd een intrigerend boek. Het is literatuur, maar ik denk dat er ook een vleugje spanning bij zit.

Ook Louis Van Dievel brengt een nieuw boek uit. Hij won met De onderpastoor terecht onze Alternatieve Vlaamse Publieksprijs 2019 en ook van hem las ik al een drietal boeken met veel plezier. Dus God mag het weten komt op mijn aandachtslijst.

Er zijn nog andere literatuurboeken die ik wel nader wil bekijken, zoals Shampoo, maar ik laat de details voor wat ze zijn, anders wordt deze tekst te lang. Ik ben wel blij dat er zoveel boeiende literatuur verschijnt deze maand, want de laatste tijd kan maar weinig literatuur me bekoren. Het is te vaak meer van hetzelfde, en de uitzonderingen zijn wat ze niet zouden moeten zijn: uitzonderingen. Heel veel treurnis als onderwerp, alsof we het lachen en positivisme aan het verleren zijn. Het begon me zo tegen te steken dat ik Hebban gevraagd heb of ik mijn hebbanrecensenthoofdcategorie (spreek dat maar eens tien keer na elkaar snel uit) mocht wijzigen. In plaats van hoofdzakelijk literatuur en sporadisch een thriller, recenseer ik sinds kort in hoofdzaak thrillers. Ik volg hiermee de tendens die ik spontaan al was gaan volgen met de boeken die ik niet als recensent lees.

Vlaamse spanning dan. Er verschijnen een drietal thrillers, van Anja Feliers, Jos Pierreux en Pol Delhullu. Ik laat ze alle drie aan me voorbijgaan. Voor onze tonutz volg ik de tendens dus even niet. Maar hé, ik heb nog een boek van Jo Claes op mijn leesstapel liggen, dus ik heb nog wat Vlaamse spanning in het verschiet voor juni.

De keuze tussen Gemis en God mag het weten, is een onmogelijke. Ik wik en weeg, weeg en wik, en het blijft altijd weer een ex aequo. Het zij zo, liever dat dan geen enkel boek dat kan bekoren, niet?

Op een winternacht in 1983 vangt de zesjarige Justus flarden op van een felle ruzie tussen zijn ouders. Een dag later is zijn moeder verdwenen. Ontredderd blijft de jongen achter met zijn vader, die eist dat hij haar naam nooit meer zal uitspreken. Het leven gaat verder, maar het gemis en de eenzaamheid wortelen zich diep in hem. Tot in zijn puberteit die ene mysterieuze naam – Ensor – die hij als kind tijdens een gesprek tussen de twee volwassenen heeft opgevangen, betekenis krijgt. Nu kan zijn zoektocht echt beginnen.

In Gemis ontrafelt Diane Broeckhoven de broze binnenwereld van een in de steek gelaten kind dat levenslang een groot gemis met zich meedraagt.

Wanneer zijn hoogbejaarde vader sterft, doet Jean-Pierre Roos een merkwaardige vondst op de zolder van het ouderlijke huis: een kist met priesterkleren. De ontdekking werpt een heel nieuw licht op het leven van de voormalige gerespecteerde bankdirecteur van Sint-Martens-Latem. Jean-Pierre Roos zelf komt niet ongeschonden uit zijn zoektocht naar het ware verhaal van zijn vader, een zoektocht waaraan zijn zuster Ginette slechts schoorvoetend deelneemt. En welke rol speelden Patsy, zuster Ursula en de abdis van de Arme Klaren van Gent? God mag het weten.

Is jullie vakantielectuur al een uitgemaakte zaak of is het nog koffiedik kijken?