Mijn volgende buddyread is er één met Marjolein die interesse had om samen met mij een autobiografie te lezen die al lang op mijn lijstje stond, namelijk Born a crime van Trevor Noah, dat ook in Nederlandse vertaling is verschenen als Kleurenblind. De Engelse titel komt eigenlijk meer overeen met de inhoud van het boek. Beiden lazen we dan ook de (Amerikaans) Engelse versie. 

Over wat gaat het verhaal?

Door geboren te worden al een misdaad begaan?  In het Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid kon het en overkwam het Trevor Noah. Zijn opstandige zwarte moeder wilde graag een kind van zijn witte Zwitserse vader, maar dat was tegen de wet: blanken en zwarten mochten geen relatie hebben en geen kinderen krijgen. Dit tekent de jeugd van Trevor Noah, waarover hij schrijft in Born a crime.

>
Door 1000heads - https://www.flickr.com/photos/1000heads/25243283340, CC BY 2.0, Link

In het boek vertelt Trevor Noah over zijn jeugd, ieder hoofdstuk wordt voorafgegaan door een korte inleiding, waarin hij de context schetst van het volgende hoofdstuk. Zo geeft hij duidelijk informatie over apartheid en de bijbehorende wetten en de soms aparte beslissingen die daaruit voortkwamen. Inwoners van Japanse afkomst werden gekwalificeerd als wit en inwoners van Chinese afkomst als zwart.

In zijn boek draait niet alles rond hem zelf, maar ook rond zijn moeder Patricia Nombuyiselo Noah, die hij duidelijk respecteert en zijn voorbeeld noemt, hoewel hij haar niet adoreert en als een sterke maar strenge moeder beschrijft, op een zeer menselijke en herkenbare manier. Trevor was dan ook een druk kind, en haalde veel streken uit toen hij jonger was.

Nathalie:

“Dat zie je soms nog als hij op het scherm is met zijn twinkelende, ‘deugnieterige’ ogen… 

Patricia Nombuyiselo Noah – Trevor is naar haar genoemd – is een eigenzinnige, hardwerkende, gelovige maar ook ambitieuze vrouw die weet wat ze wil, wat voor zwarte vrouwen tijdens de apartheid wel het minst evident moet zijn geweest... In een deel van het boek dat haar evolutie beter beschrijft, begrijp je dat ze zich niet liet voorschrijven wat ze moest doen en laten, wat net het Apartheidsbeleid wel voor haar deed. Ze trok weg uit haar dorp en vond administratief werk in de stad, woonde alleen, betrok verschillende appartementen, of het nu mocht of niet. Zo ontmoette ze ook Trevor’s vader, die ook in één van de door hen betrokken appartementsblokken woonde als expat, op het moment dat ze beslist een eigen kind wilde, ook al wist ze dat hier problemen van konden komen.”

 Marjolein:

“Het respect dat Trevor voor haar heeft blijkt uit iedere zin die hij over haar schrijft, het mooie is dat het geen idealistisch beeld is, maar een heel menselijk beeld. Zo is ze ervan overtuigd dat ze beschermd wordt door God en kent daarom geen angst, Trevor denkt hier duidelijk anders over. Hij beschrijft hun meningsverschillen met veel humor, het mooie is dat hij veel van haar geleerd heeft, maar dat zij zijn jongere broers anders opvoedt, omdat zij weer leerde van Trevors vreedzame gedrag.

Trevor is in zijn jeugd de enige die van gemengde afkomst is en dat heeft veel consequenties: in de blanke gemeenschap wordt hij gezien als zwart, in de zwarte als blank. Als hij met beide ouders op straat  loopt moet hij zijn vader Robert noemen en loopt zijn moeder achter hun, zodat niemand weet dat zij zijn moeder is. Hij leert hierdoor zich aan veel groepen aan te passen en leert zoveel mogelijk talen, die in Zuid-Afrika gesproken worden.”

Nathalie:

“Ook humor bleek al snel één van zijn sterkste wapens te zijn.”

Marjolein:

“Ik heb het boek 4 sterren gegeven, omdat ik het jammer vind dat Trevor ervoor heeft gekozen om niet te beschrijven hoe hij uiteindelijk aan een goede carrière in Zuid-Afrika is gekomen. Het verhaal bleef mij soms iets te anekdotisch. Overigens nog wel een groot compliment voor de titel, die past zo mooi bij het verhaal en de inhoud van het boek.”

Nathalie:

“Het boek is inderdaad een aaneenschakeling van anekdoten, een comedian eigen, over hoe de wetten en beslissingen tijdens de apartheid werden doorgevoerd, tot in het absurde toe om de bevolking te scheiden in zowat alle aspecten van het leven. Niet alleen tussen blank en zwart, maar ook tussen kleurlingen, Chinezen, Indiërs en Japanners. Op dat vlak is dit verhaal zeker ook een eyeopener over hoe het gewone leven eraan toe ging tijdens die echt zwarte jaren van Zuid-Afrika. Hoe sterk is het ook niet dat iemand met zo’n carrière, bereikt met vallen en opstaan, als dat van Trevor Noah hiervan kan getuigen? Het anekdotische stoorde me ook niet echt, op de één of andere manier kon ik dit wel verwachten van hem. Natuurlijk is het ook geen echte literaire autobiografie maar ook geen flinterdun verhaaltje van een would-be ster zonder een of andere verdienste. Ik gaf het boek 4 mooie sterren.”

 De recensie van Marjolein vind je hier en die van mij hier.

 Trevor Noah is een Zuid-Afrikaanse ster en comedian, die als ‘host’ de Amerikaanse comedy nieuwsshow “The Daily Show” mocht overnemen van zijn illustere voorganger, Jon Stewart. Op 28 september dit jaar treedt hij voor een tweede keer op in Antwerpen, waar hij de Lotto Arena zo goed als uitverkocht heeft. Lees een korte bio en kijk naar enkele clips op http://www.lotto-arena.be/nl/kalender/2018-2019/trevor-noah. In het voorjaar van 2016 kwam hij al een eerste keer naar Antwerpen in de Stadsschouwburg, waar ik toen een plaatsje kon bemachtigen en van één van zijn shows live kon genieten! De organisatie die hem naar hier haalde, “Live Comedy Antwerpen” is er ook eentje die ik met liefde volg trouwens. Toekomstige voorstellingen die al in mijn kalender staan, zijn onder andere die van de Ierse in GB wonende komiek Dara O’Briain (heerlijke vent!) en de Engelse Sarah Millican.  En bovendien ook de eerste show in Antwerpen van … Arjen Lubach! Want “after all, the Netherlands was second!” ;-)))

Tja, ik heb een brede interesse! Mijn buddyread met Mireille van De vreemdeling van Albert Camus gaat niet door deze maand. De volgende buddyread zal ik samen doen met Hebban-recensente Angèle, namelijk het boek Suikerspin van Erik Vlaminck. Heb ik al verteld dat dit een fantastische, Vlaamse schrijver is? Ja toch?! Met verdere afspraken voor buddyreads ga ik dan ook even wachten.