Nee, hij is jammer genoeg niet terug. De officieuze originele stadsdichter van Antwerpen, Wim (Willy Cecile Johannes) Van de Velde, overleed op 10 november 2008. Hij leed al langere tijd aan leukemie waarvan een heropvlakkering hem uiteindelijk zijn laatste adem benam. Op 23 november later die maand werd er een afscheidsviering gehouden voor Wannes met 2000 deelnemers in zaal De Roma aan de Turnhoutsebaan in Borgerhout, Antwerpen. Nadien vond de uitvaart plaats in de besloten kring van zijn familie. 

Voor diegenen die hem niet kennen: Wannes stond voornamelijk bekend als muzikant en zanger, maar was nog zo veel meer: muziekcomponist voor theater, film en de VRT (BRT)-radio, schilder en tekenaar, theaterschrijver, dichter, lesgever, columnist, decorontwerper en –bouwer, …
Zijn bekendste nummers zijn ongetwijfeld 'Ik wil vannacht in de straten verdwalen', de titelsong van de Franstalige film"Home Sweet Home" van Benoît Lamy, en vandaar dus dat er tevens een Franstalig refrein in het nummer voorkomt (en die straten waarvan sprake in feite in Brussel liggen), en zijn versie van de single 'De lichtjes van de Schelde' van de Kempense fluitist en jodelaar Bobbejaan Schoepen (de tekst kwam trouwens van een Nederlander, Anton Beuving) samen met Hans De Booij, een Nederlandse leerling van Wannes op de vermaarde Studio Herman Teirlinck (1992). Voor zijn dubbelleven als flamencogitarist werd hij tot in Spaanse flamencomiddens geroemd. Hij deed uitstapjes naar de jazz en maakte in zijn latere jaren bijvoorbeeld een prachtige CD met een ander Vlaams icoon voor de blues, de Roland (Van Campenhout). Hun bewerking ‘Oorlogsgeleerden’ van Bob Dylan’s Masters of War is fantastisch en mag volgens mij naast die van Zimmerman staan. Gelukkig zijn er nog anderen die dat ook vinden… :-) 

Ik leerde zijn muziek eigenlijk pas beter kennen na mijn 25ste of daar in de buurt. Ja, de wijsheid komt met de jaren natuurlijk… Ik hoorde hem jammer genoeg enkel bezig op het 0110-concert in Antwerpen dankzij Tom Barman nog waarna hij slechts nog 1 concert deed voordat hij overleed, nav zijn laatste CD van 2006 (In de maat van de seizoenen). Om dus dit gat in mijn Antwerpse cultuur te vullen, kocht ik vrij snel na publicatie in mijn favoriete boekhandel deze biografie, die daar zoals ik me het herinner een mooi plekje had gekregen. Ja, een Nederlander, die toen stadsdichter van Antwerpen was, en ook ex-leerling van de meester op Studio Herman Teirlinck, stal ook ons hart met een a capella optreden met een lied van Wannes uit zijn bewerking van de ‘Mistero Buffo’ van Dario Fo.

Dree Peremans Sr. is de schrijver van dit boek: een radioproducer, en kenner én producer van verschillende folkgroepen. Hij was een goede vriend van Wannes en is sinds oudsher een folkexpert waarover hij ook al heel wat bijeengeschreven heeft. Hij bezielde en produceerde ook enkele projecten die Wannes zelf had uitgevoerd.

Peremans neemt je mee naar de vroegste jaren van Wannes als kind, als opgroeiende student tot volwassene en hoe hij de muziek ontdekte en daar zijn eigen richting in vond. Hij was een creatieve duizendpoot die de verbinding zocht in Antwerpen en Antwerpen zag voor wat het altijd al is geweest: een havenstad waar al eeuwen mensen uit alle hoeken van de wereld aanspoelen. De hoge achting en het respect voor Wannes van de schrijver spat van de bladen af. Op de laatste bladzijden krijg je meer en meer een krop in de keel omdat je weet dat het aftellen begonnen is. Je begrijpt dan ook het beste wat Wannes en de schrijver van dit mooie levensoverzicht voor elkaar betekend hebben.

Ik ga hier geen feiten hernemen uit het boek want het zijn er gewoon té veel. Fans van deze zanger worden echter sterk aangeraden dit te lezen, want je krijgt in detail uitgelegd wat Wannes allemaal heeft meegemaakt en vooral gemaakt: zijn projecten worden van naadje tot draadje uitgelegd, je leert zijn banden met muzikanten en artiesten van allerlei slag en uit alle hoeken kennen, je leert meer over zijn persoonlijke leven en familie. Dit is een biografie van de bewonderende slag die je zelf amper onberoerd kan laten.  

Op de cover: “maar bovenal een grote meneer die boos op de wereld kon zijn maar niet op de mensen die hem bevolken.”