Meer dan 5,7 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Vooroordelen (2) – Wat we onterecht per se wilden lezen

op 18 februari 2022 door

Kijk jij wel eens bevooroordeeld naar een boek? Vast wel. Wij doen dat ook. Dat kan twee richtingen uitgaan. Je kan uit vooroordeel een boek niet willen lezen, of net wel. De eerste categorie hebben we gisteren behandeld. Vandaag doen we de tweede.

Soms zien we een boek dat ons zo aanspreekt, dat we het absoluut moeten hebben. Nu is dat hebberige hier op Hebban niet eens zo vreemd. Er wordt wat afgekocht door de leden! Hoeveel hiervan ooit gelezen wordt, dat is een andere vraag. Vandaag gaan we echter uit van boeken die we absoluut wilden en daarna ook lazen.

Soms is een onderwerp helemaal ons ding en willen we het boek alleen daarom al lezen. Of we hebben zoveel vertrouwen in een bepaalde auteur dat we diens boeken blind kopen. Soms slaagt een uitgeverij erin ons met de korte beschrijving te overtuigen. Of de cover vertelt ons dat dit hét boek is waar we al heel ons leven op zaten te wachten. En dan gaat de portemonnee open.

Dat vooroordeel is lang niet altijd terecht. Wij kozen beiden twee boeken uit die we absoluut wilden lezen en daarom min of meer blind kochten (of uitleenden), en die uiteindelijk zwaar tegenvielen.

 

Joke: Peachez, een romance – Ilja Leonard Pfeijffer

f5ac6a33e0162d5f85da9c07bb1f0af7.pngDoor de vele positieve geluiden hier op Hebban over zowel de auteur als het boek was ik al erg nieuwsgierig. Naar aanleiding van Lees Eens Wat Anders in april 2019 tipte de Literatuurclub (nu Literatuur onder de loep) onder andere dit boek aan de Jeugdliteratuurclub (nu Boekenbengels & Leesbeesten) waar ik deel van uitmaak. Mijn keuze was snel gemaakt en ik wilde dit boek dolgraag lezen. Dat deed ik samen met teamcollega Ilja. Ik hoopte op een taalrijk verhaal met mooie zinnen. In zekere zin kreeg ik dat wel maar het geheel deed me niet veel. Ik durf zeker niet te zeggen dat dit een slecht boek is en Pfeijffer kan echt wel schrijven, maar qua leeservaring vond ik het veel minder dan ik had gehoopt. Ik denk dat de twee andere tips, Materiaalmoeheid en Zomervacht, me misschien beter waren bevallen.

 

Marvin: Fjodor Dostojevski – Misdaad en straf

acae4c20a1a008bc3fdd544d0346c0b1.pngAan boeken en artikelen over dit boek zijn wellicht al meer bomen gesneuveld dan aan het boek zelf. Volgens mij is het onmogelijk om nooit van dit boek gehoord te hebben. Ik hoorde de titel van het boek – toen nog Schuld en boete – voor het eerst toen ik nog een prille tiener was en veel te onrijp om dit soort boeken te kunnen appreciëren. Maar om een of andere reden kwam het er nooit van om het ook te lezen (zie ook gisteren: literatuurtrauma). Hetzelfde was waar voor Tolstojs Anna Karenina. Maar in 2017 maakte ik eindelijk tijd voor dat laatste boek en gaf ik er vijf sterren aan. Misdaad en straf moest er wat mij betrof ook snel aan geloven. Ik was er rotsvast van overtuigd dat dat ook zo goed zou zijn. In januari 2021 begon ik er eindelijk aan.

Het verdict: twee sterren. Wat een sof! Het was ploeteren om door dit boek heen te komen. Het begon in feite nog niet eens zo slecht, maar naarmate het vorderde, dwaalde het boek steeds meer af van de kern van de zaak, vond ik. “Misdaad en straf is in feite een van de spannendste detectives ooit” lezen we op de achterflap van het boek. Wel, wat mij betreft is het slechtste boek van Agatha Christie nog altijd oneindig veel boeiender. Ik vond het lezen van dit boek een straf, en ik heb genoeg boete gedaan om voor de rest van mijn leven geen slechte boeken meer te hoeven lezen. Nah! Fijn dat zoveel mensen het de hemel in prijzen, en ik hoop voor hen dat ze dat niet doen omdat dat nu toevallig chique staat. Ik was bevooroordeeld en wist zeker dat dit een goed boek zou zijn, maar niets was minder waar.

Binnen de serie van De kleine Russische bibliotheek las ik later dat jaar nog twee dunnere boekjes van Dostojevski, namelijk De dubbelganger en Ondergrondse notities. Ik vond ze zo mogelijk nog slechter. Neen, Fjodor en ik, we zijn geen vrienden en spreken elkaar niet bij de voornaam aan. Dit doe ik mezelf nooit meer aan.

