Het is er eindelijk van gekomen: ik heb Oktober gelezen van Søren Sveistrup, nog eens een thriller uit Scandinavië, ditmaal Denemarken. Eind mei had ik normaal gezien gepland dit boek samen te bespreken met Ria maar ik had het telkens te druk met andere boeken die voorrang kregen. Ria had me een hele tijd geleden al haar mening gestuurd, en nu ik het heb uitgelezen, kan ik mijn mening er ook aan toevoegen. Oktober kreeg heel wat juichende recensies hier op Hebban en elders, en de auteur is de bedenker van de succesvolle serie The Killing en de scenarist van de film Snowman gebaseerd op een boek van de Noor Jo Nesbø. Waren wij ook zo enthousiast?

Samenvatting:

Rosa Hartung, de minister van Sociale Zaken keert terug in de Deense politiek nadat ze na de dramatische verdwijning van haar twaalfjarige dochter een jaar verlof had genomen. Een jonge man, Linus Bekker, had hierover een bekentenis afgelegd en zit zijn straf uit in een van de best bewaakte instellingen voor psychisch gestoorde gevangenen. De inspecteurs Naia Thulin en Mark Hess die beiden een heel verschillende achtergrond hebben en zeker in het begin nog niet goed weten wat ze aan elkaar hebben, moeten samenwerken als het lijk van een verminkte jonge vrouw wordt gevonden met een kastanjepoppetje ernaast. En bij deze gruwelijke moord blijft het niet in dit boek. Deze beschrijving belooft natuurlijk een zeer spannend verhaal. Maar raakten Ria en ik daar wel daadwerkelijk van overtuigd?

Ria: Ik ben vrij blanco in het boek begonnen. Ik heb wel gelezen dat mensen het een goed boek vonden, maar wist niet precies waar het over gaat. Wanneer er gelijk in het begin een tijdsprong gemaakt wordt, besluit ik stapsgewijs bij te houden wanneer wat gebeurt. Gelukkig is dit een boek waarin het verhaal chronologisch verteld wordt. Ik las de laatste tijd vaak boeken, waarin de hoofdstukken in de tijd heen en weer springen, liefst samen met de personages. Een spannende manier om een verhaal te vertellen en achtergrondinformatie te geven, maar soms lijkt het een trucje te worden.

Nathalie: Aan het begin van het boek maken we kennis met veel personages die in het boek voorkomen, en komt het daardoor zo’n 150 pagina’s lang vrij langdradig over. Pas naar het einde toe van die ‘introductie’ wordt ondanks een filmische openingsscène de eerste ‘actuele’ misdaad ontdekt. Die aanloop duurt wat mij betreft een beetje té lang.
De personages en vooral de politie-inspecteurs zijn goed uitgewerkt, waardoor er ook veel tijd wordt besteed aan de beschrijvingen van hun persoonlijke beslommeringen. Dit mocht voor mij veel korter om de plot meer vaart te geven. 

Ria: In de eerste hoofdstukken van Oktober worden tegelijkertijd een hoop personen geïntroduceerd. Op basis van mijn notities vind ik het grappig om te zien welke ideeën en gedachten ik gedurende het boek bij bepaalde personages heb gehad, die achteraf niet bleken te kloppen.

Nathalie: Je merkt dat de auteur schrijft met een verfilming in het achterhoofd omdat hij veel zaken nogal gedetailleerd beschrijft. De plot is wel knap gedaan en zit goed ineen. Het is best een beklemmend en nagelbijtend verhaal waarbij er wat op het spel staat. Naarmate het verhaal vordert, wilde ik toch verder lezen en begon het verhaal meer te leven.  

Onze conclusie

Ria: Ik wilde tijdens het verhaal mee zoeken naar hoe het in elkaar zit: wie is de dader, wie is toch de persoon waar het in de beginscène over ging, was dat een dader of een slachtoffer en wat is de link met de (brute!) moorden die in het boek voorkomen?
Met nog ongeveer honderd pagina's te gaan vallen de puzzelstukjes langzamerhand in elkaar. Zelfs als zo'n beetje duidelijk is wie de dader is, zijn er nog altijd enkele dingen te ontdekken en blijft er nog veel onzeker. Ik vond het boek spannend tot het eind. Een heerlijke leeservaring. Ik gaf het boek 5 sterren.

Nathalie: Ik miste van in het begin wat actie voor dit genre boek. Dat werd ongeveer na een derde deel wel beter, maar het sleepte té lang aan. Sommige auteurs mogen wel eens teruggaan naar het pioniersduo Maj Sjöwall & Per Wahlöö, die wereldberoemd geworden zijn met hun reeks rond commissaris Beck of de auteur-criminoloog Leif G.W. Persson. Die schreven/schrijven ook ‘trage thrillers’, maar met wat meer idealisme en engagement voor de politiejob, en wat minder persoonlijke soap-achtige beslommeringen voor de spoorzoekers. Ik zoek geen filmscenario als ik een boek wil lezen. Toch drie sterren voor dit geschreven woord-debuut van Sveistrup.

Wie leest er wel eens een Scandinavische thriller en wordt meegesleept door een speurneuzenverhaal? Is dit een boek voor jou, of net niet? Of heb je Oktober al gelezen en wat vond je er dan van? 

Volgende buddyreads

De volgende buddyreadboeken liggen al klaar om in mijn verlof te lezen vanaf volgende week: De rechtvaardigen van Jan Brokken en De halfbroer van Lars Saabye Christensen. Gigi was al in dit laatste boek begonnen en ze vond het al direct zo goed dat ze het graag met nog méér mensen zou willen lezen. We wachten dus even af of er zich een mogelijkheid hiervoor gaat aandienen binnenkort.