Zo, omdat ik al iets had laten vallen en sommigen graag wat meer willen weten over wat ik gisteren zo allemaal mocht meemaken, zal ik toch maar even het een en ander vertellen hier.

Gisteren stond er terug een leuk evenement op de agenda in Antwerpen: het tweede Letterenhuisfestival vond er plaats en ditmaal stond dit in het teken van het thema ‘bewaren’. Het Letterenhuis is zowat het archief en het geheugen van de Vlaamse letteren in Antwerpen: ze bewaren er archieven van heel wat dode en levende Nederlandstalige auteurs om die in hun expo’s aan bezoekers te openbaren. Er wordt onderzoek gepleegd, er is een leeszaal en er is een schat aan informatie op te zoeken in papieren en digitale bronnen. Meer info hier.

Er kwam een mooie plejade aan auteurs in en rond het Letterenhuis aan bod: er waren interviews, auteurs die helemaal zelf hun verhaal deden en slam poetry. Ik kon weer zo moeilijk kiezen tussen die verschillende namen, toch kwam ik weer bij enkele favoriete auteurs terecht natuurlijk. Hoe kan je ook anders als een bekende naam als Diane Broeckhoven je via haar Facebook persoonlijk in een gezellige wijnbar uitnodigt? Ik woonde de opening van het festival bij in het Letterenhuis met de Antwerpse schepen van cultuur en de directeur van het Letterenhuis, Nele Hendrickx. Waar ik overigens een drankenstand ontwaarde van mijn wereldwinkel-collega’s, ook vermeldenswaard op de Internationale Fairtradedag gisteren! Daarna nodigde presentator van dienst, Marcel Vanthilt, als eerste in het rijtje Annelies Verbeke uit op het podium, die niet alleen prachtige kortverhalen kan schrijven maar ook  aangenaam kan vertellen over haar nu al ongeveer 17-jarige carrière.

Toen ging ik op weg in de middagzon naar die wijnbar waar Diane ons warm verwelkomde in een wel erg geschikte plek en haar bezoekers inviteerde met dozen oudere boeken, waaronder zelfs enkele Duitse versies, en met eerste herinneringen aan haar schrijverschap. Ik nam de gelegenheid te baat om mijn verzameling van haar boeken wat uit te breiden natuurlijk. Ze las onder andere enkele dagboekfragmenten voor en uit haar allereerste verhaal wat ons een inkijkje bood in haar ‘debuut’ als 18-jarige dat ze had ingestuurd naar een wedstrijd in Hilvarenbeek en waar ze … nog wel mee gewonnen had! 500 gulden zelfs. Even samen omgerekend en vergeleken met die Libris Literatuur Prijs van over laatst dan maar. Hihi…

Daarna wat verder gelopen naar de voor boekenliefhebbers fantastische Wolstraat in Antwerpen, om bij De Groene Waterman 3 bekende gezichten te zien, die er net van wal waren gestoken: boekhandelaar van Passa Porta Steven Van Ammel stelde er – af en toe nogal gemene – vragen aan zijn collega van Buchbar en radio 1-presentatrice Annelies Moons en schrijver Erik Vlaminck. Of course, een weerzien opnieuw met die laatste waar ik weer happy van werd. Annelies kende ik ook al van ziens, zonder het te weten eigenlijk. Hoewel ik vooraf niet 100% zeker wist of die vrouw met haar prachtige stem op de radio wel dezelfde is die mij al in haar Buchbar bediend heeft, weet ik dat dus nu wel. Die boekhandel-koffiebar heeft ze namelijk - strategisch waarschijnlijk, met voorbedachte rade? – ongeveer anderhalf jaar geleden geopend in de Scheldestraat, nog wel vlak bij mijn werkplek. Een radiopresentatrice die enorm veel van lezen houdt, enkel de boeken verkoopt die ze zelf ook gelezen heeft, en nog eens heerlijke cakes kan bakken ook: wat een combinatie, die niet goed is voor mijn portemonnee noch voor de lijn… ! Het onderwerp van het gesprek was de eigen boekencollectie van beide geïnterviewden waar ik zeker meer over wilde weten.
Erik Vlaminck vertelde in het kader van het ‘bewaarthema’ over zijn 1000 boeken tellende eigen bibliotheek waar zijn vrouw en hij over akkoord gegaan waren. Toen ik hem achteraf ging begroeten, greep hij in zijn tas naar iets dat hij blijkbaar ook bewaard had en mij in zijn handen drukte. Ik denk dat ik iets heb gekregen van hem wat niet veel mensen meer zullen hebben of kunnen vinden eerlijk gezegd, dus ik vrees dat ik hier mee enkelen wat jaloers zal maken, en waar ik niet meer te veel woorden aan ga vuil maken. Ik vertelde hem nog wél met plezier dat zijn brieven van Dikke Freddy zelfs de weg hebben gevonden naar Drenthe en daar goed zijn bevonden. Dat fluisterde een vogeltje mij namelijk onlangs nog in, haar naam is Polifi- nee Prowisorio aka Ellen als ik het goed heb.