 

Joke: Sophie Kinsella – Confessions of a Shopaholic

c510abcf7975b62a0298207dabf99d2a.png

Toen Marvin met het idee voor dit artikel kwam, kon ik in eerste instantie maar één boek bedenken dat in aanmerking kwam. Misdaad en straf van Dostojevski. Maar Marvin was me voor en dus … wat hij zegt.

Het duurde een poosje om twee andere boeken te vinden. Ik blijk namelijk helemaal niet zo veel slechte boeken gelezen te hebben, zeker niet sinds ik op Hebban alles bijhoud. De weinige boeken die ik echt minder vond, waren meestal geen boeken die ik kost wat kost wou lezen. Ik kies gelukkig vaak goed. Ondertussen weet ik al goed wie hier op Hebban een gelijkaardige smaak heeft en daar laat ik me graag door beïnvloeden. Het helpt ook dat Marvin een veellezer is en zo “mijn” persoonlijke voorlezer. Dat wil niet zeggen dat ik alles graag lees wat hij goed vindt. Maar we blijken allebei goed te kunnen inschatten aan de hand van zijn leeservaring of een boek mij al dan niet zal bevallen.

Als tweede boek kies ik een zeldzame impulsieve aankoop. Dat past ook wel bij de titel van het boek. Ik ben helemaal geen impulsieve koper, en zeker geen shopaholic, maar laat me wel makkelijk verleiden door een mooie omslag. Het begon allemaal met een boekenbon die ik op het einde van het schooljaar van een leerling cadeau kreeg. Altijd geweldig, maar het lezen stond toen vanwege nog jonge kinderen en workaholic-symptomen op een zeer laag pitje. Met de vakantie in zicht toog ik toch opgewekt richting boekhandel. Ik herinner me niet meer welk ander boek ik nog kocht maar Shopaholic lag daar als koopje van slechts tien euro en dat kwam netjes uit met mijn bon. Ik zag de film en hoewel die net als het boek niet meer is dan een romantische ‘even verstand op nul en lekker wegdromen’ guilty pleasure, leek het me een goede keuze. Het boek bevatte letterlijk de dialogen van de film en ik vond er niks aan. Voor deze keer verkies ik de film boven het boek. En ik heb eruit geleerd dat het bedrag van de boekenbon niet mooi uit hoeft te komen. Als ik nu met een bon naar de boekhandel trek, leg ik met plezier wat bij. En ik maak vooraf al een lijstje (lijst!) met kanshebbers.

 

Marvin: J.R.R. Tolkien – In de ban van de ring

a5b73fe6e3e8282d330fd186cb65b383.pngEen van de beste series aller tijden, zo schijnt het. Ik las zowel De hobbit als het overbekende drieluik dat erop volgde. Meer nog, ik kocht die trilogie ooit als cadeau voor Joke toen minstens een van ons volgens mij nog tiener was. Want ja, toen al kochten wij boeken voor elkaar. Het idee van deze boeken sprak mij meteen aan, en de figuur van Bilbo Balings in het oorspronkelijke boek ook wel. Zo’n underdogfiguur die er alles aan doet om niet in een avontuur betrokken te raken en er dan willens nillens toch in wordt meegesleurd, het heeft altijd wel wat. Maar het klikte helaas niet en ik verveelde me tijdens het lezen.

Van alle soorten fantasy die er bestaat, ben ik het minst enthousiast over high fantasy. Elfen, draken, dwergen, trollen en alles wat daar nog bij hoort spreken mij vaker niet aan dan wel. Maar dat dat ook zou opgaan voor deze boeken, had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Het was niet zo dat In de ban van de ring een martelgang was van het kaliber van Misdaad en straf. Helemaal niet. Dit keer zat er een lijn in het verhaal en wist ik wat ik aan het lezen was, wat ik van non-vriend Fjodor zijn boeken niet kan zeggen. Maar ik voelde niks betrokkenheid of interesse. Dat hij zowat in zijn eentje de basis voor het hele fantasygenre heeft gelegd, is een grote verdienste en als zonder hem de vele goede fantasyboeken die ik al mocht lezen, nooit zouden zijn geschreven, dan moet ik de man erkentelijk zijn. Tolkiens boeken wilde ik lezen omdat ik er zoveel goeds over had gehoord, en dat bleek geen geslaagde match. Jammer dat Frodo Balings niet Fjodor Balings heet, dat had ik echt grappig gevonden.

 

Jullie hebben het ongetwijfeld al geraden, nu willen wij weten welke boeken jullie vol verwachting en vertrouwen aanvingen, om vervolgens steeds meer ontgoocheld te raken. Wat overtuigde jullie om het boek te lezen, en waarom viel het tegen? Sappige verhalen over het gruwelijke lot dat deze boeken vervolgens ondergingen, horen we ook graag :-)

Of mag het een beetje meer zijn? Wie raakte geïnspireerd genoeg om zelf twee boeken uit te kiezen en er wat over neer te pennen in een blog? Laat de link even achter in een reactie en we gaan meteen kijken.



Reacties op: Vooroordelen (2) – Wat we onterecht per se wilden lezen

Meer informatie

Gerelateerd