Over de uitreiking van de Fintro Literatuur Prijs 2017 én een eerste We Love Lit - wedstrijd

Vorige week zondag mocht ik als één van de leden van de 100-koppige Lezersjury op de uitreiking van de Fintro Literatuurprijs aanwezig zijn! Ik was best een beetje zenuwachtig vooraf want ik had niemand meegenomen die direct meewilde om eerlijk te zijn. Ik ben best wel een einzelgänger die zulke dingen regelmatig alleen doet, maar dit was toch best een speciale gelegenheid en op de installatiedag ongeveer 6 weken ervoor was ik er ook niet bij om direct collega-juryleden te leren kennen. De uitnodiging vermeldde trouwens ook ‘Feestkleding’ maar ze lieten me vriendelijk weten dat ik als vrouw heus niet in cocktailjurk moest verschijnen, wat weer een zorg minder was. Het ‘Vlaamse’ begrip van feestkleding voor zulke gelegenheden valt dan ook best nog mee, viel me zo op. Weinig mannen in kostuum gezien ook...

Gelukkig was ik op tijd vertrokken want zo vroeg arriveerde ik ook weer niet aan de Handelsbeurs op de Kouter in Gent, waar ik toch even moest rondkijken. Bij het aankomen zag ik de heren Driessen en Hemker samen de wacht houden evenals de flamboyante opvallende en mijns inziens prachtige verschijning van Niki Van Lierop, half bekend als ex-zangeres van Lords of Acid, en nu eveneens als muze van Jeroen Olyslaegers. Binnen waren er al een tiental gasten toegekomen ongeveer. Snel na mijn aankomst vulde de hall zich verder met blije afwachtende gezichten. Ik probeerde contact te leggen met enkele andere juryleden en enkele dames legden me al snel op de rooster die van iedereen wilden weten op ‘wie ze gestemd hadden’.  Mijn reactie? 'Ik ben van Antwerpen, dus ja op Wil...'  Ook een nog jonge student die lid was van de lezersjury was er en die had er niet beter op gevonden om op deze Moederdag zijn moeder mee te nemen! Ook een sympathiek cadeau natuurlijk, waar ik mijn mama echter geen plezier mee kan doen.

Dé winnaars voor mij tijdens de uitreiking waren eigenlijk Raf en Mich Walsschaerts van het befaamde Vlaamse zang- en cabaretduo Kommil Foo, waarvan ik de teksten trouwens ook magistraal vind (weliswaar op een ander niveau , cf Dylan/Nobelprijs-discussie... ). Gelukkig miste de voorzitter van de Lezersjury, Raf, de kans niet om samen met zijn broer de (het) spits af te bijten en later ook nog enkele liederen ten berde te brengen. Als ik van muziek ‘smelt’, is het onder andere door hen... (Hun topnummer ‘Ruimtevaarder’ kan je hier beluisteren.)

Kathleen Cools, VRT-anker en voorzitter van de Vakjury nam uiteraard de presentatie op zich en deed dit met verve. Raf vulde aan waar hij kon en wanneer het van hem al dan niet verwacht werd. Na de muzikale aperitief kwamen de genomineerde schrijvers alle vijf samen het podium op om zich in de sofa’s te nestelen en vooral te reageren op de reacties en kritieken die hun boeken al gekregen hadden. Aan Lize Spit werd bijvoorbeeld voorgelegd dat haar boek vooral echte voor- of tegenstanders oproept en er minder lezers van haar boek zich ergens tussenin bevinden. Richard Hemker werd dan weer bevraagd over de zes jaar waarin hij zijn boek ‘Hoogmoed’ had laten rijpen. Ook las Raf af en toe enkele reacties voor die hij uit de Lezersjury had gekregen over één of ander aspect van het boek. De hoge mate van discussie op het forum van de lezersjury had hem bovendien zeer goed bevallen. Ook hij had alle boeken gelezen en duchtig mee gediscussieerd, want daar kan ik van getuigen. 5 quotes over de genomineerde boeken vind je in dit professioneel gemaakte filmpje terug.  