Daarna terug naar het Letterenhuis om daar nog een aantal sprekers te horen: eerst de Nederlandse biografe en uitgever Annette Portegies die blijkbaar bezig is aan een biografie over de Antwerpse auteur Maurice Gilliams (1900-1982), wat een boeiend relaas moet opleveren ook. Ik heb dat beroemde boek Elias of het gevecht van de nachtegalen van hem gelezen. Prachtig, weer een tip om niet te laten passeren ergens volgend jaar. En daarna de laatste gast, de nieuwe ALMA-winnaar die een hele doos bij had en die mijn nieuwsgierigheid opwekte: een apothekerskastje dat Bart Moeyaert ergens op reis op de kop had getikt en maar in zijn geheel had meegenomen. Er zaten dingetjes in waar weer verhalen en herinneringen aan vasthingen uit zijn leven, en waar hij over wilde vertellen. Ach, het is niet dat ik niet naar Maarten Inghels, Koen Peeters, Delphine Lecompte, Elisabeth Marain of Carmien Michels wou gaan luisteren hoor. Er was gewoon veel te veel keuze, en ja enkele vertrouwde namen die altijd leuk zijn om naar te gaan luisteren…

Er was ook een tweedehands boekenmarkt geïnstalleerd op het prachtige Hendrik Consciencepleintje in de buurt. Daarvan zie je ook mijn oogst mee op de onderste foto…  Die extra boeken zijn trouwens gekocht bij de tweedehands bibliotheek van die lastige interviewer uit Brussel, Steven dus. Nou, ik heb nog een paar mooie titels gevonden. 

Feestje ’s avonds

De voorbije week had ik bij toeval meegedaan aan een wedstrijdje van de cultuur-nieuwsbrief van de stad. En wie kreeg het nieuwe boek én een gratis ticket voor de boekvoorstelling gisterenavond van Dalilla Hermans: yep, ondergetekende weeral! Zij had samenkomen geblazen in de Antwerpse (multi-)cultuurtempel De Roma. De gemiddelde leeftijd lag wat lager en de kleur was wat gemengder dan overdag om eerlijk te zijn. Geen stoelen ook, want Dalilla blijkt een feestbeest te zijn. Ze heeft na haar autobiografische maatschappijkritische Brief aan Cooper en de wereld (Cooper is haar oudste zoon) en haar eerste kinderboek Brown Girl Magic, nu een eerste fictieboek geschreven, een thriller nog wel: Black-out. De trigger waren de haatmails die ze gekregen heeft sinds ze haar opinie niet meer voor zich houdt en al eens wordt geïnterviewd op tv en in bladen, ook in haar functie als journaliste van Charlie Magazine. In haar thriller draait het om de moord op een activiste die het land in rep en roer zet. Het boek vertelt het verhaal over een schijnbaar doodnormale jongen die achter de computer transformeert tot een echte bully en uiteindelijk in de cel belandt voor moord. Maar was de activiste, Maya, die wordt vermoord, wel zo onschuldig als de rouwberichten en krantenkoppen beweren? De misdaad is van vooraf aan bekend. Het is dan ook geen 'whodunnit' maar een 'how-did-it-happen'-thriller volgens Dalilla.    

Nu had ik wel een onvrijwillige ‘halve blackface’ gekregen dankzij een heerlijk ijsje van de vlakbij liggende Antwerpse ‘gelateria’ Borgo Gelato, trouwens eigendom van een kennis van me en die me persoonlijk had bediend. Zijn smaak van de week: dadels, dark chocolate en noten. Wau-auw! Op het Krugerplein opgelikt vlakbij Bar Leon trouwens, er ligt een klein zandstrandje naast waardoor ik wéér aan Vlaminck moest denken omdat hij zeker geen zandkorrels tussen zijn boeken wil. 'k Moest me dus eerst wat fatsoeneren vooraleer ik die De Roma-dorpel over ging. Het was schoon geweest om net dan zo binnen te lopen! Daar ook maar direct mijn gratis boek gaan ophalen natuurlijk. Op het programma van Dalilla een aantal “Afro”-Belgische namen om haar statement (ook naar de Belgische verkiezingen toe) kracht bij te zetten: mee genoten heb ik van de best komieke mc/comedian Manu Moreau, slam poetry winnares Lisette Ma Neza en de Belgisch-Engels-Sierra Leoonse rapper/hiphopper Darrell Cole. Ik kan niet beweren van die laatste dat ik hem of zijn muziek kende, misschien al eens van gehoord op de radio of zo, maar de sfeer zat er goed in door hem. Af en toe mag ik dit zeker eens smaken. En zijn teksten gaan over de oorlog in zijn land van afkomst en zijn levensverhaal, die zijn allesbehalve oppervlakkig. Stonden ook nog op het programma: de artiesten Elodie Emani en Charlotte Adigéry. Een kennis die er ook was, liet er nog iets over weten, maar mijn dag was ondertussen al lang genoeg geweest met al deze ervaringen.

Heeft er iemand nog wat tijd voor mij waar ik al mijn huidige en nieuwe boeken mee kan lezen? Zie hieronder voor mijn volledige oogst van gisteren.  Vandaag nog even na genieten maar, ook door dit verhaal te hebben neergeschreven.