In maart, start van de Jeugdboekenmaand in Vlaanderen, komt weer een mooi setje boeken op ons af, waaronder meerdere boeken van gevestigde schrijvers. Tijd om stilaan lentekriebels te krijgen en te dromen van een eerste mooie dag waarop in de tuin gelezen kan worden. Onze selectie:

Kristien De Wolf: Mooie Jo (literatuur)
Guido van Heulendonk: De kroon met twee pieken (literatuur)
Jo Claes: De prijs van de twijfel (spanning)

Sterre Carron: Doolhof van verraad (spanning)
Marnix Peeters: De ontluikende sekslust van Emma Mus (15) (literatuur)
Geert Mertens: SS (literatuur)
Shari Van Goethem: Een vorm van vasthouden van (poëzie)

Jessa Wildemeersch: De madonna van het moeras (literatuur)
Toni Coppers: Roofdier (spanning)
Roxanne Wellens: Indigo (literatuur)

De keuze van Marvin:

Deze maand brengen enkele grote namen opnieuw een boek uit. Naar een nieuwe van Jo Claes is het altijd uitkijken, en ook een nieuwe Toni Coppers is altijd weer een feestje. Sinds het veel te vroege overlijden van Luc Deflo zijn dit de twee auteurs naar wier werk ik altijd het meeste uitkijk. Mijn oog viel verder ook nog op SS van Geert Mertens. Dit is een politiek incorrecte (jippie!) thriller die onder literatuur valt. Klinkt als een boek met potentieel en de korte inhoud spreekt me enorm aan. Ook Marnix Peeters heeft weer iets nieuws voor ons in petto en dat is vast ook politiek incorrect (nogmaals jippie!). Ik verwacht opnieuw een absurd en grappig boek dat heerlijk kipkap maakt van de steeds stengere censuur waaronder sommigen onze mooie taal verzuipen. Zijn columns, waarin hij wel eens van leer trekt tegen diezelfde betutteling, zijn altijd heel raak en terecht. Precies daarom houdt natuurlijk niet iedereen van Peeters. Ik vind wat hij schrijft in ieder geval geweldig. En daarom, al ga ik de boeken van Claes en Coppers zoals altijd kopen en lezen, wordt mijn keuze van de maand De ontluikende sekslust van Emma Mus (15) van Marnix Peeters. En ik wil ook zijn Vlaamse Boekenweekcadeau!

(Voor wie het nu in Keulen hoort donderen: dit jaar brengt Vlaanderen een eigen boekenweekgeschenk uit. Bij ons in Vlaanderen weet niemand wie de familie Chabot is, en volgens de boekhandelaars interesseert het ook niemand. Boekhandels Vlaanderen besloot daarom een eigen boek uit te brengen van de hand van Marnix Peeters. Daar is een en ander om te doen geweest, maar als je daar het fijne van wil weten, dan is er altijd het internet.)

In de drie weken die voorafgaan aan haar vijftiende verjaardag komt Emma Mus plots helemaal tot bloei. Haar seksuele ontdekkingsdrift kent geen grenzen: nadat zij als misdienaartje na de uitvaartplechtigheid van de oude dokter Geeraerts in de sacristie de verblufte dirigent van het gemengd koor Sint-Anna heeft bemind, leert zij in sneltempo het klappen van de zweep. Zonder het zelf goed te beseffen richt de vrolijke Emma in Zonnegem een ware emotionele ravage aan, die zich pas helemaal openbaart op haar verjaardagsfeest.

Dient het gezegd dat De ontluikende sekslust van Emma Mus (15) niet voor poesjes is?

Het is de tigste roman van Marnix Peeters (58), die samen met vrouw en hond in de Belgische Oostkantons woont.

De keuze van Joke:

Wat moet ik in hemelsnaam schrijven deze maand? Dat is mijn eerste gedachte bij het overlopen van bovenstaande lijst van tien. Ik weet zeker dat Marvin Jo Claes en Toni Coppers zal vernoemen of kiezen. Bovendien vinden die boeken sowieso ooit hun weg naar onze boekenkast én zal ik ze dan ook graag lezen. Al moeten eerdere boeken uit beide series eerst nog verorberd worden. De keuze van de maand lijkt evident want ik zie Marnix Peeters in de lijst staan en die man staat garant voor grappige en-of bijzondere verhalen met een serieuze hoek af. Je houdt ervan of niet. Er is bij mezelf ook sprake van een hoekje af dus ik zit in kamp 1. Maar ik weet dat Marvin eveneens Peeters zal vernoemen en spiek dus naar zijn tekst. En inderdaad. Ik laat me niet leiden door wat hij kiest maar een volledige kopie van wat hij schrijft, is wel erg saai. Hoe zorg ik ervoor niet te veel in herhaling te vallen? Ik besluit daarom de andere zeven boeken toch iets nader te bekijken.

Een goed idee want door verder te kijken dan je neus lang is, ontdek je nog eens wat. Ik lees de korte inhoud net iets aandachtiger dan wanneer een bepaalde titel of cover me sowieso aantrekt. Vaak sla ik de thrillers over of lees diagonaal waarover het gaat maar Doolhof van verraad van Sterre Carron doet me er aan denken dat ik het eerste boek van deze auteur op mijn W.I.L. moet zetten. De serie met hoofdinspecteur Rani Diaz als hoofdpersonage speelt zich af in Mechelen en dat belooft herkenning en nostalgie. Ik groeide op in een dorpje dat nu één van de Mechelse fusiegemeenten is, ging er naar de middelbare en hogeschool en vertoefde er dus geregeld. Nog steeds, al is het nu wat minder vaak.

En zo bots ik op De kroon met twee pieken. De korte inhoud geeft weinig prijs al ben ik wel te vinden voor 'eigenzinnige perspectiefwisselingen'. Ik start dus een digitale zoekactie naar auteur Guido van Heulendonk, van wie ik nog nooit gehoord had. De man blijkt niet aan zijn proefstuk toe en heeft al enkele prijswinnaars op zijn naam staan en wordt geprezen om zijn stijl en het rijkelijk gebruik van humor bij nochtans ernstige onderwerpen. Onder meer door onderstaand citaat ben ik nu zo nieuwsgierig geworden dat ik deze literaire roman tot keuze van maart bombardeer.

De lach, de traan, het intellectuele genot en al die andere emoties die lezen teweeg kan brengen, worden door de vorm en de stijl van zijn literaire werk opgeroepen. De humor, ik zei het al met zoveel woorden, ligt overal op de loer, af en toe vet maar veel vaker heel subtiel op z’n Thomas Manns. En soms nog subtieler. (citaat van Peter Nijssen)

De kroon met twee pieken schetst het grillig verlopen leven van Werner Vrysoone. Hij was ambtenaar bij lokale overheden, tweemaal echtgenoot, weduwnaar en vader van twee dochters – van wie er slechts één zijn eigen kind is. Tussen de meisjes ontstaat een gespannen relatie die te maken heeft met botsende persoonlijkheden en een traumatisch verleden. In dit spanningsveld probeert Werner een goede vader te zijn, onpartijdig en betrokken. Buiten zijn wil om, echter, zal hij tot een bikkelharde keuze komen. De kroon met twee pieken is een wervelende kroniek, caleidoscopisch gestructureerd en vol eigenzinnige perspectiefwisselingen.

Bewandelen jullie bekende paden of kijk je meestal verder dan je neus lang is bij het kiezen van wat je gaat lezen of welke boeken je aanschaft?