Voor de lezersjury mocht ‘de Raf’ de prijs uitreiken, uiteraard niet zonder eerst alle schrijvers voor hun prachtige werk te bedanken. Naast een prijs van 2500 € zou de winnaar van de lezersjury ook een échte Mont Blanc vulpen krijgen trouwens., wat Raf alvast benadrukte in zijn korte inleiding. Natuurlijk weten we al wie er tweemaal gewonnen is nu, en de winnaar Jeroen Olyslaegers liet zich deze eer alvast welgevallen. Leuk aan zijn intermezzo was dat hij de genaamde vulpen echt nog opeiste omdat hem alleen nog maar de cheque met het mooie bedrag wel in de handen was gedrukt. Achter de spreekstoel kwam de vulpen dan tevoorschijn waarna Jeroen het publiek maar even informeerde over zijn allergie voor vulpennen omdat hij altijd schrik had gehad om er zonder vlekken mee te leren schrijven. Het deed hem te veel aan zijn vader denken... Gelach in de zaal. Zijn nieuwe boek (waarover jullie hier zijn opzoekwerk en notities kunnen volgen) gaat hij er dus niet mee vervolledigen.

Juf Cécile

Daarmee had Raf Walsschaerts deze plicht vervuld. En dit is ook zo’n leuke anekdote van deze uitreiking die ik live mocht meemaken: In de Vlaamse pers had Raf vooraf namelijk zijn juf Cécile van het eerste leerjaar ruimschoots bedankt  dat hij had leren lezen door haar. Ik krijg nog een krop in de keel als ik aan deze ‘scène’ terug denk. Juf Cécile zat bij de uitreiking als verrassing voor Raf in de zaal! Ze had in de zaal een micro in de hand geduwd gekregen om een mooie en ontroerende speech over haar zo succesvolle ex-leerling af te steken en dat ze altijd zijn carrière net als die van zijn broer was blijven volgen. Iedereen keek toen uiteraard in de zaal rond om te zien waar die vrouw toch in godsnaam zat en wie er zo warm en menselijk aan het praten was! Pas achteraf stond ze recht waarop Raf van mevrouw Cools toch nog wat tijd kreeg om naar haar, een verzorgde kranige 83-jarige dame, toe te lopen. Met de Mich daar achteraan nog wel,  twee ‘gewone’ mannen gingen even hun ex-lerares bedanken in het publiek. Ondertussen moesten de vijf genomineerde schrijvers maar even wachten terwijl dit allemaal gebeurde. Fantastisch vond ik dit!

Een uitreiking en een bedenking

Toen was het aan de CEO van de Fintro bank om de cheque uit te reiken aan de winnende auteur van dé Fintro Literatuurprijs 2017. Opnieuw werd na een enveloppe te hebben open gedaan, ditmaal door Kathleen Cools zelf, Jeroen Olyslaegers op het podium geroepen. Een binnensmondse bedenking van mij hierbij was dat rebel Jeroen het meestal toch niet zo met ‘de banken’ op heeft. Dat kan je hem natuurlijk niet euvel nemen. Wat de prijs met hem doet? Het koopt hem ‘tijd’, en tijd is het voornaamste wat een auteur heeft om over zijn boeken goed te kunnen nadenken, dixit Olyslaegers, die eerst zijn geliefde in de armen vloog om nadien haar op vakantie te vertrekken om de drukte even achter zich te laten. Een mooi interview met de winnaar met radio 1 in het programma Touché is hier te beluisteren. 

Toch maar genieten?

Net nadat ik deze laatste woorden schrijf tijdens mijn lunchpauze, krijg ik een nieuwsbrief toe van mijn trouwe boekenwinkel, met een link naar een stevig commentaarstuk van Marc Reugebrink in de krant De Standaard van 16 mei. Mijn binnensmondse bedenking over de bedoelingen van een bank als sponsor van een literatuurprijs is dan misschien toch niet zo ongegrond? Afwachten naar volgend jaar dan maar...

Wedstrijd We Love Lit

Ondertussen kunnen we maar genieten van al het moois dat ons toegeworpen wordt. Op de spot van We Love Lit lanceerden we ondertussen een eerste winwedstrijd en wel voor zowel de winnaar van de Fintro als van de Libris Literatuur Prijs 2017! Lees ons artikel daar en doe mee om één van deze drie mooie boekenpakketten te winnen! Veel succes!