Goed uitgetekende personages. Mooi geschreven. Spannend: 'Na de val' van Gert-Jan van den Bemd heb ik veel te lang laten liggen, en kwam net op tijd om mij uit een leesdip te halen in deze quarantaine-tijden. Ik was dan ook erg blij dat Angèle, Eeke en ik dit hadden gekozen als volgende boek voor onze gezamenlijke buddyreads!

In 'Na de val' is het hoofdpersonage Sofie Nauta; haar vader Ward overlijdt heel onverwacht en daardoor wordt ze voor de opdracht gezet om maar liefst twee huizen leeg  te maken. Van haar oudere broer Max die in New York woont, hoeft ze geen hulp te verwachten, die relatie is al jarenlang bekoeld en dat wordt er gedurende de vertelde tijd in dit boek niet veel beter op.

De doorslag om dit boek te kiezen bij Angèle en mij waren de voorafgaande goede tot uitstekende recensies, en het feit dat het bij mij – getekend en al! - in huis lag na de laatste Antwerpse boekenbeurs. Eeke sloot zich graag bij ons aan.

Eeke: “Ik had voor Na de val nog nooit werk van deze auteur gelezen. Mijn motivatie waarom ik dit boek wilde lezen is in eerste instantie dat ik door Nathalie en Angèle werd gevraagd om mee te doen aan deze trioread. Volgens mij kwamen mijn buddylezers met deze titel op de proppen omdat andere Hebbaners zo enthousiast waren over deze auteur, die nog niet heel veel aandacht heeft gekregen. Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt door de belofte dat dit een pittig leesavontuur zou worden, spannend, humoristisch en indrukwekkend.”

Als Sofie samen met archiefmedewerker Olivier bij het overdragen van de boekenverzameling aan Wards oude universiteit waar hij werkte, twee foto’s vindt van haar moeder Hilde en Max, waarop hun gezichten zijn uitgekrast en op een grove manier bewerkt, kan ze niet anders dan naar haar familiegeschiedenis op zoek te gaan. Dit mondt uit in bevindingen over haar verleden en de dood van haar moeder, die ze misschien nooit had willen weten.

Sofie reist hiervoor naar haar broer in New York en leert er zijn Belgische vriendin Laura en passant kennen. Ook zij zijn hun relatie niet zonder kleerscheuren begonnen, wat bij mijn medelezers wel wat wenkbrauwen deed fronsen door een nieuwe dramatische verhaallijn die er volgens hen net wat te veel aan was.

Eeke: “Het subverhaal omtrent Laura had wat mij betreft echt achterwege kunnen blijven. Wil je het boek écht goed doorgronden, dan is minimaal een tweede lezing noodzakelijk, wellicht zelfs een derde lezing. Dat is op zich niet storend, maar soms is less more, en dat kan in dit boek nog nét wat beter. “

Angèle: “Het enige minpunt in het verhaal vind ik dat de schrijver er nog een tweede drama in verwerkt heeft, plus de toevalligheid ervan! Namelijk dat Laura, de vriendin van Max, in New York, eerst een geliefde had die een boezemvriend was van Max en voor zijn ogen verongelukte. En wie van de twee vrienden had gezegd, na het kopen van de sportschoenen: “Wie er het eerst is….”? Had Sofie werkelijk Laura nodig om achter de waarheid van haar familie aan te gaan?”

Misschien ligt het wel aan mijn persoonlijke leesgeschiedenis van nog veel complexere Scandinavische spannende romans en thrillers dat ik dit zelf helemaal niet zo aanvoelde, en dat dit voor mij helemaal niet zo overdreven was. Of dat ik net qua hoog volume aan drama Orkaanseizoen van Fernanda Melchor heb gelezen. Wie zal het zeggen?

De personages worden, ook al zijn ze met vrij velen, van vlees en bloed door de ‘body’ die de auteur aan hen geeft, en van hen wezens maakt met complexe gevoelens. Ze blijven zeker in mijn hoofd spoken, ook al omdat ze zich niet veel gelegen laten aan de waarheid en de werkelijke toedracht van de feiten voor Sofie zolang mogelijk verborgen willen houden. Ook Sofie zelf lijkt aan de oppervlakte niet altijd erg gemotiveerd om met haar zoektocht verder te gaan, maar toch gaat ze hier mee verder. Zelfs in het (onder)bewustzijn van het hoofdpersonage kan je niet helemaal kruipen, wat op zich ook weer verrassend werkt. Het boek blijft dan ook lang erg dubbelzinnig.

Angèle: “De personages waren goed uitgewerkt. Voor de aardigheid heb ik alle plaatsen aangestreept waar gelogen werd, waar een halve waarheid gesproken werd, en waar iets anders gezegd werd dan gedacht. Ik ben maar niet meer gaan tellen! Het was heel veel, maar ik vond dat prima!”

