Maandelijks of tweemaandelijks serveren wij tien Vlaamse boeken om naar uit te zien. Daaruit kiezen wij elk een favoriet.

Onderstaande Vlaamse boeken verschijnen deze maart:

De doden voorbij – Jo Claes (thriller)

Een onschuldige moord – Chris De Bruyn (thriller)

Tot nooit meer – Sterre Carron (thriller)

Het dwaallicht – Willem Elsschot (literatuur)

Crossroads – Walter van den Broeck (literatuur)

De souffleur – Diane Broeckhoven (literatuur)

Toen liefde leven werd – Lisanne De Gendt (literatuur)

Rook! – Yves Bondue (literatuur)

Niets – Gaea Schoeters en Gerda Dendooven (literatuur)

Het water vangen – Lies Gallez (literatuur)

De keuze van Joke:

Wat zijn er ook deze maand weer veel dunne boekjes bij. Jo Claes komt ooit wel aan de beurt maar ik ben nog niet zo ver in die serie. Dat duurt dus nog wel een paar jaar want ik lees deze boeken met grote tussenpozen. Ik hou sowieso meer van literatuur dan van thriller. Er is geen enkel boek in deze lijst dat ik zeker niet wil lezen maar ook geen boek dat ik per se dringend graag wil hebben. Toch kunnen de meeste titels mijn interesse wel wekken. Niets is volgens mij een prentenboek voor volwassenen – een 'ietsje-meer-prentenboek' – heet dat in onze plaatselijke bib, een geschikte term die ik graag overneem. En omdat het voor mij altijd ietsje meer mag zijn, hoop ik dit boek zeker tegen te komen. De beloofde humor en hilariteit uit Rook! of het thema over verwachtingen van Toen liefde leven werd spreken me ook zeker aan. Maar mijn eerste keuze van deze maand is De Souffleur van Diane Broeckhoven. Ik zag al vaak lovende woorden over deze auteur maar met het schaamrood op de wangen moet ik bekennen dat ik tot nu toe nog niets van haar gelezen heb. Mijn buikgevoel – ik luister altijd naar mijn buik – zegt dat ik dat zeker snel moet doen, een rationele uitleg heb ik daar niet voor. ;) Lange tijd ging ik Nederlandstalig uit de weg – daar moet verplichte literatuur in het middelbaar iets mee te maken hebben – maar ik beloof verbetering. Dat moet wel want ik zou dit jaar minstens dertig Vlaamse boeken gaan lezen. Hoe dat loopt, vertel ik later nog een keer...

Susanne (66) beleeft een zomers gloriemoment: ze haalt de voorpagina van de streekkrant met de hoogste zonnebloem van de tuinwijk. Enkele dagen later vindt ze op haar deurmat een kaart met de zonnebloemen van Van Gogh en een onbekend telefoonnummer. Als ze het nummer na lang aarzelen belt, herkent ze meteen de stem die haar terugvoert naar het schooljaar waarin ze zestien werd. Het jaar waarin haar vader – regisseur bij amateurtoneelgroep DOP (Door Oefening Prestatie) – haar tot zijn assistente benoemt, waarin ze kennis maakt met haar overleden zusje en waarin een aanbeden klasgenoot voor iemand anders kiest. Maar vooral het jaar waarin de souffleur, Onno, ongekende gevoelens in haar wakker maakt, waardoor ze zo broos en breekbaar wordt als het Glazen speelgoed uit hun toneelstuk... Ze besluit om de hoogbejaarde Onno op te zoeken in Huis Parkzicht.

De keuze van Marvin:

Van de tien boeken die onze onschuldige hand koos om hier vermeld te worden, ga ik in ieder geval niet Het dwaallicht van Elsschot lezen. Het is een heruitgave, ik heb een exemplaar van 35 jaar oud, en ik heb het nog niet zo heel lang geleden nog herlezen. Ook de thriller van Jo Claes lees ik nu nog niet omdat deze vijftiende Thomas Berg nog even moet wachten tot ik de veertiende gelezen heb. Die heb ik ondertussen wel in huis dus hij komt spoedig aan de beurt. Ook de andere twee thrillers sla ik even over. Ik heb voor maart namelijk al vijf thrillers op de leesplanning staan, en ik weet van mezelf dat dat wel voldoende is voor een maand. De rest van de maand wil ik opvullen met andere genres.

Tussen de andere boeken zie ik er meerdere met een hoofdthema dat me niet al te vrolijk lijkt: mensen op zoek naar geluk, hunkering naar verbinding, spanning tussen de verwachtingen van anderen en je eigen verlangens, broosheid en breekbaarheid, … Pfff, wat een treurnis. Volgens mij zijn dit thema’s die nu even heel slecht verkopen. Ik vraag me af wie nu van in zijn coronabubbel die deze maand al een jaar duurt, denkt: “Kom, laten we nog wat meer zwaarte aan ons leven toevoegen!” En daarom kies ik voor Crossroads van Walter van den Broeck. Het is al even geleden dat ik nog iets van deze auteur gelezen heb en de korte beschrijving van dit boek spreekt me ook echt wel aan.

Toen Jos Boeckx van café In de Kroon in 1940 verongelukte, liet hij een vrouw en drie kinderen van om en bij de tien jaar na. Moeder Irma bleef niet bij de pakken zitten. ‘Van trouwen komt hier niets in huis!’ waarschuwde ze. Na schooltijd ging Gust uit werken, Jen hielp in het café en Maria mocht voor kleuterleidster studeren. De inkomsten gingen naar Irma.
Beide zussen bleven hun hele leven ongetrouwd hoewel de aanbidders stonden aan te schuiven. De hardnekkigste was Jos V.d.P. Die had een vaste stek aan de toog, dicht bij Jen.
Op 1 januari 2001 sloten de zussen de zaak en gingen op de bovenverdieping wonen. Het café werd verkocht noch verhuurd. Ze kwamen niet vaak meer buiten, ontvingen geen bezoek, lieten zich door niemand helpen, wilden geen dokter over de vloer. Ze aten een tosti in de Crossroad of een pizza bij nevenbuur Mavili’s. Jen lichtte driemaal per dag de brievenbus. Maar op een dag kreeg de postbode argwaan omdat de brievenbus uitpuilde van het reclamedrukwerk…

En, waar gaat jullie voorkeur naar uit?