Het is mei en ook deze maand leggen enkele Vlaamse schrijvers hun literaire ei. Naar goede gewoonte kiezen wij er tien uit.

Onze lijst is ook deze keer weer verre van volledig - verbazingwekkend dat er in het kleine Vlaanderen toch nog heel wat gepubliceerd wordt. We schrapten - op één na -  alle non-fictie, dat vergemakkelijkte de keuze. Zo kwamen we tot deze tien:

- Carwash - Christophe Vekeman (literatuur)

- Bubbel – Bruno Vanspauwen (literatuur)

- Grond – Eva De Groote (literatuur)

- Wij zijn nooit alleen – Bart Meuleman (literatuur)

- Sukkelaar – Robert Janssens (literatuur)

- De volksjury – Laura Scheerlinck & Silke Vandenbroeck (true crime)

- Rauwkost - Bart Debbaut (thriller)

- Shakespeare kent me beter dan mijn lief – Ibe Rossel (non-fictie)

- Ademloos – Anja Feliers (Romantiek)

- Op zoek naar Ida - Nathalie Leblanc (feelgood)

De keuze van Joke:

Net als vorige maand ga ik me niet in zeven haasten naar de boekenwinkel reppen en mijn wil-ik-lezen-lijst laat ik maar even ongemoeid. Ik ben vrij beeldend ingesteld dus in eerste instantie kijk ik welke covers me het meeste aanspreken. Niet alleen de vormgeving maar vooral bepaalde kleuren oefenen een zekere aantrekkingskracht op me uit. Zo vind ik Op zoek naar Ida er wel mooi uitzien. Echter, ik laat me niet zomaar verleiden door looks alleen en de (te?) korte inhoud spreekt me veel minder aan: ‘Voor haar fictiewerk werd ze contractueel verplicht om naar de mensen te staren en daar een heel leven bij te fantaseren.’ Nochtans iets wat ik zelf niet contractueel verplicht maar geheel automatisch of vrijwillig doe. Heerlijk vind ik het om hele levensverhalen of dialogen bij voorbijgangers te verzinnen.

Kortverhalen zijn niet altijd aan mij besteed maar ik ben dan ook geen kenner, ik lees het zelden. Toch spreekt Wij zijn nooit alleen van Bart Meuleman me aan en dan niet alleen omdat er kunst op de cover staat. Volgens de cover trakteert dit nochtans dunne boekje mij op grote gevoeligheden: scherp, schaamteloos, pijnlijk en geestig. Het mag van mij best gevoelig of pijnlijk zijn maar het is een plus als dat afgewisseld wordt met de nodige humor.

Mijn keuze van deze maand mag echter wat meer om het lijf hebben. In ieder geval wat aantal bladzijden betreft. Het lijkt een trend in Vlaanderen, al die dunne uitgaven. Grond van Eva De Groote telt net iets meer dan 300 bladzijden, net genoeg om niet meer dun genoemd te worden. Het hoofdpersonage gaat op zoek naar haar familiegeschiedenis en dat laatste is een onderwerp dat me aanspreekt.

 Een jonge studente die opgroeide in Frankrijk is op zoek naar haar biologische wortels en belandt in Brussel. Gravend in de familiegeschiedenis ontdekt ze niet alleen sporen van de vrouw die haar grootmoeder was, maar ook van haar mysterieuze, jonggestorven oom Léon. Hij blijkt de schakel om beter te begrijpen waarom de jonge vrouw als zuigeling in een adoptiegezin terechtkwam en waarom haar biologische moeder zo onbereikbaar is. Maar de zoektocht van de jonge vrouw zet een aantal gebeurtenissen in gang die niet alleen haar eigen geschiedenis beïnvloeden.

De keuze van Marvin:

Het aanbod van nieuwe Vlaamse boeken is in mei inderdaad enorm. Gelukkig ligt de eerste selectie bij Joke en hoef ik me alleen maar over de tien overblijvers te buigen. Enkele van de resterende tien boeken hebben op Hebban als genre-aanduiding ‘feelgood’ of ‘romantiek’. Niks voor mij, wat de lijst om uit te kiezen gelukkig meteen kleiner maakt. Ook het verdacht roze-getinte De volksjury valt daarom af. Ik verdenk het er namelijk van stiekeme feelgood in een true-crime-verpakking te zijn.

Het non-fictieboek van Ibe Rossel valt me op wegens de interessante korte beschrijving. Het zou boeiend kunnen zijn, maar het hangt ervan af hoe het gebracht is. Dit is typisch zo’n boek dat ik eerst in de boekhandel zou willen inkijken voor ik besluit of het iets voor mij is of niet. Ik zou het nooit blind online kopen. Als mijn oog erop valt in de boekhandel, ga ik het zeker aan een grondige prospectie onderwerpen.

Van de beschrijving bij Sukkelaar weet ik niet goed pap te maken. Meedogenloos als ik ben ;-) leg ik het boek daarom onverwijld op de stapel ‘njet’. Om precies dezelfde reden gaat ook Wij zijn nooit alleen van Bart Meuleman aan de kant.

Ik hou ook wel van romans waarin naar een familiegeschiedenis wordt gezocht. Het eerste boek met zo’n onderwerp dat ik ooit las, was een jeugdboek ter gelegenheid van 150 jaar België, en dat zal dus rond 1980 geweest zijn. Erik op zoek naar zijn afstamming heette het en René Struelens was de auteur. Grond van Eva De Groote begint met graven naar een familiegeschiedenis maar ik denk niet dat dat het hoofdthema is. Ik wil het wel een keer lezen, maar het heeft geen prioriteit.

Van Bart Debbaut heb ik al een aantal thrillers gekocht, en uiteraard gelezen, en die vielen me niet tegen. Alleen daarom al ben ik nieuwsgierig naar Rauwkost. Ik vind het wel iets hebben dat bekende tv-koks geliquideerd worden. Wat minder kokende koppen en diëtende diva’s op tv en andere media, daar zou ik niet rauwig om zijn, dus deze thriller wil ik graag lezen.

Van Christophe Vekeman las ik het grappige Cruise, dat niet mijn literaire hoogtepunt van dat jaar was, maar waarna ik dacht dat ik nog wel eens iets van deze auteur wilde lezen. Carwash staat daarom in ieder geval op mijn W.I.L., maar Rauwkost wil ik nog net iets liever lezen.

 Tv-kok en kijkcijferkanon Wout Dumoulin keert op een avond na een lange fotoshoot terug naar zijn auto in de parkeergarage onder het Ladeuzeplein en wordt plots ontvoerd.

Wanneer kort nadien zijn lijk opduikt, gaat de bal aan het rollen. Een seriemoordenaar met een verdorven zin voor ritueel en symboliek blijkt het op bekende chefs gemunt te hebben...

Zijn jullie het met onze keuzes eens, of niet?