Eeke: “De personages zijn levensecht uitgewerkt. Ze zijn bijna om aan te raken. Ik vind het begerenswaardig knap van een auteur als hij daarin slaagt. Ook deze auteur lukt dat goed, de karakters zijn uitgebreid uitgewerkt, maar zonder dat het de lezer gaat vervelen. In dit boek lukt dat soms door de tekeningen of observaties van hoofdpersonage Sofie. Verder dragen de dialogen en beschrijvingen hier ook aan bij, de afwisseling hierin is ook mooi gedaan. Van den Bemd is dus echt goed geslaagd in de uitwerking van de karakters, want het maakt dat je als lezer een grondige hekel krijgt aan bepaalde personages, en juist vertederd raakt door anderen. Ik vond dat zeer knap gedaan!“

In Na de val is er echt sprake van een oplopende spanning. Als je begint te lezen, kan je wel eens denken dat je aan een rustige roman over een weliswaar dramatisch familieverhaal begint. Maar een fait divers wordt eigenlijk echt opgebouwd naar een erg spannend slot waar veel verhaallijnen en laagjes samenkomen. En ook de titel wordt pas helemaal op het einde helemaal duidelijk. Dit boek wordt eigenlijk complexer dan je eerst dacht bij het omdraaien van de pagina’s. Je wordt steeds bedachtzamer en behoedzamer bij het verder lezen. Sterk hoor!  

Angèle: “Waarvoor ik me bijna schaam om te zeggen is dat ik pas tegen het eind begon te denken dat het weleens heel anders kon zijn dan (zomaar) een hersenbloeding. Wél steeds gedacht “wat heeft de titel met dit alles te maken” maar niet de link gelegd. Je moest je toch langzamerhand gaan afvragen of er iets aan de hand was, want de spanning werd opgevoerd en daarmee ook de argwaan van de lezer. Dat ik die link met de titel gewoon niet kon uitwerken in mijn hoofd komt, denk ik, omdat de schrijver me met zijn verhaal zó wist te boeien en bezig te houden, dat er geen ruimte ontstond om er dieper over na te denken. Het bleef dus lange tijd bij ‘waarom die titel, wanneer komt de verklaring’. Knap gedaan!”

Eeke: “De complexiteit van het boek. Je moet zeer zeker je hoofd erbij houden tijdens het lezen van dit boek, maar dat is niet voor niets. Op het einde van het boek blijkt dat alles zeer minutieus in elkaar valt. Er is sprake van gelaagdheid. Op het eerste oog toevalligheden of niet ter zake doende details blijken van zeer groot belang, evenals het feit dat elke persoon zijn eigen belangrijke rol heeft in het boek. De gebeurtenissen lijken precies op de juiste plek in het boek te zijn geplaatst. De verschillende verhaallijnen en tijdsprongen maken dat het boek ook een zekere vaart krijgt, en daardoor ook erg spannend wordt. In elk van de afzonderlijke verhaallijnen die door dit boek verweven zijn zit een spanningsboog waardoor je alsmaar dóór wil met lezen.”

Onze conclusie:

Bij ons allemaal is dit boek goed blijven hangen blijkbaar.

Angèle: “Ik vind dit een bijzonder knap boek, omdat de schrijver gedoseerd, mondjesmaat, zonder veel haast (alles op zijn tijd) de verschillende personages steeds meer karakter laat krijgen (en dat het waarachtige karakters zijn), omdat de lezer regelmatig op het verkeerde been gezet wordt, omdat we heel subtiel meegesleept en heen en weer geslingerd worden in de emoties van Sofie. Na de val is een prachtig, goed geschreven en spannend boek dat ik zeker aan iedereen zal aanraden!”

Eeke: “Ik gaf vier sterren en ik ga zeker meer van Van den Bemd lezen. Ik heb zijn andere roman, De verkeerde vriend, direct op mijn wil-ik-lezen-plankje gezet. Ik ben namelijk zeer nieuwsgierig geworden naar ander werk van deze auteur.”  

En dank aan Gert-Jan van den Bemd om mij uit mijn leesdip te halen! Dit boek waarin zoveel gebeurt, had ik nu net nodig om in een andere wereld te kunnen verdwijnen, met mensen die ik nog niet kende. “Goed uitgetekende personages. Mooi geschreven. Spannend”, schreef ik bovenaan al. Kortom: ik heb van dit boek genoten! En even terzijde: Van den Bemd zit bij een Belgische uitgeverij, Angèle – Standaard Uitgeverij, wat mij sowieso al wat voor hem inneemt.